บ้าน
“พะ..พี่คริส...พี่มาหาผมจริงๆเหรอ” ริมฝีปากบางเผยออ้า ดวงตากลมโตเบิกกว้างขึ้น เขาแทบจะไม่เชื่อสายตาตัวเองว่าคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาตอนนี้คือ Kris Kevin ที่เห็นกันอยู่ในไทม์ไลน์ทุกวัน
ร่างสูงโปร่งที่ดูดี ใบหน้าคมคายที่เรียกได้ว่าหล่อเหลา จมูกโด่งเรียวเป็นสันและดวงตาคมกำลังจ้องมองมาที่เขา มันแทบจะทำให้ชานยอลยืนตัวแข็งเป็นหินได้เลยในตอนนี้
“ก็พี่บอกว่าจะมาหา ก็ต้องมาสิครับ” เปล่งเสียงเรียบเฉยที่พยายามปกปิดความตื่นเต้นของตนเอง ครั้งแรกที่ได้พบกับเด็กน้อยของเขา ดวงหน้าหวานดูสดใส น่ารัก เหมือนกับตัวหนังสือที่เขาพิมพ์ในไทม์ไลน์ทุกตัว
~เพิ่งได้รู้ว่าเราสามารถเรียนรู้นิสัยของใครบางคนได้จากตัวอักษรเพียงไม่กี่ตัว~
ร่างสูงถูกชักชวนไปกลางวงสนทนา แต่เขาเลือกที่จะปฎิเสธและนั่งรอชานยอลเงียบๆอีกสถานที่นึง เพื่อนฝูงในกลุ่มต่างจับจ้องมายังร่างสูงสง่าของคริส เสียงหัวเราะพูดหยอกล้อชานยอลยังคงทำให้ ใบหน้าสวยหวานขึ้นสีระเรื่อตลอดเวลา เพื่อนฝูงในกลุ่มต่างเชียร์ให้ชานยอลคบกับคริส ดวงตากลมโตเหลือบมองไปยังร่างสูงที่นั่งฟังเพลงจากมือถือไม่ห่างจากเขานัก เสียงโห่ร้องจากเพื่อนในกลุ่มสร้างรอยยิ้มให้กับร่างบางได้ไม่น้อย
วันเวลาผ่านไปจากนาทีเป็นชั่วโมงที่คริสนั่งเล่นโทรศัพท์ไปเรื่อยเปื่อยเพื่อจะคุยกับคนที่เขารอคอย ถึงเขาจะเป็นคนตลก แต่กับคนที่เพิ่งเคยเจอเป็นครั้งแรก และกับชานยอลคนที่เขาแอบชอบเป็นแรมปี ก็ทำให้ร่างสูงเกิดความประหม่า…
หลังจากกลุ่มเพื่อนรับประทานอาหารเสร็จก็วางแผนจะไปเที่ยวผับชื่อดังในกรุงโซล โอกาสดีๆแบบนี้ชานยอลคงไม่พลาด เพราะร่างบางเป็นคนชอบสนุกสนานเฮฮา เพื่อนไปไหนไปนั่นตามประสาวัยรุ่นชอบเที่ยวกลางคืน
ร่างบางเดินมาหยุดยืนอยู่ข้างๆคริส โดยที่เขาไม่รู้ตัว มือหนาเลือกเพลงในโทรศัพท์เปลี่ยนไปมา เสียงเรียกอยู่ด้านหลังเขาหลายครั้ง จนชานยอลทนไม่ไหว มือบางเอื้อมไปจับที่หูฟังและดึงมันออกช้าๆ
“พี่คริส ผมเรียกพี่ตั้งหลายครั้งแล้ว พี่จะอยู่ฟังเพลงที่นี่ทั้งคืนไหมฮะ พวกผมจะไปฟังเพลงที่อื่นต่อแล้ว” ใบหน้าหวานใสกระเง้ากระงอดที่เรียกจนเสียงแหบแห้งแต่เขาก็ไม่ได้ยิน
“จะไปไหนครับ” เสียงเข้มเอ่ยถามพร้อมลุกขึ้นมายืน สายตาของเพื่อนสาวในกลุ่มจับจ้องไปที่ร่างสูงและกระซิบกระซาบกันหัวร่อต่อกระซิก
“ก็จะให้พี่พาไปนี่ละค่ะ ไปนะ พี่คริสเป็นไกด์คืนนี้นะคะ” เสียงหวานในกลุ่มเพื่อนเอื้อนเอ่ย หญิงสาวหลายคนตรงเข้ามาฉุดกระชากและลากแขนแกร่งเดินตรงไปทางรถยนต์สปอร์ตหรู
ถูกมัดมือชกโดยที่ไม่ทันปฎิเสธ ร่างสูงถูกดันเข้าไปในรถยนต์คันเล็ก ดูจากจำนวนสมาชิกในกลุ่มอย่างไรก็ไม่สามารถนั่งพอ เขาหย่อนกายลงไปนั่งก่อนโดยมีชานยอลนั่งอยู่ข้างๆ
“แกกระเถิบไปสิชาน..นั่งตักกันสิแก พวกฉันไม่มีที่นั่ง” คำสั่งประกาศิตจากเพื่อนสาวที่ทำให้ใบหน้าสวยหวานเริ่มลังเล
“ชานยอลลล แกจะคิดอีกนานไหม..ราตรีนี้มันไม่ยาวนานนะแก!” เขาทำตัวไม่ถูก ท่าทีเลิ่กลั่กของชานยอลทำให้เพื่อนในกลุ่มเริ่มโวยวาย ไม่นานนักก็มีมือหนาของใครบางคนเอื้อมจับที่แขนและค่อยๆดึงเขาขึ้นมานั่งบนตัก
“นั่งตักพี่ก็ได้ครับชานยอล” แขนแกร่งโอบรอบเอวบางทางด้านหลังไว้
“งั้นก็..ขอโทษนะฮะพี่คริส” ไม่มีคำพูดปฎิเสธออกจากริมฝีปากบาง ช่วยไม่ได้แล้วเมื่อเหตุการณ์คับขันเช่นนี้
ตลอดเส้นทางที่รถยนต์คันหรูขับเคลื่อนไป หูฟังสีขาวยังคงถูกสวมใส่ที่หูของคริส เขานั่งฟังเพลงไปเงียบๆในขณะที่แขนแกร่งก็โอบรอบเอวของร่างบางไว้ หลายครั้งที่รถเบรคกะทันหัน ทำให้ใบหน้าคมซบลงที่แผ่นหลังเนียนและแอบสูดดมกลิ่นหอมละมุนนั้นไว้
“พี่ฟังเพลงอะไรฮะ ผมเห็นพี่ฟังมาตลอดทาง” แสร้งถามเพื่อชวนคุย ครั้งแรกที่พบกันกับคนที่แอบชอบก็สร้างความเขินอายให้เขาทั้งสองมากพอแล้ว
“เราก็ลองฟังดูสิครับ” หูฟังสีขาวจากหูของคริสถูกถอดออก มือหนาจับมันใส่เข้าไปในรูหูเล็กๆของร่างบางบนตัก
~ฟังเพลงเดียวกันจากหูฟังคนละข้างของพี่คริส น่าประทับใจชะมัด~
ทั้งสองนั่งฟังเพลงร่วมกันด้วยรอยยิ้ม ดวงตาคมสบสายตาหวานบางครา ชานยอลมักจะเป็นคนที่หลบสายตาของเขาเสมอ
ใช้เวลาเดินทางไม่ถึงชั่วโมงทั้งหมดก็มาถึงผับขนาดใหญ่ในกรุงโซล เครื่องดื่มแอลกอฮอล์ถูกสั่งมาตั้งไว้บนโต๊ะ อุปกรณ์หน้าตาคล้ายกับบารากุถูกชานยอลเรียกหาและมาวางไว้เคียงข้างเครื่องดื่มเช่นกัน...
ริมฝีปากเล็กสีแดงระเรื่อดูดปลายปารากุและพ่นออกเป็นสาย กลิ่นหอมของผลไม้ตลบอบอวลไปทั่วโต๊ะ ความหอมหวานของมันทำให้น่าลิ้มลองรสชาดยิ่งนัก ยิ่งดึกเพลงก็เริ่มบรรเลงได้เมามันส์มากขึ้น นักเที่ยวราตรีเริ่มเมามาย รวมถึงเพื่อนในกลุ่มของชานยอล
“พี่คริสไม่สูบบารากุเหรอฮะ” เอ่ยถามด้วยความอยากรู้ตามประสาเด็กขี้สงสัย
“พี่สูบไม่เป็นหรอกครับ แต่กลิ่นมันก็หอมดี” รอยยิ้มละมุนวาดขึ้นที่มุมปาก เขาเพียงแต่จิบเครื่องดื่มแอลกอฮอล์เพื่อรอชานยอลพลางๆเท่านั้น
“หอมจริงๆนะฮะ ผมว่าที่นี่หอมกว่าที่อื่น” ว่าพลางดูดควันสีขาวเข้าไปเต็มปอด ริมฝีปากบางพ่นปล่อยควันพวยพุ่งออกมาใส่ใบหน้าคมคายตรงหน้า กลิ่นหอมๆปะทะปลายจมูกโด่ง แต่ในสายตาของคริส ตอนนี้ร่างตรงหน้าของเขามันดูเซ็กซี่ชะมัด..
มือบางหยิบจับโทรศัพท์ของตนขึ้นมารีทวิตข้อความตามนิสัยประจำ รอยยิ้มเหมือนเด็กน้อยวาดขึ้นที่ปากอิ่มหลายครั้ง แทค #กูจะไม่ยอมเห็นภาพนี้คนเดียว สร้างเสียงหัวเราะให้กับร่างบาง เขาหัวเราะจนตัวโยนเมื่อแกล้งเพื่อนๆในไทม์ไลน์ได้
ดวงตาคมเหลือบมองที่หน้าจอโทรศัพท์ขนาดใหญ่ของชานยอล ใบหน้าคมโน้มกระซิบเพื่อชวนคนตรงหน้าคุยแก้เหงา
“พี่เห็นเราชอบรีทวิตแกล้งคนอื่นตลอด สนุกมากสินะครับ” ใบหน้าคมหัวเราะขันเบาๆในลำคอกับนิสัยที่เป็นเด็กของชานยอล
“สนุกจะตายฮะ ผมชอบแกล้งคน ชอบแกล้งพี่ด้วย เพราะพี่ก็ฟอลโล่วผมอยู่” ดวงตากลมโตหยีลงเมื่อหัวเราะด้วยความสุข นิสัยประจำของชานยอลที่ใครๆก็รับรู้ดี
เสียงกระซิบแผ่วเบาตอบกลับไปมาระหว่างคนทั้งสอง หลายครั้งที่ปลายจมูกโด่งชนเข้ากับแก้มใส รวมถึงริมฝีปากบางสีชมพูก็สัมผัสโดนติ่งหูของร่างสูงเช่นกัน...
เวลาล่วงเลยเข้าสู่ช่วงดึก ก่อนผับปิดชานยอลขอตัวกลับก่อน โดยคริสรับหน้าที่มาส่งที่สถานีรถไฟฟ้า เนื่องจากเด็กน้อยของเขาไม่ค่อยได้เข้าเมืองซักเท่าไรนัก ทำให้เขากะเวลากลับบ้านผิด เมื่อมาถึงที่สถานีรถไฟฟ้าในเวลาค่ำคืนแบบนี้ รถไฟขบวนสุดท้ายก็แล่นผ่านหน้าพวกเขาทั้งสองไปแล้ว
“ตายแล้ว ผมจะทำยังไงดีเนี่ย!”
“ผมจะกลับบ้านยังไง” ใบหน้าหวานดูเป็นกังวล เขาพลาดรถไฟขบวนสุดท้ายและเพื่อนๆเองก็ต่างแยกย้ายกลับบ้านและเมามายไม่ได้สติกันทุกคน
ร่างบางยืนบ่นกระปอดกระแปด ตัวเขาเองตอนนี้ก็กำลังมึนเมาได้ที่ หากจะจ้างแท๊กซี่ออกไปนอกเมืองก็เกรงว่าจะเกิดอันตรายกับตนเอง
“ชานยอล เรายืนไหวไหมเนี่ย..” มือหนาประคองร่างที่กำลังโงนเงนไปมาบริเวณสถานีรถไฟฟ้า
“ไหวฮะ” ตากลมโตปรือลงจนเกือบหลับ ดวงหน้าหวานก้มลงมองพื้นเหม่อลอย ผมปรกหน้าปรกตาและน้ำเสียงอ้อแอ้ยิ่งทำให้คริสเกิดความห่วงใยมากขึ้น
“พี่ว่าเราไม่ไหวแล้วล่ะ เอ่อ...เราจะรังเกียจไหม ถ้า..พี่จะชวนไปนอนบ้าน” เสียงเข้มเอ่ยถามด้วยความลังเลใจ คอนโดของเขาอยู่ไม่ไกลจากที่นี่นัก หากเรียกแท็กซี่ไปก็คงไม่เกินครึ่งชั่วโมง
“จะดีเหรอฮะ” ริมฝีปากบางขบเม้มทำท่าทางครุ่นคิด
“พี่ว่าดีกว่าเราจะไปนอนโมเต็ลนะครับ พี่...เป็นห่วง” น้ำเสียงอ่อนโยนเอ่ยบอกเพื่อออกความคิดเห็น
ผลสุดท้ายชานยอลก็ตกลงเดินทางไปคอนโดของคริส ร่างสูงพยุงเด็กน้อยขี้เมาเข้ามาในห้องพัก กระโถนทรงสูงถูกเตรียมไว้ข้างโซฟาตัวใหญ่เมื่อร่างบางอาเจียนในรถแท็กซี่ เสื้อผ้าที่ดูดีกลับเลอะเทอะเประเปื้อนอาหารที่ทานเมื่อเย็น มือหนาลูบจับศรีษะคนตัวเล็กกว่าเบาๆเพื่อยีผมสีน้ำตาลเล่น
“เห็นไปเที่ยวบ่อยนึกว่าคอแข็ง เด็กหนอเด็ก” เสียงบ่นเบาๆปะปนรอยยิ้มละมุนของคนตัวโตกว่า
เสื้อผ้าในตู้ถูกตระเตรียมให้กับร่างบาง มือหนาช่วยเช็ดคราบเลอะจากการอาเจียนออกจากหน้าอกขาวเนียนตรงหน้า
“ไปอาบน้ำเถอะครับ เดินไหวนะ” ร่างสูงประคองร่างบางไปที่อ่างอาบน้ำขนาดใหญ่ เขาค่อยๆก้าวช้าๆทีละก้าวเพราะเกรงว่าจะพาชานยอลล้มไปด้วย
“พี่คริสไม่ต้องฮะะะ.. ผมเดินไหว” ริมฝีปากบางพร่ำพูดขณะที่ตนเองเดินไม่ตรงทาง
“เดี๋ยวเราก็ล้มหัวแตกหรอก มาๆพี่ช่วยครับ” มือหนาโอบรอบเอวบาง ประคองร่างเล็กกว่าเข้าไปในห้องน้ำ เมื่อร่างบางนั่งลงกับขอบอ่าง กระดุมก็ถูกนิ้วเรียวช่วยปลดออกจากรังดุม
ร่างขาวเนียนปรากฏสู่สายตา ลำคอของคริสกลืนน้ำลายที่หนืดเหนียวลงคอ....เขาพยายามหลบสายตาไปทางอื่นแต่ก็อดเหลือบมองร่างที่สวยสง่าตรงหน้าไม่ได้ การห้ามจิตใจของเขาตอนนี้มันยากยิ่งนัก ความอดทนของเขาเริ่มนับหนึ่งในจิตใจไปเรื่อยๆขณะช่วยร่างบางถอดเสื้อผ้า
มือซุกซนของชานยอลปัดป่ายไปมาจนโดนปุ่มเปิดน้ำ ฝักบัวปล่อยสายน้ำพวยพุ่งออกมา ร่างสูงและร่างบางเปียกน้ำด้วยความไม่ตั้งใจ ทั้งสองเผลออุทานออกมาเมื่อกระแสน้ำกระทบร่าง...
ผมสีทองลู่ลงตามกระแสน้ำ ดวงตาคมกระพริบถี่ๆ ผู้ชายตรงหน้าดูดีชะมัด ร่างบางเองก็ต้องทนห้ามจิตใจของเขาเช่นกัน ยิ่งเลือดสูบฉีดในร่างกายและแอลกอฮอล์กำลังพลุ่งพล่านก็ยิ่งทำให้ชานยอลร้อนรุ่ม มือบางเสยผมสีน้ำตาลที่ปรกหน้าออกด้วยตนเอง มือหนาเอื้อมจับผมสีน้ำตาลอ่อนเพื่อช่วยเขาจัดทรงผม ดวงตาคบสบสายตาหวานตรงหน้าที่ดูยั่วยวน จนทั้งสองนิ่งงันไปชั่วครู่
“ชานยอล...คือ...เอ่อ..เปียกน้ำแบบนี้เดี๋ยวไม่สบายนะครับ อย่าคิดว่าตัวเองเรียนเภสัชแล้วจะร่างกายแข็งแรงกว่าคนอื่นสิ พี่ว่าเรารีบอาบเถอะ” คริสแสร้งพูดเพื่อเรียกสติให้กับตัวเอง และหลบตาไปทางอื่น
“พี่คริสฮะ...พี่...แอบชอบผมหรือเปล่า” เอ่ยถามด้วยความสงสัย ความมึนเมาทำให้เขาใจกล้า ดวงตากลมโตจับจ้องไม่กระพริบ ความเขินอายของร่างสูงมีมากกว่าเนื่องจากคืนนี้เขาดื่มไม่เยอะเท่ากับเด็กน้อยตรงหน้า
“เอ่อ...คือ....พี่...ชอบ...เรา” น้ำเสียงตะกุกตะกักของเขาสร้างรอยยิ้มให้กับร่างบาง
“ผมว่าแล้ว มันมีแอปตรวจสอบว่าใครชอบเข้ามาดูทวิตเตอร์เรา พี่ติดท๊อปอันดับหนึ่งที่เข้ามาดูทวิตผม” ริมฝีปากบางอมยิ้มด้วยความขัน สร้างความเขินอายให้กับคนที่ถูกจับได้จนหน้าถอดสี
ทั้งสองยืนหัวเราะแก้เก้อ ร่างบางออกปากไล่ให้ร่างสูงออกไป หลังจากคล้อยหลังออกจากห้องน้ำได้ไม่นานก็มีเสียงร้องเรียกและอุทานออกมาจากห้องน้ำด้วยความตกใจ
“ชานยอล!” คริสตะโกนเรียก ร่างบางลื่นและล้มนอนในอ่างอาบน้ำ ทั้งๆที่ร่างกายของเขาเปลือยเปล่า
ใบหน้าคมแสร้งเหลือบไปทางอื่นเพราะไม่ต้องการให้ชานยอลเขินอาย มือแกร่งเอื้อมจับแขนเรียวเตรียมฉุดรั้งขึ้นมา แต่กลับกลายเป็นว่าสบู่ที่เหนียวลื่นบนตัวของชานยอลทำให้คริสล้มลงไปทาบทับเขาแทน สายตาของทั้งสองจ้องเขม็งกันจนแทบจะกลืนกิน ผลสุดท้ายเขาทั้งสองก็พ่ายแพ้ให้กับความต้องการในร่างกายและจิตใจของตนเอง
ใบหน้าคมโน้มเข้าหาดวงหน้าสวยใส ปากหนาค่อยๆจูบประกบเพื่อหยั่งเชิงและสอดเรียวลิ้นเข้าไปสำรวจหาความหอมหวานของบารากุเมื่อครู่ ลมหายใจอุ่นหอบเบาบางจากความตื่นเต้นของเขาทั้งสอง ริมฝีปากสีสดเผยออ้าเพื่อรอรับการรุกล้ำของร่างสูง ดวงตาปรือลงเพื่อรับแรงสัมผัสเร่าร้อนที่กำลังจะเกิดขึ้นในไม่ช้า
มือบางลูบแผ่นอกแกร่งของเทพบุตรตรงหน้าเล่นและช่วยเขาปลดกระดุมเสื้อเชิ้ต คริสรีบถอดมันออกด้วยความรีบร้อน เสื้อตัวใหญ่ถูกเหวี่ยงออกไปให้พ้นตัว ใบหน้าคมยังคงนัวเนียซุกไซร้ซอกคอขาวนั้นด้วยความถวิลหา ลิ้นยาวเริ่มลากไล้ตามต้นคอและขบกัด สลับกับการดูดดุนเพื่อสร้างรอยสีชมพูกลีบกุหลาบไว้บนร่างขาวเนียน
เสียงร้องครางเบาๆในลำคอของชานยอลเรียกอารมณ์ให้คริสเหิมเกริมยิ่งขึ้น ลิ้นยาวสอดเข้าไปในรูหูเล็กเพื่อปลุกอารมณ์คนใต้ร่าง ครีมอาบน้ำที่เหนียวลื่นถูกมือหนาลูบเล่นไปทั่ว ทั้งสองเปลือยเปล่าภายใต้แสงไฟนีออนที่ส่องสว่าง
สะโพกมนถูกบีบเคล้นเพื่อเคล้าอารมณ์ความต้องการ ฝ่ามือจับเรียวขาแยกออกจากกันช้าๆ เขาแทรกตัวเข้าไปตรงกลางและโน้มใบหน้าลงจัดการช่องทางด้านหลังของร่างบาง ลิ้นยาวลากไล้ไปตามร่องรัก น้ำลายอุ่นๆทำให้ร่างบางสะดุ้งเล็กน้อย ขาชันตั้งขึ้นเพื่อให้คนที่ทำหน้าที่ด้านล่างอยู่ในท่าทางที่ถนัด..
นิ้วยาวของคริสถูกสอดเข้าไปที่ริมฝีปากบางที่ยั่วยวน ชานยอลดูดดุนมันไว้ด้วยหัวใจเรียกร้องต้องการ ไม่นานตำแหน่งของนิ้วก็เลื่อนลงไปที่ช่องทางรักและสอดใส่เข้าไปทีละนิ้วจนชานยอลรู้สึกถึงความคับแน่น คริสชักนิ้วเข้าออกช้าๆเพื่อให้ร่างบางคุ้นชินกับสัมผัสเร่าร้อน เสียงครางระงมทั่วห้องน้ำฟังดูไพเราะ เสียงสะท้อนกลับมาไม่ได้มีแค่เสียงของชานยอลแต่มีเสียงของคริสปะปนมาด้วย เนื่องจากมือบางเองก็ทำหน้าที่กำรูดอวัยวะแข็งขืนด้านล่างของร่างสูงอย่างนึกสนุก
หลังจากปลุกเร้าอารมณ์ให้แก่กันละกัน ร่างสูงก็สอดแกนกายขนาดใหญ่เข้ามาที่ช่องทางด้านหลังจนริมฝีปากบางยู่ลงด้วยความเสียวซ่าน ชานยอลใช้ฟันขบเม้มที่ปากของตนจนสีของมันซีดจาง มือหนาช่วยทำหน้าที่ลูบไล้ให้ร่างบางผ่อนคลายความเจ็บ เมื่อมีน้ำหล่อลื่นออกมาจนช่องทางสะดวก เขาก็เริ่มขยับสะโพกหนาเข้าออกและเร่งจังหวะขึ้นเรื่อยๆ
เรียวขายาวสวยถูกจับยกขึ้นพาดบ่าทั้งสองข้าง แกนกายถูกดันเข้าออกจนสุดอย่างเชื่องช้า มือหนาลูบเคล้นคลึงหน้าอกสีชมพูเล่นอย่างเบามือ จังหวะถูกเร่งเร้าขึ้นเรื่อยๆตามอารมณ์ความต้องการของทั้งสอง มือบางลูบต้นขาแกร่งของร่างสูงเล่นและยกสะโพกตามแรงกระแทกกระทั้น
“อ๊าาา พี่คริส...ตรงนี้ผมเสียวมากเลยฮะ...” ใบหน้าหวานใสสะบัดไปมา ผมสีน้ำตาลอ่อนเปียกน้ำแลดูยั่วยวน ร่างสูงแทบคลั่งเมื่อเห็นคนตรงหน้าที่เขาใฝ่ฝันกำลังครวญครางอย่างสุขสม
แกนกายถูกถอนออกและกดยัดเข้ามาใหม่หลายครั้ง เสียงเนื้อกระทบเนื้อและหยดน้ำที่ร่างกระเซ็นไปตามแรงบดเบียด...ใบหน้าคมขบกรามแน่นด้วยความเสียวซ่านไม่แพ้กัน ริมฝีปากหนาโน้มลงไปดูดดุนยอดอกสีชมพูอ่อนเพื่อปลุกเร้าอารมณ์ตนเองและคนใต้ร่าง
“แฮ่กๆ ชานยอล...เราเร่าร้อนชะมัด” เสียงชมเชยยิ่งทำให้เขาได้ใจ สะโพกบางเด้งสวนกลับ มือบางผลักหน้าอกของคริสให้หยุดการกระทำและเป็นฝ่ายขึ้นไปนั่งทาบทับบนตัวเขาบ้าง
เอวบางสายร่อนไปมาบนตัวของร่างสูง การกระทำที่เย้ายวนทำให้คริสยกยิ้มออกมาด้วยความพอใจ มือหนาลูบจับเรียวขาบางทั้งสองข้าง ชานยอลทิ้งตัวลงมาช้าๆสลับกับความเร็วและแรง สะโพกขาวถูกเบียดเข้ากับแกนกายจนอากาศร้อนระอุไปทั่วทั้งห้อง เมื่อความอดทนอดกลั้นเดินมาถึงทางตัน เขาทั้งสองก็ถึงฝั่งฝัน
“อืมมม ชานยอล พี่ปล่อยเข้าไปเลยนะครับ” ร่างสูงเกร็งกระตุกช้าๆและลุกขึ้นกอดร่างบางไว้แนบร่าง ทั้งสองสำเร็จความใคร่ออกมาพร้อมๆกัน หน้าท้องแกร่งเลอะน้ำรักของร่างบางและช่องทางด้านหลังก็เหนียวลื่นจากน้ำสีขาวขุ่นของคริส
หลังจากสงครามในห้องน้ำจบลง...ทั้งสองก็เปิดศึกครั้งใหม่ในการต่อสู้ ครั้งนี้สนามรักของพวกเขาคือระเบียงสูงเสียดฟ้าชั้น 69 คืนนั้นทั้งสองสุขสมและอ่อนเพลียไปกับการแสดงบทรัก...ตัวหนังสือ 140 อักษรบนไทม์ไลน์ไม่ได้บ่งบอกความเร่าร้อนของทั้งคริสและชานยอล ทั้งสองเพียงแค่ต้องเรียนรู้กันและกันเพิ่มเติมเท่านั้น สุดท้ายความรักของเขาทั้งสองที่เกิดบนไทม์ไลน์จะเดินทางไปสิ้นสุดที่ตรงไหน ไม่มีใครสามารถล่วงรู้ได้นอกจากตัวพวกเขาเอง....ขอบคุณไทม์ไลน์ในทวิตเตอร์ที่ทำให้เขาทั้งสองมาพบกัน~
-จบบริบูรณ์-
ร่างสูงโปร่งที่ดูดี ใบหน้าคมคายที่เรียกได้ว่าหล่อเหลา จมูกโด่งเรียวเป็นสันและดวงตาคมกำลังจ้องมองมาที่เขา มันแทบจะทำให้ชานยอลยืนตัวแข็งเป็นหินได้เลยในตอนนี้
“ก็พี่บอกว่าจะมาหา ก็ต้องมาสิครับ” เปล่งเสียงเรียบเฉยที่พยายามปกปิดความตื่นเต้นของตนเอง ครั้งแรกที่ได้พบกับเด็กน้อยของเขา ดวงหน้าหวานดูสดใส น่ารัก เหมือนกับตัวหนังสือที่เขาพิมพ์ในไทม์ไลน์ทุกตัว
~เพิ่งได้รู้ว่าเราสามารถเรียนรู้นิสัยของใครบางคนได้จากตัวอักษรเพียงไม่กี่ตัว~
ร่างสูงถูกชักชวนไปกลางวงสนทนา แต่เขาเลือกที่จะปฎิเสธและนั่งรอชานยอลเงียบๆอีกสถานที่นึง เพื่อนฝูงในกลุ่มต่างจับจ้องมายังร่างสูงสง่าของคริส เสียงหัวเราะพูดหยอกล้อชานยอลยังคงทำให้ ใบหน้าสวยหวานขึ้นสีระเรื่อตลอดเวลา เพื่อนฝูงในกลุ่มต่างเชียร์ให้ชานยอลคบกับคริส ดวงตากลมโตเหลือบมองไปยังร่างสูงที่นั่งฟังเพลงจากมือถือไม่ห่างจากเขานัก เสียงโห่ร้องจากเพื่อนในกลุ่มสร้างรอยยิ้มให้กับร่างบางได้ไม่น้อย
วันเวลาผ่านไปจากนาทีเป็นชั่วโมงที่คริสนั่งเล่นโทรศัพท์ไปเรื่อยเปื่อยเพื่อจะคุยกับคนที่เขารอคอย ถึงเขาจะเป็นคนตลก แต่กับคนที่เพิ่งเคยเจอเป็นครั้งแรก และกับชานยอลคนที่เขาแอบชอบเป็นแรมปี ก็ทำให้ร่างสูงเกิดความประหม่า…
หลังจากกลุ่มเพื่อนรับประทานอาหารเสร็จก็วางแผนจะไปเที่ยวผับชื่อดังในกรุงโซล โอกาสดีๆแบบนี้ชานยอลคงไม่พลาด เพราะร่างบางเป็นคนชอบสนุกสนานเฮฮา เพื่อนไปไหนไปนั่นตามประสาวัยรุ่นชอบเที่ยวกลางคืน
ร่างบางเดินมาหยุดยืนอยู่ข้างๆคริส โดยที่เขาไม่รู้ตัว มือหนาเลือกเพลงในโทรศัพท์เปลี่ยนไปมา เสียงเรียกอยู่ด้านหลังเขาหลายครั้ง จนชานยอลทนไม่ไหว มือบางเอื้อมไปจับที่หูฟังและดึงมันออกช้าๆ
“พี่คริส ผมเรียกพี่ตั้งหลายครั้งแล้ว พี่จะอยู่ฟังเพลงที่นี่ทั้งคืนไหมฮะ พวกผมจะไปฟังเพลงที่อื่นต่อแล้ว” ใบหน้าหวานใสกระเง้ากระงอดที่เรียกจนเสียงแหบแห้งแต่เขาก็ไม่ได้ยิน
“จะไปไหนครับ” เสียงเข้มเอ่ยถามพร้อมลุกขึ้นมายืน สายตาของเพื่อนสาวในกลุ่มจับจ้องไปที่ร่างสูงและกระซิบกระซาบกันหัวร่อต่อกระซิก
“ก็จะให้พี่พาไปนี่ละค่ะ ไปนะ พี่คริสเป็นไกด์คืนนี้นะคะ” เสียงหวานในกลุ่มเพื่อนเอื้อนเอ่ย หญิงสาวหลายคนตรงเข้ามาฉุดกระชากและลากแขนแกร่งเดินตรงไปทางรถยนต์สปอร์ตหรู
ถูกมัดมือชกโดยที่ไม่ทันปฎิเสธ ร่างสูงถูกดันเข้าไปในรถยนต์คันเล็ก ดูจากจำนวนสมาชิกในกลุ่มอย่างไรก็ไม่สามารถนั่งพอ เขาหย่อนกายลงไปนั่งก่อนโดยมีชานยอลนั่งอยู่ข้างๆ
“แกกระเถิบไปสิชาน..นั่งตักกันสิแก พวกฉันไม่มีที่นั่ง” คำสั่งประกาศิตจากเพื่อนสาวที่ทำให้ใบหน้าสวยหวานเริ่มลังเล
“ชานยอลลล แกจะคิดอีกนานไหม..ราตรีนี้มันไม่ยาวนานนะแก!” เขาทำตัวไม่ถูก ท่าทีเลิ่กลั่กของชานยอลทำให้เพื่อนในกลุ่มเริ่มโวยวาย ไม่นานนักก็มีมือหนาของใครบางคนเอื้อมจับที่แขนและค่อยๆดึงเขาขึ้นมานั่งบนตัก
“นั่งตักพี่ก็ได้ครับชานยอล” แขนแกร่งโอบรอบเอวบางทางด้านหลังไว้
“งั้นก็..ขอโทษนะฮะพี่คริส” ไม่มีคำพูดปฎิเสธออกจากริมฝีปากบาง ช่วยไม่ได้แล้วเมื่อเหตุการณ์คับขันเช่นนี้
ตลอดเส้นทางที่รถยนต์คันหรูขับเคลื่อนไป หูฟังสีขาวยังคงถูกสวมใส่ที่หูของคริส เขานั่งฟังเพลงไปเงียบๆในขณะที่แขนแกร่งก็โอบรอบเอวของร่างบางไว้ หลายครั้งที่รถเบรคกะทันหัน ทำให้ใบหน้าคมซบลงที่แผ่นหลังเนียนและแอบสูดดมกลิ่นหอมละมุนนั้นไว้
“พี่ฟังเพลงอะไรฮะ ผมเห็นพี่ฟังมาตลอดทาง” แสร้งถามเพื่อชวนคุย ครั้งแรกที่พบกันกับคนที่แอบชอบก็สร้างความเขินอายให้เขาทั้งสองมากพอแล้ว
“เราก็ลองฟังดูสิครับ” หูฟังสีขาวจากหูของคริสถูกถอดออก มือหนาจับมันใส่เข้าไปในรูหูเล็กๆของร่างบางบนตัก
~ฟังเพลงเดียวกันจากหูฟังคนละข้างของพี่คริส น่าประทับใจชะมัด~
ทั้งสองนั่งฟังเพลงร่วมกันด้วยรอยยิ้ม ดวงตาคมสบสายตาหวานบางครา ชานยอลมักจะเป็นคนที่หลบสายตาของเขาเสมอ
ใช้เวลาเดินทางไม่ถึงชั่วโมงทั้งหมดก็มาถึงผับขนาดใหญ่ในกรุงโซล เครื่องดื่มแอลกอฮอล์ถูกสั่งมาตั้งไว้บนโต๊ะ อุปกรณ์หน้าตาคล้ายกับบารากุถูกชานยอลเรียกหาและมาวางไว้เคียงข้างเครื่องดื่มเช่นกัน...
ริมฝีปากเล็กสีแดงระเรื่อดูดปลายปารากุและพ่นออกเป็นสาย กลิ่นหอมของผลไม้ตลบอบอวลไปทั่วโต๊ะ ความหอมหวานของมันทำให้น่าลิ้มลองรสชาดยิ่งนัก ยิ่งดึกเพลงก็เริ่มบรรเลงได้เมามันส์มากขึ้น นักเที่ยวราตรีเริ่มเมามาย รวมถึงเพื่อนในกลุ่มของชานยอล
“พี่คริสไม่สูบบารากุเหรอฮะ” เอ่ยถามด้วยความอยากรู้ตามประสาเด็กขี้สงสัย
“พี่สูบไม่เป็นหรอกครับ แต่กลิ่นมันก็หอมดี” รอยยิ้มละมุนวาดขึ้นที่มุมปาก เขาเพียงแต่จิบเครื่องดื่มแอลกอฮอล์เพื่อรอชานยอลพลางๆเท่านั้น
“หอมจริงๆนะฮะ ผมว่าที่นี่หอมกว่าที่อื่น” ว่าพลางดูดควันสีขาวเข้าไปเต็มปอด ริมฝีปากบางพ่นปล่อยควันพวยพุ่งออกมาใส่ใบหน้าคมคายตรงหน้า กลิ่นหอมๆปะทะปลายจมูกโด่ง แต่ในสายตาของคริส ตอนนี้ร่างตรงหน้าของเขามันดูเซ็กซี่ชะมัด..
มือบางหยิบจับโทรศัพท์ของตนขึ้นมารีทวิตข้อความตามนิสัยประจำ รอยยิ้มเหมือนเด็กน้อยวาดขึ้นที่ปากอิ่มหลายครั้ง แทค #กูจะไม่ยอมเห็นภาพนี้คนเดียว สร้างเสียงหัวเราะให้กับร่างบาง เขาหัวเราะจนตัวโยนเมื่อแกล้งเพื่อนๆในไทม์ไลน์ได้
ดวงตาคมเหลือบมองที่หน้าจอโทรศัพท์ขนาดใหญ่ของชานยอล ใบหน้าคมโน้มกระซิบเพื่อชวนคนตรงหน้าคุยแก้เหงา
“พี่เห็นเราชอบรีทวิตแกล้งคนอื่นตลอด สนุกมากสินะครับ” ใบหน้าคมหัวเราะขันเบาๆในลำคอกับนิสัยที่เป็นเด็กของชานยอล
“สนุกจะตายฮะ ผมชอบแกล้งคน ชอบแกล้งพี่ด้วย เพราะพี่ก็ฟอลโล่วผมอยู่” ดวงตากลมโตหยีลงเมื่อหัวเราะด้วยความสุข นิสัยประจำของชานยอลที่ใครๆก็รับรู้ดี
เสียงกระซิบแผ่วเบาตอบกลับไปมาระหว่างคนทั้งสอง หลายครั้งที่ปลายจมูกโด่งชนเข้ากับแก้มใส รวมถึงริมฝีปากบางสีชมพูก็สัมผัสโดนติ่งหูของร่างสูงเช่นกัน...
เวลาล่วงเลยเข้าสู่ช่วงดึก ก่อนผับปิดชานยอลขอตัวกลับก่อน โดยคริสรับหน้าที่มาส่งที่สถานีรถไฟฟ้า เนื่องจากเด็กน้อยของเขาไม่ค่อยได้เข้าเมืองซักเท่าไรนัก ทำให้เขากะเวลากลับบ้านผิด เมื่อมาถึงที่สถานีรถไฟฟ้าในเวลาค่ำคืนแบบนี้ รถไฟขบวนสุดท้ายก็แล่นผ่านหน้าพวกเขาทั้งสองไปแล้ว
“ตายแล้ว ผมจะทำยังไงดีเนี่ย!”
“ผมจะกลับบ้านยังไง” ใบหน้าหวานดูเป็นกังวล เขาพลาดรถไฟขบวนสุดท้ายและเพื่อนๆเองก็ต่างแยกย้ายกลับบ้านและเมามายไม่ได้สติกันทุกคน
ร่างบางยืนบ่นกระปอดกระแปด ตัวเขาเองตอนนี้ก็กำลังมึนเมาได้ที่ หากจะจ้างแท๊กซี่ออกไปนอกเมืองก็เกรงว่าจะเกิดอันตรายกับตนเอง
“ชานยอล เรายืนไหวไหมเนี่ย..” มือหนาประคองร่างที่กำลังโงนเงนไปมาบริเวณสถานีรถไฟฟ้า
“ไหวฮะ” ตากลมโตปรือลงจนเกือบหลับ ดวงหน้าหวานก้มลงมองพื้นเหม่อลอย ผมปรกหน้าปรกตาและน้ำเสียงอ้อแอ้ยิ่งทำให้คริสเกิดความห่วงใยมากขึ้น
“พี่ว่าเราไม่ไหวแล้วล่ะ เอ่อ...เราจะรังเกียจไหม ถ้า..พี่จะชวนไปนอนบ้าน” เสียงเข้มเอ่ยถามด้วยความลังเลใจ คอนโดของเขาอยู่ไม่ไกลจากที่นี่นัก หากเรียกแท็กซี่ไปก็คงไม่เกินครึ่งชั่วโมง
“จะดีเหรอฮะ” ริมฝีปากบางขบเม้มทำท่าทางครุ่นคิด
“พี่ว่าดีกว่าเราจะไปนอนโมเต็ลนะครับ พี่...เป็นห่วง” น้ำเสียงอ่อนโยนเอ่ยบอกเพื่อออกความคิดเห็น
ผลสุดท้ายชานยอลก็ตกลงเดินทางไปคอนโดของคริส ร่างสูงพยุงเด็กน้อยขี้เมาเข้ามาในห้องพัก กระโถนทรงสูงถูกเตรียมไว้ข้างโซฟาตัวใหญ่เมื่อร่างบางอาเจียนในรถแท็กซี่ เสื้อผ้าที่ดูดีกลับเลอะเทอะเประเปื้อนอาหารที่ทานเมื่อเย็น มือหนาลูบจับศรีษะคนตัวเล็กกว่าเบาๆเพื่อยีผมสีน้ำตาลเล่น
“เห็นไปเที่ยวบ่อยนึกว่าคอแข็ง เด็กหนอเด็ก” เสียงบ่นเบาๆปะปนรอยยิ้มละมุนของคนตัวโตกว่า
เสื้อผ้าในตู้ถูกตระเตรียมให้กับร่างบาง มือหนาช่วยเช็ดคราบเลอะจากการอาเจียนออกจากหน้าอกขาวเนียนตรงหน้า
“ไปอาบน้ำเถอะครับ เดินไหวนะ” ร่างสูงประคองร่างบางไปที่อ่างอาบน้ำขนาดใหญ่ เขาค่อยๆก้าวช้าๆทีละก้าวเพราะเกรงว่าจะพาชานยอลล้มไปด้วย
“พี่คริสไม่ต้องฮะะะ.. ผมเดินไหว” ริมฝีปากบางพร่ำพูดขณะที่ตนเองเดินไม่ตรงทาง
“เดี๋ยวเราก็ล้มหัวแตกหรอก มาๆพี่ช่วยครับ” มือหนาโอบรอบเอวบาง ประคองร่างเล็กกว่าเข้าไปในห้องน้ำ เมื่อร่างบางนั่งลงกับขอบอ่าง กระดุมก็ถูกนิ้วเรียวช่วยปลดออกจากรังดุม
ร่างขาวเนียนปรากฏสู่สายตา ลำคอของคริสกลืนน้ำลายที่หนืดเหนียวลงคอ....เขาพยายามหลบสายตาไปทางอื่นแต่ก็อดเหลือบมองร่างที่สวยสง่าตรงหน้าไม่ได้ การห้ามจิตใจของเขาตอนนี้มันยากยิ่งนัก ความอดทนของเขาเริ่มนับหนึ่งในจิตใจไปเรื่อยๆขณะช่วยร่างบางถอดเสื้อผ้า
มือซุกซนของชานยอลปัดป่ายไปมาจนโดนปุ่มเปิดน้ำ ฝักบัวปล่อยสายน้ำพวยพุ่งออกมา ร่างสูงและร่างบางเปียกน้ำด้วยความไม่ตั้งใจ ทั้งสองเผลออุทานออกมาเมื่อกระแสน้ำกระทบร่าง...
ผมสีทองลู่ลงตามกระแสน้ำ ดวงตาคมกระพริบถี่ๆ ผู้ชายตรงหน้าดูดีชะมัด ร่างบางเองก็ต้องทนห้ามจิตใจของเขาเช่นกัน ยิ่งเลือดสูบฉีดในร่างกายและแอลกอฮอล์กำลังพลุ่งพล่านก็ยิ่งทำให้ชานยอลร้อนรุ่ม มือบางเสยผมสีน้ำตาลที่ปรกหน้าออกด้วยตนเอง มือหนาเอื้อมจับผมสีน้ำตาลอ่อนเพื่อช่วยเขาจัดทรงผม ดวงตาคบสบสายตาหวานตรงหน้าที่ดูยั่วยวน จนทั้งสองนิ่งงันไปชั่วครู่
“ชานยอล...คือ...เอ่อ..เปียกน้ำแบบนี้เดี๋ยวไม่สบายนะครับ อย่าคิดว่าตัวเองเรียนเภสัชแล้วจะร่างกายแข็งแรงกว่าคนอื่นสิ พี่ว่าเรารีบอาบเถอะ” คริสแสร้งพูดเพื่อเรียกสติให้กับตัวเอง และหลบตาไปทางอื่น
“พี่คริสฮะ...พี่...แอบชอบผมหรือเปล่า” เอ่ยถามด้วยความสงสัย ความมึนเมาทำให้เขาใจกล้า ดวงตากลมโตจับจ้องไม่กระพริบ ความเขินอายของร่างสูงมีมากกว่าเนื่องจากคืนนี้เขาดื่มไม่เยอะเท่ากับเด็กน้อยตรงหน้า
“เอ่อ...คือ....พี่...ชอบ...เรา” น้ำเสียงตะกุกตะกักของเขาสร้างรอยยิ้มให้กับร่างบาง
“ผมว่าแล้ว มันมีแอปตรวจสอบว่าใครชอบเข้ามาดูทวิตเตอร์เรา พี่ติดท๊อปอันดับหนึ่งที่เข้ามาดูทวิตผม” ริมฝีปากบางอมยิ้มด้วยความขัน สร้างความเขินอายให้กับคนที่ถูกจับได้จนหน้าถอดสี
ทั้งสองยืนหัวเราะแก้เก้อ ร่างบางออกปากไล่ให้ร่างสูงออกไป หลังจากคล้อยหลังออกจากห้องน้ำได้ไม่นานก็มีเสียงร้องเรียกและอุทานออกมาจากห้องน้ำด้วยความตกใจ
“ชานยอล!” คริสตะโกนเรียก ร่างบางลื่นและล้มนอนในอ่างอาบน้ำ ทั้งๆที่ร่างกายของเขาเปลือยเปล่า
ใบหน้าคมแสร้งเหลือบไปทางอื่นเพราะไม่ต้องการให้ชานยอลเขินอาย มือแกร่งเอื้อมจับแขนเรียวเตรียมฉุดรั้งขึ้นมา แต่กลับกลายเป็นว่าสบู่ที่เหนียวลื่นบนตัวของชานยอลทำให้คริสล้มลงไปทาบทับเขาแทน สายตาของทั้งสองจ้องเขม็งกันจนแทบจะกลืนกิน ผลสุดท้ายเขาทั้งสองก็พ่ายแพ้ให้กับความต้องการในร่างกายและจิตใจของตนเอง
ใบหน้าคมโน้มเข้าหาดวงหน้าสวยใส ปากหนาค่อยๆจูบประกบเพื่อหยั่งเชิงและสอดเรียวลิ้นเข้าไปสำรวจหาความหอมหวานของบารากุเมื่อครู่ ลมหายใจอุ่นหอบเบาบางจากความตื่นเต้นของเขาทั้งสอง ริมฝีปากสีสดเผยออ้าเพื่อรอรับการรุกล้ำของร่างสูง ดวงตาปรือลงเพื่อรับแรงสัมผัสเร่าร้อนที่กำลังจะเกิดขึ้นในไม่ช้า
มือบางลูบแผ่นอกแกร่งของเทพบุตรตรงหน้าเล่นและช่วยเขาปลดกระดุมเสื้อเชิ้ต คริสรีบถอดมันออกด้วยความรีบร้อน เสื้อตัวใหญ่ถูกเหวี่ยงออกไปให้พ้นตัว ใบหน้าคมยังคงนัวเนียซุกไซร้ซอกคอขาวนั้นด้วยความถวิลหา ลิ้นยาวเริ่มลากไล้ตามต้นคอและขบกัด สลับกับการดูดดุนเพื่อสร้างรอยสีชมพูกลีบกุหลาบไว้บนร่างขาวเนียน
เสียงร้องครางเบาๆในลำคอของชานยอลเรียกอารมณ์ให้คริสเหิมเกริมยิ่งขึ้น ลิ้นยาวสอดเข้าไปในรูหูเล็กเพื่อปลุกอารมณ์คนใต้ร่าง ครีมอาบน้ำที่เหนียวลื่นถูกมือหนาลูบเล่นไปทั่ว ทั้งสองเปลือยเปล่าภายใต้แสงไฟนีออนที่ส่องสว่าง
สะโพกมนถูกบีบเคล้นเพื่อเคล้าอารมณ์ความต้องการ ฝ่ามือจับเรียวขาแยกออกจากกันช้าๆ เขาแทรกตัวเข้าไปตรงกลางและโน้มใบหน้าลงจัดการช่องทางด้านหลังของร่างบาง ลิ้นยาวลากไล้ไปตามร่องรัก น้ำลายอุ่นๆทำให้ร่างบางสะดุ้งเล็กน้อย ขาชันตั้งขึ้นเพื่อให้คนที่ทำหน้าที่ด้านล่างอยู่ในท่าทางที่ถนัด..
นิ้วยาวของคริสถูกสอดเข้าไปที่ริมฝีปากบางที่ยั่วยวน ชานยอลดูดดุนมันไว้ด้วยหัวใจเรียกร้องต้องการ ไม่นานตำแหน่งของนิ้วก็เลื่อนลงไปที่ช่องทางรักและสอดใส่เข้าไปทีละนิ้วจนชานยอลรู้สึกถึงความคับแน่น คริสชักนิ้วเข้าออกช้าๆเพื่อให้ร่างบางคุ้นชินกับสัมผัสเร่าร้อน เสียงครางระงมทั่วห้องน้ำฟังดูไพเราะ เสียงสะท้อนกลับมาไม่ได้มีแค่เสียงของชานยอลแต่มีเสียงของคริสปะปนมาด้วย เนื่องจากมือบางเองก็ทำหน้าที่กำรูดอวัยวะแข็งขืนด้านล่างของร่างสูงอย่างนึกสนุก
หลังจากปลุกเร้าอารมณ์ให้แก่กันละกัน ร่างสูงก็สอดแกนกายขนาดใหญ่เข้ามาที่ช่องทางด้านหลังจนริมฝีปากบางยู่ลงด้วยความเสียวซ่าน ชานยอลใช้ฟันขบเม้มที่ปากของตนจนสีของมันซีดจาง มือหนาช่วยทำหน้าที่ลูบไล้ให้ร่างบางผ่อนคลายความเจ็บ เมื่อมีน้ำหล่อลื่นออกมาจนช่องทางสะดวก เขาก็เริ่มขยับสะโพกหนาเข้าออกและเร่งจังหวะขึ้นเรื่อยๆ
เรียวขายาวสวยถูกจับยกขึ้นพาดบ่าทั้งสองข้าง แกนกายถูกดันเข้าออกจนสุดอย่างเชื่องช้า มือหนาลูบเคล้นคลึงหน้าอกสีชมพูเล่นอย่างเบามือ จังหวะถูกเร่งเร้าขึ้นเรื่อยๆตามอารมณ์ความต้องการของทั้งสอง มือบางลูบต้นขาแกร่งของร่างสูงเล่นและยกสะโพกตามแรงกระแทกกระทั้น
“อ๊าาา พี่คริส...ตรงนี้ผมเสียวมากเลยฮะ...” ใบหน้าหวานใสสะบัดไปมา ผมสีน้ำตาลอ่อนเปียกน้ำแลดูยั่วยวน ร่างสูงแทบคลั่งเมื่อเห็นคนตรงหน้าที่เขาใฝ่ฝันกำลังครวญครางอย่างสุขสม
แกนกายถูกถอนออกและกดยัดเข้ามาใหม่หลายครั้ง เสียงเนื้อกระทบเนื้อและหยดน้ำที่ร่างกระเซ็นไปตามแรงบดเบียด...ใบหน้าคมขบกรามแน่นด้วยความเสียวซ่านไม่แพ้กัน ริมฝีปากหนาโน้มลงไปดูดดุนยอดอกสีชมพูอ่อนเพื่อปลุกเร้าอารมณ์ตนเองและคนใต้ร่าง
“แฮ่กๆ ชานยอล...เราเร่าร้อนชะมัด” เสียงชมเชยยิ่งทำให้เขาได้ใจ สะโพกบางเด้งสวนกลับ มือบางผลักหน้าอกของคริสให้หยุดการกระทำและเป็นฝ่ายขึ้นไปนั่งทาบทับบนตัวเขาบ้าง
เอวบางสายร่อนไปมาบนตัวของร่างสูง การกระทำที่เย้ายวนทำให้คริสยกยิ้มออกมาด้วยความพอใจ มือหนาลูบจับเรียวขาบางทั้งสองข้าง ชานยอลทิ้งตัวลงมาช้าๆสลับกับความเร็วและแรง สะโพกขาวถูกเบียดเข้ากับแกนกายจนอากาศร้อนระอุไปทั่วทั้งห้อง เมื่อความอดทนอดกลั้นเดินมาถึงทางตัน เขาทั้งสองก็ถึงฝั่งฝัน
“อืมมม ชานยอล พี่ปล่อยเข้าไปเลยนะครับ” ร่างสูงเกร็งกระตุกช้าๆและลุกขึ้นกอดร่างบางไว้แนบร่าง ทั้งสองสำเร็จความใคร่ออกมาพร้อมๆกัน หน้าท้องแกร่งเลอะน้ำรักของร่างบางและช่องทางด้านหลังก็เหนียวลื่นจากน้ำสีขาวขุ่นของคริส
หลังจากสงครามในห้องน้ำจบลง...ทั้งสองก็เปิดศึกครั้งใหม่ในการต่อสู้ ครั้งนี้สนามรักของพวกเขาคือระเบียงสูงเสียดฟ้าชั้น 69 คืนนั้นทั้งสองสุขสมและอ่อนเพลียไปกับการแสดงบทรัก...ตัวหนังสือ 140 อักษรบนไทม์ไลน์ไม่ได้บ่งบอกความเร่าร้อนของทั้งคริสและชานยอล ทั้งสองเพียงแค่ต้องเรียนรู้กันและกันเพิ่มเติมเท่านั้น สุดท้ายความรักของเขาทั้งสองที่เกิดบนไทม์ไลน์จะเดินทางไปสิ้นสุดที่ตรงไหน ไม่มีใครสามารถล่วงรู้ได้นอกจากตัวพวกเขาเอง....ขอบคุณไทม์ไลน์ในทวิตเตอร์ที่ทำให้เขาทั้งสองมาพบกัน~
-จบบริบูรณ์-
