บ้าน
ซากรถมัสแตงสีดำแปรเปลี่ยนเป็นเถ้าถ่าน รถดับเพลิงพยายามเร่งระดมกำลังฉีดน้ำสะกัดกั้นเปลวไฟที่กำลังลุกไหม้ วัยรุ่นชายหญิงต่างหนีเอาตัวรอดเมื่อได้ยินเสียงหวอของรถตำรวจและรถพยาบาล คิมจงอินรวมถึงแก็งค์หงษ์ซิ่วกระจัดกระจายไปคนละทิศคนละทาง ความวุ่นวายชุลมุนเกิดขึ้นสักพักจึงเงียบสงบลง ร่างโปร่งยังคงอาลัยอาวรณ์กับการจากไปของเพื่อนรัก ดวงตาคมเหม่อมองไปยังรถแต่งมัสแตงสีดำสนิท เขาหยัดกายลุกขึ้นอย่างยากลำบากเมื่อเจ้าหน้าที่เริ่มเข้าไปช่วยเหลือผู้เสียชีวิตภายในรถ
ร่างโปร่งก้าวเดินช้าๆเพื่อเข้าไปดูมังกรสายฟ้าเป็นครั้งสุดท้าย สมุนแก็งค์มังกรดำต่างเข้าไปช่วยประคองร่างโปร่งที่กำลังเสียใจอย่างหนัก สมุนหลายคนโค้งคำนับให้กับหัวหน้าแก็งค์ที่เหลือเพียงร่างไร้วิญญาณ ดวงตาคมแดงกล่ำ เขาเริ่มร่ำไห้อีกครั้งเมื่อเห็นสภาพศพที่น่าเวทนาของเพื่อนรัก หลังมือยกขึ้นปาดน้ำตา เสียงสะอื้นดังระงมทั่วบริเวณ ผู้ที่อยู่ในเหตุการณ์ตอนนี้เหลือเพียงคนในแก็งค์และเพื่อนสนิทของคริสเท่านั้น
ด้วยบารมีของแก็งค์มังกรดำที่มีการส่งส่วยให้แก่อธิบดีกรมตำรวจของกรุงปักกิ่ง โอเซฮุนสามารถเจรจาถึงการปิดคดีการแข่งขันรถในวันนี้ได้ แต่เรื่องอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นยังคงมีการสอบสวนต่อไป ทางตำรวจจะมีการนัดหมายกับคนที่ถูกสอบปากคำอีกครั้ง แพทย์จากโรงพยาบาลใช้เวลาไม่นานในการชันสูตรพลิกศพ หลังจากตรวจสอบเบื้องต้นแล้ว เขาก็ระบุสาเหตุการชีวิตลงในแฟ้มเอกสาร...
"สภาพศพยังไม่สามารถตรวจเอกลักษณ์บุคคลได้ ทางเราขอพิสูจน์ดีเอ็นเอผู้ตายด้วยนะครับ" แพทย์หนุ่มเอ่ยกับโอเซฮุน บัดนี้เขาเปรียบเสมือนญาติสนิทคนสุดท้ายของร่างสูง
ใบหน้าหล่อใสพยักรับช้าๆ หัวสมองมึนงงคล้ายปลาถูกทุบหัว ร่างโปร่งไม่มีสมาธิที่จะดำเนินการเรื่องต่างๆได้ด้วยตนเอง สติสัมปัญชัญญะของเขาไม่สามารถประมวลผลได้ว่า นับจากวันนี้แก็งค์มังกรดำและสมาชิกแก็งค์พันธมิตรทั้งหลายจะก้าวต่อไปข้างหน้าได้อย่างไรหากขาดผู้นำอย่างคริสมังกรสายฟ้า
ทางตำรวจมีคำสั่งให้จัดทีมช่วยเหลือเพื่อค้นหาฮวางจื่อเทาสมาชิกแก็งค์หงษ์ซิ่ว เนื่องจากเขาสูญหายไปในหุบเขาที่มีการท้าประลองความเร็ว แต่ด้วยสภาพอากาศที่หนาวเย็นและอยู่ในเวลามืด ทีมช่วยเหลือจึงจะทำการค้นหาในรุ่งเช้าของวันพรุ่งนี้
ลู่ฮานนี่ได้รับการติดต่อแจ้งข่าวร้ายของคริสจากพี่ชาย ฝ่ามือบางสั่นเทาจนโทรศัพท์ที่อยู่ในมือร่วงหล่นลงพื้น หล่อนร่ำไห้ให้กับความโชคร้ายของเขา ในชีวิตของเธอไม่เคยพบเจอเหตุการณ์สูญเสียถึงเพียงนี้ เมื่อได้รับรู้สถานที่ที่แน่นอนแล้ว หล่อนก็ขอลางานและรีบเดินทางไปพบโอเซฮุนด้วยความเป็นห่วง
ใช้เวลาไม่นานก็เดินทางมาถึง....ร่างเล็กโผเข้ากอดชายหนุ่มแน่น ใบหน้าสวยหวานซุกตรงแผ่นอกหนาและร่ำไห้อย่างหนัก ฝ่ามือใหญ่ลูบศีรษะของหล่อนเบาๆ เขาเองก็เสียใจจนแทบไร้เรี่ยวแรงหยัดยืน ดวงตาคมเหม่อมองท้องฟ้าเพื่อสะกดกลั้นอารมณ์ความรู้สึก แม้จะพยายามเข้มแข็งเพื่อเป็นหลักให้หล่อนเพียงใด กำแพงที่ถูกสร้างขึ้นก็พังทลายลงเมื่อหล่อนถามถึงชานยอลลี่ หญิงสาวคนเดียวที่สร้างความหนักใจให้กับโอเซฮุนมากที่สุด
"ผมไม่รู้จะบอกกับชานยอลลี่ยังไง ผม...ผมมืดแปดด้านไปหมด" น้ำเสียงสั่นเครือบ่งบอกถึงความลำบากใจในสิ่งที่ต้องพูดกับภรรยาของเพื่อนรัก
"เธอคงรับไม่ได้..มันเกินจะรับไหวสำหรับผู้หญิงคนหนึ่ง" ร่างเล็กร่ำไห้เมื่อคิดถึงภาพรอยยิ้มของทั้งสองในงานวันสถาปนาที่เพิ่งผ่านพ้นไปไม่นาน
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ภายในคฤหาสน์หลังใหญ่เงียบสงบกว่าทุกครั้ง ไม่มีใครยอมปริปากพูดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น สมุนหลายคนจัดกำลังบางส่วนเพื่อดูแลนายหญิงของพวกเขา อีกฝ่ายเดินทางไปที่ถนนหยางซานเพื่อสมทบกับพวกที่เหลือ ทุกคนอยู่ในความเศร้าสลด ร่างบางนั่งเล่นและเหลือบมองนาฬิกาที่แขวนตรงฝาผนังหลายครั้ง เข็มนาฬิกาชี้เวลาสี่ทุ่มกว่า หล่อนโทรติดต่อกับคริสหลายครั้งแล้วแต่ก็เป็นสัญญาณปิดเครื่อง รวมถึงโอเซฮุนก็ไม่ยอมรับสายเธอเช่นกัน
ขาเรียวพาร่างตนเองเดินไปตรงระเบียงเพื่อชะโงกดูที่หน้าบ้าน บรรยากาศเงียบสงบเสียจนเธอเริ่มใจไม่ดี ลมเย็นพัดผ่านร่างเบาๆจนเธอหนาวสะท้าน หล่อนกอดร่างตัวเองไว้หลวมๆ เมื่อเดินเข้ามาในบริเวณห้องนอน ผ้าม่านสีขาวลายลูกไม้พริ้วไหวเพราะโดนลมกรรโชกแรง ดวงตากลมโตเหลือบมองเงาดำที่ผ่านหน้าต่างไปด้วยความรวดเร็ว เธอคว้าปืนกระบอกเล็กที่เหน็บไว้บริเวณโคนขาขึ้นมากำไว้เพื่อป้องกันตัว ฝ่ามือบางผลักหน้าต่างออกไปตรวจดูความเรียบร้อย...
"ชานยอลลี่....ผมขอโทษ..." เสียงกระซิบแผ่วข้างใบหูทำให้ดวงตากลมรีบมองหาต้นเสียง
"คริส...นั่นคุณเหรอคะ..."
ไม่มีเสียงตอบกลับมา ลมเย็นที่กรรโชกเมื่อครู่เงียบสงบลง เสียงโทรศัพท์มือถือดังทำลายความเงียบจนร่างบางสะดุ้ง เธอรีบกดรับโทรศัพท์เมื่อเข้าใจว่าคนรักโทรกลับมา...
"ช...ชานยอลลี่...ผมจะเข้าไปรับคุณ เตรียมตัวด้วยนะ..." เสียงโอเซฮุนกรอกมาตามสาย เขาพยายามอย่างที่สุดเพื่อจะควบคุมตัวเองให้เป็นปกติ และไม่ต้องการให้เธอสังเกตพิรุธ
"ไปไหนคะ เราจะไปไหน" เอ่ยถามน้ำเสียงร้อนรนด้วยความสงสัย
"ไป...หาคริส..."
รอยยิ้มปรากฎบนใบหน้าสวยหวาน เธอดีใจที่จะได้ไปหาคนรักที่โกดังเก็บรถ หล่อนรีบแต่งตัวเพื่อรอให้มือขวาของแก็งค์มังกรดำเดินทางมารับ เมื่อรถคันใหญ่จอดนิ่งสนิทที่หน้าคฤหาสน์ หล่อนก็รีบวิ่งตรงไปยังรถคันนั้นด้วยท่าทียิ้มแย้ม ภายในรถมีร่างเล็กของลู่ฮานนี่ยิ้มรับด้วยไมตรี ฝ่ามือบางบีบเข้าหากันแน่นเมื่อรู้สึกเจ็บปวดใจกับการตีสีหน้าให้เรียบเฉย ดวงตาสวยหวานเหลือบมองออกไปนอกหน้าต่างเพราะไม่ต้องการเห็นสีหน้าของชานยอลลี่ เธอลำบากใจที่จะต้องเป็นส่วนหนึ่งในการรับรู้เรื่องราวโหดร้ายนี้...
ตลอดเส้นทางที่มาโรงพยาบาล ไม่มีเสียงสนทนาใดๆจากคนทั้งสาม ร่างโปร่งพูดแต่เพียงว่าคริสมังกรสายฟ้ากำลังรอเธออยู่ ใบหน้าเนียนขาวฉงนเมื่อรถคันใหญ่เลี้ยวเข้าโรงพยาบาล หัวใจเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆเมื่อเริ่มรู้สึกถึงบรรยากาศโศกเศร้าพิลึกบริเวณหน้าห้องขนาดใหญ่ สมุนแก็งค์มังกรดำโค้งทำความเคารพแก่นายหญิง ดวงตากลมโตมองหาชายคนรักด้วยความเป็นห่วง หล่อนหันไปสอบถามกับโอเซฮุนที่เดินตามมาด้านหลังด้วยน้ำเสียงกระวนกระวาย
"คริสอยู่ที่ไหน" ฝ่ามือเล็กเขย่าแขนแกร่งแรงขึ้นเมื่อเห็นสีหน้าแปลกประหลาดของหลายๆคนในพรรคพันธมิตร
ริมฝีปากหนาขบเข้าหากันช้าๆก่อนที่จะชี้มือเข้าไปในห้องห้องหนึ่ง...ลู่ฮานนี่เดินเข้าไปสมทบกับพี่ชายที่ปลีกตัวอยู่อีกมุมที่เงียบสงบ หล่อนกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ ฝ่ามือยกขึ้นปาดหยดน้ำใสช้าๆเมื่อได้ยินเสียงชานยอลลี่ที่ด้านหลัง..เหลาเกาคว้าร่างเล็กเข้ามาสวมกอดให้กำลังใจหญิงสาว เพราะเขารู้ดีว่าหล่อนไม่เคยสูญเสียคนใกล้ตัวไปด้วยเหตุการณ์แบบนี้
"ทุกคนเป็นอะไรกันไปหมด....คริสอยู่ในห้องนี้ใช่ไหม" ร่างบางผลักประตูเปิดกว้างและเดินตรงเข้าไปอย่างรวดเร็ว
ผ้าม่านสีขาวรายล้อมรอบเตียงเหล็ก ปลายเท้าของร่างบางค่อยๆก้าวเข้าไปอย่างยากลำบาก เธอเริ่มใจไม่ดีเมื่อทุกอย่างในนี้เงียบสงบเสียจนได้ยินเสียงหัวใจตนเองเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ ร่างสูงนอนสงบนิ่งภายใต้ผ้าคลุมสีขาว ฝ่ามือเล็กเปิดม่านออกทีละนิดจนเผยให้เห็นร่างของชายหนุ่ม แม้หล่อนจะไม่ได้เปิดผ้าคลุมศพออกเธอก็รับรู้ดีแล้วว่าอะไรคืออะไร
หญิงสาวหมดเรี่ยวแรงทรุดนั่งลงกับพื้น เสียงกรีดร้องดังจนร่างโปร่งและลู่ฮานนี่ต้องรีบวิ่งเข้ามาช่วยเหลือ ชานยอลลี่ร่ำไห้อย่างน่าเวทนา ฝ่ามือเล็กของคุณหมอคนสวยดึงร่างเธอเข้ามาสวมกอดเพื่อปลอบโยน น้ำตาพรั่งพรูจนแทบเป็นสายเลือด ริมฝีปากบางระล่ำระลักถึงคนรักจนฟังไม่ได้ศัพท์ ใบหน้าสวยหวานเปรอะเปื้อนคราบน้ำตาจนไม่เหลือเค้าเดิม ภาพเหตุการณ์ความทรงจำต่างๆระหว่างเขาและเธอย้อนกลับเข้ามาในโสตประสาทอีกครั้ง รอยยิ้มเสียงหัวเราะของชายหนุ่มทำให้น้ำตาที่กำลังรินไหลเพิ่มจำนวนมากขึ้นทวีคูณ คำพูดพรรณาบอกรักของร่างสูงยังก้องอยู่ในสองหู หล่อนไม่เคยคิดเลยว่านั่นเป็นครั้งสุดท้ายที่จะได้ยิน ร่างบางหอบเหนื่อยเหมือนคนกำลังจะขาดอากาศหายใจ คุณหมอสาวได้แต่ดูแลอาการของเธอใกล้ๆด้วยความเป็นห่วง
"มันเกิดอะไรขึ้น เซฮุน บอกฉันได้ไหม..." ฝ่ามือเล็กเขย่าแขนแกร่ง เสียงสั่นเครือปะปนรอยน้ำตาทำให้ชายหนุ่มอดเศร้าไปด้วยไม่ได้
"เกิดอุบัติเหตุ...วันนี้คริสตั้งใจจะ...แข่งรถเพื่ออิสรภาพของแก็งค์มังกรดำและ...แก้แค้น...ให้ลูกของเขา..." ร่างโปร่งร่ำไห้ น้ำตาของลูกผู้ชายหลั่งใหลออกมาอีกครั้ง
"ใครคือคู่แข่งของเขา" เสียงครางฮรือในลำคอทำให้บรรยากาศรอบข้างโศกเศร้ายิ่งขึ้น
"...ฮวางจื่อเทา..."
ทุกอย่างเงียบงัน ทั้งสามภายในห้องขนาดใหญ่ร่ำไห้อย่างหนัก ทั้งเพื่อนรักรวมถึงคนรักปลดปล่อยความรู้สึกและน้ำตาพรั่งพรูออกมาจนกว่าจะพอใจ เวลาผ่านไปเนิ่นนานเท่าไรไม่มีใครต้องการรับรู้...คืนนั้นไม่มีใครสนใจจะพักผ่อน ภาพในอดีตของคริสมังกรสายฟ้ายังคงชัดเจนในความทรงจำของคนทั้งสอง...
หลังจากจัดการเรื่องของทางโรงพยาบาลเรียบร้อย พิธีกรรมเกี่ยวกับการจัดงานศพคือเรื่องต่อไปที่ร่างโปร่งต้องดำเนินการ พรรคพันธมิตรในโครงข่ายต่างได้รับแจ้งข่าวร้าย ทุกคนส่งสาสน์แสดงความเสียใจแก่แก็งค์มังกรดำภายในคืนนั้น ร่างเล็กลงจากรถคันใหญ่ในสภาพอิดโรย หัวใจและความรู้สึกของเธอได้ตายไปพร้อมกับมังกรสายฟ้าแล้ว ดวงตากลมโตเหม่อลอยขณะเดินเข้ามาในตัวบ้าน โอเซฮุนได้แต่ประคองเธอมาส่งที่ห้องนอน เขาเองก็มีสภาพไม่แตกต่างจากเธอเช่นกัน
ร่างบางล้มตัวลงบนที่นอนใหญ่ ฝ่ามือเล็กลูบคลำหมอนหนุนของชายคนรักด้วยความคิดถึง ภาพที่ร่างสูงนอนยิ้มละมุนให้กับเธอลอยปรากฎในอากาศเป็นฉายทับซ้อนความมืดมิด..ดวงตากลมโตพรั่งพรูน้ำตาออกมาไม่ขาดสาย เสียงสะอื้นของหล่อนดังระงมเพียงลำพังในห้องนอนที่ว่างเปล่า ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเหมือนกับฝัน ฝันร้ายที่เธอไม่คาดคิดว่าจะได้พบเจอ...หล่อนต้องการจะตื่นขึ้นมาเพื่อพบกับความจริงว่าเขายังอยู่ ยังอยู่ตรงนี้ไม่ไปไหน...หมอนข้างถูกกอดรัดแน่น ใบหน้าหวานซุกลงร่ำไห้อย่างหนัก ร่างกายที่อ่อนเพลียและหัวใจอ่อนแรงทำให้เธอผลอยหลับไปทั้งน้ำตา...
พระอาทิตย์ค่อยๆขึ้นจากขอบฟ้า รุ่งเช้ากำลังจะมาเยือนในไม่ช้า ร่างบางสะดุ้งตื่นสุดตัว แขนเรียวรีบควานหาชายคนรักแต่ก็พบกับความว่างเปล่า เธอไม่ได้ฝันไป ทุกอย่างที่เกิดขึ้นคือเรื่องจริงที่เธอต้องทำใจให้ได้ ร่างบางหยัดกายขึ้นจากเตียงนอนนุ่มที่เปียกชุ่มคราบน้ำตา ภายในคฤหาสน์เงียบสงบดังเดิม บรรยากาศภายนอกยังไม่สว่างมากนัก หล่อนค่อยๆก้าวลงจากบันไดอย่างไร้จุดหมาย...
เมื่อฝ่าเท้าแตะบนพื้นหินอ่อนที่ชื้นแฉะ ดวงตากลมโตก็เหลือบมองตาม..หยดเลือดเป็นทางหายเข้าไปบริเวณห้องน้ำชั้นล่าง ร่างบางเดินตามไปดูด้วยความสงสัย แม้จะหวั่งเกรงว่าอาจจะเกิดเหตุร้ายอะไรอีกแต่เธอก็มีความกล้าหาญเพียงพอ ฝ่ามือเล็กค่อยๆผลักประตูห้องน้ำให้เปิดออกกว้างที่สุด ภายในห้องน้ำชั้นล่าง ปรากฎภาพชายหนุ่มร่างสูงเปลือยกายท่อนบน เขาใช้เสื้อสีขาวของตนเองพันบริเวณท่อนขาด้านล่างที่เกิดบาดแผลไว้ ใบหน้าคมขบเม้มริมฝีปากแน่นด้วยความเจ็บปวด เหงื่อกาฬผุดพรายทั่วร่างเพราะพิษของบาดแผล ร่างบางอุทานออกมาด้วยความตกใจสุดขีด หล่อนกรีดร้องดังลั่นเมื่อพบว่าคนในห้องน้ำคือ......."คริสมังกรสายฟ้า"
"คริส!... ใช่คุณจริงๆด้วย ฉันไม่ได้ฝันไปใช่ไหม คริส!!" ร่างบางตรงเข้าโผกอดชายหนุ่ม เธอร้องไห้ออกมาเพราะความดีใจ ฝ่ามือเล็กจับร่างสูงเขย่าจนเขาร้องโอดโอยเสียงดัง
"ชานยอลลี่ผมเจ็บ เบาๆหน่อยสิครับ" เสียงทุ้มร้องห้ามออกมาเมื่อมือของเธอปัดโดนแผลที่ถูกยิง
"มันเกิดอะไรขึ้นคะ ฉันคิดถึงคุณมากคนบ้า คุณอย่าทำแบบนี้อีกนะ แล้วคุณไปโดนอะไรมา ทำไมแผลเต็มตัวไปหมด" ฝ่ามือเล็กลูบคลำตามตัวคนรัก พร้อมคำถามมากมายจนร่างสูงเลือกตอบไม่ถูก
"ผม...ขอโทษ..ที่คว้าชัยชนะมาให้คุณและแก็งค์มังกรดำไม่ได้..ถึงผมกลับมา ผมก็แพ้เดิมพันอยู่ดี" ดวงตาคมเศร้าสร้อยเมื่อรู้สึกผิดที่เขาพ่ายแพ้การแข่งขัน
"เรื่องราวมันเป็นยังไงกันแน่..." เสียงหวานเอ่ยถามด้วยความตื่นเต้น หล่อนช่วยพยุงคนรักขึ้นจากอ่างอาบน้ำด้วยความยากลำบาก
มังกรสายฟ้าเล่าเหตุการณ์เมื่อวานที่เกิดขึ้นจากแผนการสกปรกของแก็งค์หงษ์ซิ่ว เรื่องราวในป่าระหว่างเขาและจื่อเทาซึ่งเกือบทำให้ร่างสูงไม่มีชีวิตรอดกลับมาหาเธอ...
.
.
.
.
.
.
.
.
ความเดิมตอนที่แล้ว...
ขณะที่รถมัสแตงสีดำกำลังขับเคลื่อนไปตามเส้นทางด้วยความเร็วสูง ฝ่ามือหนาประคองพวงมาลัยให้อยู่ในเส้นทาง ร่างสูงถูกรถมิตซูบิชิอีโวลูชั่นขับกระแทกเข้ามาที่ห้องเครื่องอย่างแรง เขาพยายามใช้ไหวพริบและประสบการณ์ในการขับรถพลิกสถานการณ์กลับมา คริสหักพวงมาลัยโต้ตอบการกระทำชั่วช้าของฮวางจื่อเทา ดวงตาคมเหลือบมองเนินหินที่ด้านหน้า เขาเร่งเครื่องเพื่อเบียดรถมัสแตงเข้าหาศัตรูในทางโค้ง ท้ายรถของร่างสูงฟาดเข้ากับรถของฮวางจื่อเทา มิตซูบิชิอีโวลูชั่นกระแทกเข้ากับเนินหินขนาดใหญ่ รถของแก็งค์หงษ์ซิ่วพังเสียหายจนไม่สามารถขับต่อไปได้ ในขณะที่มัสแตงสีดำก็เสียหลักอยู่ไม่ไกลกัน ฮวางจื่อเทาใช้ความว่องไวของตนเองเปิดประตูรถลงมาพร้อมปืนสั้น เขาเล็งปืนไปยังร่างของคริสมังกรสายฟ้า เสียงตะโกนออกคำสั่งดังลั่นท้องถนนบนเนินเขา
"มึงลงจากรถ กูบอกให้ลงมา!" ปลายกระบอกปืนถูกจ่อศีรษะของร่างสูง
"หยิบปืนมึงออกมาวางด้วยไอ้คริส!"
ร่างสูงก้าวลงมาจากรถช้าๆพร้อมปืนสั้นลายมังกรดำ ฮวางจื่อเทาง้างมือขึ้นในอากาศเพื่อจะใช้ด้ามปืนตบหน้า มังกรสายฟ้าที่เจนสนามมากกว่าใช้ขายาวของตนเองสปริงตัวขึ้นเตะแขนแกร่ง ปืนในมือของร่างโปร่งหลุดกระเด็นลงที่พื้น ทั้งสองชกต่อยกันพร้อมสบถคำด่าลั่นถนน
"หมัดนี้กูให้ลูกกู" เขาเงื้อกำปั้นขึ้นในอากาศ ร่างโปร่ถูกชกต่อยใบหน้าอย่างแรงหลายครั้ง ทั้งสองต่อสู้ตะลุมบอนกันจนร่างกายสะบักสะบอม
ฝ่ามือหนาล้วงเข้าไปที่เอวของตน จื่อเทาหยิบมีดพกขึ้นมาข่มขู่มังกรสายฟ้า เขาเตะกระบอกปืนขึ้นลอยเคว้งในอากาศ ทั้งสองยื้อแย่งกัน แต่คนที่คว้าปืนได้คือฮวางจื่อเทา กระสุนวิ่งออกจากรังเพลิงหนึ่งนัดตรงเข้าขายาวของคริส ร่างโปร่งตั้งใจที่จะไม่ฆ่าหัวหน้าแก็งค์มังกรดำ เขาต้องการชนะเกมส์นี้เพื่อให้ตนเองได้อิสระ แม้ร่างสูงจะไม่ได้ตายตอนนี้ แต่หากเขาเข้าเส้นชัยอิสรภาพจะเป็นของฮวางจื่อเทาทันที เขามีสิทธิเรียกร้องได้ทุกอย่างแม้กระทั่งชีวิตของศัตรู
"กูจะไม่ฆ่ามึง เพราะเมื่อกูคือผู้ชนะ มึงจะต้องฆ่าตัวตายต่อหน้าทุกคน กูจะเหยียบย่ำศักดิ์ศรีมึงให้ป่นปี้ ไอ้คริส!" เขาถ่มน้ำลายลงพื้นโดยทิ้งร่างสูงที่บาดเจ็บไว้ด้านหลัง...
ฮวางจื่อเทาก้าวขึ้นรถมัสแตงสีดำเพื่อประจำตำแหน่งคนขับ รถสีดำสนิทพุ่งทะยานออกไปด้านหน้าโดยไม่คิดที่จะเหลียวกลับมามองความเป็นความตายของร่างสูงบนเนินเขา...ด้วยร่างกายที่บอบช้ำรวมถึงขาที่บาดเจ็บ คริสไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ รถมิตซูบิชิอีโวลูชั่นจอดตายในสภาพยับเยิน ร่างสูงหยัดกายเดินกะเผลกไปตามทาง โชคดีที่มีชาวบ้านบนเนินเขาพบเข้า เขาได้รับการปฐมพยาบาลเบื้องต้น เหตุการณ์ความวุ่นวายที่เกิดขึ้น ร่างสูงไม่รับรู้เลยว่าฮวางจื่อเทาประสบอุบัติเหตุก่อนเข้าเส้นชัยเพียง 300 เมตร คนส่วนใหญ่เข้าใจว่านั่นคือคริสมังกรสายฟ้าหัวหน้าแก็งค์มังกรดำ...
รุ่งเช้าวันนี้ คริสขอร้องชาวบ้านให้ช่วยพาเข้ามาส่งในตัวเมืองปักกิ่ง แม้หลายคนจะขอร้องให้เขาพักรักษาตัว แต่ด้วยความดื้อรั้น และเป็นห่วงชานยอลลี่ เขาจึงฝืนร่างกายของตนเองกลับมาที่ถ้ำมังกรดำ บาดแผลที่ขาระบมจนมีเลือดซึมไหลออกมาเป็นทางเมื่อเขากำลังเดินขึ้นบันไดไปหาเธอที่ห้องนอนชั้นบน...
"ผมไม่รู้เลยว่าฮวางจื่อเทาตายแล้ว รถมัสแตงของผมก็เสียหายไปด้วย..."
ใบหน้าคมคายมีสีหน้าตกใจ เขารีบกำชับให้เธอโทรศัพท์หาโอเซฮุนเพื่อแจ้งให้ทุกคนรับรู้ว่าเขายังมีชีวิตอยู่ สมุนในแก็งค์มังกรดำเมื่อได้รู้ข่าว ต่างก็พากันดีใจ พรรคพันธมิตรกระจายสาสน์สำคัญให้สมาชิกรับรู้ข่าวดี แค่เพียงไม่นาน เพื่อนรักตัวเล็กก็วิ่งขึ้นมาหาร่างสูงในห้องนอน
"ไอ้คริส มึงยังไม่ตายจริงๆด้วย...มึงมันยอดมนุษย์" ร่างโปร่งโผเข้ากอดเพื่อนรักด้วยรอยยิ้ม ทั้งสองหัวเราะชอบใจกันยกใหญ่เมื่อเจอหน้ากันอีกครั้ง
"คุณโชคดีมากโชคดีจริงๆ บาดแผลของคุณใช้เวลาไม่เกินสองอาทิตย์ก็เป็นปกติ ไม่ต้องห่วงนะคะ" คุณหมอคนสวยเอ่ยบอกคนไข้บนเตียงนอน เธอช่วยทำความสะอาดแผลของเขาและได้ติดต่อห้องพักที่โรงพยาบาลไว้เรียบร้อยแล้ว
"พวกชาวบ้านคงมีความรู้เรื่องการผ่าเอากระสุนออก แผลถึงดูดีขนาดนี้" หญิงสาวหันไปยิ้มอย่างเป็นมิตรกับชานยอลลี่ เธอมีสีหน้าหวั่นวิตกตอนที่คุณหมอทำแผลให้ร่างสูง
"ขอบคุณนะครับ คุณลู่ฮานนี่" ใบหน้าคมยกยิ้มละมุนให้กับเธอ ฝ่ามือหนาคว้ามือเล็กของคนรักที่ยืนด้านข้างมากุมไว้หลวมๆ
"มึงโชคดีนะ มีแฟนเป็นคุณหมอ ไว้คอยดูแลมึงตอนแก่เฒ่า" ร่างสูงแสร้งหยอกล้อเพื่อน ใบหน้าสวยหวานเขินอายเมื่อถูกกระเซ้าถึงความรัก
"พร้อมจะแต่งกันเมื่อไรบอกผมนะครับ ผมอยากเห็นมันมีความสุข ค่าใช้จ่ายทุกอย่างแก็งค์มังกรดำจะเป็นผู้รับผิดชอบเอง" เขายังไม่หยุดแซวเพื่อนรัก ฝ่ามือเล็กของร่างบางทุบที่ไหล่ชายหนุ่ม ชานยอลลี่เหลือบมองใบหน้าของคุณหมอคนสวยที่กลายเป็นลูกตำลึงสุกไปแล้ว
"ขอตัวก่อนดีกว่าค่ะ" หญิงสาวในชุดเรียบร้อยลุกขึ้นจากเตียงเพื่อบอกลา ร่างโปร่งชี้หน้าเพื่อนรักตัวสูงพร้อมเดินตามคุณหมอไปอย่างรีบร้อน
เสียงหัวเราะชายหญิงผสานกันเบาๆ ร่างบางนึกขำความทะเล้นของคนรัก ศีรษะกลมพิงไหล่กว้าง แขนเรียวโอบกอดร่างสูงไว้แน่น เธอมีความสุขมากที่สุดเมื่อเขากลับมาอยู่ข้างกายเธออีกครั้ง ดวงตากลมโตจดจ้องใบหน้าคมคายของมังกรสายฟ้า เธอผ่านความทุกข์ทรมานใจมากมายกว่าจะมาถึงทุกวันนี้...
"ตอนผมหายไป คิดถึงผมมากไหม หืม?.." มือหนาเกลี่ยปอยผมของหญิงสาวเพื่อเปิดดวงหน้าให้สว่างขึ้น
"คิดถึงสิคะ คิดถึงมากๆ ฉันกลัวว่าเราจะไม่ได้เจอกันอีก" เธอซุกลงตรงแผงอกกว้าง ใบหน้าเนียนแนบชิดเหมือนเกรงกลัวว่าเขาจะหายไปจริงๆ
"สวรรค์ยังไม่ต้องการคนหล่ออย่างผมหรอกครับ" เขาหัวเราะเบาๆในลำคอ ริมฝีปากหนาจูบสัมผัสกลีบปากบางอย่างอ่อนโยน
"ผมต้องอยู่กับคุณไปอีกนาน เราจะเป็นตาแก่ยายแก่ที่คอยดูแลแก็งค์มังกรดำด้วยกัน"
"ผมจะสอนลูกสาวผมให้ยิงปืนเก่งๆแบบคุณ แต่ถ้ามีลูกชายผมจะสอนให้เขาดริฟท์รถ มันคือสิ่งที่ลูกผู้ชายในแก็งค์มังกรดำต้องเรียนรู้"
ร่างสูงทำหน้าตามุ่งมั่นเมื่อวาดฝันในอากาศ ทั้งสองนอนคุยกันบนเตียงนุ่มและวางแผนการในอนาคต เรื่องราวความบาดหมางระหว่างคิมจงอินกับแก็งค์มังกรดำจบลงด้วยดี เขาอโหสิกรรมทุกอย่างเนื่องจากคนที่เจ็บปวดเมื่อเสียเพื่อนรักไปก็คือคิมจงอิน ตำรวจสอบปากคำมังกรสายฟ้าถึงสาเหตุการเสียชีวิตของฮวางจื่อเทาเพื่อปิดคดี ... ปิงปิงยังคงหลงรักคริสหมดหัวใจ แต่ด้วยคำสั่งของบิดาให้หล่อนเลิกกระทำสิ่งผิดและถูกจับตามองเป็นพิเศษ จึงทำให้เธอได้แต่มองดูเขาห่างๆ
ทุกอย่างดำเนินไปด้วยดี ลู่ฮานนี่ตกลงใจคบหากับโอเซฮุนโดยได้รับการสนับสนุนจากพี่ชาย ทั้งสองตกลงกันไว้ว่าจะดูใจกันไปสักพัก หากพร้อมเมื่อไร เธอและเขายินดีที่จะแต่งงานเพื่อร่วมสร้างอนาคตด้วยกัน...
เรื่องราวบทสรุปของแก็งค์มังกรดำสิ้นสุดลง คริสมังกรสายฟ้ายังคงเป็นตำนานเล่าขานให้แก่แก็งค์วัยรุ่นอันธพาลยุคใหม่ในกรุงปักกิ่ง ชื่อเสียงของเขาถูกขนานนามไปทั่วถึงความเข้มแข็ง เด็ดเดี่ยว มากความสามารถ เขาใช้ความเฉลียวฉลาดและฝีมือในการดริฟท์รถสร้างความเชื่อถือให้แก่สมุนรุ่นหลังมายาวนาน ร่างสูงไม่ยอมละทิ้งอำนาจ หน้าที่ ภายในแก็งค์ BLACKDRAGON รถมัสแตงสีดำคันใหม่รุ่นล่าสุดถูกโมดิฟายด์เป็นรถคู่ใจของเขาอีกครั้ง ในครั้งนี้มังกรสีทองที่พาดผ่านบนตัวรถเพิ่มจำนวนจากหนึ่งเป็นสอง ลวดลายอักขระภาษาจีนบนรถแต่งซิ่งสีดำสนิทสลักลายคำว่า "มังกรคู่"
สิ่งนี้เป็นสิ่งยืนยันว่า ทั้งคริสและชานยอลลี่จะร่วมดูแลแก็งค์มังกรดำ "คู่กัน" ตลอดไป
จบบริบูรณ์...........................
รบกวนติดแทค #Blackdragon_ky ให้ไรท์เตอร์ด้วยนะ ตอนสุดท้ายแล้ว ฮรืออออ รู้สึกยังไงกันบ้าง การเปิดพรีฟิคน่าจะมีรายละเอียดภายในอาทิตย์นี้ จะมีสเปเชียลพาร์ทในเล่มเท่านั้น ขอบคุณทุกคนที่ติดตามมาตลอด หวังว่าเราจะมีโอกาสสร้างสรรค์ฟิคมาให้เสพกันได้เรื่อยๆ