บ้าน
“ห๊ะ!!!” ผมร้องเสียงหลง ก็ไอ้ประโยคที่ได้ยินนี่มันธรรมดาซะที่ไหนเล่า
“พาฉันไปผสมพันธุ์ด้วย”
“ห๊ะ จะบ้าหรอ ผสมไง ใครจะผสมกับมั๊ม” คริสกรอกตาอย่างรำคาญก่อนจะหันมาตอบ
“นั่นมันเป็นปัญหาของนาย ไม่ใช่ของฉัน นายเป็นเจ้าของก็ต้องจัดการเรื่องนั้นสิ ถูกมั้ย”
“ก็ถูก แต่ว่ามัน เฮ้ย.....ป๊ะป๋าไม่เข้าใจอะมั๊มมมม” ผมขยี้หัว
“นั่นมันก็เรื่องของนาย หมดเรื่องถามแล้วใช่มั้ย ฉันจะได้นอน วันนี้รุ่นพี่นายเล่นจนฉันเมื่อยตัวไปหมด” มาปล่อยระเบิดแล้วก็หนีไปนอนเนี่ยนะ อะไรวะเนี่ย ผมกระเด้งตัวขึ้นมา ก่อนจะถลึงตาใส่คนที่กำลังนอนขดอยู่บนพื้น เตรียมอ้าปากจะด่า แต่ก็ต้องชะงัก เมื่อคำพูดของเขาวนเวียนอยู่ในหัว
พาฉันไปผสมพันธุ์ด้วย
พาไปไงอะ ล่ะ แล้ว แล้ว ผสมไง กับคน หรือกับเฟอร์เร็ท หรืออะไรยังไง โอ๊ยยยย งง!!! นี่ผมคิดถูกคิดผิดที่เอาเฟอร์เร็ทตัวนี้มาเลี้ยงเนี่ย!!! บอกได้คำเดียวว่า พลาด พลาด พลาดครั้งใหญ่หลวง!!!
ผมขยี้หัวตัวเอง ก่อนจะตะกุยอากาศอย่างบ้าคลั่ง แล้วทิ้งตัวนอนลงบนเตียงอย่างแรง พร้อมกับนอนคิดเรื่องนั้น จนสุดท้ายก็ผล็อยหลับไปทั้งอย่างนั้น โดยสิ่งสุดท้ายที่ผมนึกถึงก่อนจะหลับก็คือ.....ผสมพันธุ์ ผสมพันธุ์ ผสมพันธุ์
--------------------------------------------
เวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก ถ้านับจากวันนั้น วันนี้ก็เกือบจะครบหนึ่งอาทิตย์ตามที่คริสบอกไว้แล้ว แต่ผม.........ก็ยังคิดไม่ออกว่าจะทำยังไงเรื่องผสมพันธุ์ไรนั่นดี...
ผมมามหาลัยฯโดยเอาแต่คิดถึงเรื่องบ้าบอนั่นมาตลอดทาง นี่ผมไม่ได้โรคจิตนะ ผมแค่สงสัย เฟอร์เร็ท คน มั๊ม คริส แล้วจะผสมพันธุ์ยังไง ไม่เข้าใจ!!!
“เฟอร์เร็ท!!!”เสียงรุ่นพี่ดาวคณะร้องทักผม ก่อนจะวิ่งเข้ามาอุ้มมั๊มมัม และแน่นอนว่ามั๊มมัมเต็มใจและพร้อมใจอยู่ในอ้อมกอดเธอสุดๆ หึ!!! สงสัยจะอยากผลิตลูก!!!
“น้องคะ วันนี้พี่ดูแลมันให้เองนะ มันน่ารักมากๆเลย”
“ดูไปเลยครับ!!! แต่ระวังจะโดนมันลวนลามนะครับพี่” ผมมองหน้าคริสอย่างยียวน หึ !!! เล่นกับใครไม่เล่น เล่นกับป๊ะป๋า!!!
“แหม น้องก็เข้าใจหยอก งั้นเดี๋ยวพี่ไปหาข้าวให้มันกินก่อนนะ
“มันกิน..”ผมตั้งท่าจะแย้งว่ามั๊มกินข้าวมาแล้ว แต่พอเห็นมั๊มปีนขึ้นไปเกาะไหล่เธอผมก็เลยเปลี่ยนใจ
“เอาเลยครับพี่ เอาให้ท้องแตกตายไปเลย หึ!!!” ผมว่าก่อนจะเดินปึงปังไปที่ม้านั่ง แล้วกระแทกก้นนั่งอย่างแรง จนไอ้ไคที่นอนหลับอยู่สะดุ้งตื่น มันเงยหน้าขึ้นมามองผมตาขวาง ก่อนจะเปลี่ยนมาขมวดคิ้ว เมื่อเห็นผมกำลังทำหน้ายุ่งอยู่
“เป็นไรวะไอ้ยอล แล้วนี่ไม่เอาคุณเนื้อคู่มาด้วยรึไง”
“ตายไปแล่ว!!!”
“ห๊ะ ตายแล้ว อ้าว อายุสั้นจัง”
“อย่ามาแช่งมั๊มฉันนะเว้ย!!”
“อ้าว อะไรของนายวะ ก็บอกเองว่าตายแล้ว” ผมหน้าบึ้ง ทำปากยื่นปากยาว ก่อนจะกอดอกอย่างอารมณ์เสีย
“ดำ!” ไอ้ดำเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม ก่อนจะบิดขี้เกียจไปมาสองสามที
“ถ้าหมาบ้านนายมันไปติดตัวเมียมากกว่านาย นายจะทำไงวะ”
“ทำไง ไม่ทำไง ก็ให้มันติดไปดิ่ จะไปยุ่งกับมันทำไมล่ะวะ ไอ้ยอล”
“โหย ไม่เข้าใจเลยหวะดำ”
“เอ้า อะไรวะเนี่ย”
“ดำ งั้นถ้ามีคนขอให้นายพาเขาไปผสมพันธุ์ นายจะทำไงวะ” ผมหันไปถามสีหน้าจริงจัง ไอ้ไคเบิกตากว้าง ก่อนจะพูดออกมา
“ไอ้ยอล เจอโรคจิตมาขอมีอะไรด้วยหรอวะ!!!”
“จะบ้าเรอะ!!! ตอบมาดิ่ นายจะทำไง แบบเขาอยากมีลูกมากๆไรเงี้ย” ไอ้ไคเบ้ปาก ก่อนจะตอบ
“ปกติคนเรามันไม่ทำไรงั้นป่ะวะ บอกตรง คนที่มาถามนายโคตรโรคจิตว่ะ แต่ถ้าจะให้ฉันตอบนะ เป็นฉัน ฉันคงหาผู้หญิงไปให้เขาสักคนวะ ฮ่าๆ”
“หรอวะ”
“เออ โอ๊ย ช่าง ไปกินข้าวกันดีกว่าไอ้ยอล โคตรจะหิวเลย แล้วนี่วันนี้พี่เขานัดเช้ายิ่งกว่าเมื่อวานอีก ไม่เข้าใจจะจริงจังอะไรนักหนา” แล้วไอ้ไคก็เดินกอดคอผมไปที่โรงอาหารของคณะ พร้อมกับการบ่นถึงการซ้อมเชียร์ตลอดทาง แต่ผมนี่สิ่.....คิดไม่ตกกับเรื่องผสมพันธุ์
แต่หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมงผมก็อยากจะสนใจไอ้เวลานัดนั่นขึ้นมาทันที เพราะถ้าผมไปช้ากว่านั้นห้านาทีนะ ป่านนี้ผมได้กลายเป็นหนึ่งในพวกที่โดนทำโทษแหงๆ แล้วขึ้นชื่อว่าคณะผม ไม่มีทางจะลงโทษเบาะๆหรอก
ผมรีบปีนขึ้นมาบนสแตนด์ (แน่นอนว่าอยู่ชั้นบนสุด) ก่อนจะแหกปากเชียร์เสียงดังไปเกือบตลอดทั้งวัน ไม่ใช่ว่าคึกหรืออะไรนะครับ แต่กลัวพี่เขาจะลงโทษ เพราะเมื่อเช้าคนหน้าผมลิปซิ้งเพลงเชียร์ (เข้าใจว่าอยากเป็นนักร้อง แต่ผิดที่ผิดเวลาละล่ะ) ก็เลยโดนพี่ประธานว๊ากซะแทบจะร้องไห้เลยมั้ง แต่ผมก็เข้าใจนะ เพราะอีกไม่กี่วันจะถึงวันจริงแล้ว พี่เขาก็เลยซีเรียสเป็นธรรมดา แต่ดูเหมือนไอ้คนข้างๆผมจะไม่เข้าใจสักเท่าไรแฮ่ะ
“จะจริงจังไปไหนวะ ก็แค่กีฬา ไม่ใช่สงครามข้ามคณะสักหน่อย”
“ก็เชียร์ๆไปเหอะน่า”
“เหนื่อยนะเว้ยไอ้ยอล นายยังดี มีไอ้ตัวนั้นมาเป็นกำลังใจ ฉันละ ไม่มีเลย!!!” ไคพูดพร้อมกับพยักเพยิดหน้าไปทางพี่ดาวคณะที่หอบหิ้วมั๊มมัมเข้ามา ไม่เข้าใจว่าไม่มีหน้าที่เป็นดัม หรืออะไรรึไงกันนะ ถึงได้เป็นพี่เลี้ยงคริสทั้งวันอย่างนี้เนี่ย ฮึ่ย!!! เห็นแล้วมันหงุดหงิด
“คงไม่ได้มาให้กำลังใจฉันหรอกว่ะ” ผมเบ้ปากใส่ เมื่อเห็นมั๊มมัมปีนขึ้นไปเกาะไหล่พี่สาว พร้อมกับส่งสายตากวนประสาทสุดๆมาให้ผม
“อ้าว ไหงงั้นวะ” ผมไม่สนใจที่ไคพูด แต่กลับจ้องไปที่มั๊มมัม หรือไอ้คริสไรนั่น ที่กำลังยุกยิกๆอยู่บนตัวพี่สาวคนนั้น ที่เขาละให้แตะเนื้อต้องตัวจัง ทีผมละ แทบจะกัดกันทุกวัน
“หึ!!! คอยดูนะ จะไปจับหมาแมวมาเลี้ยงที่บ้าน เอาให้มันกัดตายกันไปข้างเลย!!!”
“หมาแมวมันศัตรูกับเฟอร์เร็ทไม่ใช่หรอวะ มาทีบ้านนายแตกแน่ว่ะ”
“ช่าง!!!” ผมพูดไปอย่างอารมณ์เสีย แต่พอหลังจากนั้นราวๆสองชั่วโมง ผมก็อยากจะถอนคำพูดตัวเองจริงๆ เพราะอะไรน่ะหรอ ถ้าไม่ใช่ว่า..........
“พี่เอาหมามาเลี้ยงทำไมเนี่ย” ผมแหกปากลั่นบ้าน พร้อมกับชี้ไอ้หมาโกลเด้นที่กระดิกหางให้ผมอยู่ คือผมรักหมานะ แต่หมามันไม่ถูกกับเฟอร์เร็ท!!!
“เพื่อนฝากมาเลี้ยงน่ะ แปบเดียวเองน่าชานยอล”
“โหย พี่แต่มันไม่ถูกกับมั๊มผมนะ” ผมว่าก่อนจะอุ้มมั๊มมัมแนบอก แล้วลูบหัวปลอบมันเบาๆ ลืมไปซะสนิทว่ามันคือคริส....
“มันก็ไม่เห็นจะกลัวไรเลยนี่นา เนอะ มั๊มมัมเนอะ” พี่สาวว่าพร้อมกับลูบหัวมั๊มมัมเบาๆ
โฮ่ง โฮ่ง!!!
เจ้าหมาเห่า ไม่รู้เพราะอิจฉาที่พี่สาวผมเล่นกับมั๊มมัมหรือเพราะอะไร แต่ที่แน่ๆ มันกำลังทำให้มั๊มมัมผมกลัว มั๊มตะกรุยเสื้อผม ก่อนจะปีนขึ้นมาเกาะบนไหล่แบบที่ไม่เคยทำมาก่อน
“พาฉันออกจากทีนี่เดี๋ยวนี้!”
“กลัวหรอ” ผมถามเสียงเบา
“เออสิ!!!” ผมพยักหน้ารับช้าๆ แต่แทนที่จะรีบพามั๊มมัมขึ้นห้อง ผมกับมีแผนชั่วอยู่ในหัวแทน...
กลัวหมา
กลัวมากๆ
มากจนเผลอกอดติดผมแน่น...
ผมเหลือบตามองมั๊มมัมที่ซุกตัวอยู่กับซอกคอของผม ก่อนจะยิ้มชั่วร้ายออกมา หึหึ นานๆทีมั๊มมัมจะกอดป๊ะป๋า แล้วก็นานๆทีที่ผมจะหาเรื่องแกล้งคริสจอมกวนประสาทนั้นได้ เพราะฉะนั้น...........
“พี่ มันชื่ออะไรอะ”
“ยาคู้ล์” ผมยิ้ม ก่อนจะ....
“ยาคูลือ โม๊ะๆ มานี่มา มาหาพี่ชายสิ่ โม๊ะๆ”ผมย่อตัวลงนั่ง พร้อมกับตบมือเรียกเจ้าหมา ยาคู้ล์วิ่งเข้ามาหาผมอย่างกระตือรือร้น ก่อนจะกระโจนขึ้นมาบนตัวผม
“ชานยอล!!!”คริสกระซิบเรียกชื่อผมอย่างหงุดหงิด แต่ผมไม่สนใจหรอก หึ! รู้ซะบ้างว่าใครใหญ่ !!!
“นี่ยาคูลือ ฉันมีเพื่อนมาแนะนำด้วยน้า เขาอยากรู้จักนายมากๆเลยยยย”
“อย่านะ!!!”
“เขาก็อยากรู้จักนายมากๆเลยน้า” คริสรีบตะเกียกตะกาย เตรียมจะวิ่งหนี แต่มีรึที่ผมจะปล่อยให้หนีได้ ไม่มีทาง!!!
ผมรีบคว้าคริสกลับมา ก่อนจะ.....
ยื่นจ่อหน้าเจ้ายาคู้ล์!!!
“จ๊ะเอ๋!!!!” มั๊มดิ้นไปดิ้นมาอยู่ในมือของผม พร้อมกับตะกรุยขากลางอากาศอย่างบ้าคลั่ง ฮ่าๆ ตลกชะมัด ลองนึกภาพคริสหัวกะลาครอบนั่นดิ้นไปดิ้นมาสิ ฮ่าๆ โอ่ยยยยย ตลก ขำไม่ไหวละ
“ชาน พี่ว่าอย่าไปแกล้งมันเลย”
“ไม่ได้แกล้งสักหน่อย ดูสิ ยาคู้ล์ก็ดูไม่เห็นจะดุอะไรเลย เนอะ ยาคู้ล์เนอะ” ยาคู้ล์กระดิกหาง ก่อนจะแลบลิ้นแฮ่ๆ จากนั้นก็....
เลียคริสทั้งตัว!!!
“แคว๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกก” มั๊มมัมร้อง ก่อนจะงับมือผม แล้วรีบวิ่งหนีขึ้นบ้าน ผมกับยาคู้ล์รีบวิ่งตามไป แต่ผมเดาว่า เจ้ายาคูลือนี่ไม่ได้ห่วงหรอก แต่อยากเล่นด้วยมากกว่า แล้วถ้าผมไปห้ามไม่ทัน.....
คริสได้เละคาปากยาคู้ล์แน่!!!
“ย๊ากกกกกกกกกกกกกก ไอ้นมบูด หยุดเดี๋ยวนะ อย่าวิ่ง หยุดๆ พี่!!! มาจับหมาพี่เลย”พี่สาวรีบวิ่งมาจับยาคู้ล์ แต่มันก็ช้าเกินไป เพราะตอนนี้ เจ้าหมานมบูดนั่นกำลังจะงับหางของคริสได้แล้ว
“อ๊ากกกกกกกกกก หยุดนะ หยุดเซ่!!!” ผมแหกปากลั่นบ้าน ก่อนจะวิ่งรอดขาพ่อที่เดินมาขวาง แล้วตามเจ้าหมาบ้าที่กำลังจะเข้าห้องผมไป จังหวะนั้นเองที่มันจะกำลังตะครุบคริสได้ ผมก็รีบเอาตัวขวาง แล้วรีบปิดประตูใส่หน้ามันทันที
“แฮ่ก แฮ่ก รอดแล้ว!” ผมทรุดนั่งกับพื้น ในขณะที่คริสแยกเขี้ยวอยู่ตรงหน้าผม
“เล่นบ้าอะไรเนี่ย ห๊า!!”เขาตวาด
“ก็ ก็ ไม่รู้ว่ากลัวขนาดนั้นนี่” คริสพรูลมหายใจหนักๆ ก่อนจะค่อยๆเดินมาหาผม ระหว่างที่เดินเข้ามา เขาก็กลายร่างกลับเป็นคนทีละนิด ทีละนิด จนตอนนี้ดวงตาที่มองผมอยู่เป็นดวงตาคมกริบอย่างมนุษย์ ไม่ใช่ตากลมใสแป๋วแบบเฟอร์เร็ท
“นายลองมาเป็นฉันมั้ยล่ะ!!!”
“ก็ ก็แค่เลียหน้าเอง โด่ว ทำเป็นซีเรียสไปได้”
“งั้นหรอ!”
“ก็ใช่......”ผมชะงัก คำพูดทั้งหมดถูกกลืนหายไป ด้วยสัมผัสเปียกชื้นที่ริมฝีปาก…
ใช่!!! คริสกำลังเลียปากผมอยู่!!!
“ไง รู้รึยังว่าฉันรู้สึกยังไง!!!”
“มะ ไม่ ป๋าว่า....”
แผล่บ!!!
“นายจะบอกว่าไม่งั้นหรอ!” ผมมัวแต่อึ้ง อ้าปากพะงาบๆเตรียมจะอธิบาย แต่แล้วคริสก็....
แผล่บ!
แล้วตอนนั้น ลิ้นของเราก็สัมผัสกัน!!! อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก!!!
“ไง อึ้งเลยใช่มั้ย เข้าใจรึ...”
“ไอ้มั๊มบ้า!!!” ผมตะโกนใส่หน้า ก่อนจะผลักอีกคนจนล้ม แล้วรีบวิ่งหนีเข้าห้องน้ำไป
ย๊า ย๊า ย๊า ไอ้เฟอร์เร็ทบ้านี่มัน มัน มัน ฮือออออออออออออ ผมขยี้หัวตัวเองอย่างบ้าคลั่ง ก่อนจะรีบแช่ตัวลงอ่างน้ำ มันเขินมาก มากๆ ต้องอาบน้ำ ต้องอาบ จะได้หายเขิน
ผมแช่ตัวเองอยู่ในห้องน้ำนานมาก นานจนตัวเปื่อยไปหมด แต่ความเขินของผมก็มีมากเกินกว่าที่ผมจะกล้าออกไปข้างนอก ผมนั่งจุ่มปุ๊กอยู่กับพื้นจนผมแห้ง ในที่สุดผมก็สูดหายใจลึก รวบรวมความกล้าเอื้อมมือไปจับลูกบิดประตู ยังไงซะก็ต้องออกไปล่ะว่ะ ขืนอยู่ในนี่ต่อไป มีหวังได้เป็นปอดบวมชัวร์ และทันทีที่ผมเปิดประตูออกมา ก็ต้องชะงักเพราะไอ้คริสนั่นยืนดักผมอยู่!!!
“กว่าจะออกมาได้ คิดว่าตายไปแล้ว!!!”
“ไอ้บ้า!!!” ผมรีบรอดช่องว่างระหว่างแขนของเขาออกมา แต่เดินไปได้ไม่ไกล เขาก็ลากผมกลับมาที่เดิมอีก
“นี่!!! คุณเจ้าของจำได้รึเปล่าว่าพรุ่งนี้วันอะไร”
“วันอาทิตย์”
“ปัญญาอ่อน!!! วันพาฉันไปผสมพันธุ์ต่างหาก” ผมพยักหน้าส่งๆ ตอนนี้อยากจะออกไปจากตรงนี้ใจจะขาด
“เพื่อเป็นการไถ่โทษที่นายทำกับฉันไว้วันนี้ พรุ่งนี้นายจะต้องพาฉันไปผสมพันธุ์แต่เช้า!!! เข้าใจนะ ไอ้เจ้าของปัญญาอ่อน!!!”
“อะ อื้ออๆ ได้ ได้” ผมตอบรับทั้งๆที่ไม่ใส่ใจจะฟังคำถามเท่าไร ก่อนจะกระโดดลงเตียง แล้วมุดตัวเข้าใต้ผ้าห่มทันที ซุกตัวกอดหมอน ก่อนจะค่อยๆนิ่งคิดตามคำพูดของเขา ผสมพันธุ์ ผสมพันธุ์ ผสมพันธุ์ ...
ใบหน้าตอนแลบลิ้นของเขาลอยเข้ามาในหัว สลับกับคำพูดที่ดังก้องซ้ำไปซ้ำมาในหัว ผสมพันธุ์ จูบ ผสมพันธุ์ จูบ ผสมพันธุ์.......
นี่ผมต้องพาเขาไปผสมพันธุ์จริงๆหรอเนี่ย....
มั๊มมัมกำลังจะนอกใจป๊ะป๋าหรอ
ไม่นะ ไม่ !!!
ผมไม่มีเวลาได้งอแงนานกว่านั้น เพราะหนังตาของผมค่อยๆปิดลงแล้ว ความง่วงก็ค่อยๆเข้ามาแทนที่สติ แล้วผมก็ผล็อยหลับไปในที่สุด...
----------------------------------------------
“นี่ มั๊ม มั๊มจะนอกใจป๊ะป๋าจริงอะ” ผมถามคำถามเดิมมาสามรอบแล้ว ระหว่างที่กำลังเดินไปที่ที่ใช้เป็นสถานที่ผสมพันธุ์เฟอร์เร็ท
“เราเคยคบกันด้วยหรอ ไอ้ปัญญาอ่อน” ผมเบ้ปาก ตีหน้ายุ่ง
“มั๊มเอาจริงอะ”
“เออสิ!!!”
“โหย แต่มั๊มอะ”
“เลิกพูดมากสักที เปิดประตูเข้าไปได้แล้ว!!!” เขาว่าพร้อมกับยื่นหน้าไปที่ประตูฟาร์มเฟอร์เร็ท หึ!!! พามาช้านิดช้าหน่อยทำมาเป็นอารมณ์เสีย โด่ว ไม่ต้องรีบอยากจะผลิตลูกขนาดนั้นก็ได้น่า ไอ้หัวลูกนัทเอ๊ย
“สวัสดีค่ะ ฟาร์มเฟอร์เร็ทเลิฟยินดีต้อนรับค่ะ วันนี้จะมาทำอะไรคะ” เสียงพนักงานร้องทักผม
“ไอ้ตัวเนี้ย อยากผสมพันธุ์ครับ”ผมบอกน้ำเสียงซังกะตาย ก่อนจะยื่นคริสให้เธอ เธอยิ้มรับ ก่อนจะพาผมไปโซนผสมพันธุ์ เฟอร์เร็ทเป็นร้อยถูกแยกอยู่เป็นคอกๆ คอกละสิบตัว พอพวกตัวเมียเห็นคริสเท่านั้นล่ะ ชูคอระริกระรี้ทันที หึ!!! อย่าให้เป็นเฟอร์เร็ทบ้างนะ ฮึ่มมม!!!
“ตัวเมียที่พร้อมผสมพันธุ์ของเราตอนนี้มีอยู่ตัวหนึ่งพอดีเลยค่ะ เกรดดีมากด้วยนะคะ นี่ค่ะ ตัวนี้เลย” เธอพูดพร้อมกับชี้ไปที่ตัวเมียที่อยู่ในคอกตัวเดียว จากนั้นเธอก็ปล่อยคริสลงไปในนั้น ทันทีที่ลงไปได้ คริสก็เดินไปนัวเนียกับเฟอร์เร็ทตัวนั้น หึ!!! ไอ้มั๊มบ้าเอ๊ย !!! ผมทนยืนดูคริสจีบตัวเมียตัวนั้นอยู่อย่างนั้นสักพัก และลุ้นว่าขอให้ไอ้ตัวเมียน่าเกลียดนั่นปฏิเสธคริสไป แต่ผลที่ได้คือ.............แทบจะยอมพลีกลายเพื่อมีลูกให้!!!
หึ!!! บ้าจริง ผมยืนกอดอก เชิดหน้ามองคริสที่มองผมกลับมาด้วยสายตายียวน ก่อนจะเริ่มเบ้ปากไม่สบอารมณ์ ผมรักเฟอร์เร็ทนะ แต่ต้องไม่ใช่เฟอร์เร็ทที่ยุ่งกับคริส เพราะผมน่ะหวงลูกชายผมยิ่งกว่าอะไร คริสเดินไปถูหน้ากับตัวเมียตัวนั้น ก่อนจะค่อยๆ เริ่มกระบวน...........
เริ่มจากเอาหน้าถูกัน...
แล้วก็เอาตัวถู...
จากนั้นก็.......
เตรียมที่จะผลิตลูก!!!
สองขาเตรียมล็อคตัวเมียไว้ อีกนิดเดียวก็จะมีลูกกัน อีกนิด อีกนิดเดียววววววว...
พรึ่บ!!!
ผมคว้าคริสออกมา ก่อนจะจับยัดใส่กล่องกระดาษ
“วันนี้มั๊มผมไม่พร้อมครับ!!! ขอบคุณมากนะครับบบบบบบบบบ” ผมแหกปาก ก่อนจะวิ่งออกจากร้านไป อยู่นานไม่ได้ เดี๋ยวคริสกระโจนไปหาตัวเมียตัวนั้น!!!
“ปาร์คชานยอล!!!” ผมลอยหน้าลอยตา ไม่รู้ไม่ชี้ หึ!!! หึ!!! เล่นกับใครไม่เล่น เล่นกับป๊ะป๋า!!!
“นายจับฉันมาทำไม!!!!”
“ก็ไม่ให้ไปยุ่งกับตัวเมียนั่นไง โด่ว แค่นี้ก็ไม่รู้เรื่อง ปัญญาอ่อน!!!”
“ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ ไอ้ปัญญาอ่อน!!!”
“จุ๊ๆ เดี๋ยวคนก็ได้ยินเสียงนายหรอกกกกกกก” ได้ผล คริสยอมเงียบ แต่เลือกไปอาละวาดกับกล่องกระดาษแทน เขาตะกุยกล่องอย่างบ้าคลั่ง จนคนเริ่มมองมาที่เราแล้ว ผมได้แต่ยิ้มแหยๆ ก่อนจะตอบพวกเขาไป
“แหะๆ เขาไม่ได้ผสมพันธุ์น่ะครับ เลยเครียดนิดหน่อย” คราวนี้คริสตะกรุยกล่องซะเกือบขาดผมว่าขืนผมเดินเอ้อระเหยอยู่อย่างนี้ สักพักคริสได้ออกมาอาละวาดผมแน่ รีบกลับบ้านดีกว่า อย่างน้อยเราก็ยังมีเจ้าหมาคอยช่วยล่ะนะ ฮิฮิ...
เมื่อคิดได้ดังนั้นผมก็รีบตรงดิ่งกลับบ้านทันที พอถึง ผมก็รีบวิ่งขึ้นห้อง กะจะปล่อยให้คริสอาละวาดในนั้น แล้วตัวเองก็ชิ่งมาอยู่ข้างล่างแทน แต่ยังไม่ทันจะก้าวไม่พ้นประตูห้อง จู่ๆเสียงจากนรกก็ดังขึ้น!!!
แคว่กกกก
เสียงกระดาษขาด ก่อนจะตามมาด้วย...
“ปาร์คชานยอล!!!” เรื่องไรจะอยู่ เผ่นสิ!!!
“หยุดเดี๋ยวนี้!!!” เขาพูดก่อนจะวิ่งมาหาผม โด่ว ตัวกระเปี๊ยกแค่นี้จะทำไรได้วะ ผมหัวเราะก่อนจะเอื้อมมือไปปิดประตู แต่ยังไม่ทันจะปิดดี ประตูก็ถูกกระชากออก ผมโดนฉุดกลับเข้าไปในห้อง ก่อนจะถูกผลักลงเตียง โดยมีไอ้คริสในร่างคนกำลังคร่อมผมอยู่!!!
หกโมงตั้งแต่เมื่อไรวะเนี่ยยยยยยยย
“ไอ้ปัญญาอ่อน!!! นายทำบ้าอะไรลงไป!!!”
“ก็ ก็ ก็ ก็ใครมันจะทนให้มั๊มมัมนอกใจได้ล่ะ!!!”
“ปัญญาอ่อน!!! นายรู้มั้ยว่าถ้าเฟอร์เร็ทไม่ได้ผสมพันธุ์จะเป็นยังไง”
“ก็ไม่มีลูกไง”
“ปัญญาอ่อน!!! มันจะตายเพราะฮอร์โมนเป็นพิษ!!!” ตาย เพราะฮอร์โมนเป็นพิษ....ตายเพราะไม่ได้ผสมพันธุ์เนี่ยนะ...เป็นอะไรที่....
“ฮ่าๆ ตายเพราะไม่ได้ผสมพันธุ์เนี่ยนะ ฮ่าๆ บ้าไปแล้ว โอ๊ยย ขำ ”
“อ่านซะ ไอ้ปัญญาอ่อน!!!” เขาโยนคู่มือการเลี้ยงมาให้ผม ผมนั่งอ่านไปขำไปก่อนจะหยุดหัวเราะทันทีเมื่อมันเป็นเรื่องจริง....
“เอ่ออ แล้ว แล้ว ทำไงอ้ะ” เขาถลึงตาใส่ ก่อนจะก้มหน้าลงมาจนปลายจมูกชนกัน
“ทำไงน่ะหรอ...” ผมเผลอกลั้นหายใจ ก่อนจะภาวนาขอว่าไม่ให้เป็นอย่างที่คิด แต่ในวินาทีต่อมาความฝันผมก็พังทลายลง เมื่อเขาพูดขึ้นว่า...
“นายก็ต้องผสมพันธุ์กับฉันน่ะสิ!!!”
“พาฉันไปผสมพันธุ์ด้วย”
“ห๊ะ จะบ้าหรอ ผสมไง ใครจะผสมกับมั๊ม” คริสกรอกตาอย่างรำคาญก่อนจะหันมาตอบ
“นั่นมันเป็นปัญหาของนาย ไม่ใช่ของฉัน นายเป็นเจ้าของก็ต้องจัดการเรื่องนั้นสิ ถูกมั้ย”
“ก็ถูก แต่ว่ามัน เฮ้ย.....ป๊ะป๋าไม่เข้าใจอะมั๊มมมม” ผมขยี้หัว
“นั่นมันก็เรื่องของนาย หมดเรื่องถามแล้วใช่มั้ย ฉันจะได้นอน วันนี้รุ่นพี่นายเล่นจนฉันเมื่อยตัวไปหมด” มาปล่อยระเบิดแล้วก็หนีไปนอนเนี่ยนะ อะไรวะเนี่ย ผมกระเด้งตัวขึ้นมา ก่อนจะถลึงตาใส่คนที่กำลังนอนขดอยู่บนพื้น เตรียมอ้าปากจะด่า แต่ก็ต้องชะงัก เมื่อคำพูดของเขาวนเวียนอยู่ในหัว
พาฉันไปผสมพันธุ์ด้วย
พาไปไงอะ ล่ะ แล้ว แล้ว ผสมไง กับคน หรือกับเฟอร์เร็ท หรืออะไรยังไง โอ๊ยยยย งง!!! นี่ผมคิดถูกคิดผิดที่เอาเฟอร์เร็ทตัวนี้มาเลี้ยงเนี่ย!!! บอกได้คำเดียวว่า พลาด พลาด พลาดครั้งใหญ่หลวง!!!
ผมขยี้หัวตัวเอง ก่อนจะตะกุยอากาศอย่างบ้าคลั่ง แล้วทิ้งตัวนอนลงบนเตียงอย่างแรง พร้อมกับนอนคิดเรื่องนั้น จนสุดท้ายก็ผล็อยหลับไปทั้งอย่างนั้น โดยสิ่งสุดท้ายที่ผมนึกถึงก่อนจะหลับก็คือ.....ผสมพันธุ์ ผสมพันธุ์ ผสมพันธุ์
--------------------------------------------
เวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก ถ้านับจากวันนั้น วันนี้ก็เกือบจะครบหนึ่งอาทิตย์ตามที่คริสบอกไว้แล้ว แต่ผม.........ก็ยังคิดไม่ออกว่าจะทำยังไงเรื่องผสมพันธุ์ไรนั่นดี...
ผมมามหาลัยฯโดยเอาแต่คิดถึงเรื่องบ้าบอนั่นมาตลอดทาง นี่ผมไม่ได้โรคจิตนะ ผมแค่สงสัย เฟอร์เร็ท คน มั๊ม คริส แล้วจะผสมพันธุ์ยังไง ไม่เข้าใจ!!!
“เฟอร์เร็ท!!!”เสียงรุ่นพี่ดาวคณะร้องทักผม ก่อนจะวิ่งเข้ามาอุ้มมั๊มมัม และแน่นอนว่ามั๊มมัมเต็มใจและพร้อมใจอยู่ในอ้อมกอดเธอสุดๆ หึ!!! สงสัยจะอยากผลิตลูก!!!
“น้องคะ วันนี้พี่ดูแลมันให้เองนะ มันน่ารักมากๆเลย”
“ดูไปเลยครับ!!! แต่ระวังจะโดนมันลวนลามนะครับพี่” ผมมองหน้าคริสอย่างยียวน หึ !!! เล่นกับใครไม่เล่น เล่นกับป๊ะป๋า!!!
“แหม น้องก็เข้าใจหยอก งั้นเดี๋ยวพี่ไปหาข้าวให้มันกินก่อนนะ
“มันกิน..”ผมตั้งท่าจะแย้งว่ามั๊มกินข้าวมาแล้ว แต่พอเห็นมั๊มปีนขึ้นไปเกาะไหล่เธอผมก็เลยเปลี่ยนใจ
“เอาเลยครับพี่ เอาให้ท้องแตกตายไปเลย หึ!!!” ผมว่าก่อนจะเดินปึงปังไปที่ม้านั่ง แล้วกระแทกก้นนั่งอย่างแรง จนไอ้ไคที่นอนหลับอยู่สะดุ้งตื่น มันเงยหน้าขึ้นมามองผมตาขวาง ก่อนจะเปลี่ยนมาขมวดคิ้ว เมื่อเห็นผมกำลังทำหน้ายุ่งอยู่
“เป็นไรวะไอ้ยอล แล้วนี่ไม่เอาคุณเนื้อคู่มาด้วยรึไง”
“ตายไปแล่ว!!!”
“ห๊ะ ตายแล้ว อ้าว อายุสั้นจัง”
“อย่ามาแช่งมั๊มฉันนะเว้ย!!”
“อ้าว อะไรของนายวะ ก็บอกเองว่าตายแล้ว” ผมหน้าบึ้ง ทำปากยื่นปากยาว ก่อนจะกอดอกอย่างอารมณ์เสีย
“ดำ!” ไอ้ดำเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม ก่อนจะบิดขี้เกียจไปมาสองสามที
“ถ้าหมาบ้านนายมันไปติดตัวเมียมากกว่านาย นายจะทำไงวะ”
“ทำไง ไม่ทำไง ก็ให้มันติดไปดิ่ จะไปยุ่งกับมันทำไมล่ะวะ ไอ้ยอล”
“โหย ไม่เข้าใจเลยหวะดำ”
“เอ้า อะไรวะเนี่ย”
“ดำ งั้นถ้ามีคนขอให้นายพาเขาไปผสมพันธุ์ นายจะทำไงวะ” ผมหันไปถามสีหน้าจริงจัง ไอ้ไคเบิกตากว้าง ก่อนจะพูดออกมา
“ไอ้ยอล เจอโรคจิตมาขอมีอะไรด้วยหรอวะ!!!”
“จะบ้าเรอะ!!! ตอบมาดิ่ นายจะทำไง แบบเขาอยากมีลูกมากๆไรเงี้ย” ไอ้ไคเบ้ปาก ก่อนจะตอบ
“ปกติคนเรามันไม่ทำไรงั้นป่ะวะ บอกตรง คนที่มาถามนายโคตรโรคจิตว่ะ แต่ถ้าจะให้ฉันตอบนะ เป็นฉัน ฉันคงหาผู้หญิงไปให้เขาสักคนวะ ฮ่าๆ”
“หรอวะ”
“เออ โอ๊ย ช่าง ไปกินข้าวกันดีกว่าไอ้ยอล โคตรจะหิวเลย แล้วนี่วันนี้พี่เขานัดเช้ายิ่งกว่าเมื่อวานอีก ไม่เข้าใจจะจริงจังอะไรนักหนา” แล้วไอ้ไคก็เดินกอดคอผมไปที่โรงอาหารของคณะ พร้อมกับการบ่นถึงการซ้อมเชียร์ตลอดทาง แต่ผมนี่สิ่.....คิดไม่ตกกับเรื่องผสมพันธุ์
แต่หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมงผมก็อยากจะสนใจไอ้เวลานัดนั่นขึ้นมาทันที เพราะถ้าผมไปช้ากว่านั้นห้านาทีนะ ป่านนี้ผมได้กลายเป็นหนึ่งในพวกที่โดนทำโทษแหงๆ แล้วขึ้นชื่อว่าคณะผม ไม่มีทางจะลงโทษเบาะๆหรอก
ผมรีบปีนขึ้นมาบนสแตนด์ (แน่นอนว่าอยู่ชั้นบนสุด) ก่อนจะแหกปากเชียร์เสียงดังไปเกือบตลอดทั้งวัน ไม่ใช่ว่าคึกหรืออะไรนะครับ แต่กลัวพี่เขาจะลงโทษ เพราะเมื่อเช้าคนหน้าผมลิปซิ้งเพลงเชียร์ (เข้าใจว่าอยากเป็นนักร้อง แต่ผิดที่ผิดเวลาละล่ะ) ก็เลยโดนพี่ประธานว๊ากซะแทบจะร้องไห้เลยมั้ง แต่ผมก็เข้าใจนะ เพราะอีกไม่กี่วันจะถึงวันจริงแล้ว พี่เขาก็เลยซีเรียสเป็นธรรมดา แต่ดูเหมือนไอ้คนข้างๆผมจะไม่เข้าใจสักเท่าไรแฮ่ะ
“จะจริงจังไปไหนวะ ก็แค่กีฬา ไม่ใช่สงครามข้ามคณะสักหน่อย”
“ก็เชียร์ๆไปเหอะน่า”
“เหนื่อยนะเว้ยไอ้ยอล นายยังดี มีไอ้ตัวนั้นมาเป็นกำลังใจ ฉันละ ไม่มีเลย!!!” ไคพูดพร้อมกับพยักเพยิดหน้าไปทางพี่ดาวคณะที่หอบหิ้วมั๊มมัมเข้ามา ไม่เข้าใจว่าไม่มีหน้าที่เป็นดัม หรืออะไรรึไงกันนะ ถึงได้เป็นพี่เลี้ยงคริสทั้งวันอย่างนี้เนี่ย ฮึ่ย!!! เห็นแล้วมันหงุดหงิด
“คงไม่ได้มาให้กำลังใจฉันหรอกว่ะ” ผมเบ้ปากใส่ เมื่อเห็นมั๊มมัมปีนขึ้นไปเกาะไหล่พี่สาว พร้อมกับส่งสายตากวนประสาทสุดๆมาให้ผม
“อ้าว ไหงงั้นวะ” ผมไม่สนใจที่ไคพูด แต่กลับจ้องไปที่มั๊มมัม หรือไอ้คริสไรนั่น ที่กำลังยุกยิกๆอยู่บนตัวพี่สาวคนนั้น ที่เขาละให้แตะเนื้อต้องตัวจัง ทีผมละ แทบจะกัดกันทุกวัน
“หึ!!! คอยดูนะ จะไปจับหมาแมวมาเลี้ยงที่บ้าน เอาให้มันกัดตายกันไปข้างเลย!!!”
“หมาแมวมันศัตรูกับเฟอร์เร็ทไม่ใช่หรอวะ มาทีบ้านนายแตกแน่ว่ะ”
“ช่าง!!!” ผมพูดไปอย่างอารมณ์เสีย แต่พอหลังจากนั้นราวๆสองชั่วโมง ผมก็อยากจะถอนคำพูดตัวเองจริงๆ เพราะอะไรน่ะหรอ ถ้าไม่ใช่ว่า..........
“พี่เอาหมามาเลี้ยงทำไมเนี่ย” ผมแหกปากลั่นบ้าน พร้อมกับชี้ไอ้หมาโกลเด้นที่กระดิกหางให้ผมอยู่ คือผมรักหมานะ แต่หมามันไม่ถูกกับเฟอร์เร็ท!!!
“เพื่อนฝากมาเลี้ยงน่ะ แปบเดียวเองน่าชานยอล”
“โหย พี่แต่มันไม่ถูกกับมั๊มผมนะ” ผมว่าก่อนจะอุ้มมั๊มมัมแนบอก แล้วลูบหัวปลอบมันเบาๆ ลืมไปซะสนิทว่ามันคือคริส....
“มันก็ไม่เห็นจะกลัวไรเลยนี่นา เนอะ มั๊มมัมเนอะ” พี่สาวว่าพร้อมกับลูบหัวมั๊มมัมเบาๆ
โฮ่ง โฮ่ง!!!
เจ้าหมาเห่า ไม่รู้เพราะอิจฉาที่พี่สาวผมเล่นกับมั๊มมัมหรือเพราะอะไร แต่ที่แน่ๆ มันกำลังทำให้มั๊มมัมผมกลัว มั๊มตะกรุยเสื้อผม ก่อนจะปีนขึ้นมาเกาะบนไหล่แบบที่ไม่เคยทำมาก่อน
“พาฉันออกจากทีนี่เดี๋ยวนี้!”
“กลัวหรอ” ผมถามเสียงเบา
“เออสิ!!!” ผมพยักหน้ารับช้าๆ แต่แทนที่จะรีบพามั๊มมัมขึ้นห้อง ผมกับมีแผนชั่วอยู่ในหัวแทน...
กลัวหมา
กลัวมากๆ
มากจนเผลอกอดติดผมแน่น...
ผมเหลือบตามองมั๊มมัมที่ซุกตัวอยู่กับซอกคอของผม ก่อนจะยิ้มชั่วร้ายออกมา หึหึ นานๆทีมั๊มมัมจะกอดป๊ะป๋า แล้วก็นานๆทีที่ผมจะหาเรื่องแกล้งคริสจอมกวนประสาทนั้นได้ เพราะฉะนั้น...........
“พี่ มันชื่ออะไรอะ”
“ยาคู้ล์” ผมยิ้ม ก่อนจะ....
“ยาคูลือ โม๊ะๆ มานี่มา มาหาพี่ชายสิ่ โม๊ะๆ”ผมย่อตัวลงนั่ง พร้อมกับตบมือเรียกเจ้าหมา ยาคู้ล์วิ่งเข้ามาหาผมอย่างกระตือรือร้น ก่อนจะกระโจนขึ้นมาบนตัวผม
“ชานยอล!!!”คริสกระซิบเรียกชื่อผมอย่างหงุดหงิด แต่ผมไม่สนใจหรอก หึ! รู้ซะบ้างว่าใครใหญ่ !!!
“นี่ยาคูลือ ฉันมีเพื่อนมาแนะนำด้วยน้า เขาอยากรู้จักนายมากๆเลยยยย”
“อย่านะ!!!”
“เขาก็อยากรู้จักนายมากๆเลยน้า” คริสรีบตะเกียกตะกาย เตรียมจะวิ่งหนี แต่มีรึที่ผมจะปล่อยให้หนีได้ ไม่มีทาง!!!
ผมรีบคว้าคริสกลับมา ก่อนจะ.....
ยื่นจ่อหน้าเจ้ายาคู้ล์!!!
“จ๊ะเอ๋!!!!” มั๊มดิ้นไปดิ้นมาอยู่ในมือของผม พร้อมกับตะกรุยขากลางอากาศอย่างบ้าคลั่ง ฮ่าๆ ตลกชะมัด ลองนึกภาพคริสหัวกะลาครอบนั่นดิ้นไปดิ้นมาสิ ฮ่าๆ โอ่ยยยยย ตลก ขำไม่ไหวละ
“ชาน พี่ว่าอย่าไปแกล้งมันเลย”
“ไม่ได้แกล้งสักหน่อย ดูสิ ยาคู้ล์ก็ดูไม่เห็นจะดุอะไรเลย เนอะ ยาคู้ล์เนอะ” ยาคู้ล์กระดิกหาง ก่อนจะแลบลิ้นแฮ่ๆ จากนั้นก็....
เลียคริสทั้งตัว!!!
“แคว๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกก” มั๊มมัมร้อง ก่อนจะงับมือผม แล้วรีบวิ่งหนีขึ้นบ้าน ผมกับยาคู้ล์รีบวิ่งตามไป แต่ผมเดาว่า เจ้ายาคูลือนี่ไม่ได้ห่วงหรอก แต่อยากเล่นด้วยมากกว่า แล้วถ้าผมไปห้ามไม่ทัน.....
คริสได้เละคาปากยาคู้ล์แน่!!!
“ย๊ากกกกกกกกกกกกกก ไอ้นมบูด หยุดเดี๋ยวนะ อย่าวิ่ง หยุดๆ พี่!!! มาจับหมาพี่เลย”พี่สาวรีบวิ่งมาจับยาคู้ล์ แต่มันก็ช้าเกินไป เพราะตอนนี้ เจ้าหมานมบูดนั่นกำลังจะงับหางของคริสได้แล้ว
“อ๊ากกกกกกกกกก หยุดนะ หยุดเซ่!!!” ผมแหกปากลั่นบ้าน ก่อนจะวิ่งรอดขาพ่อที่เดินมาขวาง แล้วตามเจ้าหมาบ้าที่กำลังจะเข้าห้องผมไป จังหวะนั้นเองที่มันจะกำลังตะครุบคริสได้ ผมก็รีบเอาตัวขวาง แล้วรีบปิดประตูใส่หน้ามันทันที
“แฮ่ก แฮ่ก รอดแล้ว!” ผมทรุดนั่งกับพื้น ในขณะที่คริสแยกเขี้ยวอยู่ตรงหน้าผม
“เล่นบ้าอะไรเนี่ย ห๊า!!”เขาตวาด
“ก็ ก็ ไม่รู้ว่ากลัวขนาดนั้นนี่” คริสพรูลมหายใจหนักๆ ก่อนจะค่อยๆเดินมาหาผม ระหว่างที่เดินเข้ามา เขาก็กลายร่างกลับเป็นคนทีละนิด ทีละนิด จนตอนนี้ดวงตาที่มองผมอยู่เป็นดวงตาคมกริบอย่างมนุษย์ ไม่ใช่ตากลมใสแป๋วแบบเฟอร์เร็ท
“นายลองมาเป็นฉันมั้ยล่ะ!!!”
“ก็ ก็แค่เลียหน้าเอง โด่ว ทำเป็นซีเรียสไปได้”
“งั้นหรอ!”
“ก็ใช่......”ผมชะงัก คำพูดทั้งหมดถูกกลืนหายไป ด้วยสัมผัสเปียกชื้นที่ริมฝีปาก…
ใช่!!! คริสกำลังเลียปากผมอยู่!!!
“ไง รู้รึยังว่าฉันรู้สึกยังไง!!!”
“มะ ไม่ ป๋าว่า....”
แผล่บ!!!
“นายจะบอกว่าไม่งั้นหรอ!” ผมมัวแต่อึ้ง อ้าปากพะงาบๆเตรียมจะอธิบาย แต่แล้วคริสก็....
แผล่บ!
แล้วตอนนั้น ลิ้นของเราก็สัมผัสกัน!!! อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก!!!
“ไง อึ้งเลยใช่มั้ย เข้าใจรึ...”
“ไอ้มั๊มบ้า!!!” ผมตะโกนใส่หน้า ก่อนจะผลักอีกคนจนล้ม แล้วรีบวิ่งหนีเข้าห้องน้ำไป
ย๊า ย๊า ย๊า ไอ้เฟอร์เร็ทบ้านี่มัน มัน มัน ฮือออออออออออออ ผมขยี้หัวตัวเองอย่างบ้าคลั่ง ก่อนจะรีบแช่ตัวลงอ่างน้ำ มันเขินมาก มากๆ ต้องอาบน้ำ ต้องอาบ จะได้หายเขิน
ผมแช่ตัวเองอยู่ในห้องน้ำนานมาก นานจนตัวเปื่อยไปหมด แต่ความเขินของผมก็มีมากเกินกว่าที่ผมจะกล้าออกไปข้างนอก ผมนั่งจุ่มปุ๊กอยู่กับพื้นจนผมแห้ง ในที่สุดผมก็สูดหายใจลึก รวบรวมความกล้าเอื้อมมือไปจับลูกบิดประตู ยังไงซะก็ต้องออกไปล่ะว่ะ ขืนอยู่ในนี่ต่อไป มีหวังได้เป็นปอดบวมชัวร์ และทันทีที่ผมเปิดประตูออกมา ก็ต้องชะงักเพราะไอ้คริสนั่นยืนดักผมอยู่!!!
“กว่าจะออกมาได้ คิดว่าตายไปแล้ว!!!”
“ไอ้บ้า!!!” ผมรีบรอดช่องว่างระหว่างแขนของเขาออกมา แต่เดินไปได้ไม่ไกล เขาก็ลากผมกลับมาที่เดิมอีก
“นี่!!! คุณเจ้าของจำได้รึเปล่าว่าพรุ่งนี้วันอะไร”
“วันอาทิตย์”
“ปัญญาอ่อน!!! วันพาฉันไปผสมพันธุ์ต่างหาก” ผมพยักหน้าส่งๆ ตอนนี้อยากจะออกไปจากตรงนี้ใจจะขาด
“เพื่อเป็นการไถ่โทษที่นายทำกับฉันไว้วันนี้ พรุ่งนี้นายจะต้องพาฉันไปผสมพันธุ์แต่เช้า!!! เข้าใจนะ ไอ้เจ้าของปัญญาอ่อน!!!”
“อะ อื้ออๆ ได้ ได้” ผมตอบรับทั้งๆที่ไม่ใส่ใจจะฟังคำถามเท่าไร ก่อนจะกระโดดลงเตียง แล้วมุดตัวเข้าใต้ผ้าห่มทันที ซุกตัวกอดหมอน ก่อนจะค่อยๆนิ่งคิดตามคำพูดของเขา ผสมพันธุ์ ผสมพันธุ์ ผสมพันธุ์ ...
ใบหน้าตอนแลบลิ้นของเขาลอยเข้ามาในหัว สลับกับคำพูดที่ดังก้องซ้ำไปซ้ำมาในหัว ผสมพันธุ์ จูบ ผสมพันธุ์ จูบ ผสมพันธุ์.......
นี่ผมต้องพาเขาไปผสมพันธุ์จริงๆหรอเนี่ย....
มั๊มมัมกำลังจะนอกใจป๊ะป๋าหรอ
ไม่นะ ไม่ !!!
ผมไม่มีเวลาได้งอแงนานกว่านั้น เพราะหนังตาของผมค่อยๆปิดลงแล้ว ความง่วงก็ค่อยๆเข้ามาแทนที่สติ แล้วผมก็ผล็อยหลับไปในที่สุด...
----------------------------------------------
“นี่ มั๊ม มั๊มจะนอกใจป๊ะป๋าจริงอะ” ผมถามคำถามเดิมมาสามรอบแล้ว ระหว่างที่กำลังเดินไปที่ที่ใช้เป็นสถานที่ผสมพันธุ์เฟอร์เร็ท
“เราเคยคบกันด้วยหรอ ไอ้ปัญญาอ่อน” ผมเบ้ปาก ตีหน้ายุ่ง
“มั๊มเอาจริงอะ”
“เออสิ!!!”
“โหย แต่มั๊มอะ”
“เลิกพูดมากสักที เปิดประตูเข้าไปได้แล้ว!!!” เขาว่าพร้อมกับยื่นหน้าไปที่ประตูฟาร์มเฟอร์เร็ท หึ!!! พามาช้านิดช้าหน่อยทำมาเป็นอารมณ์เสีย โด่ว ไม่ต้องรีบอยากจะผลิตลูกขนาดนั้นก็ได้น่า ไอ้หัวลูกนัทเอ๊ย
“สวัสดีค่ะ ฟาร์มเฟอร์เร็ทเลิฟยินดีต้อนรับค่ะ วันนี้จะมาทำอะไรคะ” เสียงพนักงานร้องทักผม
“ไอ้ตัวเนี้ย อยากผสมพันธุ์ครับ”ผมบอกน้ำเสียงซังกะตาย ก่อนจะยื่นคริสให้เธอ เธอยิ้มรับ ก่อนจะพาผมไปโซนผสมพันธุ์ เฟอร์เร็ทเป็นร้อยถูกแยกอยู่เป็นคอกๆ คอกละสิบตัว พอพวกตัวเมียเห็นคริสเท่านั้นล่ะ ชูคอระริกระรี้ทันที หึ!!! อย่าให้เป็นเฟอร์เร็ทบ้างนะ ฮึ่มมม!!!
“ตัวเมียที่พร้อมผสมพันธุ์ของเราตอนนี้มีอยู่ตัวหนึ่งพอดีเลยค่ะ เกรดดีมากด้วยนะคะ นี่ค่ะ ตัวนี้เลย” เธอพูดพร้อมกับชี้ไปที่ตัวเมียที่อยู่ในคอกตัวเดียว จากนั้นเธอก็ปล่อยคริสลงไปในนั้น ทันทีที่ลงไปได้ คริสก็เดินไปนัวเนียกับเฟอร์เร็ทตัวนั้น หึ!!! ไอ้มั๊มบ้าเอ๊ย !!! ผมทนยืนดูคริสจีบตัวเมียตัวนั้นอยู่อย่างนั้นสักพัก และลุ้นว่าขอให้ไอ้ตัวเมียน่าเกลียดนั่นปฏิเสธคริสไป แต่ผลที่ได้คือ.............แทบจะยอมพลีกลายเพื่อมีลูกให้!!!
หึ!!! บ้าจริง ผมยืนกอดอก เชิดหน้ามองคริสที่มองผมกลับมาด้วยสายตายียวน ก่อนจะเริ่มเบ้ปากไม่สบอารมณ์ ผมรักเฟอร์เร็ทนะ แต่ต้องไม่ใช่เฟอร์เร็ทที่ยุ่งกับคริส เพราะผมน่ะหวงลูกชายผมยิ่งกว่าอะไร คริสเดินไปถูหน้ากับตัวเมียตัวนั้น ก่อนจะค่อยๆ เริ่มกระบวน...........
เริ่มจากเอาหน้าถูกัน...
แล้วก็เอาตัวถู...
จากนั้นก็.......
เตรียมที่จะผลิตลูก!!!
สองขาเตรียมล็อคตัวเมียไว้ อีกนิดเดียวก็จะมีลูกกัน อีกนิด อีกนิดเดียววววววว...
พรึ่บ!!!
ผมคว้าคริสออกมา ก่อนจะจับยัดใส่กล่องกระดาษ
“วันนี้มั๊มผมไม่พร้อมครับ!!! ขอบคุณมากนะครับบบบบบบบบบ” ผมแหกปาก ก่อนจะวิ่งออกจากร้านไป อยู่นานไม่ได้ เดี๋ยวคริสกระโจนไปหาตัวเมียตัวนั้น!!!
“ปาร์คชานยอล!!!” ผมลอยหน้าลอยตา ไม่รู้ไม่ชี้ หึ!!! หึ!!! เล่นกับใครไม่เล่น เล่นกับป๊ะป๋า!!!
“นายจับฉันมาทำไม!!!!”
“ก็ไม่ให้ไปยุ่งกับตัวเมียนั่นไง โด่ว แค่นี้ก็ไม่รู้เรื่อง ปัญญาอ่อน!!!”
“ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ ไอ้ปัญญาอ่อน!!!”
“จุ๊ๆ เดี๋ยวคนก็ได้ยินเสียงนายหรอกกกกกกก” ได้ผล คริสยอมเงียบ แต่เลือกไปอาละวาดกับกล่องกระดาษแทน เขาตะกุยกล่องอย่างบ้าคลั่ง จนคนเริ่มมองมาที่เราแล้ว ผมได้แต่ยิ้มแหยๆ ก่อนจะตอบพวกเขาไป
“แหะๆ เขาไม่ได้ผสมพันธุ์น่ะครับ เลยเครียดนิดหน่อย” คราวนี้คริสตะกรุยกล่องซะเกือบขาดผมว่าขืนผมเดินเอ้อระเหยอยู่อย่างนี้ สักพักคริสได้ออกมาอาละวาดผมแน่ รีบกลับบ้านดีกว่า อย่างน้อยเราก็ยังมีเจ้าหมาคอยช่วยล่ะนะ ฮิฮิ...
เมื่อคิดได้ดังนั้นผมก็รีบตรงดิ่งกลับบ้านทันที พอถึง ผมก็รีบวิ่งขึ้นห้อง กะจะปล่อยให้คริสอาละวาดในนั้น แล้วตัวเองก็ชิ่งมาอยู่ข้างล่างแทน แต่ยังไม่ทันจะก้าวไม่พ้นประตูห้อง จู่ๆเสียงจากนรกก็ดังขึ้น!!!
แคว่กกกก
เสียงกระดาษขาด ก่อนจะตามมาด้วย...
“ปาร์คชานยอล!!!” เรื่องไรจะอยู่ เผ่นสิ!!!
“หยุดเดี๋ยวนี้!!!” เขาพูดก่อนจะวิ่งมาหาผม โด่ว ตัวกระเปี๊ยกแค่นี้จะทำไรได้วะ ผมหัวเราะก่อนจะเอื้อมมือไปปิดประตู แต่ยังไม่ทันจะปิดดี ประตูก็ถูกกระชากออก ผมโดนฉุดกลับเข้าไปในห้อง ก่อนจะถูกผลักลงเตียง โดยมีไอ้คริสในร่างคนกำลังคร่อมผมอยู่!!!
หกโมงตั้งแต่เมื่อไรวะเนี่ยยยยยยยย
“ไอ้ปัญญาอ่อน!!! นายทำบ้าอะไรลงไป!!!”
“ก็ ก็ ก็ ก็ใครมันจะทนให้มั๊มมัมนอกใจได้ล่ะ!!!”
“ปัญญาอ่อน!!! นายรู้มั้ยว่าถ้าเฟอร์เร็ทไม่ได้ผสมพันธุ์จะเป็นยังไง”
“ก็ไม่มีลูกไง”
“ปัญญาอ่อน!!! มันจะตายเพราะฮอร์โมนเป็นพิษ!!!” ตาย เพราะฮอร์โมนเป็นพิษ....ตายเพราะไม่ได้ผสมพันธุ์เนี่ยนะ...เป็นอะไรที่....
“ฮ่าๆ ตายเพราะไม่ได้ผสมพันธุ์เนี่ยนะ ฮ่าๆ บ้าไปแล้ว โอ๊ยย ขำ ”
“อ่านซะ ไอ้ปัญญาอ่อน!!!” เขาโยนคู่มือการเลี้ยงมาให้ผม ผมนั่งอ่านไปขำไปก่อนจะหยุดหัวเราะทันทีเมื่อมันเป็นเรื่องจริง....
“เอ่ออ แล้ว แล้ว ทำไงอ้ะ” เขาถลึงตาใส่ ก่อนจะก้มหน้าลงมาจนปลายจมูกชนกัน
“ทำไงน่ะหรอ...” ผมเผลอกลั้นหายใจ ก่อนจะภาวนาขอว่าไม่ให้เป็นอย่างที่คิด แต่ในวินาทีต่อมาความฝันผมก็พังทลายลง เมื่อเขาพูดขึ้นว่า...
“นายก็ต้องผสมพันธุ์กับฉันน่ะสิ!!!”
