บ้าน
#DarknessVampire EP2 คริสแวมไพร์ลูกผสม ประมุขวังค้างคาวคนใหม่ KrisYeol FT.Kai
--------------------------------------------------------------------------------
กลางห้องโถงขนาดใหญ่ของถ้ำค้างคาวแห่งความมืดมิด ร่างสูงก้าวเดินอย่างสง่างามและหย่อนกายลงบนเก้าอี้ไม้ประดับประดาด้วยไข่มุกใต้ทะเลลึก เควินมีใบหน้าที่หล่อเหลาเกินกว่าแวมไพร์รุ่นราวคราวเดียวกับเขา รูปร่างสง่าสวมใส่ชุดสูทสีดำสนิทพร้อมผูกเนคไทแบบสุภาพ ดวงตาคมเหลือบมองรอบๆบริเวณ สักขีพยานที่ถูกเชื้อเชิญมาในงานการแต่งตั้งประมุขคนใหม่ของแวมไพร์ลูกผสม ต่างจับจ้องไปยังร่างสูงเช่นกัน เขายกยิ้มช้าๆเมื่อสบสายตาน้องชายต่างบิดา ฝ่ามือหนาของคิมจงอินกำแก้วสีใสแน่นด้วยความเคียดแค้น เสียงคัดค้านของเขาไม่มีผลต่อการแต่งตั้งประมุขในวันนี้เลยสักนิด
ขายาวก้าวเดินตรงไปด้านนอกเพื่อสงบสติอารมณ์ ร่างโปร่งไม่พอใจที่บิดาของตนลงนามแต่งตั้งและเชิญแขกผู้ใหญ่มากมายเพื่อร่วมยินดีกับเควินในตำแหน่งประมุขคนใหม่ของถ้ำค้างคาว ด้วยความรีบร้อนและหงุดหงิดใจ ทำให้คิมจงอินเดินชนเข้ากับร่างหนาของแวมไพร์ต่างเผ่าพันธุ์ ดวงตาคมแดงวาวโรจน์ขึ้นอย่างดุดัน แขนแกร่งกระชากคอเสื้อของฝั่งตรงข้ามและยกเหวี่ยงสุดแรง เขาขู่คำรามและชกต่อยชายคนนั้นอย่างไม่มีเหตุผล เสียงเอะอะภายนอกทำให้เสียงดนตรีภายในงานหยุดชะงัก ร่างสูงลุกขึ้นมองดูเหตุการณ์พร้อมรอยยิ้มสะใจ เขารับรู้ดีว่าน้องชายของตนกำลังหาที่ระบายความหงุดหงิด และคนที่รับเคราะห์กำลังนอนสะบักสะบอมกองอยู่ที่พื้น
"วันนี้ฉันมีความสุขจริงๆ" คริสเปรยกับตนเองเบาๆ ฝ่ามือหนาปรบเข้าหากันเพื่อเรียกสติคนในงานให้สนใจแต่เพียงเขา
"ดำเนินงานตามขั้นตอนต่อเถอะครับ อย่าใส่ใจกับเด็กๆที่กำลังเล่นกันด้านนอก" เสียงทุ้มพูดค่อนข้างดัง ริมฝีปากยกยิ้มอย่างยียวน ดวงตาคมยังคงจับจ้องร่างโปร่งที่ลงมือกระหน่ำหมัดลงบนใบหน้าอีกฝั่งอย่างบ้าคลั่ง
.
.
.
.
.
.
งานแต่งตั้งประมุขคนใหม่ผ่านไปอย่างเรียบง่าย ทุกคนต่างร่วมแสดงความยินดี จะมีก็เพียงส่วนน้อยเท่านั้นที่ไม่ชอบใจนักกับการที่พรรคถูกปกครองโดยแวมไพร์ลูกผสม แต่ก็ไม่มีใครกล้าปฎิเสธพลังอำนาจและไหวพริบที่เฉลียวฉลาดของเควิน คริสได้ เขาเป็นแวมไพร์รุ่นใหม่ที่ได้รับการจับตามองจากบุคคลทั่วไปมากที่สุด
ร่างสูงก้าวลงจากบัลลังก์ด้วยความเมื่อยล้า ศีรษะส่ายไปมาเบาๆเพื่อสลัดความอ่อนเพลียที่เข้ามาเกาะกุม กว่าหลายชั่วโมงที่เขาต้องนั่งปั้นหน้ายิ้มรับกับคนเป็นพันที่มาร่วมงาน ฝ่ามือหนาบีบไหล่ตนเองช้าๆ แขนแกร่งกวัดไกวไปมาด้วยความปวดเมื่อย เขาเดินไปตามทางที่ถูกปูด้วยพรมสีแดงเพื่อกลับห้องพัก ห้องนอนขนาดใหญ่ถูกจัดสรรใหม่ให้เหมาะสมกับตำแหน่งและอำนาจที่พึงมี
"ผมช่วยตามสาวๆให้ดีไหมครับนายน้อย" พรายกระซิบเป็นเพียงเงาดำด้านข้างเอ่ยถามกับชายหนุ่มอย่างนอบน้อม
"ช่วยเปลี่ยนสรรพนามที่เรียกฉันดีกว่า.."
"...ท่านครับ....ผมสมควรได้รับบทลงโทษ ท่านประมุข ผมสมควรตายเป็นร้อยๆชาติหากทำผิดขนาดนี้" เงาดำโค้งคำนับเพราะเกรงกลัวต่อคำพูดของตน คริสคือบุคคลเดียวที่ภูตปีศาจอย่างเขาไม่สามารถล่วงรู้ถึงอารมณ์ความรู้สึกได้
"ขอให้เป็นความผิดครั้งแรกและครั้งสุดท้ายของแก วันนี้ฉันอารมณ์ดีอย่ามาขวางหูขวางตาให้หงุดหงิด"
"อ่อ วันนี้ฉันไม่ออกไปหาเลือดบริสุทธิ์ด้านนอก ช่วยหาหญิงสาวที่เพียบพร้อมมาปรนเปรอให้ฉันถึงเตียงด้วย" ฝ่ามือหนาสะบัดไล่บริวารให้ออกห่าง
เงาดำด้านข้างพยักหน้าอย่างว่าง่าย ภาพลางๆด้านข้างหายวับไปในอากาศ การสรรหาหญิงสาวบริสุทธิ์ไม่ใช่เรื่องยาก หากแต่การทำอะไรให้ถูกใจท่านประมุขคนใหม่อย่างเควินคือสิ่งที่ยากกว่า
คิมจงอินนั่งเก็บตัวเงียบๆในมุมมืดของห้องโถงโดยลำพัง ควันสีขาวหม่นพวยพุ่งออกมาริมฝีปากหนาเมื่อเขาสูบบุหรี่ ความเคียดแค้นฝังแน่นในใจจนต้องการหาที่ระบาย แก้วไวน์สีแดงถูกกระดกหลายครั้งเพื่อดับความตึงเครียด เขาคว้าแก้วใสบนโต๊ะปาไปที่ผนังห้องเสียงดัง ปลายมวนบุหรี่สีแดงถูกจี้ลงบนแขนแกร่งของตัวเองช้าๆเมื่อเขาหาทางออกให้กับอารมณ์ของตัวเองไม่ได้
"อ่าากก.." เสียงคำรามดังขึ้นเบาๆเพราะเจ็บปวดบริเวณแผลพุพอง ฝ่ามือกำเข้าหากันแน่น เขาขบกรามเมื่อปลายบุหรี่ถูกจี้ซ้ำที่เดิมอีกเป็นครั้งที่สอง
"การทำร้ายตัวเองเป็นสิ่งที่พวกโง่งมเขาทำกัน อยากระบายความแค้นก็มาลงกับฉันสิเด็กน้อย" เสียงเข้มเปรยออกมาเมื่อเดินผ่านห้องโถง
เขาเหลือบเห็นการกระทำไร้สาระของบุคคลที่ได้ชื่อว่าเป็นบุตรชายของอดีตประมุขที่ยิ่งใหญ่ จงอินขาดภาวะผู้นำอย่างหนัก เขาไม่รู้จักควบคุมอารมณ์และทำตัวไม่รู้จักโต แม้อายุของทั้งสองจะห่างกันเพียงไม่กี่ปี แต่คริสมีความสงบนิ่งและเยือกเย็นกว่าน้องชายหลายเท่านัก
ฝ่ามือหนากระชากแขนแกร่งของร่างโปร่งเพื่อยื้อแย่งมวนบุหรี่ ริมฝีปากหนาดึงดูดควันเข้าไปเต็มปอดและพ่นควันใส่ใบหน้าคิมจงอินช้าๆ ร่างสูงหย่อนกายลงบนโซฟาด้านข้าง ขายาวเหยียดตรงพาดไปบนโต๊ะกระจก ท่าทางยียวนทำให้ร่างโปร่งหงุดหงิดใจขึ้นมากกว่าเดิม เขาลุกขึ้นเพื่อจะเดินหนี ตำแหน่งประมุขถ้ำค้างคาวแห่งความมืดมิดทำให้คิมจงอินไม่อยากจะเข้าใกล้คนอย่างคริสมากนัก
"สูบบุหรี่ต่อจากกลิ่นเลือดของแกแล้วรสชาดหวานปากพิลึก" เสียงหัวเราะดังขึ้นเบาๆจากลำคอ
"ฮึ มึงคิดว่าตัวเองเป็นประมุขแล้วจะทำอะไรก็ได้สิ นอกคอกอย่างมึงไม่นานก็เผยธาตุแท้"
"มีมารยาทกับท่านประมุขหน่อยสิครับคุณคิมจงอิน.." มือหนาหยิบขวดไวน์แดงกระดกเข้าปาก เขากำลังเย้ยหยันถึงตำแหน่งใหม่ที่เพิ่งได้รับมาสดๆร้อนๆ
"กูเกลียดทั้งมึงและแม่มึง เมื่อพ่อแต่งตั้งประมุขคนใหม่และสละอำนาจหน้าที่ทั้งหมดไปแล้ว กูก็จะไปจากที่นี่"
"พี่ไม่ให้น้องชายไปตกระกำลำบากที่ไหนหรอกครับ มีพี่ชายที่เก่งกาจขนาดนี้ แกน่าจะภูมิใจมากกว่านะ"
"ฉันเห็นใจแกจริงๆว่ะคิมจงอิน พ่อเลือกฉันเป็นประมุขแทนแก คำว่าเลือดข้นกว่าน้ำมันคงใช้ไม่ได้กับฉันจริงๆ"
ปลายเท้ากระดิกไปมาอย่างอารมณ์ดี คริสไม่รู้ตัวเลยว่าได้สร้างความโกรธแค้นให้กับน้องชายต่างมารดาขนาดไหน เขาแทบจะอยากฉีกคนตรงหน้าเป็นชิ้นๆ ร่างโปร่งสุดจะทนกับคำพูดกวนประสาท เขาพุ่งตรงเข้าชาร์ตร่างสูงที่นั่งอยู่บนโซฟา ทั้งสองต่อสู้กันไปมาจนหล่นลงที่พื้นด้านล่าง คริสคร่อมจงอินไว้ด้วยพละกำลังที่เหนือกว่า ฝ่ามือหนาบีบริมฝีปากคนด้านล่าง กรงเล็บแหลมคมจิกลงบนใบหน้าคมเข้ม เขี้ยวยาวโง้งของสัตว์ป่าเผ่าพันธุ์ไลแค่นท์งอกพ้นริมฝีปาก เลือดสดๆสีแดงรินไหลจากริมฝีปากคิมจงอินเพราะการต่อสู้กันเมื่อครู่ ดวงตาประมุขคนใหม่ดุดันและเปลี่ยนเป็นสีแดงเพลิง เขาโน้มใบหน้าลงเพื่อเลียริมฝีปากของน้องชายต่างบิดา โลหิตสีแดงฉานถูกดูดกินจนปากของชายหนุ่มจนซีดเซียว ร่างโปร่งดวงตาเบิกโพลงด้วยความตกใจสุดขีด ลิ้นยาวไล้เลียบาดแผล เขาดูดชิมความหวานนั้นด้วยความฉงน เป็นครั้งแรกที่คริสเคยลิ้มลองรสชาดเลือดแวมไพร์บริสุทธิ์ และก็เป็นครั้งแรกของคิมจงอินเช่นกันกับการสัมผัสที่เร่าร้อนถึงเพียงนี้
ฝ่ามือหนากำหมัดชกต่อยเข้าไปบริเวณใบหน้าของพี่ชาย ร่างสูงใช้ความว่องไวของตนรั้งข้อมือนั้นไว้ เขายกยิ้มช้าๆพร้อมปาดริมฝีปากที่เปรอะเปื้อนไปด้วยโลหิต คริสผงกตัวขึ้นมาเพื่อลุุกขึ้นยืน ดวงตาคมจับจ้องใบหน้าน้องชายที่ตกตะลึงกับสิ่งที่เกิดขึ้น
"ฉันเพิ่งรู้ว่าเลือดของแวมไพร์บริสุทธิ์มันหวานขนาดนี้"
"...." ไม่มีเสียงพูดจากคิมจงอิน เขายังคงเก็บความเคียดแค้นไว้ภายในใจ
"ไปทำแผลที่แขนซะ ส่วนแผลที่ปากแกอีกไม่นานก็หาย น้ำลายของพวกไลแค่นท์มีฤทธิ์สมานแผลสด"
"มึงมันชั่ว!" ร่างโปร่งสบถเสียงดัง เขาลุกขี้นเดินหนีด้วยความว่องไว ฝ่ามือหนากำแน่นเนื่องจากอับอายเพราะรับรู้ว่าตนเองกำลังพ่ายแพ้ต่อประมุขถ้ำ Darkness Vampire
คริสหัวเราะเบาๆในลำคอ นิ้วเรียวปาดริมฝีปากปากด้านข้างที่เลอะหยดเลือด ลิ้นยาวไล้เลียนิ้วของตนและมุมปากเพื่อเก็บเกี่ยวความหวานนั้นจนหมดสิ้น
.
.
.
.
.
.
.
.
กลางดึกคืนนั้น ...
เสียงฝีเท้าเดินตรงมายังหน้าห้องนอนขนาดใหญ่ ส้นสูงของหญิงสาวแตะขึ้นลงเป็นจังหวะเนิบนาบ แค่เพียงเงี่ยหูฟังคริสก็รู้ดีว่านั่นคือเหยื่อของเขาที่มาตามคำสั่ง การก้าวเดินที่ขาดความมั่นใจและกำลังเกรงกลัวในสิ่งที่ต้องพบเจอ ร่างสูงหย่อนกายลงบนเตียงนอนนุ่ม ไม่นานเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นตามมารยาทของผู้มาเยือน
"ฉันไม่ได้ล็อค"
ร่างบางเดินตรงเข้ามาในห้องที่มืดมิด มีเพียงไฟสลัวสีส้มอ่อนตรงโต๊ะหัวเตียงที่ให้ความสว่างไสวในยามค่ำคืน
"จะอาบน้ำก่อนไหม แต่มีข้อแม้ว่าเธอต้องเปลือยตรงนี้"
"คะ คุณ....พูดถึงเรื่องอะไร"
"หืม เธอ.."
"ฉันมาหาคุณคิมจงอินค่ะ เพื่อนฉันฝากของมาให้เพราะเขาสั่งซื้อของทางอินเตอร์เนท พอดีเพื่อนฉันไม่สบายเลยฝากให้มาแทน คุณคิมจงอินคือคุณหรือเปล่าคะ"
"บ้าเอ้ย!" เสียงสบถบ่งบอกถึงความไม่พอใจ เขาดีดนิ้วเรียวยาวเพื่อเปิดไฟทั้งห้องให้สว่างขึ้น
"คุณ..." ชานย่าเผลออุทานออกมาเมื่อเห็นใบหน้าของคริสชัดเจน ชายหนุ่มคนที่ช่วยชีวิตเธอไว้ตอนข้ามถนนกลางดึกคืนหนึ่ง
"เธอรู้จักฉันด้วยเหรอ" ร่างสูงลุกจากเตียงนอนก้าวเดินมายืนตรงข้ามหญิงสาว ดวงตาคมจับจ้องใบหน้าสวยหวาน แต่เขาจำเธอไม่ได้
"ฉันไงคะ ที่คุณ...."
"ท่านประมุขครับ หญิงสาวที่ผมเตรียมมาอยู่ที่หน้าห้อง" พรายกระซิบปรากฎตัวเป็นลมเย็นที่พัดผ่านร่างให้เขารู้สึกเย็นวูบวาบ
"พาหล่อนกลับไป!" เสียงตะคอกดังลั่น เควินไม่พอใจที่เหยื่อของเขามาช้าผิดปกติ เขาสะบัดมือไล่ภูตปีศาจที่เป็นบริวารด้วยความเกรี้ยวกราด
"เอ่อ เมื่อกี้เธอจะพูดอะไรนะ" ดวงตาคมหรี่ลงเล็กน้อย ฝ่ามือหนาเอื้อมจับข้อมือบางที่กำของในมือแน่น
"อย่าใส่ใจเลยค่ะ ฉันฝากของนี่ไว้ด้วยนะคะ ตอนนี้มันดึกมากแล้วฉันต้องรีบกลับไปทำรายงาน" นิ้วเรียวเล็กพยายามแกะมือชายหนุ่มที่เกาะกุมไว้ เธอเริ่มรู้สึกถึงความไม่ปลอดภัยเมื่อได้ใกล้ชิดเขา
"เธอกลัวฉันเหรอ..มีใครเคยบอกไหมว่าการส่งของตอนกลางคืนมันอันตราย" ขายาวค่อยๆก้าวประชิดร่างบาง เธอเดินถอยหลังช้าๆจนแผ่นหลังชนเข้ากับผนังห้องนอน
แขนแกร่งท้าวกำแพงทั้งสองข้างเพื่อล็อคร่างหญิงสาวไว้กับที่ ความต้องการทางธรรมชาติของคริสกำลังพลุ่งพล่าน เขาทั้งหิวกระหายโลหิตบริสุทธิ์ และต้องการสมสู่กับหญิงสาวแค่เพียงได้กลิ่นกายหอมละมุนของเธอ..
"คุณ...คุณจะทำอะไร" หัวใจดวงน้อยเต้นถี่ขึ้นเรื่อยๆเมื่อใบหน้าหล่อเหลาค่อยๆโน้มลงมาข้างซอกคอ
"แค่เพียงฉันได้กลิ่นก็รู้แล้วว่าเธอคือสาวบริสุทธิ์" ปลายจมูกโด่งไล่สูดดมตามซอกคอห่างจากผิวกายของเธอแค่เพียงไม่กี่มิล
"ร่างกายของเธอคงหอมหวานจนทำให้ฉันประทับใจ" นิ้วยาวเกลี่ยแก้มใสขึ้นลงแผ่วเบา
"คุณพูดบ้าอะไรของคุณ!" ฝ่ามือเล็กยกขึ้นผลักใบหน้าชายหนุ่มอย่างแรง เธอใช้ความตัวเล็กของตนเองวิ่งหลบออกมาที่หน้าประตูไม้บานใหญ่
"พวกมนุษย์ไม่ได้ต่างไปจากหนูโง่ๆดิ้นรนขัดขืนให้เหมือนเหยื่อ ชอบให้ฉันออกกำลังกาย ผลสุดท้ายก็ไปไหนไม่รอด" ดวงตาคมเปลี่ยนเป็นสีแดงเพลิงเมื่อจับจ้องหญิงสาวที่หน้าประตู ขายาวเดินก้าวไปด้านหน้าห้องอย่างรวดเร็ว
ฝ่ามือแกร่งคว้าข้อมือเล็กเหวี่ยงไปที่เตียงนอนนุ่มสุดแรง ร่างบางหวีดร้องด้วยความตกใจ เธอกลัวตัวสั่นจนแทบจะร้องไห้ ร่างสูงขู่คำรามหล่อนเสียงดังพร้อมกับเขี้ยวสีขาวที่งอกโผล่พ้นริมฝีปาก
"วันนี้ฉันเหนื่อยมามากแล้ว อย่าทำให้ฉันอารมณ์เสีย!" แขนเรียวถูกตรึงไว้กับเตียง ดวงตากลมโตสั่นระริกพร้อมน้ำตาที่เริ่มรินไหล
นิ้วยาวของร่างโปร่งแปรเปลี่ยนเป็นกรงเล็บของสัตว์ป่า ปลายนิ้วเกี่ยวเสื้อนักศึกษาสีขาวจนกระดุมขาด เธอดิ้นรนขัดขืนเพื่อเอาชีวิตรอด หล่อนเพิ่งรู้เดี๋ยวนี้เองว่าชายหนุ่มที่ดูอ่อนโยนในวันนั้นไม่ใช่มนุษย์ หากแต่คือสัตว์ป่าในคราบของชายที่สง่างาม เขาหล่อเหลาเสียจนหญิงสาวอย่างเธอสามารถหลงละเมอได้ง่ายๆ
ปลายจมูกโด่งซุกไซร้ข้างลำคอขาวเนียน ริมฝีปากประกบจูบดูดดื่ม คริสใช้ปลายลิ้นสอดเข้าไปเก็บเกี่ยวความหวานภายใน ลิ้นเล็กถูกดูดดุนจนชุ่มน้ำลาย ริมฝีปากบางถูกไล้เลียช้าๆก่อนจะขบกัดจนเลือดสีแดงไหลซิบ เขาเลื่อนไปด้านล่างเพื่อขบกัดลำคอเบาๆ แต่เมื่อร่างบางดิ้นรนขัดขืน เขี้ยวแหลมคมก็พลาดท่าฝังลงบนผิวเนียนนั้น เธอร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ริมฝีปากหนาดูดดุนหยดเลือดที่เริ่มไหลซึม ร่างสูงเริ่มควบคุมตัวเองไม่ได้เพราะความหิวโหยตามสัญชาตญาณของแวมไพร์
เควินฝังเขี้ยวสีขาวจมลงบนลำคอจนลึก ดวงตากลมโตเบิกโพลงเมื่อเริ่มเจ็บปวดมากขึ้นทีละน้อย ใบหน้าสวยหวานเริ่มชาเมื่อขาดเลือดไปหล่อเลี้ยง หยดน้ำตารินไหลจากหางตาจนหมอนนุ่มเปียกชุ่ม เธอพยายามรวบรวมคำพูดสุดท้ายก่อนที่จะหมดแรงโต้ตอบและดิ้นรน
.
.
.
.
.
.
.
"คุณช่วยชีวิตฉันตอนข้ามถนน แต่ตอนนี้คุณคือคนที่กำลังฆ่าฉัน..."
เรื่องราวของแวมไพร์ลูกผสมจะดำเนินไปในทิศทางไหน โปรดติดตาม รบกวนติดแทค #DarknessVampire เพื่อสร้างขวัญกำลังใจแก่ไรท์เตอร์ ขอบคุณ..