บ้าน
#DRKris_KY Part NC หมอคริสสุดหล่อจอมทะเล้นกับชานนี่ยัยลูกไม้สีดำ SF #KRISYEOL
--------------------------------------------------------------------------------
ในช่วงหัวค่ำเหล่าบุคลากรทางการแพทย์ต่างพากันเดินทางกลับบ้าน ร่างสูงจัดแจงถอดเสื้อคลุมชุดกราวน์สีขาวสะอาดตาแขวนไว้ที่ราวประจำ แฟ้มเอกสารถูกวางกองระเกะระกะตามคำสั่งของหมอคริส เขามีคำสั่งให้พยาบาลนำแฟ้มคนไข้ที่มีเคสลักษณะใกล้เคียงกันออกมาศึกษาเพิ่มเติม ร่างสูงได้รับคำปรึกษาจากเพื่อนๆแพทย์ที่สนิทกันให้ช่วยหาข้อมูลการรักษาคนไข้ เกี่ยวกับเชื้อไวรัสสายพันธุ์ใหม่ สถานพยาบาลหลายแห่งต่างตื่นตัวในการหาข้อมูลเพื่อเตรียมรับมือกับการรักษา
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นจากไอโฟน 6 พลัส ดวงตาคมเหลือบมองหน้าจอที่โชว์ชื่อเอริ สาวน้อยโคโยตี้ที่สวยสดตราตรึงใจ วันนั้นเขาพลาดไปครั้งนึงที่จะมีสัมพันธ์สวาทกับหล่อน คืนนี้เขาจะไม่พลาดมันอีก หลายวันแล้วที่คริสเก็บกดความตึงเครียดเกี่ยวกับการทำงาน ถึงเวลาที่ต้องปลดปล่อยความเครียดสั่งสมที่ร่างกายเขาเรียกร้องต้องการ
ฝ่ามือหนาหมุนลูกบิดประตู เขาก้าวเดินอย่างรีบร้อนและเผลอชนเข้ากับร่างบางที่เดินสวนเข้ามาในห้องอย่างกะทันหัน
“มาทำอะไรดึกดื่นครับคุณหุ้นส่วน “ ใบหน้าคมยกยิ้มเมื่อเจอเข้ากับคนรู้จักที่ชอบกวนประสาทกัน
“ฉันมาตามใบนัดของนายไง” ฝ่ามือเล็กยื่นกระดาษสีขาวแผ่นเล็กใส่หน้าชายหนุ่ม
เขารับไปพลิกดูพร้อมหัวเราะเบาๆในลำคอ
“นี่คุณ ดูเวลาครับ ผมนัดคุณ 16.30 น.ไม่ใช่ 20.30 น.คุณสับสนเวลาเหรอครับ ไม่สบายหรือเปล่า” ฝ่ามือหนาอังหน้าผากเล็ก เขาแสร้งหยิบปรอทวัดไข้บนโต๊ะมายื่นให้หล่อนคาบไว้
“วัดไข้หน่อยไหมครับ จับผิดผมมากจนเบลอแล้ว”
“ฉันไม่ได้เบลอ วันนี้ประชุมทั้งวันฉันไม่มีเวลามาตามนัดของคุณหรอก ก่อนจะมาฉันโทรถามพยาบาลที่เข้าเวรแล้ว เขาบอกคุณยังไม่กลับก็เลยมาตรวจนอกเวลา”
“ผมไม่ว่าง ผมมีนัด” ร่างสูงเบี่ยงตัวหลบชานนี่เพราะเขาต้องรีบไปหาเอริ สาวน้อยนัยน์ตาชวนฝัน
“เดี๋ยวก่อนสิ ตรวจให้ฉันก่อน ฉันไม่มีเวลามาหาคุณแล้วนะ!” ฝ่ามือเล็กกระชากแขนแกร่งไว้แน่น
“เฮ้คุณ ผมเป็นแพทย์นะครับ มีเข้าเวรทำงานตามเวลา ผมเลิกตั้งนานแล้วแต่อยู่เคลียร์งานบางส่วน คุณมีสิทธิอะไรมาบังคับผม”
“ฉันจะให้โอทีนาย ถือว่าตรวจให้ฉันเป็นเคสพิเศษ”
ร่างสูงหัวเราะขบขันในความดื้อรั้นของหญิงสาว การเอาชนะเป็นเด็กๆตามแบบฉบับนางเอกในซีรีย์เกาหลี ใบหน้าคมยกยิ้มบางเมื่อนึกถึงแผนการกวนประสาทหุ้นส่วนตัวแสบ สาวน้อยลูกไม้สีดำที่เขาชอบกลั่นแกล้งเป็นชีวิตจิตใจ
“ถ้าอย่างนั้นขึ้นไปนอนบนเตียงที่เดิมครับ ถอดกระโปรงออกด้วย” ฝ่ามือหนาหยิบถุงมือยางมาสวมใส่ เครื่องมือแพทย์บางส่วนถูกหยิบใส่ถาดโลหะเล็กๆและวางไม่ห่างตัวเขานัก
ในครั้งนี้ความเขินอายของหญิงสาวลดน้อยลงกว่าครั้งแรก ผ้าคลุมสีขาวถูกถลกขึ้นช้าๆ เผยให้เห็นขาเรียวยาวสวยงามของชานนี่ ฝ่ามือหนาจับเรียวขาแยกออก สำลีก้อนกลมชุบแอลกอฮอล์เย็นฉ่ำ เขาค่อยลูบๆตามความยาวของแผล ดวงตาคมเหลือบมองชั้นในตัวเล็กที่ปกปิดส่วนสำคัญไว้ คริสปฎิเสธไม่ได้ว่าเขามีความทะลึ่ง รวมถึงความอยากรู้อยากเห็นอยู่ในตัวพอสมควร และก็เป็นธรรมชาติของผู้ชายทั่วไปที่จะแอบมองของล่อตาล่อใจตรงหน้า
“วันนี้คุณใส่ชั้นในสีขาวตามคำสั่งของแพทย์เหรอครับ”
ฝ่ามือเล็กรีบปกปิดส่วนสำคัญด้วยความเก้อเขิน เรียวขาเริ่มบิดเข้าหากันเพราะคำพูดกวนประสาทของหมอหนุ่ม
“ไอ้บ้า รีบๆรักษาฉันได้แล้ว ถ้านายทำอะไรไม่เหมาะสมฉันจะรายงานความประพฤตินายกับผอ.”
“ผมกลัวจนมือสั่นแล้วครับ” เขาแสร้งทำเครื่องมือหล่นไปตรงหว่างขาของหล่อนเพื่อให้เธอตกใจ
“ขอโทษนะครับ..” ใบหน้าหล่อเหลายกยิ้มกวนเมื่อเอื้อมหยิบเครื่องมือโลหะที่เย็นเยียบ ตำแหน่งของมันใกล้กับส่วนอ่อนโยนของหล่อนจนเธอสะดุ้งสุดตัว
“นายทำบ้าอะไรของนาย!” เธอผงกตัวขึ้นมาเพราะไม่สบอารมณ์นักที่เขากำลังกลั่นแกล้ง
“ผมหิวครับ ทำงานจนไม่ได้ทานข้าว อาหารไม่ตกถึงท้องหลายชั่วโมง มือมันก็เลยสั่น”
“อีกอย่างผมก็เป็นแพทย์ ไม่ใช่พระ เห็นอะไรตรงหน้าแบบนี้เลยตื่นเต้นน่ะครับ” ฝ่ามือหนาปาดเหงื่อที่ผุดพรายบริเวณหน้าผาก เสียงหัวเราะของชายหนุ่มและคำพูดทำให้หญิงสาวเก้อเขิน เธอลุกขึ้นจากเตียงด้วยความโมโห
“ฉันไม่ทำแผลแล้ว!”
“อย่าดื้อสิครับ นี่มันคือขั้นตอนการรักษา คนไข้ที่ไม่เชื่อฟังคำสั่งแพทย์จะโดนอะไรรู้ไหมครับ” ฝ่ามือหนาเอื้อมหยิบสายรัดเพื่อผูกรัดข้อมือบางไว้ อุปกรณ์ช่วยเหลือการรักษายามต้องต่อสู้กับคนไข้เด็กที่ชอบดิ้นรน เรียวแขนบางถูกพันธนาการไว้ทั้งสองข้างท่ามกลางเสียงโวยวายของหุ้นส่วนสาว
ร่างสูงยังคงทำแผลต่อไปช้าๆ แอลกอฮอล์เย็นยะเยือกลากผ่านตามบาดแผล เรียวขาถูกจับแยกออกเพื่อให้เห็นแผลที่ขาถนัดขึ้น สำลีก้อนกลมชุบยารักษาแผลสด เขาค่อยๆซับมันอย่างเบามือ ร่างบางบิดเร่าด้วยความแสบ แม้จะผ่านความเจ็บปวดมาสักพักแล้วหล่อนก็ยังคงเจ็บแผลที่ขาเป็นบางครั้ง
“คุณทานยาตามที่ผมสั่งไหม ทำไมแผลมันดูไม่ค่อยดีเท่าไร”
“ฉันไม่ค่อยได้ทาน ไม่มีเวลา”
“คุณตอบง่ายๆแบบนี้เหรอ ผมเป็นแพทย์นะครับ ทำไมไม่เชื่อฟัง”
“รู้ไหมว่าคนไข้ของผมที่ไม่ชอบทานยาจะเจออะไร”
“อะไร!”
“จะเจอวิธีการป้อนยาแบบพิเศษ อย่างที่ไม่เคยเจอที่ไหนมาก่อน” ใบหน้าคมยกยิ้ม เขาเดินไปหยิบเม็ดยาสีขาวแก้อักเสบ ขนาดของเม็ดยายาวพอที่จะคาบมันไว้กับริมฝีปาก
“ผมจะป้อนคุณแล้วใช้ลิ้นดันเข้าไปช้าๆ ถ้าคุณไม่ทานยา คุณจะเจอแบบนี้” ร่างสูงหยิบเม็ดยาเข้าปาก เขาคาบมันไว้และค่อยๆโน้มใบหน้าเข้าไปหาหญิงสาว ใบหน้าสวยใสส่ายไปมาด้วยความกลัว เธอร้องออกมาเบาๆ ร่างเล็กดิ้นรนแต่ก็ถูกพันธนาการข้อมือทั้งสองข้าง ไม่นานเธอก็ยอมจำนนรับเม็ดยาจากปากของแพทย์หนุ่ม
ลิ้นยาวสอดเข้าโพรงปากหญิงสาวเพื่อดันตัวยาเข้าไป เธอหลับตาปี๋ หัวใจเต้นแรงจนแทบระเบิด ร่างกายร้อนผ่าวจนแทบจะแตกเป็นเสี่ยงๆ ใบหน้าสวยใสแดงซ่านเพราะความเขินอาย ลำคอขาวเนียนกลืนเม็ดยาด้วยความยากลำบาก ริมฝีปากหนายังคงใช้ลิ้นร้อนชื้นสอดแทรกเข้ามาอีกครั้ง
“อื้ออ..คุณ..คริส..”
อารมณ์ความต้องการของชายหนุ่มพลุ่งพล่านจนฉุดไม่อยู่ เขาค่อยๆถอดเสื้อกราวน์วางไว้บนเตียงในขณะที่ประกบปากจูบร่างเล็กอย่างดูดดื่ม ลิ้นยาวลากไล้ตามริมฝีปากบางอย่างหื่นกระหาย ขาเรียวบิดเข้าหากันด้วยความเสียวซ่าน เธอเผยอริมฝีปากรับเรียวลิ้นที่สอดแทรกเข้ามาอย่างลืมตัว ฝ่ามือหนาลูบไล้ตามโคนขาอ่อน ผิวนุ่มลื่นมือสร้างความอภิรมย์ให้ร่างสูงไม่น้อย หน้าอกเต่งตึงถูกเคล้นคลึงแผ่วเบาด้วยฝีมือนายแพทย์หนุ่ม เขาสอดมือเข้าไปใต้เสื้อตัวบางของหล่อนเพื่อปลดตะขอบรา
“คุณคริสอย่า....อย่าทำแบบนี้” เสียงหวานร้องเรียกร่างสูง ก่อนที่อะไรๆจะสายเกินไป
“ชานนี่..คุณเองก็ต้องการผม” เสียงเข้มกระซิบที่ข้างใบหู ลิ้นยาวลากไล้ไปตามติ่งหูเล็ก เขาขบมันแผ่วเบา ปลายลิ้นแหย่เข้าไปในรูหูช้าๆ.. หล่อนเสียวซ่านเสียจนต้องร้องครางออกมา
ฝ่ามือหนาเลื่อนสัมผัสลูบไล้เนินเนื้อภายใต้ชั้นในสีขาว นิ้วเรียวสอดเข้าไปภายในช้าๆ ใบหน้าคมโน้มลงซุกไซร้เนินอกอวบอิ่ม ลิ้นยาวไล้เลียสะกิดยอดเนินที่แข็งชูชัน ร่างเล็กแอ่นอกขึ้นอย่างเสียวกระสัน ประสบการณ์บนเตียงตรวจคนไข้สร้างความตื่นเต้นให้กับคนทั้งสองไม่น้อย ใบหน้าหล่อเหลาลากผ่านลงมาช้าๆจนถึงสะดือหลุมเล็ก เขาใช้ลิ้นร้อนชื้นแตะเบาๆจนร่างบางกระตุกวูบไหว ชั้นในสีขาวถูกมือหนาถอดออกจนหล่นไปกองที่ปลายเท้า
นิ้วเรียวยาวเขี่ยวนตามร่องสวรรค์ที่ผลิตหยาดน้ำใสตามความต้องการของธรรมชาติ เขาสอดนิ้วเข้าออกช้าๆเพื่อปลุกอารมณ์ความต้องการของหล่อน ปลายนิ้วเคล้นคลึงเม็ดทับทิมสีอ่อน นิ้วยาวสอดแทรกเข้าออกถี่หลายครั้งจนหญิงสาวหุบขาเข้าหากัน ร่างสูงปีนขึ้นไปคร่อมร่างเล็ก เขาใช้หัวเข่าดันเรียวขาแยกออกจากกัน ใบหน้าโน้มลงสู่เบื้องล่างช้าๆ ลิ้นร้อนชื้นสะกิดสัมผัสความหวานด้านล่าง เขาลากไล้ปลายลิ้นซนไปตามร่องเล็ก แหย่เลียขึ้นลงเพื่อชิมความหวานภายใน
ชานนี่กรีดร้องไม่เป็นภาษา แขนเรียวทั้งสองข้างถูกพันธนาการสะบัดไปมา ใบหน้าสวยใสแดงซ่าน เธอครวญครางเรียกชื่อคุณหมอคริส ชายหนุ่มไม่สามารถอดทนได้อีกต่อไปแล้ว เขาค่อยๆรูดซิปกางเกงลง แกนกายถูกเขี่ยวนด้านนอกก่อนจะยัดมันเข้าไปภายใน ความใหญ่โตคับแน่นจนดวงตากลมเบิกกว้างขึ้นเพราะความเจ็บปวด
“คุณคริส..ฉันเจ็บ..” เสียงหวานร้องเรียกเพื่อบ่งบอกให้เขารับรู้
“เดี๋ยวก็จะไม่เจ็บแล้วนะครับ” ฝ่ามือหนาคว้าเจลหล่อลื่นที่ใช้กับเครื่องมือทางการแพทย์ขึ้นมาบีบชโลมส่วนล่าง หน้าอกกลมกลึงเปรอะเปื้อนเจลสีใสจากฝีมือร่างสูง เขาชโลมมันแทบจะทั่วร่างของเธอ ฝ่ามือหน้าบีบเคล้นลูบไล้ตามร่างเพื่อให้เจลชุ่มฉ่ำตามผิวสวยเนียน
ร่างขาวนวลเนียนมันเลื่อมไปด้วยเจลสีใส เขาสอดแกนกายเข้าไปช้าๆอีกครั้งอย่างอ่อนโยน สะโพกหนากระแทกเข้าออกช้าๆ ขาเรียวถูกยกขึ้นพาดบ่าทีละข้าง เสื้อตัวบางของหญิงสาวถูกถลกขึ้นไปปิดดวงตากลมโตเพื่อสร้างความหฤหรรษ์ ร่างสูงลงมือกระแทกกระทั้นช้าๆทีละน้อย จากจังหวะเนิบนาบถูกเปลี่ยนเป็นเร่งเร้าขึ้นเรื่อยๆ ร่างบางคราญครางภายใต้ร่างกำยำของชายหนุ่ม เขาและเธอกำลังเล่นสนุกอยู่ในห้องตรวจ ริมฝีปากหนาประกบจูบดูดดื่มยามที่ขยับแกนกายเข้าออก
“อ่า.. คุณเร้าใจชะมัดเลยครับคนสวย” เสียงครางต่ำในลำคอของนายแพทย์หนุ่ม คริสขบเลียติ่งหูเล็ก ใบหน้าคมโน้มลงดูดซอกคอขาวจนเกิดรอยแดงช้ำ เขาขบกรามแน่นด้วยความเสียวซ่าน
“อ๊ะ อ๊า..” ชานนี่ส่งเสียงร้องครางออกมาอย่างสุขสม
“อืมม อ่า..แฮ่ก” ฝ่ามือหนาบีบเคล้นสะโพกมนจนแดง เขาตีก้นเธอเสียงดังและกระแทกกระทั้นไม่ยั้ง
ร่างสูงขยับเขยื้อนกายเร่งเร้าหนักหน่วงขึ้น ไม่นานกิจกรรมรักที่เร่าร้อนก็เดินทางมาถึงจุดสิ้นสุด น้ำรักขาวขุ่นถูกฉีดพ่นออกมาด้านนอกจนเตียงตรวจคนไข้เลอะเทอะเปรอะเปื้อน ทั้งสองกอดจูบกันและหอบหายใจถี่รัว ใบหน้าคมยกยิ้มช้าๆ เขาซบลงตรงหน้าอกเต่งตึงที่ชูชันสวยงาม..
“ชานนี่ครับ ผมมีอะไรจะบอก”
“คะ”
“ต่อให้คุณจะใส่ หรือไม่ใส่ลูกไม้สีดำ ผมก็ไม่รอดอยู่ดี”
.
.
.
.
.
END EP2 รบกวนติดแทค #DRKris_KY เราจะตามอ่าน ขอบคุณทุกคน
ปล.ฟิคเรื่องนี้เป็นเพียงการมโนขึ้นมาเท่านั้น ไม่มีเจตนาจะพาดพิงสายอาชีพใดๆทั้งสิ้น ขออภัยมาณ.ที่นี้ สวัสดี