บ้าน
ร่างบางปิดประตูห้องน้ำและขังตัวเองไว้กับความเจ็บปวดร่วมชั่วโมง....อับอายที่ต้องบอกว่าอิจฉาลู่หาน เพื่อนที่ได้รับความอ่อนโยน อบอุ่นอย่างมากมายจากคริส....เสียใจที่ปฎิเสธเขาไปทั้งๆที่เขาเคยขอโอกาสนั้นแล้ว.... 6 เดือนผ่านไปไม่เคยสักครั้งที่จะคิดถึงจิตใจคริส....แต่เมื่อเขากลับมาและทำตัวเหมือนคู่นอนอย่างที่ชานยอลเคยขอร้องไว้ ใยต้องเจ็บปวดเมื่อเขาทำเช่นนั้นจริงๆ
ดวงตากลมโตแดงช้ำจากการร้องไห้ แม้น้ำตาไหลก็ไม่อยากให้ใครได้เห็นโดยเฉพาะคริส คนร่านในสายตาของคริสไม่ควรคู่สักนิดกับคำว่า "นางฟ้า" ที่เขาหยิบยื่นให้....
ร่างบางก้าวเดินออกมาจากห้องน้ำ และตรงไปยังห้องครัวเพื่อเก็บกวาดเศษแก้วที่แตกกระจาย....เมื่อสิ่งของเสียหายก็ยากที่จะให้มันกลับคืน...ไม่ต่างจากหัวใจของคริสที่ชานยอลเคยเหยียบย่ำจนแหลกละเอียดไม่เหลือชิ้นดี
ร่างสูงโปร่งนอนเหยียดยาวบนเตียงคิงส์ไซส์.....ดวงตาคมจับจ้องตรงประตูห้องนอนว่าเมื่อไรร่างบางจะเปิดมันเข้ามาสักที ไวเท่าความคิด...ชานยอลเปิดประตูและก้าวเข้ามาโดยไม่รู้ว่าคริสยังไม่กลับออกไปจากคอนโดเขา
"ทำอะไรตั้งนาน ฉันรอเป็นชั่วโมง" เสียงเข้มเอ่ยถามขณะที่นอนมองร่างบาง
"พี่คริส...ทำไมพี่...ยังไม่กลับ..." สีหน้าชานยอลบ่งบอกถึงความตกใจเล็กน้อยที่ยังคงเห็นคริสในเวลานี้
"ก็คืนนี้มันเป็นคืนของฉันไม่ใช่เหรอ....นี่ยังไม่เช้าเลย...." คริสชี้ไปที่นาฬิกาเพื่อให้ชานยอลดูเวลาบนหน้าปัด
ตีหนึ่งครึ่ง....คริสยังมีเวลากับชานยอลอีกหลายชม.จนกว่าจะผ่านพ้นคืนนี้...แล้วเหตุใดคริสจะยอมปล่อยเวลาเหล่านั้นหลุดลอยไป....ในเมื่อเขารอคอยเวลาที่จะได้ใกล้ชิดกับนางฟ้าของเขาอยู่ตลอดเวลา
"ทำไมถึงบอกว่าคืนนี้เป็นคืนสุดท้ายของเรา....เหตุผลคือไม่อยากใช้ผู้ชายร่วมกับเพื่อน? แต่ใช้ผู้ชายร่วมกับคนอื่นที่ไม่ใช่เพื่อนได้ใช่ไหม..." คริสแสร้งถามยียวนชานยอลโดยไม่ทันสังเกตใบหน้าสวยหวานที่เปื้อนคราบน้ำตา
"นั่นเป็นเหตุผลส่วนตัวของผมกับคู่นอน...." ชานยอลตอบสั้นๆโดยเลี่ยงที่จะมองใบหน้าคมคายที่นอนมองเขาอยู่บนเตียง
"ไหนว่าฉันเป็นคู่นอนที่โชคดีไง.....ไม่มีโปรโมชั่นพิเศษๆให้คู่นอนอย่างฉันบ้างเหรอ..."
"ถ้าคืนนี้พี่จะค้างที่นี่...ผมจะออกไปนอนตรงโซฟา..." ชานยอลเลือกที่จะไม่ตอบประโยคยั่วอารมณ์ของคริส ร่างบางเดินเลี่ยงกำลังจะออกไปจากห้องนอน แต่แล้วร่างสูงโปร่งของคริสก็ลุกขึ้นจากเตียงนอนและรีบคว้าร่างบางเข้ามาสวมกอดจากทางด้านหลัง
"นอนกับผู้ชายมากี่คนแล้ว คิดว่าผู้ชายพวกนั้นเขาไม่มีคู่รักบ้างเหรอ นายให้ความสุขกับผู้ชายพวกนั้นแล้วคู่รักของเขาล่ะ!" เสียงเข้มตะคอกใส่ชานยอล คริสรู้สึกโกรธทุกครั้งที่ชานยอลทำตัวเหมือนคนไร้ค่า
"ก็เพราะแบบนี้ ผมถึงไม่อยากทำร้ายลู่หาน!"ชานยอลดิ้นรนออกจากอ้อมกอดของคริส อ้อมกอดที่ไม่ได้มีไว้เพื่อเขา
"ไม่อยากทำร้าย?...แต่ทำร้ายไปกี่คนแล้วชานยอล!! เหยียบย่ำหัวใจเขาไปกี่คนแล้ว....นายทำให้ผู้ชายคนนึงต้องตายทั้งเป็นกับความรักครั้งแรก!!...ทำให้ฉันเป็นตัวตลกในกลุ่มเพื่อนนาย!...เป็นไงบ้าง รสชาดของผู้ชนะมันหอมหวานไหม!!" มือหนากระชากร่างบางให้หันหน้าเข้าหาตนเองด้วยแรงโทสะและเขย่าแขนเรียวทั้งสองข้าง
"มองหน้าไอ้ตัวตลกคนนี้สิ!....มองแล้วตอบฉัน! ฉันรักนายแล้วสิ่งที่ฉันได้กลับมาคืออะไร!" ร่างบางสั่นระริกจนแทบอยากจะกรีดร้องออกมาทั้งน้ำตาแต่ต้องอดทนไว้กับสิ่งที่ตนเองเป็นคนก่อขึ้น
"ฮึ!อย่าหวังว่าฉันจะปล่อยนายไปง่ายๆชานยอล...ในเมื่อนายบอกกับฉันเองว่าเราเป็นแค่คู่นอนกันเท่านั้น...ฉันไม่จำเป็นต้องบูชาความรักโง่ๆอีกต่อไปแล้ว"
"พี่คริส.....ผม..." ชานยอลได้แต่เรียกชื่อของคริสเบาๆ เขาไม่เคยรับรู้ว่าคริสจะเจ็บปวดมากมายเพียงไหนกับการกระทำของเขาเมื่อ 6 เดือนก่อน
คริสเหวี่ยงร่างบางลงไปบนที่นอนอย่างรุนแรง....ความอ่อนโยนที่คริสเคยต้องการที่จะมอบให้ชานยอลพังทลายลงหมดสิ้น เหลือไว้แต่ความป่าเถื่อนโหดร้ายสำหรับคู่นอนอย่างเขาเท่านั้น
ร่างสูงโปร่งทาบทับลงไปบนร่างบางและจับข้อมือของชานยอลขึงไว้ทั้งสองข้าง ริมฝีปากหนาพรมจูบพร้อมกับซุกไซร้ตรงแก้มใสเรื่อยมาจนถึงซอกคอขาว......และแล้วบทรักที่ร้อนแรงก็ถูกบรรเลงขึ้นอีกครั้ง....
.
.
.
.
.
.
.
.
.
รุ่งสางมาเยือนอีกไม่นานจะเช้าตรู่ พระอาทิตย์ค่อยๆโผล่พ้นเส้นขอบฟ้าตรงหน้าต่างห้องนอน นาฬิกาแขวนตรงผนังบ่งบอกเวลาว่าตอนนี้คือเวลาหกโมงเช้า.....
ร่างสูงโปร่งนอนกอดก่ายร่างบางอยู่ทางด้านหลัง....ใบหน้าคมคายซบลงตรงหัวไหล่ขาวนวนเนียนของชานยอล....ดวงตากลมโตปรือขึ้นช้าๆ....รู้สึกอบอุ่นอย่างประหลาด...ไออุ่นจากร่างกายคริสแผ่ซ่านมาจนร่างบางไม่อยากจะลุกจากเตียงนอน ใบหน้าหวานใสเหลือบไปมองคนทางด้านหลังที่กำลังหลับตาพริ้มเนื่องจากความอ่อนเพลีย....ยามหลับใบหน้าของคริสไม่มีความโหดร่้ายหลงเหลืออยู่ เขาดูคล้ายกับคริสคนเดิมเมื่อ 6 เดือนก่อน คริสคนโง่ที่เคยขอความรักจากชานยอลแต่ก็ได้กลับมาแค่เพียงรอยยิ้มเหยียดหยาม....
มือหนาสอดโอบเอวบางไว้.....ชานยอลลูบสัมผัสมือของคริสตรงช่วงเอวเบาๆเพราะเกรงว่าเขาจะตื่น.....ขอแค่สัมผัสแบบนี้ที่คู่นอนอย่างเขาจะได้รับ...แกล้งหลอกตัวเองว่าตอนนี้ทั้งคริสและเขาคือคนรักที่กำลังนอนกอดก่ายกันอย่างมีความสุข...ทั้งที่จริงแล้วมันไม่ใช่...
"พี่คริส........พี่จะรักผมอีกครั้งได้ไหมนะ" เสียงแผ่วเบาที่ชานยอลเปล่งออกมา.....ไม่ได้รับคำตอบจากร่างสูงโปร่งที่นอนกอดเขาจากข้างหลัง...ดวงตาคมยังคงหลับสนิท เสียงนี้จึงเป็นเสียงที่เปรยออกมาและค่อยๆจางหายไปตามลม
ที่หน้ามหาลัย....ร่างเล็กของลู่หานยืนหลบอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่เพื่อรอคริส...ดวงตาหวานชะเง้อมองหาชายหนุ่มสูงโปร่งที่ขับมอร์เตอร์ไซด์มาเรียน...วันนี้คริสมาสายผิดปกติจากทุกวัน...
"พี่คริส!" เสียงเล็กตะโกนเรียกออกไปเมื่อคริสกำลังจะขับเลยร่างเขา....ลู่หานต้องการหามุมที่เงียบสงบเพื่อคุยกับคริสถึงเรื่องระหว่างเขาทั้งสอง
"ผมมีเรื่องจะคุยกับพี่" ลู่หานเริ่มประโยคสนทนากับร่างสูงก่อน
"พี่หาคำตอบให้ตัวเองได้แล้วใช่ไหมฮะ......หลังจากเหตุการณ์เมื่อวานที่ห้องล็อคเกอร์......... ผมก็พอจะรู้แล้วว่าคำตอบของพี่คืออะไร" ดวงหน้าหวานจับจ้องไปที่ใบหน้าหล่อเหลาของชายตรงหน้า ดวงตากลมโตเศร้าหมองลงแต่พยายามฝืนยิ้มละมุนให้กับชายที่เขาแอบรัก....แค่นี้ก็พอแล้วสำหรับโอกาสที่คริสหยิบยื่นให้.....
"ลู่หาน....พี่...ขอโทษและ...ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง....."
"พี่พยายามจะรักนายแล้วแต่....พี่ก็..."
"ผมต้องขอบคุณพี่คริสมากกว่าที่ให้โอกาสผม....อย่างน้อยพี่ก็ยังคิดจะเลือกผมบ้าง...แม้สุดท้าย......ผมจะไม่ใช่คำตอบของพี่ก็ตาม...." เสียงเล็กแทบจะขาดช่วงเมื่อมีก้อนสะอื้นที่มาขวางไว้ตรงลำคอ
มือหนาคว้าร่างเล็กของลู่หานมากอดไว้......คริสลูบๆรีษะของลู่หานด้วยความอ่อนโยน....ใบหน้าหวานซบลงตรงอกแกร่งเพื่อจะสูดดมกลิ่นกายของชายตรงหน้าไว้ให้เนิ่นนาน........
"ลู่หาน นายเหมาะกับคำว่านางฟ้าที่สุด....แต่นายไม่เหมาะกับพี่...คนดีๆอย่างนายมีค่ามากกว่าพี่หลายเท่า....." ร่างสูงยิ้มบางๆให้กับลู่หาน
ร่างบางยืนหลบมุมแอบดูคริสและลู่หานเงียบๆจากใต้ต้นไม้ที่ไม่ไกลกันนัก....ดวงตากลมสะท้อนแววความเศร้าใจ น้ำตาพาลจะไหลเมื่อเห็นภาพบาดใจตรงหน้า......ชานยอลตัดสินใจเดินออกจากใต้ต้นไม้ใหญ่และจะกลับคอนโดเนื่องจากวันนี้ทั้งวันเขาคงไม่มีสมาธิเรียนหนังสือ.....จิตใจเขายังอ่อนแอเกินกว่าจะพบเจอใครๆ
ระหว่างที่ร่างบางเดินสวนกับรถตู้สีดำไม่ติดแผ่นป้ายทะเบียนคันหนึ่ง ก็มีร่างของชายวัยรุ่น 6-7 คน ตรงเข้ามากระชากร่างของชานยอลขึ้นไปบนรถ....ชานยอลแผดเสียงร้องขอความช่วยเหลือออกมาด้วยความตกใจ...ทั้งคริสและลู่หานจึงเหลือบมองไปยังที่มาของเสียงแต่ก็สายไป...รถตู้สีดำกำลังเร่งเครื่องยนต์หนีด้วยความเร็วสูง...
"ปาร์คชานยอล!!" คริสตะโกนออกมาสุดเสียงด้วยความเป็นห่วงเมื่อแน่ใจว่าร่างบางที่คุ้นเคยเป็นใคร
"พี่คริส! พี่รีบตามไปเร็ว" ร่างเล็กเขย่าแขนคริสเพื่อเร่งเร้า คริสรีบวิ่งตรงไปที่รถ 4 สูบเพื่อสตาร์ทและออกตัวไปด้วยความรวดเร็ว.....
"คนนี้ไม่ผิดตัวแน่เหรอวะ" ชายวัยรุ่นเอ่ยถามกับเพื่อนข้างๆ
"ไม่ผิดหรอก มึงดูสิเหมือนในรูปเป๊ะ ทั้งขาว ทั้งใส ทั้งน่ารัก" ชายวัยรุ่นอีกคนยกรูปขึ้นเทียบกับใบหน้าสวยหวานของชานยอลที่ตอนนี้ถูกคาดด้วยผ้าปิดปากและมัดมือมัดเท้าไว้
"ก็นี่ละนะ ไม่น่าไปยุ่งกับแฟนชาวบ้านเขาเลย ลีลาคงเด็ดจนแฟนคุณมินาลืมไม่ลง เราเลยได้ของหวานมากินแก้เซ็ง ฮ่าๆ"
เสียงหัวเราะของชายวัยรุ่นดังประสานกัน......มินาคือนักศึกษาของอีกมหาลัยที่จ้างวานให้ชายโฉดพวกนี้จับชานยอลมาเพื่อรุมโทรม...สาเหตุเนื่องมาจากชานยอลไปยุ่งกับแฟนของเธอโดยที่ชานยอลไม่เคยรับรู้ว่าชายคนนั้นมีมินาอยู่แล้ว
ในโกดังร้างแห่งหนึ่งมีร่างของชานยอลที่ถูกผูกแขนขาไว้และนอนหมอบอยู่กับพื้น....ดวงตากลมโตมีน้ำตามาคลอหน่วงเนื่องจากความกลัวสุดขีด.....
รถ 4 สูบถูกดับเครื่องแต่ไกลเพื่อป้องกันเสียงที่จะเข้าไปในโกดังร้าง คริสรีบจอดรถและสอดส่ายสายตาคมมองหาร่างบางที่เขาเป็นห่วง...มือหนาคว้าท่อนไม้หน้าสามติดมือไว้และใช้ป้องกันตัวเอง...เสียงหัวเราะของชายวัยรุ่นหลายคนดังออกมาจากโกดังไม่ไกลจากคริสนัก
"กูเริ่มก่อนละกัน พวกมึงค่อยต่อ" คนที่ดูเหมือนหัวโจกของวงเอ่ยบอกกับลูกน้องในกลุ่ม
ร่างบางของชานยอลถูกถอดเสื้อผ้าออกจนเกือบเปลือย เหลือเพียงแค่ชั้นในตัวเดียว....ใบหน้าขาวใสเปรอะเปื้อนคราบน้ำตาที่ร้องไห้มาอย่างหนัก....หัวโจกของกลุ่มแก้มัดผ้าที่ปากให้ชานยอลแต่ยังคงมัดแขนและขาของเขาไว้
"เอาผ้าที่ปากออกจะได้ครางให้พี่ฟังเพราะๆนะจ๊ะ" เสียงหัวเราะของชายวัยรุ่นดังก้องผสานกันในขณะที่คนอื่นๆก็ยืนล้อมวงเพื่อดูความป่าเถื่อนที่กำลังจะเกิดขึ้น...
มือหนาลูบไล้ไปตามร่างบางโดยที่ชานยอลเอาแต่ร่ำไห้....ริมฝีปากที่แห้งผากของหัวโจกในกลุ่มลากไล้ไปตามเรือนร่างขาวสวยของชานยอลช้าๆ...ดวงตากลมหลับตาสนิทด้วยความกลัวและกำลังสมเพชสภาพของตนเองในตอนนี้.....
"โอ๊ย!!..........มึงเป็นใครวะ!!" ร่างสูงใหญ่ของหัวโจกถูกคริสกระโดดถีบเข้าที่หน้าอกอย่างจังจนกระเด็นออกจากร่างของชานยอล
"ชานยอล นายไม่ต้องกลัวนะ" คริสพูดปลอบชานยอลให้จิตใจดีขึ้น คริสรีบถอดเสื้อหนังคลุมไปที่ร่างบางก่อนที่เขาจะคว้าไม้หน้าสามขึ้นมาถือไว้เพื่อป้องกันตัว...
"พี่คริส!...พี่มาช่วยผมจริงๆฮรือออ.." ริมฝีปากบางร้องออกมาด้วยความดีใจ ดวงตากลมยังคงมีน้ำตาไหลรินลงมาและกำลังร่ำไห้ด้วยความกลัว
"พระเอกมาเว้ยพวกมึง สนุกล่ะทีนี้" สิ้นเสียงหัวเราะ หัวโจกในกลุ่มก็ตรงเข้าชกต่อยคริส ร่างสูงฟาดไม้หน้าสามไปบนร่างหนาใหญ่นั้นหลายครั้งและไม่นานความชุลมุนก็เกิดขึ้น คริสถูกพวกเลวระยำอีกหลายคนเข้ามารุมทำร้าย จนร่างสูงโปร่งล้มลง เลือดจากศรีษะไหลลงมาอาบใบหน้าจนแดงฉาน....
"พี่คริส!!.....ไม่!! หยุดนะ อย่าทำร้ายเขา! ผมขอร้อง!" ชานยอลตะโกนออกมาสุดเสียงเมื่อเห็นภาพตรงหน้าที่น่าเวทนาของคริส ร่างสูงนอนทรุดอยู่กับพื้นตามร่างกายมีบาดแผลและใบหน้าที่เคยหล่อเหลากลับเต็มไปด้วยเลือด
คริสถูกจับผูกไว้ตรงข้ามชานยอล.....ร่างสูงสะบักสะบอมจากการรุมทำร้ายอย่างหนัก ดวงตาคมปรือลงจากความเจ็บแต่เขาก็ยังคงควบคุมสติไว้
"เห้ย แฟนมึงเหรอวะ งั้นเดี๋ยวมึงดูแฟนมึงขึ้นสวรรค์กับพวกกูหน่อยเป็นไง!" เสียงเข้มตะโกนใส่หน้าคริสและแผดเสียงหัวเราะอย่างสะใจ
"อย่าทำอะไรชานยอล......ฉันขอ...ร้อง.....เขาเป็น...นางฟ้าของฉัน" เสียงแหบพร่าพูดห้ามปรามไว้จนเกือบจะเหมือนเพ้อ น้ำเสียงของคริสอ่อนแรงจนแทบจะไม่ได้ยินเนื่องจากความเจ็บปวดจากบาดแผล เขาตัดสินใจพูดออกไปก่อนที่จะไม่มีสิทธิพูดคำนั้น ในตอนนี้เขาอาจจะไม่สามารถเอาชีวิตรอดได้ อย่างน้อยการได้บอกกับชานยอลก่อนที่เขาจะเป็นอะไรไปก็เป็นสิ่งที่ถูกต้อง
"อะไรนะ! นางฟ้า นางฟ้าเหรอ ฮ่าๆ นางฟ้าของมึงนอนกับแฟนชาวบ้านว่ะ มึงรู้หรือเปล่า! เขาถึงส่งพวกกูมาหานางฟ้าของมึงไง"
ชานยอลสะอื้นจนตัวโยน น้ำตาไหลและอับอายกับสิ่งที่พวกเลวนั่นพูด....มันคือความจริงที่เจ็บปวด...ผมเป็นนางฟ้าของพี่คริส แต่นอนกับคนอื่นแม้กระทั่งคนที่มีคู่รักอยู่แล้ว....
"ฆ่าฉัน.....ฉันขอร้อง....ฆ่าฉันให้ตายก่อนที่จะทำร้ายชานยอล" คริสเอ่ยบอกกับพวกเลว ดวงตาคมมองร่างของชานยอลที่กำลังจะเปลือยเปล่าและร้องไห้อย่างหนัก
"ฉันไม่สามารถทนเห็นนางฟ้าของฉัน......ถูกรังแก...โดยที่ฉันช่วยอะไรเขาไม่ได้...." เลือดสีแดงฉานไหลลงเปรอะดวงตาคมจนเกือบปิด... ทำให้ไม่มีใครมองเห็นหยาดน้ำตาของคริส คริสกำลังร้องไห้เมื่อเขาช่วยเหลือคนที่รักไม่ได้
"พี่คริส.......ไม่นะ....อย่าทำอะไรเขา....พี่คริส.....ฮรึก" ชานยอลตะโกนร้องเรียกคริสเมื่อได้ยินคำพูดนั้น ก้อนสะอื้นจุกที่ลำคอ ภาพความเลวร้ายทุกอย่างที่ชานยอลทำไว้กับคริสฉายย้อนกลับมาอีกครั้ง.....เขาคือคนโง่ที่ทำร้ายคริสจนทำให้คริสมีสภาพอย่างในวันนี้
"งั้นพวกกูจะช่วยสงเคราะห์มึงเอง!" ชายวัยรุ่น 4 คนรุมซ้อมคริส ทั้งเท้าและมือตรงเข้าทำร้ายร่างกายเขาอย่างไม่ปราณี ร่างสูงเอนเอียงไปตามแรงเตะและต่อยจนไม่เหลือสภาพ......
เสียงไซเรนรถตำรวจหวีดดังพร้อมๆกับจนท.ตำรวจหลายนายที่รีบลงมาจากรถ....ลู่หานโทรติดต่อกับคริสไว้แล้วว่าจะตามรอยเขาจากจีพีเอส .....ร่างเล็กวิ่งตรงมายังชานยอลและช่วยแก้มัดให้เพื่อน หลังจากร่างบางไร้ซึ่งพันธนาการใดๆ ชานยอลก็วิ่งตรงไปหาคริสพร้อมกับร้องไห้ ชานยอลสวมกอดคริสไว้พร้อมทั้งเขย่าที่ร่างสูงโปร่งนั้นอย่างแรง
"พี่คริส! พี่อย่าเป็นอะไรนะพี่คริส ตื่นมาฟังผมก่อน...ตื่นมา...มาฟังผมบอกรักพี่...พี่คริส!!" ดวงตาคมปรือขึ้นมาเล็กน้อยพร้อมกับกุมมือนางฟ้าของเขาไว้....และทุกๆอย่างก็ค่อยๆดับวูบลง.........
รักครั้งแรกของคริส ชายหนุ่มที่บูชาความรักและเชื่อมั่นในความรัก จบลงแล้วอย่างสมบูรณ์...ความรักที่เขาศรัทธาและรอคอยการตอบรับรักจากชานยอลได้เดินทางมาถึงจุดสิ้นสุด....เมื่อความจริงในใจของเขาทั้งสองปรากฎขึ้นอย่างเด่นชัด...
วันนี้ชานยอลมีนัดกับชายหนุ่มรูปงาม....ความหล่อของเขาเทียบเคียงได้ราวกับเทพบุตรกรีกในนิยายปรัมปรา....
เสียงกริ่งหน้าห้องดังขึ้น....ร่างสูงโปร่งตรงไปยังประตูเพื่อเปิดออกดู......ลู่หานยืนยิ้มบางๆพร้อมกับโอบกอดร่างสูงโปร่งไว้ด้วยความคิดถึง.....
"พี่คริสสบายดีนะฮะ" ดวงหน้าหวานเอ่ยทักชายที่คุ้นเคยตรงหน้า
"ไม่ค่อยสบายเท่าไร....แขนใส่เฝือกอยู่พี่ทำอะไรไม่ค่อยถนัดเลยครับ" คริสพูดพลางยกเฝือกที่แขนให้ดูพร้อมกับรอยยิ้มละมุน
"ทำเองไม่ได้ก็ให้นางฟ้าของพี่ช่วยสิฮะ เดี๋ยวคงมาแล้ว" ลู่หานพูดพลางอมยิ้มหวาน...รอยยิ้มจริงใจที่เขายินดีกับคริส...แม้คำตอบจากใจคริสและคนที่คริสเลือกจะไม่ใช่เขาก็ตาม...
คริสและลู่หานใช้เวลาทักทายกันสักพักก่อนที่ลู่หานจะขอตัวกลับก่อนและวางกระเช้าผลไม้ที่มาเยี่ยมคริสไว้ตรงโต๊ะรับแขก....
ร่างเล็กกดลิฟท์เพื่อรอลงไปชั้นล่าง เมื่อลิฟท์จอดนิ่งสนิท ลู่หานก็ก้าวเข้าไปในลิฟท์โดยมีชายหนุ่มหน้าตาดียืนอยู่ตรงช่องกดตัวเลขของชั้นต่างๆ....หนุ่มหล่อหน้าใสเอ่ยทักลู่หานก่อนตามมารยาท
"ชั้นไหนครับ"
"ชั้นหนึ่ง ขอบคุณฮะ" เสียงหวานตอบโดยไม่ได้สนใจคนตรงหน้าเท่าไรนัก
"แหม่ ผมคิดว่า ชั้นรักเธอ" หนุ่มหล่อตรงหน้ายืนหัวเราะเบาๆที่หยอกลู่หานได้ ใบหน้าคมคายอมยิ้มอย่างติดตลก
ดวงหน้าหวานบูดบึ้งที่โดนคนไม่รู้จักหยอกล้อ....ลู่หานแสร้งหลุบตามองไปทางอื่นเพราะไม่ชอบคนกวนประสาท
"คุณอยู่ชั้น 25 เหรอครับ....ผมนึกว่านางฟ้าจะอยู่สูงกว่านั้น" ผู้ชายขี้เล่นคนนี้แกล้งแซวเขาอีกครั้งพร้อมกับแสร้งเดินเข้าไปยืนข้างๆลู่หาน
"ผม...โอเซฮุนครับ....ยินดีที่ได้พบ คุณนางฟ้า..."
.
.
.
.
.
.
.
.
ใกล้เวลาอาหารค่ำ ร่างบางกำลังจัดเตรียมอาหารในห้องครัว....ผักผลไม้ถูกจัดวางไว้อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย...ชานยอลลงมือทำอาหารมื้อนี้ด้วยตนเองเพื่อหวังให้ใครคนนั้นประทับใจ...
ร่างสูงโปร่งเดินเข้ามากอดชานยอลไว้จากด้านหลัง จมูกโด่งเป็นสันฝังลงบนแก้มใสพร้อมรอยยิ้มละมุน...
"หอมจัง" คริสเอ่ยขึ้นพร้อมกับก้มมองลงไปในหม้อข้าวต้มที่กำลังเดือดปุดๆ
"ผมใส่ผักต้นนี้ลงไปด้วย เขาบอกว่าจะช่วยให้มีกลิ่นหอมขึ้นล่ะฮะ" ชานยอลหยิบผักสีเขียวยื่นให้คริสดูพร้อมกับรอยยิ้มที่สดใส
"แก้มนางฟ้าต่างหากที่หอม พี่ไม่ได้หมายถึงข้าวต้ม" ใบหน้าคมคายยกยิ้มบางๆ คางของคริสวางเกยไว้บนหัวไหล่ของชานยอลคนที่เขารักและทำสายตาออดอ้อนร่างบาง
ใบหน้าสวยหวานซับสีแดงด้วยความเขินอาย คริสไม่เคยอ่อนหวานละมุนกับเขามากถึงเพียงนี้......ชานยอลมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก แต่ในใจก็นึกสงสัยถึงเรื่องบางเรื่องที่ค้างคาใจและอยากจะถาม
"ทำไมพี่คริส....ไม่รังเกียจผม...ทั้งๆที่ผม..."
มือหนาของคริสแตะริมฝีปากชานยอลไว้ให้เขาหยุดพูด
"ต่อให้นายจะเป็นยังไง ผ่านเรื่องอะไรมาบ้าง นายก็ยังเป็นนางฟ้าของพี่เสมอ พี่คริสจะเป็นคนโง่ที่รักแค่นางฟ้าชานยอลคนเดียว" มือหนาจับแก้มใสประคองขึ้นมาและจุมพิตที่ริมฝีปากบางย้ำหลายๆครั้ง
อาหารค่ำที่รสชาดแสนหวานผ่านพ้นไป.....ร่างสูงในชุดผ้าขนหนูผืนเดียวกำลังรบเร้าชานยอลให้ช่วยอาบน้ำให้เขา เนื่องจากเฝือกที่ใส่ทำให้เขาถูสบู่และอาบน้ำไม่ถนัด....
"แล้วนายใส่เสื้อผ้าเข้ามาทำไม" คริสเอ่ยถามกับชานยอลเมื่อชานยอลสวมทั้งเสื้อและกางเกงเข้ามาเพื่อจะช่วยเขาอาบน้ำ....ดวงตาคมแกล้งตำหนิร่างบางทางสายตา
"ก็อาบน้ำให้พี่คริส....ผมไม่ได้บอกว่าจะอาบด้วยนี่" ชานยอลตอบคำถามคริสด้วยความยียวน
"ไม่เป็นไร งั้นพี่ถอดให้นายเอง" ร่างสูงตรงเข้าถอดเสื้อผ้าให้ชานยอลโดยที่ชานยอลเองก็แสร้งขัดขืน...
"ไม่เจ็บแขนแล้วเหรอ! เวลาถอดเสื้อผ้าผมละคล่องเชียว!" ชานยอลต่อว่าคริสด้วยน้ำเสียงที่ไม่จริงจังนัก
"ก็หายไป 6 เดือน ไปฝึกฝนมาอย่างดีแล้วไง" คริสอมยิ้มด้วยใบหน้าเจ้าเล่ห์...
"ฝึกกับใคร!!!" ใบหน้าสวนหวานเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมพร้อมทุบตีไปที่หน้าอกคริสหลายครั้ง
"ขอทบทวนบทเรียนก่อนแล้วจะบอกว่าไปฝึกกับใคร" ร่างสูงโปร่งอุ้มช้อนร่างบางลงไปในอ่างจากุชชี่สีขาวขนาดใหญ่ที่กำลังมีน้ำอุ่นพุ่งมาเป็นสายและน้ำวนช่วยให้ผ่อนคลาย
คริสโน้มใบหน้าเข้าหาชานยอล...นางฟ้าน้อยๆของเขา ริมฝีปากหนาดูดดุนลิ้นเล็กไว้ด้วยความถวิลหา....ลิ้นร้อนไล้เลียเข้าไปในรูหูเล็กของชานยอลและขบกัดติ่งหูนั้นเบาๆ ชานยอลร้องครางออกมาเมื่อรู้สึกถึงสัมผัสนั้น....ฟองสบู่ในอ่างถูกลูบไล้ไปบนผิวขาวเนียนของชานยอลช้าๆ...เนินอกสีชมพูโผล่พ้นน้ำจนคริสทนไม่ไหวและใช้ลิ้นร้อนขบกัดดูดเม้มมันไว้....มือของทั้งสองผลัดกันลูบไล้ไปตามร่างกายและใช้ฟองสบู่ที่นุ่มนวลเป็นเครื่องเบิกทางร่องรักด้านหลัง....ไม่นานท่วงทำนองที่เร่าร้อนก็เกิดขึ้นอีกครั้ง...
มือบางลูบจับส่วนหวงแหนของคริสเล่นพร้อมกับกำและรูดมันไว้....ร่างบางคุกเข่าหันหลังโก้งโค้งให้กับคริสและเกาะขอบอ่างอาบน้ำ... ชานยอลขยับอ่อนไหวไปตามแรงสวาทที่คริสปรนเปรอให้....เสียงครวญครางระงมในห้องน้ำดังจนแทบจะเล็ดลอดออกไปหน้าห้อง มือหนาดึงรั้งสะโพกบางเข้าหาแก่นกายเร็วถี่ขึ้น....ด้วยความชำนาญ...ชานยอลเปลี่ยนท่าทางโดยให้คริสนอนราบในอ่างน้ำและตนเองขึ้นไปทาบทับบนตัวคริสบ้าง...นางฟ้าตัวน้อยกำลังขยับขึ้นลงบนตัวเขาจนน้ำในอ่างร้อนระอุ ใบหน้าสวยหวานแดงซ่านสะบัดไปมาด้วยความแรงตัณหาสุดจะบรรยาย....
"อาาา ชานยอล...นางฟ้าของพี่...." คริสร้องครวญครางออกมาไม่เป็นภาษาเมื่อสะโพกกลมมนส่ายร่อนและช่องทางก็ตอดรัดจนภายในร้อนรุ่ม
"แฮ่กๆ พี่คริสฮะ ผมจะทนไม่ไหวแล้ว" ชานยอลหอบหายใจถี่รัว....ร่างบางขยับขึ้นลงหนักขึ้น แขนเรียวโอบรอบต้นคอพอกับเหวี่ยงตัวเองเข้าหาคริสหลายครั้ง ....ไม่นานชานยอลก็ปลดปล่อยน้ำรักออกมา....และคริสก็ปลดปล่อยออกมาตามชานยอล ร่างทั้งสองล่องลอยเบาหวิวเมื่อถึงฝั่งฝัน
สองร่างกอดก่ายในอ่างอาบน้ำจากุชชี่....ริมฝีปากบางกระซิบถามที่ข้างหูของคริสด้วยความสงสัย...และต้องการคำตอบ
"บอกผมได้หรือยังว่าพี่คริสไปฝึกฝนกับใครมา....." ใบหน้าสวยหวานแสร้งตีสีหน้าตึงเครียด
คริสจูบที่ริมฝีปากของชานยอลพร้อมกับไล้เลียที่ปลายคางอย่างอ่อนโยน
"ฝึกกับนายในจินตนาการผ่านทางหนังโป๊....ในนั้นมีตำราชั้นดี กี่กระบวนท่าฉันลอกมาใช้กับนายหมด" คริสยิ้มออกมาด้วยความเจ้าเล่ห์และหลุดหัวเราะออกมาเสียงดัง
ชานยอลหน้าแดงซ่านด้วยความเขินอายระคนขบขัน.....ต่อไปนี้พี่คริสคงไม่ต้องใช้จินตนาการแล้ว เพราะมีผมนางฟ้าที่เร่าร้อนอยู่เคียงข้าง....ริมฝีปากบางจูบสัมผัสที่หน้าผากของหนุ่มหล่อตรงหน้าพร้อมกับโอบกอดรอบศรีษะเขาแนบไว้กับอก
"ผมรักพี่คริสนะฮะ......ผมจะเป็นนางฟ้าคนโง่ที่รักเพียงพี่คริสตลอดไป...ผมสัญญา"
END EP5 ------------------------จบ อวสาน น้ำบานกระจาย- 55555555555555555555
*ขอบคุณทุกคนที่ตามอ่านจนจบ ได้รับการตอบรับดีจนน้ำตาไหล ขอบคุณมากๆที่ชอบกัน และหวังว่าตอนจบจะถูกใจหลายๆคน อย่าลืมติดแทค #MyAngel_KY นะ
