บ้าน
ปาร์คชานยอลยังคงงุนงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น...เมื่อเขาตั้งสติได้จึงลุกขึ้นมานั่งหอบหายใจบนเตียงด้วยความตื่นเต้นพร้อมกับสบสายตาเจ้าเล่ห์ของคริสที่กำลังนอนมองเขาอยู่บนเตียง
"เป็นอะไรน้องชาย....ตกใจเหรอ"คริสเอ่ยถามชานยอลพร้อมกับยกยิ้มมุมปาก ก่อนที่จะยันตัวลุกขึ้นมานั่งข้างๆชานยอลที่เริ่มเขยิบห่างคริสเมื่อรู้สึกถึงความไม่ปลอดภัยของตนเอง
"พี่คริสทำแบบนี้ทำไม เรากำลังจะเป็นพี่น้องกันนะ!!"ชานยอลต่อว่าคริสด้วยความโมโหและแววตาที่ดูสดใสของชานยอลก็เริ่มสั่นไหวกับการกระทำของคริสเมื่อครู่
"ก็นี่ไงพี่น้อง....การแสดงความรักของฉันที่มีต่อน้องชายที่น่ารัก ฮึฮึ"คริสหัวเราะพร้อมกับเดินดูรอบๆห้องนอนของตนเอง...
ภายในห้องนอนถูกตกแต่งด้วยข้าวของเครื่องใช้ราคาแพง ทั้งโต๊ะ เตียง ตู้เสื้อผ้า ชั้นวางหนังสือและโทรทัศน์ แม่ของเขาตัดสินใจถูกจริงๆที่เลือกมาแต่งงานกับมหาเศรษฐีอย่างคุณปาร์ค...ทุกอย่างในบ้านหลังนี้ช่างแตกต่างราวฟ้ากับเหว ผิดกับของใช้ที่บ้านของเขา แม้ครอบครัวของคริสจะไม่ได้มีฐานะยากจนแต่ก็ถือว่าอยู่ในระดับปานกลางทั่วไปของชาวเกาหลี
"เป็นคนรวยนี่ดีจริงๆ....แม่ฉันฉลาดมากที่เลือกพ่อนาย" คริสพูดเปรยออกมาในขณะที่ชานยอลกำลังจะเดินกลับห้องของเขา
เมื่อชานยอลได้ยินในสิ่งที่คริสพูดก็ทำให้เขารู้สึกผิดหวังกับพี่ชายตรงหน้าที่ดูถูกได้แม้กระทั่งแม่ของตนเอง...ชานยอลเลือกที่จะหลบเลี่ยงคริสและเดินกลับไปที่ห้องของตนเองโดยเร็ว....พี่ชายของเขาคงจะไม่ใช่พี่ชายที่ดูอบอุ่นอย่างที่เขาต้องการ...ผู้ชายคนนี้มีอะไรที่เขาเองอาจจะคาดไม่ถึง
เย็นวันนั้นคริสไม่ยอมลงไปร่วมรับประทานอาหารข้างล่างร่วมกับสมาชิกในครอบครัว แต่สั่งคนรับใช้ว่าให้เตรียมอาหารขึ้นมาบนห้องนอนเขา เป็นอาหารที่สั่งพิเศษจากโรงแรมชื่อดัง ซึ่งคริสเป็นคนสั่งมันเองโดยใช้ชื่อของคุณลุงปาร์ค
"คุณปาร์คคะ ฉันต้องขอโทษแทนลูกชายของฉันด้วย" คุณนายปาร์คมีสีหน้าไม่สู้ดีนักเมื่อทางโรงแรมนำอาหารมาส่งให้กับคริสและเรียกเก็บเงินจากเจ้าของบ้าน
"เรื่องแค่นี้เล็กน้อยน่ะคุณ...ถ้าเขาอยากทานจะให้เขาสั่งทุกมื้อก็ได้" คุณปาร์คมีท่าทียิ้มแย้ม แค่อาหารจากทางร.ร.ที่มาส่งไม่กี่แสนวอนไม่ใช่ปัญหาสำหรับเขา
คุณนายปาร์คมีท่าทางอึดอัดใจไม่น้อยกับการกระทำของลูกชายในวันที่เขาเข้ามาอยู่ในคฤหาสถ์หลังใหญ่วันแรก....
หลายวันผ่านไปด้วยความอึดอัด คริสยังคงมีท่าทีไม่เป็นมิตรกับคนในครอบครัวและมักทำตัวขวางโลกเสมอ....เช้าวันหนึ่งที่ดูสดใส คุณนายปาร์คยืนส่งสามีที่หน้าคฤหาสถ์สีขาวด้วยรอยยิ้มพร้อมๆกับปาร์คชานยอลที่ติดรถของคุณลุงปาร์คไปมหาลัย...
วันนี้คริสตื่นเช้ากว่าปกติเนื่องจากเขาเริ่มเบื่อที่ต้องอยู่แต่ภายในบ้านหลังนี้มาเป็นอาทิตย์...ดวงตาคมเหลือบมองมารดาของตัวเองที่มีรอยยิ้มให้กับคุณลุงปาร์คและชานยอลน้องชายคนใหม่ของเขา....ช่างเป็นภาพที่ดูอบอุ่นซะเหลือเกิน....ผิดแค่เพียงว่านั่นไม่ใช่คนในครอบครัวผมแต่เป็นสามีใหม่ของแม่และลูกใหม่ต่างหาก...
"แม่ดูมีความสุขดีนะครับ" คำทักทายของคริสในยามเช้าเมื่อเขาเดินสวนกับมารดาที่ห้องโถงชั้นล่าง
มารดาของคริสเลือกที่จะนิ่งเงียบเมื่อลูกชายของเธอเอ่ยประโยคนี้ขึ้นมา เธอรู้จักลูกชายของเธอดีว่าดื้อรั้นและเอาแต่ใจมากขนาดไหน
"กุญแจรถของบ้านนี้อยู่กับแม่หรือเปล่า...ผมอยากใช้รถคันนั้น" คริสพูดพลางชี้มือไปที่รถลัมโบกินี่สีขาวที่จอดสงบนิ่งในโรงรถ
ที่โรงรถมีรถหลายคันให้เลือกใช้ซึ่งรถต่างๆที่จอดในโรงรถนั้นล้วนเป็นรถที่ดูหรูหราราคาแพง ทั้งรถแวน 8 ที่นั่งที่ดูกว้างขวางสะดวกสบาย รถเฟอร์รารี่สีดำที่จอดไม่ห่างจากลัมโบกินี่สีขาว....คริสเองไม่เคยชอบกับความร่ำรวยหรือหรูหราฟู่ฟ่าเกินตัว เพียงแต่สิ่งที่เขากำลังจะทำคือการยั่วอารมณ์ของคนในบ้านหลังนี้เท่านั้น ....
"ผมอยู่บ้านแล้วเบื่อ อยากออกไปขับรถเล่น" คริสนั่งลงตรงโซฟากลางบ้านเพื่อรอคำตอบจากแม่ของเขา
"อยู่บ้านแล้วเบื่อทำไมไม่ออกไปช่วยงานที่บริษัทของคุณลุง คุณลุงเขามีตำแหน่งให้ลูกอยู่นะ นี่เราก็เพิ่งจบเหลือแค่ชานยอลที่จะจบอีกไม่ช้า"
มารดาของคริสต่อว่าเขาเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าลูกชายของเธอเริ่มเอาแต่ใจตนเองมากขึ้น แต่ด้วยความสงสารที่คริสต้องเสียพ่อไปตั้งแต่ยังเด็กเธอจึงพยายามตามใจคริสเรื่อยมาจนคริสเริ่มเสียคนมากขึ้น
"รวยแล้วนี่แม่จะทำงานทำไม ผมรู้ว่ากุญแจอยู่กับแม่ เย็นนี้ผมจะไปแวะรับน้องชายของผมกลับจากมหาลัย...ดีมะ พี่น้องรักกันแม่คงดีใจ"
ประโยคสุดท้ายคริสตั้งใจเน้นให้แม่ของเขาฟัง...รอยยิ้มที่คริสวาดขึ้นที่มุมปากพร้อมกับแววตาเจ้าเล่ห์นั้น แม่ของเขาไม่ทันสังเกตเห็น เพียงแต่เธอเองก็โล่งใจที่คริสสามารถเข้ากับชานยอลได้ดีมากกว่าคุณปาร์คสามีใหม่ของเธอ
ในที่สุดกุญแจของลัมโบกินี่สีขาวก็มาอยู่ในมือคริส...ทรัพย์สมบัติในครอบครัวนี้ก็เป็นเหมือนของในครอบครัวคริสเช่นกัน เพราะอย่างน้อยคริสก็ได้ชื่อว่าเป็นบุตรของคุณนายปาร์ค...รวมถึงบ้านหลังนี้ที่คริสไม่ได้ต้องการย้ายเข้ามาอยู่แต่มันคือความประสงค์ของมารดาและบิดาใหม่ของเขานั่นเอง...
เมื่อเวลาล่วงเลยเข้าสู่ช่วงบ่ายของวัน....คริสจัดการแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าที่ดูหรูหราราคาแพง จากการสั่งซื้อออนไลน์ของเขาและคุณลุงปาร์คก็ได้ให้บัตรเครดิตไว้กับคริสเพื่อให้เขาใช้จ่าย ซื้อในสิ่งที่เขาต้องการ....เสื้อผ้าแบรนด์เนมเมื่ออยู่บนรูปร่างที่ดูดีของคริสยิ่งทำให้เสื้อผ้าพวกนี้ดูมีราคาและมีคุณค่ามากขึ้น...เขายืนแต่งตัวอยู่หน้ากระจกและจ้องมองไปที่เสื้อผ้าที่ตนเองกำลังสวมใส่อยู่....เสื้อผ้าของคนรวย...รวยแล้วก็ต้องใส่แบบนี้สินะ เขายิ้มให้กับตัวเองที่หน้ากระจกเมื่อคิดแผนการณ์ได้แล้วว่า วันนี้เขาจะไปรับน้องชายสุดที่รักของเขาจากมหาลัยด้วยวิธีไหน....
มหาลัยชื่อดังของโซลขึ้นชื่อเรื่องนักศึกษาในมหาลัยที่มีความร่ำรวยติดอันดับ...คริสไม่แปลกใจนักที่ชานยอลได้เข้าไปเรียนที่มหาลัยแห่งนี้ เนื่องจากฐานะและตระกูลของชานยอลเองก็ร่ำรวยไม่น้อยเพราะทำธุรกิจหลายอย่างในโซล...รถสปอร์ตหรูหรายี่ห้อลัมโบกินี่สีขาวเข้ามาจอดกลางสนามหน้ามหาลัยโดยมีสายตาของเด็กมหาลัยหลายคนจับจ้องมาที่รถคันนั้น....เสียงเครื่องยนต์เร่งเครื่องหลายครั้งเพื่อทำลายความเงียบสงบในมหาลัยในขณะที่นักศึกษาหลายคนยังคงเข้าเรียนในวิชาต่างๆอยู่...
ร่างสูงโปร่งที่ดูสง่างามก้าวลงมาช้าๆจากตำแหน่งคนขับรถ เสื้อแจ็คเก๊ตหนังสีแดงพร้อมกางเกงหนังสีดำ รองเท้าหุ้มข้อสีขาว ถูกสวมใส่โดยชายหนุ่มรูปงามคนหนึ่ง แค่เพียงผมสีทองของเขาก็ดูโดดเด่นพอแล้ว บวกกับสีของเสื้อผ้าที่เขาใส่ยิ่งขับให้ผิวกายและรูปร่างหน้าตาของเขาดูโดดเด่นมากยิ่งขึ้นไปอีก...
คริสลงมายืนข้างรถสปอร์ตคันหรูพร้อมเอื้อมมือเข้าไปในรถเพื่อบีบแตรเสียงดัง....นักศึกษา ครูอาจารย์และหลายคนในมหาวิทยาลัยต่างเดินมามุงดูตามเสียงนั้น
"ปาร์คชานยอล !!มีใครรู้จักปาร์คชานยอลบ้างไหมครับ!!....ผมเป็นพี่ชายเขา !!"คริสตะโกนสุดเสียงของเขาพร้อมทั้งกดเสียงแตรตรงพวงมาลัยของรถไม่ยั้ง
เสียงซุบซิบเกิดขึ้นเพียงชั่วเวลาไม่กี่วินาที บ้างก็ว่าถึงการกระทำของคริสที่ไร้ซึ่งมารยาท บ้างก็ซุบซิบถึงความหล่อดูดีและความห่ามที่ส่งผลให้คริสดูเท่ห์มากขึ้นกว่าเดิม เสียงกรี๊ดของสาวๆและหนุ่มน้อยทั้งหลายฮือฮาเบาๆเมื่อเห็นใบหน้าที่ชัดเจนของคริสมากขึ้น หลังจากเขาเริ่มเดินวนรอบรถและตะโกนไปตามอาคารเรียน
"ชานยอล นั่นเสียงเรียกนายหรือเปล่า ฉันวิ่งออกไปดูมาพี่ชายนายหล่อมากกกกก"เพื่อนในห้องเรียนเดินมาตามชานยอลที่กำลังเตรียมตัวเก็บของเพื่อจะกลับบ้านเพราะหมดวิชาเรียนของเขาแล้ว
"พี่ชาย!!พี่คริสมาที่นี่เหรอ!"ไวเท่าความคิดขายาวของชานยอลรีบสาวเท้าไปเพื่อดูตามเสียงเรียกนั้น สาวๆในมหาลัยหลายคนต่างหยิบโทรศัพท์มือถือของพวกเธอมาเก็บภาพของเขาไว้...พร้อมทั้งหวีดร้องฮือฮาในสิ่งที่เขากำลังทำ
"บ้าจริงๆนี่เขาทำบ้าอะไรของเขา"ชานยอลสบถเสียงดังก่อนจะวิ่งตรงไปยังสนามกีฬาหน้ามหาลัยเพื่อให้คริสหยุดการกระทำที่น่าอับอายนี้
เมื่อชานยอลวิ่งมาถึงสนามหน้ามหาลัย เขาหอบตัวโยนด้วยความเหนื่อย...สายตาคมของคริสมองมายังชานยอลด้วยความสะใจ....อายมากมั้ยที่มีคนอย่างฉันมาหาถึงที่นี่...คริสเดินตรงมายังชานยอลพร้อมกับโอบกอดเขาที่กลางสนามมหาลัยโดยมีสายตาของคนนับร้อยที่กำลังจ้องมองมาทางเขาทั้งสอง
"ปาร์คชานยอล...ฉันคิดถึงนายจัง"คริสแกล้งกระซิบลงข้างใบหูของชานยอลพร้อมกับหัวเราะออกมาเบาๆ
"พี่คริส!!นี่พี่ทำบ้าอะไร ....ผมอาจจะถูกอาจารย์ต่อว่าได้นะ"ชานยอลผลักคริสออกจากร่างของเขาด้วยความโมโห
"ฉันมารับนายกลับบ้านไง..พี่ชายก็ต้องมารับน้องชายสิครับ"คริสยังคงพูดจายียวนชานยอลก่อนที่จะคว้าข้อมือของชานยอลตรงไปยังรถลัมโบกินี่สีขาวและเปิดประตูที่นั่งข้างคนขับให้ชานยอลขึ้นไปนั่งและเขาก็เดินอ้อมรถเพื่อมานั่งตำแหน่งคนขับ
ก่อนที่คริสจะออกตัวไปจากบริเวณนั้น เขาลดกระจกลงมาและโบกมือให้กับสาวๆที่กำลังถ่ายรูปของเขาอยู่ด้วยรอยยิ้ม....เสียงกรี๊ดจากที่เบาๆก็กลายเป็นดังกระหึ่มกับการกระทำที่คริสต้องการจะฉีกหน้าชานยอลที่มหาลัย...
ตลอดทางที่กลับบ้านชานยอลหน้าบึ้งตึงด้วยความโกรธ...คริสลอบมองและแอบหัวเราะออกมาด้วยความสะใจลึกๆ...ภายในรถหรูเงียบสงบไม่มีแม้กระทั่งเสียงเครื่องเล่นเพลงและเสียงพูดคุยของคนทั้งสอง
"เงียบทำไม ไม่ชอบให้ฉันไปรับกลับบ้านเหรอ"คริสเริ่มประโยคสนทนาขึ้นมาก่อนพร้อมรอยยิ้มที่มุมปาก
"วันหลังไม่ต้องไปรับผมอีก...ผมกลับเองได้" ชานยอลเอ่ยตอบคริสแค่เพียงสั้นๆ
"ฉันขับรถคันนี้แล้วดูเท่ห์มากไหม...ฉันดูเหมือนคนรวยหรือยัง ..แม่ฉันเลือกจับคนรวยนี่คิดถูกจริงๆ"คริสแกล้งพูดยั่วโมโหชานยอลพร้อมกับหยิบแว่นกันแดดแบรนด์เนมขึ้นมาสวมใส่...
"พี่นี่มันเย็นชาแล้วก็หยาบคายจริงๆ...ขนาดแม่ของพี่เองพี่ยังดูถูกเขาได้...ไม่คิดบ้างเหรอว่าพ่อผมกับแม่พี่รักกันด้วยใจจริง คนอะไรคิดแต่ว่าแม่ตัวเองเห็นแก่เงิน"
ชานยอลพูดโต้ตอบคริสบ้างโดยที่ไม่สนใจจะมองไปที่ใบหน้าของคริสซักนิด พี่ชายที่แสนดีคงมีแต่ในนิยายเพราะชีวิตจริงของเขาพี่ชายตรงหน้ากลับดูร้ายกาจและน่าเกรงกลัวจนเขาเองก็อยากจะตีตัวออกห่าง
"ปาร์คชานยอล นายมีสิทธิอะไรมาด่าฉัน!!"คริสกระชากข้อมือของชานยอลมากุมไว้ในขณะที่เขากำลังขับรถไปด้วยความเร็ว
"ก็มันเรื่องจริง...พ่อผมกับแม่พี่ดีกับพี่ขนาดไหน แค่นี้ยังคิดไม่เป็น..."ชานยอลดึงรั้งข้อมือของตัวเองกลับแต่ก็สู้แรงของคริสไม่ไหว
ทั้งชานยอลและคริสโต้ตอบกันมาได้ซักระยะ ในที่สุดคริสก็ตัดสินใจหยุดรถลงข้างทางก่อนที่จะเกิดอุบัติเหตุเพราะตอนนี้โทสะของเขากำลังพลุ่งพล่านกับเด็กเมื่อวานซืนที่กล้าต่อว่าเขาซึ่งๆหน้า...ในชีวิตของคริสไม่เคยมีใครกล้าว่าเขามาก่อนแม้กระทั่งแม่หรือพ่อของเขาเอง
"ปาร์คชานยอล นายหยุดพูดเดี๋ยวนี้เลยนะ!!"
"ผมไม่หยุด พี่มันพวกไร้หัวใจ ไม่รู้จักความรักที่บริสุทธิ์ มองแต่เรื่องเงิน....พ่อของผมรักแม่ของพี่ด้วยใจจริง และแม่พี่ก็ไม่ใช่คนแบบนั้น ผมเชื่อในความรักของพวกท่าน!!"
"ผมถามหน่อยพี่คริส พ่อพี่เสียไปแล้ว...ถ้าพี่ทำตัวแบบนี้พ่อพี่รู้เข้า ท่านจะเสียใจไหม" ชานยอลเอ่ยถามคำถามที่คริสนึกไม่ถึงว่าจะมีคนกล้าถามเขาขนาดนี้...ความโมโหของคริสตอนนี้มันทำให้เขาหน้ามืด คริสขบกรามแน่นด้วยโทสะของเขา
"ปาร์คชานยอล ฉันบอกให้นายหุบปากซะ!!"
"ไม่ ....ผมไม่หยุดผมจะพูด!!"
"ก็ดี!ถ้านายไม่หยุดพูด ฉันจะเป็นคนปิดปากของนายเอง"
คริสใช้ข้อมือแกร่งของเขาฉุดกระชากแขนชานยอลทั้งสองข้างเข้าหาตัวเขา มือหนาจับไปที่ลำคอขาวเนียนนั่นเพื่อยึดให้ใบหน้าของชานยอลอยู่เฉยๆริมฝีปากหนาของคริสบดขยี้ริมฝีปากบางของชานยอลด้วยความโมโห ลิ้นร้อนของคริสพยายามสอดแทรกเข้าไปในโพรงปากที่หอมหวานของชานยอลแต่ชานยอลก็พยายามเม้มปากของเขาไว้ มือหนาของคริสเปลี่ยนตำแหน่งมากระชากเสื้อนักศึกษาของชานยอลจนเผยให้เห็นหัวไหล่นวนเนียน คริสโน้มใบหน้าลงไปจูบสัมผัสลำคอและไหล่ของชานยอลด้วยความโมโหอย่างรุนแรง....มือหนาบีบริมฝีปากบางให้อ้าเผยอออกพร้อมกับกดริมฝีปากจูบลงไปซ้ำๆอย่างนั้นจนในที่สุดลิ้นร้อนชื้นของคริสก็ล่วงล้ำเข้าไปในโพรงปากของชานยอลได้...
ชานยอลมีน้ำตาหยาดใสๆไหลรินออกมาจากหางตาด้วยความโมโหที่เขาไม่สามารถสู้แรงของคริสได้...ร่างบางเริ่มสะอื้นหนักเมื่อการกระทำของคริสรุนแรงขึ้น เมื่อชานยอลมีน้ำตามากขึ้นคริสก็เริ่มค่อยๆได้สติจากการกระทำของตนเอง...เขาผละจากริมฝีปากบางและผลักร่างของชานยอลออกไปจากอกหนาของเขาอย่างแรงจนแผ่นหลังของชานยอลกระแทกเข้ากับประตูรถจนก่อให้เกิดเสียงดัง...
"จำไว้ว่าถ้านายเถียงฉันหรือดื้อกับฉันอีกจะต้องเจอกับอะไร ปาร์คชานยอล!!"
END EP1------------------------
#Writertalk ฝากติชมเม้นท์ด้วยนะ >< ติดแทคในทวิตได้นะเราจะตามอ่าน #Mybrotheriloveyou
"เป็นอะไรน้องชาย....ตกใจเหรอ"คริสเอ่ยถามชานยอลพร้อมกับยกยิ้มมุมปาก ก่อนที่จะยันตัวลุกขึ้นมานั่งข้างๆชานยอลที่เริ่มเขยิบห่างคริสเมื่อรู้สึกถึงความไม่ปลอดภัยของตนเอง
"พี่คริสทำแบบนี้ทำไม เรากำลังจะเป็นพี่น้องกันนะ!!"ชานยอลต่อว่าคริสด้วยความโมโหและแววตาที่ดูสดใสของชานยอลก็เริ่มสั่นไหวกับการกระทำของคริสเมื่อครู่
"ก็นี่ไงพี่น้อง....การแสดงความรักของฉันที่มีต่อน้องชายที่น่ารัก ฮึฮึ"คริสหัวเราะพร้อมกับเดินดูรอบๆห้องนอนของตนเอง...
ภายในห้องนอนถูกตกแต่งด้วยข้าวของเครื่องใช้ราคาแพง ทั้งโต๊ะ เตียง ตู้เสื้อผ้า ชั้นวางหนังสือและโทรทัศน์ แม่ของเขาตัดสินใจถูกจริงๆที่เลือกมาแต่งงานกับมหาเศรษฐีอย่างคุณปาร์ค...ทุกอย่างในบ้านหลังนี้ช่างแตกต่างราวฟ้ากับเหว ผิดกับของใช้ที่บ้านของเขา แม้ครอบครัวของคริสจะไม่ได้มีฐานะยากจนแต่ก็ถือว่าอยู่ในระดับปานกลางทั่วไปของชาวเกาหลี
"เป็นคนรวยนี่ดีจริงๆ....แม่ฉันฉลาดมากที่เลือกพ่อนาย" คริสพูดเปรยออกมาในขณะที่ชานยอลกำลังจะเดินกลับห้องของเขา
เมื่อชานยอลได้ยินในสิ่งที่คริสพูดก็ทำให้เขารู้สึกผิดหวังกับพี่ชายตรงหน้าที่ดูถูกได้แม้กระทั่งแม่ของตนเอง...ชานยอลเลือกที่จะหลบเลี่ยงคริสและเดินกลับไปที่ห้องของตนเองโดยเร็ว....พี่ชายของเขาคงจะไม่ใช่พี่ชายที่ดูอบอุ่นอย่างที่เขาต้องการ...ผู้ชายคนนี้มีอะไรที่เขาเองอาจจะคาดไม่ถึง
เย็นวันนั้นคริสไม่ยอมลงไปร่วมรับประทานอาหารข้างล่างร่วมกับสมาชิกในครอบครัว แต่สั่งคนรับใช้ว่าให้เตรียมอาหารขึ้นมาบนห้องนอนเขา เป็นอาหารที่สั่งพิเศษจากโรงแรมชื่อดัง ซึ่งคริสเป็นคนสั่งมันเองโดยใช้ชื่อของคุณลุงปาร์ค
"คุณปาร์คคะ ฉันต้องขอโทษแทนลูกชายของฉันด้วย" คุณนายปาร์คมีสีหน้าไม่สู้ดีนักเมื่อทางโรงแรมนำอาหารมาส่งให้กับคริสและเรียกเก็บเงินจากเจ้าของบ้าน
"เรื่องแค่นี้เล็กน้อยน่ะคุณ...ถ้าเขาอยากทานจะให้เขาสั่งทุกมื้อก็ได้" คุณปาร์คมีท่าทียิ้มแย้ม แค่อาหารจากทางร.ร.ที่มาส่งไม่กี่แสนวอนไม่ใช่ปัญหาสำหรับเขา
คุณนายปาร์คมีท่าทางอึดอัดใจไม่น้อยกับการกระทำของลูกชายในวันที่เขาเข้ามาอยู่ในคฤหาสถ์หลังใหญ่วันแรก....
หลายวันผ่านไปด้วยความอึดอัด คริสยังคงมีท่าทีไม่เป็นมิตรกับคนในครอบครัวและมักทำตัวขวางโลกเสมอ....เช้าวันหนึ่งที่ดูสดใส คุณนายปาร์คยืนส่งสามีที่หน้าคฤหาสถ์สีขาวด้วยรอยยิ้มพร้อมๆกับปาร์คชานยอลที่ติดรถของคุณลุงปาร์คไปมหาลัย...
วันนี้คริสตื่นเช้ากว่าปกติเนื่องจากเขาเริ่มเบื่อที่ต้องอยู่แต่ภายในบ้านหลังนี้มาเป็นอาทิตย์...ดวงตาคมเหลือบมองมารดาของตัวเองที่มีรอยยิ้มให้กับคุณลุงปาร์คและชานยอลน้องชายคนใหม่ของเขา....ช่างเป็นภาพที่ดูอบอุ่นซะเหลือเกิน....ผิดแค่เพียงว่านั่นไม่ใช่คนในครอบครัวผมแต่เป็นสามีใหม่ของแม่และลูกใหม่ต่างหาก...
"แม่ดูมีความสุขดีนะครับ" คำทักทายของคริสในยามเช้าเมื่อเขาเดินสวนกับมารดาที่ห้องโถงชั้นล่าง
มารดาของคริสเลือกที่จะนิ่งเงียบเมื่อลูกชายของเธอเอ่ยประโยคนี้ขึ้นมา เธอรู้จักลูกชายของเธอดีว่าดื้อรั้นและเอาแต่ใจมากขนาดไหน
"กุญแจรถของบ้านนี้อยู่กับแม่หรือเปล่า...ผมอยากใช้รถคันนั้น" คริสพูดพลางชี้มือไปที่รถลัมโบกินี่สีขาวที่จอดสงบนิ่งในโรงรถ
ที่โรงรถมีรถหลายคันให้เลือกใช้ซึ่งรถต่างๆที่จอดในโรงรถนั้นล้วนเป็นรถที่ดูหรูหราราคาแพง ทั้งรถแวน 8 ที่นั่งที่ดูกว้างขวางสะดวกสบาย รถเฟอร์รารี่สีดำที่จอดไม่ห่างจากลัมโบกินี่สีขาว....คริสเองไม่เคยชอบกับความร่ำรวยหรือหรูหราฟู่ฟ่าเกินตัว เพียงแต่สิ่งที่เขากำลังจะทำคือการยั่วอารมณ์ของคนในบ้านหลังนี้เท่านั้น ....
"ผมอยู่บ้านแล้วเบื่อ อยากออกไปขับรถเล่น" คริสนั่งลงตรงโซฟากลางบ้านเพื่อรอคำตอบจากแม่ของเขา
"อยู่บ้านแล้วเบื่อทำไมไม่ออกไปช่วยงานที่บริษัทของคุณลุง คุณลุงเขามีตำแหน่งให้ลูกอยู่นะ นี่เราก็เพิ่งจบเหลือแค่ชานยอลที่จะจบอีกไม่ช้า"
มารดาของคริสต่อว่าเขาเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าลูกชายของเธอเริ่มเอาแต่ใจตนเองมากขึ้น แต่ด้วยความสงสารที่คริสต้องเสียพ่อไปตั้งแต่ยังเด็กเธอจึงพยายามตามใจคริสเรื่อยมาจนคริสเริ่มเสียคนมากขึ้น
"รวยแล้วนี่แม่จะทำงานทำไม ผมรู้ว่ากุญแจอยู่กับแม่ เย็นนี้ผมจะไปแวะรับน้องชายของผมกลับจากมหาลัย...ดีมะ พี่น้องรักกันแม่คงดีใจ"
ประโยคสุดท้ายคริสตั้งใจเน้นให้แม่ของเขาฟัง...รอยยิ้มที่คริสวาดขึ้นที่มุมปากพร้อมกับแววตาเจ้าเล่ห์นั้น แม่ของเขาไม่ทันสังเกตเห็น เพียงแต่เธอเองก็โล่งใจที่คริสสามารถเข้ากับชานยอลได้ดีมากกว่าคุณปาร์คสามีใหม่ของเธอ
ในที่สุดกุญแจของลัมโบกินี่สีขาวก็มาอยู่ในมือคริส...ทรัพย์สมบัติในครอบครัวนี้ก็เป็นเหมือนของในครอบครัวคริสเช่นกัน เพราะอย่างน้อยคริสก็ได้ชื่อว่าเป็นบุตรของคุณนายปาร์ค...รวมถึงบ้านหลังนี้ที่คริสไม่ได้ต้องการย้ายเข้ามาอยู่แต่มันคือความประสงค์ของมารดาและบิดาใหม่ของเขานั่นเอง...
เมื่อเวลาล่วงเลยเข้าสู่ช่วงบ่ายของวัน....คริสจัดการแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าที่ดูหรูหราราคาแพง จากการสั่งซื้อออนไลน์ของเขาและคุณลุงปาร์คก็ได้ให้บัตรเครดิตไว้กับคริสเพื่อให้เขาใช้จ่าย ซื้อในสิ่งที่เขาต้องการ....เสื้อผ้าแบรนด์เนมเมื่ออยู่บนรูปร่างที่ดูดีของคริสยิ่งทำให้เสื้อผ้าพวกนี้ดูมีราคาและมีคุณค่ามากขึ้น...เขายืนแต่งตัวอยู่หน้ากระจกและจ้องมองไปที่เสื้อผ้าที่ตนเองกำลังสวมใส่อยู่....เสื้อผ้าของคนรวย...รวยแล้วก็ต้องใส่แบบนี้สินะ เขายิ้มให้กับตัวเองที่หน้ากระจกเมื่อคิดแผนการณ์ได้แล้วว่า วันนี้เขาจะไปรับน้องชายสุดที่รักของเขาจากมหาลัยด้วยวิธีไหน....
มหาลัยชื่อดังของโซลขึ้นชื่อเรื่องนักศึกษาในมหาลัยที่มีความร่ำรวยติดอันดับ...คริสไม่แปลกใจนักที่ชานยอลได้เข้าไปเรียนที่มหาลัยแห่งนี้ เนื่องจากฐานะและตระกูลของชานยอลเองก็ร่ำรวยไม่น้อยเพราะทำธุรกิจหลายอย่างในโซล...รถสปอร์ตหรูหรายี่ห้อลัมโบกินี่สีขาวเข้ามาจอดกลางสนามหน้ามหาลัยโดยมีสายตาของเด็กมหาลัยหลายคนจับจ้องมาที่รถคันนั้น....เสียงเครื่องยนต์เร่งเครื่องหลายครั้งเพื่อทำลายความเงียบสงบในมหาลัยในขณะที่นักศึกษาหลายคนยังคงเข้าเรียนในวิชาต่างๆอยู่...
ร่างสูงโปร่งที่ดูสง่างามก้าวลงมาช้าๆจากตำแหน่งคนขับรถ เสื้อแจ็คเก๊ตหนังสีแดงพร้อมกางเกงหนังสีดำ รองเท้าหุ้มข้อสีขาว ถูกสวมใส่โดยชายหนุ่มรูปงามคนหนึ่ง แค่เพียงผมสีทองของเขาก็ดูโดดเด่นพอแล้ว บวกกับสีของเสื้อผ้าที่เขาใส่ยิ่งขับให้ผิวกายและรูปร่างหน้าตาของเขาดูโดดเด่นมากยิ่งขึ้นไปอีก...
คริสลงมายืนข้างรถสปอร์ตคันหรูพร้อมเอื้อมมือเข้าไปในรถเพื่อบีบแตรเสียงดัง....นักศึกษา ครูอาจารย์และหลายคนในมหาวิทยาลัยต่างเดินมามุงดูตามเสียงนั้น
"ปาร์คชานยอล !!มีใครรู้จักปาร์คชานยอลบ้างไหมครับ!!....ผมเป็นพี่ชายเขา !!"คริสตะโกนสุดเสียงของเขาพร้อมทั้งกดเสียงแตรตรงพวงมาลัยของรถไม่ยั้ง
เสียงซุบซิบเกิดขึ้นเพียงชั่วเวลาไม่กี่วินาที บ้างก็ว่าถึงการกระทำของคริสที่ไร้ซึ่งมารยาท บ้างก็ซุบซิบถึงความหล่อดูดีและความห่ามที่ส่งผลให้คริสดูเท่ห์มากขึ้นกว่าเดิม เสียงกรี๊ดของสาวๆและหนุ่มน้อยทั้งหลายฮือฮาเบาๆเมื่อเห็นใบหน้าที่ชัดเจนของคริสมากขึ้น หลังจากเขาเริ่มเดินวนรอบรถและตะโกนไปตามอาคารเรียน
"ชานยอล นั่นเสียงเรียกนายหรือเปล่า ฉันวิ่งออกไปดูมาพี่ชายนายหล่อมากกกกก"เพื่อนในห้องเรียนเดินมาตามชานยอลที่กำลังเตรียมตัวเก็บของเพื่อจะกลับบ้านเพราะหมดวิชาเรียนของเขาแล้ว
"พี่ชาย!!พี่คริสมาที่นี่เหรอ!"ไวเท่าความคิดขายาวของชานยอลรีบสาวเท้าไปเพื่อดูตามเสียงเรียกนั้น สาวๆในมหาลัยหลายคนต่างหยิบโทรศัพท์มือถือของพวกเธอมาเก็บภาพของเขาไว้...พร้อมทั้งหวีดร้องฮือฮาในสิ่งที่เขากำลังทำ
"บ้าจริงๆนี่เขาทำบ้าอะไรของเขา"ชานยอลสบถเสียงดังก่อนจะวิ่งตรงไปยังสนามกีฬาหน้ามหาลัยเพื่อให้คริสหยุดการกระทำที่น่าอับอายนี้
เมื่อชานยอลวิ่งมาถึงสนามหน้ามหาลัย เขาหอบตัวโยนด้วยความเหนื่อย...สายตาคมของคริสมองมายังชานยอลด้วยความสะใจ....อายมากมั้ยที่มีคนอย่างฉันมาหาถึงที่นี่...คริสเดินตรงมายังชานยอลพร้อมกับโอบกอดเขาที่กลางสนามมหาลัยโดยมีสายตาของคนนับร้อยที่กำลังจ้องมองมาทางเขาทั้งสอง
"ปาร์คชานยอล...ฉันคิดถึงนายจัง"คริสแกล้งกระซิบลงข้างใบหูของชานยอลพร้อมกับหัวเราะออกมาเบาๆ
"พี่คริส!!นี่พี่ทำบ้าอะไร ....ผมอาจจะถูกอาจารย์ต่อว่าได้นะ"ชานยอลผลักคริสออกจากร่างของเขาด้วยความโมโห
"ฉันมารับนายกลับบ้านไง..พี่ชายก็ต้องมารับน้องชายสิครับ"คริสยังคงพูดจายียวนชานยอลก่อนที่จะคว้าข้อมือของชานยอลตรงไปยังรถลัมโบกินี่สีขาวและเปิดประตูที่นั่งข้างคนขับให้ชานยอลขึ้นไปนั่งและเขาก็เดินอ้อมรถเพื่อมานั่งตำแหน่งคนขับ
ก่อนที่คริสจะออกตัวไปจากบริเวณนั้น เขาลดกระจกลงมาและโบกมือให้กับสาวๆที่กำลังถ่ายรูปของเขาอยู่ด้วยรอยยิ้ม....เสียงกรี๊ดจากที่เบาๆก็กลายเป็นดังกระหึ่มกับการกระทำที่คริสต้องการจะฉีกหน้าชานยอลที่มหาลัย...
ตลอดทางที่กลับบ้านชานยอลหน้าบึ้งตึงด้วยความโกรธ...คริสลอบมองและแอบหัวเราะออกมาด้วยความสะใจลึกๆ...ภายในรถหรูเงียบสงบไม่มีแม้กระทั่งเสียงเครื่องเล่นเพลงและเสียงพูดคุยของคนทั้งสอง
"เงียบทำไม ไม่ชอบให้ฉันไปรับกลับบ้านเหรอ"คริสเริ่มประโยคสนทนาขึ้นมาก่อนพร้อมรอยยิ้มที่มุมปาก
"วันหลังไม่ต้องไปรับผมอีก...ผมกลับเองได้" ชานยอลเอ่ยตอบคริสแค่เพียงสั้นๆ
"ฉันขับรถคันนี้แล้วดูเท่ห์มากไหม...ฉันดูเหมือนคนรวยหรือยัง ..แม่ฉันเลือกจับคนรวยนี่คิดถูกจริงๆ"คริสแกล้งพูดยั่วโมโหชานยอลพร้อมกับหยิบแว่นกันแดดแบรนด์เนมขึ้นมาสวมใส่...
"พี่นี่มันเย็นชาแล้วก็หยาบคายจริงๆ...ขนาดแม่ของพี่เองพี่ยังดูถูกเขาได้...ไม่คิดบ้างเหรอว่าพ่อผมกับแม่พี่รักกันด้วยใจจริง คนอะไรคิดแต่ว่าแม่ตัวเองเห็นแก่เงิน"
ชานยอลพูดโต้ตอบคริสบ้างโดยที่ไม่สนใจจะมองไปที่ใบหน้าของคริสซักนิด พี่ชายที่แสนดีคงมีแต่ในนิยายเพราะชีวิตจริงของเขาพี่ชายตรงหน้ากลับดูร้ายกาจและน่าเกรงกลัวจนเขาเองก็อยากจะตีตัวออกห่าง
"ปาร์คชานยอล นายมีสิทธิอะไรมาด่าฉัน!!"คริสกระชากข้อมือของชานยอลมากุมไว้ในขณะที่เขากำลังขับรถไปด้วยความเร็ว
"ก็มันเรื่องจริง...พ่อผมกับแม่พี่ดีกับพี่ขนาดไหน แค่นี้ยังคิดไม่เป็น..."ชานยอลดึงรั้งข้อมือของตัวเองกลับแต่ก็สู้แรงของคริสไม่ไหว
ทั้งชานยอลและคริสโต้ตอบกันมาได้ซักระยะ ในที่สุดคริสก็ตัดสินใจหยุดรถลงข้างทางก่อนที่จะเกิดอุบัติเหตุเพราะตอนนี้โทสะของเขากำลังพลุ่งพล่านกับเด็กเมื่อวานซืนที่กล้าต่อว่าเขาซึ่งๆหน้า...ในชีวิตของคริสไม่เคยมีใครกล้าว่าเขามาก่อนแม้กระทั่งแม่หรือพ่อของเขาเอง
"ปาร์คชานยอล นายหยุดพูดเดี๋ยวนี้เลยนะ!!"
"ผมไม่หยุด พี่มันพวกไร้หัวใจ ไม่รู้จักความรักที่บริสุทธิ์ มองแต่เรื่องเงิน....พ่อของผมรักแม่ของพี่ด้วยใจจริง และแม่พี่ก็ไม่ใช่คนแบบนั้น ผมเชื่อในความรักของพวกท่าน!!"
"ผมถามหน่อยพี่คริส พ่อพี่เสียไปแล้ว...ถ้าพี่ทำตัวแบบนี้พ่อพี่รู้เข้า ท่านจะเสียใจไหม" ชานยอลเอ่ยถามคำถามที่คริสนึกไม่ถึงว่าจะมีคนกล้าถามเขาขนาดนี้...ความโมโหของคริสตอนนี้มันทำให้เขาหน้ามืด คริสขบกรามแน่นด้วยโทสะของเขา
"ปาร์คชานยอล ฉันบอกให้นายหุบปากซะ!!"
"ไม่ ....ผมไม่หยุดผมจะพูด!!"
"ก็ดี!ถ้านายไม่หยุดพูด ฉันจะเป็นคนปิดปากของนายเอง"
คริสใช้ข้อมือแกร่งของเขาฉุดกระชากแขนชานยอลทั้งสองข้างเข้าหาตัวเขา มือหนาจับไปที่ลำคอขาวเนียนนั่นเพื่อยึดให้ใบหน้าของชานยอลอยู่เฉยๆริมฝีปากหนาของคริสบดขยี้ริมฝีปากบางของชานยอลด้วยความโมโห ลิ้นร้อนของคริสพยายามสอดแทรกเข้าไปในโพรงปากที่หอมหวานของชานยอลแต่ชานยอลก็พยายามเม้มปากของเขาไว้ มือหนาของคริสเปลี่ยนตำแหน่งมากระชากเสื้อนักศึกษาของชานยอลจนเผยให้เห็นหัวไหล่นวนเนียน คริสโน้มใบหน้าลงไปจูบสัมผัสลำคอและไหล่ของชานยอลด้วยความโมโหอย่างรุนแรง....มือหนาบีบริมฝีปากบางให้อ้าเผยอออกพร้อมกับกดริมฝีปากจูบลงไปซ้ำๆอย่างนั้นจนในที่สุดลิ้นร้อนชื้นของคริสก็ล่วงล้ำเข้าไปในโพรงปากของชานยอลได้...
ชานยอลมีน้ำตาหยาดใสๆไหลรินออกมาจากหางตาด้วยความโมโหที่เขาไม่สามารถสู้แรงของคริสได้...ร่างบางเริ่มสะอื้นหนักเมื่อการกระทำของคริสรุนแรงขึ้น เมื่อชานยอลมีน้ำตามากขึ้นคริสก็เริ่มค่อยๆได้สติจากการกระทำของตนเอง...เขาผละจากริมฝีปากบางและผลักร่างของชานยอลออกไปจากอกหนาของเขาอย่างแรงจนแผ่นหลังของชานยอลกระแทกเข้ากับประตูรถจนก่อให้เกิดเสียงดัง...
"จำไว้ว่าถ้านายเถียงฉันหรือดื้อกับฉันอีกจะต้องเจอกับอะไร ปาร์คชานยอล!!"
END EP1------------------------
#Writertalk ฝากติชมเม้นท์ด้วยนะ >< ติดแทคในทวิตได้นะเราจะตามอ่าน #Mybrotheriloveyou
