บ้าน
Rrrrrr Rrrrrrrr
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นขณะที่ผมกำลังขับรถอยู่ ผมเหลือบตาดูหน้าจอเล็กน้อย ก่อนจะกดรับเมื่อเห็นว่าปลายสายคือน้องชายคนสนิทของผม
“ว่าไง เทา”
“พี่ วันนี้สรุปมาป่ะวะ” ผมขมวดคิ้วก่อนจะคิดถึงตารางเวลาในปฏิทิน มั่นใจว่าวันนี้ไม่ได้มีนัดอะไร
“มาอะไร...”
“เฮ้ย งานเลี้ยงฉลองที่ไอ้สองตัวนั้นกลับมาไง”
“ฉลอง...กลับมาตั้งแต่เมื่อไร”ผมถามอีกครั้ง เมื่อรู้ข่าวของคนสนิทสองคนที่กลับมาจากอเมริกา
“เมื่อคืน นี่ไม่รู้หรอกเนี่ย ได้ไงวะ ช่างมันๆ เอาเป็นว่าพี่มาด้วยนะเว้ย ที่เดิมเลยพี่”
“งานเริ่มกี่โมง”
“โอ่ย จะมากี่โมงก็มาเหอะ แต่ถ้าช้าก็รอเก็บซากพวกมันแค่นั้นล่ะ”
“เออๆ งั้นเดี๋ยวพี่เข้าไปแล้วกัน”ผมว่าก่อนจะกดวางสายไป แล้วเลื่อนนิ้วไปยังโปรแกรมแชทในมือถือที่โหลดไว้สำหรับคุยกับใครบางคนแค่คนเดียว...
K.Wu (F) 8.17 PM : ไอ้ตัวร้าย กลับมาแล้วทำไมไม่บอก
Lil’ Sakura 8.31 PM : จำเป็น?
K.Wu (F) 8.32 PM : ก็ถ้าคนที่กลับมาไม่สำคัญอะไรมากก็คงไม่จำเป็นเท่าไรหรอก
J’ ParkCY 8.34 PM : .........คำพูดของเพลบอยด์จะเชื่ออะไรได้
K.Wu (F) 8.35 PM : แล้วถ้าเพลบอยด์พูดความจริงล่ะจะเชื่อมั้ย
8.45PM
ผมเหลือบไปมองหน้าจอมือถือที่ไร้การตอบรับ ก่อนจะหันกลับไปสนใจท้องถนนต่อ ขับรถต่อไปได้อีกสักพัก เสียงเตือนในมือถือก็ดังขึ้นพร้อมกับข้อความที่เขาตอบเด้งมาบนหน้าจอ ผมเหลือบตาไปมองไฟจราจร สัญญาณไฟสีแดงตรงสี่แยกลอยเด่นบ่งบอกให้หยุดรถ ถ้าเป็นเวลาปกติผมคงหงุดหงิดมากที่เจอไฟแดงบ่อย แต่ตอนนี้.....ผมกับมีความสุข เพราะจะได้หยุดรถตอบเขาได้...
J’ ParkCY 8.47 PM : คิดดูก่อน วันนี้จะมามั้ย
K.Wu (F) 8.47 PM : มาสิครับ
J’ ParkCY 8.48 PM : ทำไมมาได้ แล้วงานล่ะ ปกติตอนนี่ยังไม่เลิกงานไม่ใช่หรอ
K.Wu (F) 8.50 PM : งานหนะเมื่อไรก็ทำได้ แต่คนสำคัญกลับมาทั้งทีต้องมาให้ได้สิครับ
J’ ParkCY 8.55 PM : เซฮุนอาดิที่สำคัญ
K.Wu (F) 8.55 PM : 555555 You know What i mean My lil boy.
J’ ParkCY 8.55 PM : กวนละ ขับรถไปเลยพี่ ไม่ต้องตอบแล้ว แต่ถึงแล้วบอกด้วย
K.Wu (F) 8.58 PM : รับทราบ
ผมหลุดยิ้มออกมาก่อนจะอ่านทวนที่คุยกันเมื่อกี้อีกครั้ง ไม่รู้ว่าเขาตลกอะไรนักหนาถึงทำให้ผมยิ้มตลอดเวลาที่คุย ไม่รู้ว่าน่ารักอะไรนักหนาถึงทำให้รู้สึกดีที่ได้เจอ และไม่รู้ว่าดีอะไรนักหนาถึงทำให้คิดถึงได้ตลอดเวลา...
ผมมองดอกกุหลาบสีแดงที่อยู่หลังชื่อของตัวเองพลางคิดถึงสาเหตุที่เอามันขึ้นต่อท้าย เพราะต้องการจะให้ดอกไม้อันนี้แก่เขาคนเดียวเท่านั้น แต่ก็ไม่เคยมีสักครั้งเลยที่ผมซื้อดอกไม้จริงๆให้กับเขา ซึ่งบางทีการเลี้ยงฉลองต้อนรับเขาครั้งนี้อาจจะเป็นโอกาสดีที่ผมจะซื้อไปให้เขาแล้วก็ได้
ผมเลื่อนนิ้วไปกดโทรหาใครบางคน ไม่นานนักปลายสายก็รับ ผมพูดธุระของตัวเองไปครู่หนึ่งก่อนจะกดวางสายไป แล้วหันกลับไปสนใจท้องถนนต่อเมื่อสัญญาณไฟเปลี่ยนเป็นสีเขียว พลางคิดถึงเรื่องของผมกับเขา เราไม่ใช่แฟนกัน แต่ก็ไม่อาจปฏิเสธได้ว่าเขาไม่สำคัญกับผม...
Rrrrr Rrrrrr
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ชื่อของจื้อเทาน้องคนสนิทของผมโชว์หราอยู่บนหน้าจอ
“ว่า? ขับรถอยู่”
“พี่ใกล้ยังเนี่ย คนมากันเต็มงานละ แก๊งเรา ครบทุกคนละนะ ขนาดไอ้ไคเต่าของกลุ่มมันยังมาแล้วเลย”
“เออๆ ใกล้แล้ว”
“ให้ไวเลยพี่ มาช้ากว่านี้ เดี๋ยวได้รอรับพวกมันกลับบ้าน”
“เออๆ รีบอยู่ แค่นี้นะ”ผมกดวางสาย ฉับพลันนั้น สายตาก็ไปสบเข้ากับดิสเพลย์ของคนคนนั้นที่เปลี่ยนรูปไปเมื่อกี้นี้...
ใช้รูปนี้ต้องการอะไร?
K.Wu (F) 9.17 PM : ใครใช้ให้ขึ้นรูปนี้
J’ ParkCY 9.19 PM : ทำไมอะพี่ โห นานๆทีผมจะหารูปดูดีๆของตัวเองเจอนะ
K.Wu 9.20 PM : แล้วทำไมต้องถ่ายคู่กับคนอื่น
J’ ParkCY 9.21 PM : ก็เพื่อนกันอะพี่ คนนี้ซี้สุดๆ
K.Wu (F) 9.23 PM : ซี้จนต้องชิดกันขนาดนี้?
J’ ParkCY 9.25 PM : ก็เพื่อนกันอะ
K.Wu (F) 9.26 PM : หรอ อืม โอเค เพื่อนกัน
ผมกรอกตาไปมาก่อนจะเลื่อนนิ้วไปกดเปลี่ยนดิสเพลย์ พร้อมกับกดเลือกรูป...
J’ ParkCY 9.28 PM : ดิสนี่ใครนะพี่ แฟนเก่าหรอ?
K.Wu (F) 9.29PM : เปล่า ไม่ได้คบกัน
J’ ParkCY 9.30 PM : อ้าว ถ่ายซะ คิดว่าแฟนกันซะอีกนะพี่
K.Wu (F) 9.30 PM : แค่เพื่อน คนนี้ซี้มาก
J’ ParkCY 9.31 PM :ย้อนผมหรอเนี่ย 55555 โห เดี๋ยวนี้มีย้อนนะ
K.Wu (F) 9.32 PM : แล้วแต่จะคิด แค่นี้ กำลังขับรถ
ผมโยนมือถือไปที่เบาะข้างตัว ก่อนจะขับรถต่อไปเรื่อยๆ แล้วหักเลี้ยวเข้าไปยังซอยของผับที่นัดหมาย ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมการประชดประชันของผมถึงไม่เคยได้ผลอะไรเลยกับคนคนนั้น ทั้งๆที่ปกติแค่ผมแกล้งพูดเหน็บ หรือแสดงท่าทีไม่พอใจกับคนก่อนๆ พวกเธอก็แทบจะเข้ามาง้อผมแล้ว แต่กับคนๆนี้ไม่ เขาแทบจะไม่รู้จนถึงขั้นไม่สนใจเลยด้วยซ้ำ บางครั้งมันก็ทำให้เขาพิเศษ แต่บางครั้งมันก็ทำให้ผมอดโมโหไม่ได้อย่างครั้งนี้
มีอย่างที่ไหนกอดกับคนอื่นต่อหน้าผม....
แล้วมาบอกว่าแค่เพื่อน เพื่อนผู้ชายที่ไหนกอดกันแบบนั้น!
ผมขับรถเข้ามาจอดที่ลานจอดรถ ก่อนจะลงจากรถแล้วปิดประตูรถอย่างแรง พร้อมกับเดินเข้าไปในผับ งานเลี้ยงฉลองครั้งนี้จัดขึ้นที่ห้อง VIP โซน S ของผับ ไม่ต้องถามการ์ดผมก็รู้ทางไป เพราะมันเป็นที่ที่กลุ่มผมมากันบ่อยมาก จนถึงขั้นแทบจะสิงนอนกันที่นี่อยู่แล้ว ผมเดินขึ้นไปตามขั้นบันใดที่ทอดตัวยาวไปที่โซนS ท่ามกลางสายตาของผู้คนมากมายที่กำลังจับจ้องผมอยู่ ผมยิ้มให้ผู้หญิงนุ่งน้อยห่มน้อยคนหนึ่งที่เดินสวนกัน และส่งสายตาให้อีกคนที่ยืนอยู่ข้างทาง
“มาคนเดียวหรอคะ” เธอเอ่ยถามขึ้น
“ครับ”
“มาคนเดียวไม่สนุกหรอกค่ะ ให้ฉันไปเป็นเพื่อนดีกว่านะคะ” ผมลังเล เพราะครั้งนี้ผมไม่ได้มาเที่ยวเสเพลแบบครั้งอื่นๆ แต่ผมมาเลี้ยงฉลองการกลับมาของเขา
“คงจะ...”
“เฮ้ย พี่!!!”ผมหันไปตามเสียงเรียกก่อนจะเจอเทาและคนคนนั้นยืนอยู่ที่หน้าห้องVIP แวบหนึ่งแววตาขุ่นมัวฉายอยู่ในดวงตากลมโตของเขา ก่อนจะกลับมาเป็นร่าเริงตามปกติ
“เอ่อ...”หญิงสาวอ้ำอึ้ง ผมหันมาส่งยิ้มให้เธอ พร้อมกับปฏิเสธแบบนุ่มนวล
“คราวหน้าไม่พลาดแน่ครับ แต่ครั้งนี้ ผมคงไปด้วยไม่ได้” ผมตอบก่อนจะเดินไปหาเทา
“ตอบงั้นนี่มันให้ท่าชัดๆน่ะนะ”เทาวิจารณ์ ผมยักไหล่ก่อนจะตอบ
“ก็มาให้ท่าก่อนเอง แล้วเซฮุนล่ะ”
“นั่งอยู่ข้างในพี่”
“แล้วนี่จะไปไหนกัน”
“ไปเอาของที่สั่งไว้ มันไม่มาสักทีเลยจะลงไปที่ counter สักหน่อย” เทาหันมาตอบ ก่อนจะหันไปพูดกับคนข้างๆต่อ
“พี่กลับไปกินต่อก็ได้ เดี๋ยวผมไปกับพี่คริสเอง ป่ะ พี่คริสไป”เทาจัดการเสร็จสรรพพร้อมกับกอดคอลากผมลงไปข้างล่าง ตลอดทางที่ลงมาเทามันก็เอาแต่พูดถึงเรื่องไร้สาระทั้งบาส กิ๊กมัน งานฉลอง และอีกมากมาย โดยไม่พูดถึงคนคนนั้นเลย ก็ไม่แปลกที่จะไม่พูด เพราะมันไม่รู้เรื่องของเรา ความจริงในกลุ่มเพื่อนของพวกเราก็ไม่มีใครรู้เรื่องนี้อยู่แล้ว เพราะผมกับเขาไม่ได้บอกใคร ไม่ใช่ว่าอยากปิดเป็นความลับ แต่หาเหตุผลที่จะป่าวประกาศเรื่องของตัวเองไม่เจอ ผมไม่ใช่พวกชอบแชร์เรื่องส่วนตัวกับใคร ผมชอบเก็บให้มันเป็นเรื่องของเราสองคนมากกว่า
“พี่..............รับ!” เทาว่าพร้อมกับยื่นขวดแอลกอฮอล์ทั้งหลายมาให้ผมหลังจากที่ไปโวยพนักงานมา ผมรับมาถือก่อนจะเดินขึ้นไปข้างบน และทันทีที่มาถึง...
“เฮ้ยยย ชายอู๋มาแล้วววว”เสียงของตัวโหวกเหวกของกลุ่ม แบคฮยอนร้องบอกทุกคน ก่อนจะยกแก้วสีอำพันขึ้นทักทาย
“ชายอู๋วันนี้มาในคราบบ๋อยหรอครับ โอ๊ย” จงอินหยอกล้อ ผลที่ได้คือผมกระแทกแก้วกับปากด้วยแรงไม่เบานักเพื่อตอบแทนความปากเสียของมัน
“นึกว่าจะไม่มาซะละ มาอย่างช้า”เซฮุนพูดขึ้นพร้อมกับยื่นแก้วมาให้ผม
“คิดว่าจะมารอเก็บซากซะล่ะว่ะ” ลู่หาน หนุ่มหน้าหวานแต่นิสัยขัดกับหน้าพูดขึ้น แต่ผมไม่ได้ให้ความสนใจมากนักเพราะสายตาเหลือบไปมองคนเพียงคนเดียวที่ตั้งแต่ผมเข้ามายังไม่พูดอะไรเลยสักคำ ผมเดินไปทรุดนั่งลงข้างๆคนคนนั้นที่ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ กระดกแอลกอฮอล์เข้าปากราวกับมันเป็นน้ำเปล่าที่ไม่มีผลต่อร่างกาย
“กะจะนอนนี่เลยรึไง”
“ผมคอแข็งน่า พี่ก็รู้ แค่นี้ทำไรผมไม่ได้หรอก”
“แล้วจะกินจนมันเมาเลยรึไง”
“นานๆทีน่า”
“ชะ....”
เต้ง เต้ง!!
เสียงเคาะแก้วดังขึ้นขัดจังหวะ ก่อนจะตามมาด้วยเสียงลู่หาน
“เฮ้ย ไอ้สองแสบมันกลับมาทั้งที ย้อนความหลังกันมั้ย”
“ย้อนไรวะ”
“หมุนขวด! กติกาเหมือนเดิม ปากขวดลงที่ใครคนนั้นถาม คนที่อยู่ตูดขวด ต้องตอบให้หมด เค๊?”
“เออๆ เอาๆ กำลังมีเรื่องอยากรู้อยู่พอดี” เสียงแบคฮยอนเร่งเร้าพร้อมกับส่งสายตาอยากรู้อยากเห็นไปให้คนคนนั้น ลู่หานพยักหน้ารับก่อนจะสั่งให้ทุกคนนั่งล้อมวง แล้วหมุนขวดเปล่า ผมเหลือบตาไปมองก่อนจะกระดกน้ำสีอำพันเข้าปาก บอกตามตรงว่าต่อให้โดนถามแรงแค่ไหน ผมก็ตอบหมด เพราะผมเป็นคนไม่ชอบโกหก...
ปากขวดหยุดอยู่ที่แบคฮยอน ปลายขวด เขาคนนั้น...
“หึหึ เอาละนะ ตอบดิ่ ช่วงนี้คุยกับใครเห็นเล่นโทรศัพท์ทั้งวัน แถมยิ้มเป็นบ้าอยู่คนเดียวด้วย”เขาคนนั้นทำหน้าเหรอหราจนเผลอมองผมแวบหนึ่ง ก่อนจะเลิกคิ้วขึ้น แล้วเริ่มเฉไฉ
“ก็เพื่อนในกลุ่มแล้วนี้แหละ”
“จริงดิ่ ไม่ใช่กิ๊กหรอกหรอ”
“ถามได้คำถามเดียวว่ะแบคฮยอน เล่นต่อเลยๆ พี่ลู่ เงียบเลย กติกามันบอกว่างั้น พี่อย่ามั่วๆ”เขาคนนั้นตอบก่อนจะรีบหมุนขวดใหม่ เพื่อหนีจากการโดนต้อนของเหล่าคณะ ผมลอบยิ้มให้เขานิดหน่อย ก่อนจะแกล้งเฉียดมือของเราสองคนให้สัมผัสกัน เขาหันมามองผมเล็กน้อยก่อนจะหันไปเฮฮาลุ้นผลขวดต่อ แล้วไม่นานผลมันก็ออก...
“ไอ้คริส ไอ้คริส!!! เสร็จ!!”ลู่หานแหกปากลั่นเหมือนตอนทีมแมนยูของมันชนะ ก่อนจะชี้หน้าผม แล้วยื่นหน้ามาใกล้ๆ
“ถามจริง คุยกับใครอยู่วะช่วงนี้ ถามนะว่าคุยกับใครอยู่ ไม่ได้ถามว่าคบกับใคร เพราะฉะนั้นอย่าแถ”
“อยากรู้?”ผมถามด้วยน้ำเสียงสบายๆ ในขณะที่ทุกคนต่างมองกันที่ผมกันเป็นตาเดียว เว้นเสียแต่คนคนนั้นที่แสร้งทำเป็นกินน้ำสีอำพันไม่สนใจคำตอบของผม
“เออดิ! เร็วเลย งานนี้ห้ามโกหก ห้ามไม่พูด ไม่งั้นตัดเพื่อนนะเว้ย!!!”ผมเลิกคิ้วก่อนจะหัวเราะออกมา
“ถ้าอยากรู้จะตอบให้ก็ได้ ฟังกันดีๆนะ” ทุกคนเขยิบเข้ามาใกล้ผมมากขึ้น แม้แต่คนคนนั้นก็ยังเหลือบตามองผมเป็นระยะๆ ผมยกยิ้ม ก่อนจะค่อยๆตอบคำถามของลู่หาน...
“ฉันกำลังคุยกับ....”
“ใคร!!! // ใครวะๆ // ตอบดิ่พี่”เสียงทั้งคณะเร่งเร้า
“กับ....”
“ขอโทษนะครับ”เสียงของแขกที่ไม่ได้รับเชิญขัดขึ้น พร้อมกับเด็กส่งดอกไม้คนหนึ่งที่หอบหิ้วเอาช่อดอกไม้เข้ามาในห้องโดยมีสายตาทุกคู่จับจ้องไปที่เขา
“เอ่อ.....มีดอกไม้มาส่งให้คุณชานยอลน่ะครับ”
“เอ่อ...ผมเองครับ”
“นี่ครับ มีคนสั่งดอกไม้มาให้คุณ” ชานยอลอ้าปากค้าง ก่อนจะรับดอกไม้ไป แต่ยังไม่ทันจะถามว่าใครส่งมาเด็กคนนั้นก็ออกไปเสียแล้ว
“ใครส่งมาวะ มีกระดาษเขียนมาด้วย”ทุกคนเริ่มหันไปสนใจช่อดอกไม้แทนการซักไซ้ผม เพราะปกติแล้วชานยอลไม่ค่อยจะได้ดอกไม้จากคนอื่น ไม่ใช่ว่าไม่มีคนชอบ แต่เพราะบุคลิกไม่ได้หวานจ๋อยเป็นเคะหวานแว๋วให้ผู้ชายทั้งหลายมาประเคนดอกไม้ให้ แบคฮยอนเอื้อมมือจะไปหยิบแผ่นกระดาษมาอ่าน ในขณะที่เซฮุนพยายามชะโงกหน้ามาอ่าน แต่สุดท้ายก็ถูกชานยอลยันหน้าออกแล้วเก็บกระดาษไว้กับตัวเองแทน
“ใครวะๆ”
“ยุ่งน่า!!!” ชานยอลแกล้งหงุดหงิด ก่อนจะแอบคลี่กระดาษอ่านคนเดียว...
ถึง คนในความลับ
ยินดีต้อนรับกลับบ้านนะครับ อย่าไปซ่าอย่าไปซนแบบตอนอยู่อเมริกาล่ะ พี่ขี้เกียจดูแล
จาก เจ้าของหัวใจคนในความลับ
ชานยอลอมยิ้มเล็กๆ ก่อนจะรีบปรับสีหน้าเป็นปกติแล้วเก็บกระดาษใส่กระเป๋าอย่างรวดเร็วเมื่อลู่หานร้องทัก
“ใครให้วะ!”
“ไม่บอกพี่”
“ไรวะ งั้นไอ้คริส สรุปจะตอบได้ยังว่าคุยกับใคร”
“คนในความลับ”
“ห๊ะ อะไรวะเนี่ย ไอ้สองตัวที่ปากแข็งที่สุดในกลุ่มดันไม่ยอมบอก ชาตินี้ก็คงไม่รู้หรอก เล่นเกมส์ใหม่ไป ซักไปก็ไม่ได้ไรขึ้นมา”แล้วทุกคนก็เลิกซักหันกลับไปเล่นเกมส์ตามที่หัวหน้าใหญ่บอกผมหยิบมือถือขึ้นมาก่อนจะเข้าไปที่โปรแกรมแชท
K.Wu (F) 10.41 PM : ไอ้ตัวร้าย
J’ ParkCY 10.41 PM : ครับบบบบ
K.Wu (F) 10.42 PM : เมื่อกี้โยนให้เลยนะครับ กะให้พี่ดิ้นไม่หลุดเลยรึไง
J’ ParkCY 10.43 PM : รู้น่าว่าต้องดิ้นได้
K.Wu (F) 10.43 PM :ฝึกจนเก่งแล้ว
11.03 PM
J’ ParkCY 11.04PM : ขอบคุณสำหรับดอกกุหลาบนะครับพี่
K.Wu (F) 11.04 PM : ด้วยความยินดีครับ คุณคนแห่งความลับ
ผมเหลือบตาไปมองชานยอลก่อนจะลอบยิ้มให้กัน เข้าใจเหตุผลของการกระทำของกันและกัน สำหรับคู่เรานั้นไม่จำเป็นหรอกที่เราจะต้องให้ทั้งโลกรับรู้ว่าเรื่องของเรา แค่เราเข้าใจกันและกันนั่นก็พอแล้ว
มันอาจเป็นความลับสำหรับคนอื่น แต่มันคือความจริงที่เราสองคนรับรู้ ว่าเรา.....รู้สึกต่อกันยังไง
แค่นั้นก็พอแล้วไม่ใช่หรอครับ ......
.....................................................................
Write talk ....
ฟิคชั่ววูบ วูบเดียวจริง ๆ ตอนเดียวสั่น ๆ สนองความต้องการของตัวเอง
ขอบคุณที่อ่านมาจนจบ .......... I LOVE U (F)
