บ้าน
"ไปไหนครับ" คำทักทายประจำของหนุ่มร่างสูงที่นั่งหล่ออยู่หลังพวงมาลัย ถูกเอ่ยขึ้นทุกวันจนกลายเป็นความเคยชิน ใบหน้าคมเข้มที่เรียกว่าหล่อจัดจ้านทำให้คนขับแท็กซี่คนนี้มีขาประจำมากมาย และส่วนมากจะเป็นสาวน้อย สาวใหญ่ รวมถึงชายไม่จริงหญิงแท้ที่ลงทุนขอเบอร์ติดต่อเพื่อเรียกใช้บริการเขาเป็นประจำ
คริสจบการศึกษาจากมหาลัยชื่อดังไม่นานมานี้ ร่างสูงมีงานประจำทำในบริษัทเอกชนแห่งหนึ่ง เขาคิดที่จะหารายได้พิเศษและประสบการณ์ที่หาไม่ได้ในการทำงานประจำ ด้วยฐานะปานกลางของทางบ้าน ร่างสูงจึงตัดสินใจประกอบอาชีพนี้ในเวลาว่างและยามที่ต้องใช้เงินเร่งด่วน
"ไม่คิดจะเป็นดารากับเขาเหรอ ฉันมีบริษัทโมเดลลิ่งนะ แค่ไปถ่ายภาพนิ่งเล่นๆสัก 2-3 ชั่วโมงก็ได้หลายพันแล้ว" สาวประเภทสองสูงวัยเอ่ยทักกับคนขับหนุ่มหล่อ
"ไม่อ่ะครับพี่ ผมชอบงานแบบนี้มากกว่า" นิ้วเรียวเคาะพวงมาลัยตามจังหวะเพลงหมอลำซิ่งที่เปิดในรถแท็กซี่เขียวเหลืองรุ่นใหม่ล่าสุด
"คนอะไรชอบงานลำบาก"
"อะไรที่ได้มายากๆลำบากๆมันก็ทำให้เราเห็นคุณค่ามันนี่ครับเจ๊ ความจริงเจ๊ก็ชวนผมหลายทีแล้วนะ..ไม่รำคาญเวลาผมปฎิเสธเหรอ ผมยังรำคาญเจ๊เลย" เสียงทุ้มเอ่ยติดกวนประสาท ความจริงเขาสนิทกับเจ๊เอกกี้พอสมควรหลังจากที่คอยรับส่งมาสักพัก
"ฉันล่ะเบื่อเด็กปากจัดแบบแกจริงๆ หล่อก็หล่อหรอกนะ แต่ปากแบบนี้ใครจะเอาทำผัว" หล่อนเบะปากพร้อมกับมองออกไปนอกกระจก
"ความจริงหล่อๆแบบผมใครก็อยากได้เป็นผัวนะครับ เจ๊คิดดิ มีผัวที่คอยรับส่งตลอด คอยถามว่าไปไหนครับ ว่างเมื่อไรก็อยากจะกด กด กด" ใบหน้าหล่อหัวเราะร่า
"ไอ้ลามก" ฝ่ามือฟาดเข้าที่ไหล่ของชายหนุ่ม
"ลามกอะไรวะเจ๊ ผมหมายถึงกดมิเตอร์แท็กซี่" ทั้งสองนั่งขบขันกันไปตลอดทางจนถึงจุดหมายปลายทางของเจ๊เอกกี้
เมื่อร่างสูงรับเงินมาก็โค้งอย่างมีมารยาท รถยนต์คันใหญ่ออกตัวไปได้สักพักก็มาถึงหน้าโรงแรมม่านรูดแห่งหนึ่ง ร่างของหนุ่มน้อยในชุดนักศึกษาวิ่งกระหืดกระหอบมาโบกแท็กซี่ด้วยความเร่งรีบ ปลายเท้าเหยียบเบรคจนแทบมิดเพราะเหลือบเห็นเด็กหน้าตาดีที่กำลังวิ่งหนีตาย
หนุ่มน้อยใบหน้าหวานใสคล้ายหญิงสาวเปิดประตูรถขึ้นมานั่งโดยไม่บอกกล่าวว่าจะไปไหน เขานั่งหอบหายใจ มือบางยกขึ้นห้ามปรามเมื่อร่างสูงกำลังจะเอ่ย
"พี่อย่าเพิ่งถามได้ไหม ขับไปเรื่อยๆก่อน เร็วสิ" ชานยอลขยับคอเสื้อเพื่อคลายร้อนให้ลมแอร์พัดเข้ามาได้สะดวกขึ้น
"อ่าวน้อง พี่เป็นแท็กซี่นะครับ ไม่ให้ถามว่าไปไหนถ้าเกิดทางมันไกล แล้วรถแก็สหมดพี่จะได้ให้น้องขึ้นคันอื่น" ใบหน้าหล่อเหลาจ้องมองเด็กหนุ่มด้านข้างด้วยแววตากวนอารมณ์
"ไปไหนก็ได้ที่แก็สพี่จะไม่หมด ผมมีเงินจ่ายน่ะ" ดวงตากลมโตถลึงใส่คนด้านข้าง
"ได้ ถ้างั้นได้" ร่างสูงหักพวงมาลัยกลับรถไปอีกทาง และเหยียบคันเร่งเร็วขึ้น
"เห้ยขับดีๆสิ" มือบางรีบหยิบโทรศัพท์มือถือมาพิมพ์ทะเบียนรถไว้เพราะเกรงอันตรายที่จะเกิดขึ้น
เขาเหยียบคันเร่งตรงไปยังจุดมุ่งหมายปลายทาง ชานยอลมองออกไปนอกหน้าต่างเพราะสถานที่แห่งนี้ไม่คุ้นเคยสำหรับเขา ข้างทางเต็มไปด้วยป่าหญ้าและใบไม้รกร้าง ร่างโปร่งเริ่มหวาดหวั่นเมื่อบรรยากาศเริ่มสงบเงียบมากขึ้น ล้อรถยนต์หมุนช้าลงและหยุดอยู่ที่หน้าบ้านหลังหนึ่ง บ้านที่ไม่ใหญ่โตมากนักแต่ทว่าดูอบอุ่นอย่างน่าประหลาด
"ลงมาสิ ถึงแล้ว" ท่าทางเก้ๆกังๆของร่างโปร่งกำลังทำให้คริสรู้ว่าหนุ่มน้อยคนนี้เริ่มหวาดกลัวเขา
"ที่นี่ที่ไหน.." น้ำเสียงเจือปนความไม่มั่นใจ ขณะค่อยๆมองรอบบริเวณ
"บ้านพี่เอง"
ประตูรถถูกปิดเสียงดัง ร่างสูงก้าวเดินเข้าหาสุนัขตัวเล็กสีน้ำตาลที่ถูกล่ามโซ่ไว้ มือหนาเทอาหารเม็ดยื่นใส่กาละมัง เขาลูบหัวมันเล่นเบาๆพร้อมรอยยิ้ม
"กินเยอะๆล่ะมึง เดี๋ยวตอนมืดๆพ่อแวะมาใหม่"
ดวงตากลมโตที่ใสซื่อมองตามร่างสูงที่เดินทำนู่นทำนี่ในบ้าน ไม่น่าเชื่อว่าลักษณะแบดบอย ดูเจ้าชู้อย่างเขาจะสามารถทำงานทุกอย่างในบ้านได้อย่างคล่องแคล่ว มือหนาหยิบโทรศัพท์มากดโทรออก เสียงเข้มสนทนากับปลายสายซึ่งจับใจความได้ว่าคือมารดาของคริส
"ผมเอากับข้าวมื้อเย็นไว้บนโต๊ะนะแม่ ไม่ต้องทำนะครับเหนื่อยเปล่า อืมครับ จะรีบกลับครับไม่ดึก
หรอก....ครับๆแม่" สายถูกตัดไป ใบหน้าคมหันมายิ้มบางก่อนจะหยิบผ้าขนหนู
"อาบด้วยกันไหม" ร่างสูงยกยิ้มเจ้าเล่ห์ ขายาวก้าวเข้าห้องน้ำโดยปล่อยให้ชานยอลนั่งงงอยู่บนโซฟาตัวใหญ่
ร่างโปร่งนั่งรอคนแปลกหน้าอาบน้ำชำระล้างร่างกาย เขาเองก็แปลกใจที่ไว้ใจคนขับแท็กซี่คนนี้ถึงขนาดตามมาที่บ้าน ถึงแม้หน้าตาของคริสจะดูมีพิษมีภัย แต่เขากลับสัมผัสได้ถึงมุมอ่อนโยนที่ผู้ชายคนนี้มีในตัว
กางเกงบ็อคเซอร์ถูกสวมใส่บนร่างกำยำ ฝ่ามือหนาหยิบผ้ามาเช็ดผมลวกๆก่อนจะล้มตัวลงนอนบนโซฟาชั้นล่าง
"นอนพักนึงนะ เดี๋ยวจะออกไปวิ่งกะข้างนอก"
"พี่เดี๋ยวก่อนสิ พี่พาผมมาที่บ้านทำไม แล้วจะนอนโดยให้ผมนั่งมองพี่เนี่ยนะ"
"เอ๊า ก็บอกว่าไปที่ไหนก็ได้ พี่ก็พามาบ้านสิวะ" ดวงตาคมจดจ้องร่างโปร่งที่นั่งอยู่ไม่ห่าง
คริสหลับตาลงช้าๆ เขาพรูลมหายใจออกมาเบาๆ ฝ่ามือเล็กเขย่าแขนแกร่งอย่างแรงเพราะไม่ต้องการให้เขาหลับ
"อย่านอนดิ นี่มันบ้านพี่นะเว้ย ผมจะเหมาให้พี่ขับรถทั้งวัน" ร่างสูงตัวสั่นคลอนตามแรงเขย่าของเด็กหนุ่ม
"งั้นก็นอนด้วยกัน" เขาโอบรอบคออีกคนดึงล้มมานอนข้างตัว ดวงตาคมปิดสนิท ริมฝีปากได้รูปพูดเปรยเบาๆในขณะที่อีกคนไม่ทันตั้งตัว
"ตอนวิ่งออกมาจากม่านรูดโดนไล่ปล้ำเหรอ ระวังจะหนีเสือปะจระเข้" ขายาวยกขึ้นกอดก่ายร่างโปร่ง ชานยอลตกใจโวยวายเสียงดัง คนตัวเล็กกว่าพยายามออกแรงสะบัดจากอ้อมกอดแต่ไม่เป็นผล
"ไม่ทำอะไรหรอกน่ะ ง่วงอยู่ ไม่มีแรง" ร่างสูงกอดรัดร่างโปร่งแน่นขึ้นเรื่อยๆ เขาหลับลงด้วยความอ่อนเพลีย ใบหน้าหวานใสเริ่มแดงก่ำขึ้นทีละน้อย กลิ่นฟีโรโมนอ่อนๆจากหนุ่มหล่อตรงหน้าปลุกเร้าให้ชานยอลนิ่งลงเหมือนถูกมนต์สะกด
แม้จะมีเสียงกรนเบาๆออกจากลำคอของร่างสูง แต่เด็กหนุ่มด้านข้างก็นอนไม่หลับ เรื่องน่าตื่นเต้นที่เกิดขึ้นในโรงแรมม่านรูดทำให้เขาหวาดกลัว พวกรุ่นพี่ในมหาวิทยาลัยหลอกพาร่างโปร่งเพื่อหวังรุมโทรม มันเป็นความเข้าใจผิดที่เพื่อนในชั้นของชานยอลมีเรื่องกับรุ่นพี่กลุ่มนี้ แม้จะหนีรอดมาได้แต่ภาพที่รุ่นพี่คร่อมบนร่างพร้อมใช้ปลายลิ้นไล้เลียลำคอก็ตามหลอกหลอน เป้ากางเกงแข็งตุงสีโคนขาจนดวงตากลมโตต้องหลับปี๋ แม้ตอนนั้นจะกลัวมากแต่กลับรู้สึกหวาบหวามพิลึกเหมือนกัน
ขณะคริสหลับลึกจนเข้าสู่ภวังค์ ใบหน้าคมกลับเลื่อนลงซุกซอกคอหอมกรุ่น มือหนารั้งเอวบางเข้าใกล้มากยิ่งขึ้น ชานยอลดันแผงอกขนาดใหญ่ไว้เพราะเกรงถึงอันตรายที่จะเกิดขึ้น
"อืมม" เสียงครางเบาๆในลำคอ เขาขืนตัวเข้าหาร่างโปร่งทั้งที่ดวงตายังปิดสนิท
"เห้ยพี่ปล่อยผม ฝันเปียกเหรอ!" เสียงแหกปากดังขึ้น ร่างโปร่งลุกขึ้นนั่งและตบบ้องหูของคนร่างสูงอย่างจังจนเขาร้องโอดโอย
"เป็นบ้าอะไรวะเนี่ย เจ็บนะโว้ย" คริสโวยวายเมื่อถูกปลุกให้ตื่นด้วยฝ่ามือเต็มแรง
ขณะที่ทั้งสองโต้เถียงกันเพราะความโมโห โทรศัพท์ของคนขับแท็กซี่รูปหล่อก็ดังขึ้น มือหนาควานหามือถือใต้หมอนแล้วกดรับเมื่อเห็นเบอร์โชว์ที่หน้าจอ ปลายสายคือเพื่อนคนขับแท็กซี่ที่สนิทกัน เสียงตามสายกำลังร้องไห้ฟูมฟายจนคริสตกใจ จับใจความได้คร่าวๆคืออาการอกหัก ถูกเมียบอกเลิกและกำลังนั่งเมาอยู่ล้านลาบไม่ไกลกันนัก
"มึงมา..รับกู..หน่อย กู...กลับ..ไม่ไหว ฮึกก.." จงอินฟูมฟายคล้ายคนเสียสติ ลิ้นพันจนพูดจาติดขัด
"ใจเย็นๆสิวะ แค่ผู้หญิงคนเดียว" เสียงเข้มพยายามเอ่ยออกไปเพื่อปลอบใจเพื่อน
"คนเดียวเหี้ยอะไร เมียกูหนีเพราะจับได้ว่ากูมีกิ๊ก ส่วนกิ๊กก็เลิกกับกูเพราะจับได้ว่ากูมีเมีย กูไม่เหลือใครแล้ว"
แม้จะสงสารเพื่อนแต่ก็อดขำไม่ได้ เขาพยายามกลั้นหัวเราะ จงอินเป็นคนเจ้าชู้และมักจะจีบผู้โดยสารเป็นประจำ บางครั้งผู้โดยสารก็มักจะเอาตัวเข้าแลกเพราะไม่มีค่ารถเมื่อไปถึงปลายทาง ส่วนจงอินเองก็ยินดีรับค่าโดยสารประเภทนั้นทุกครั้งโดยไม่ปริปากบ่น
หลายครั้งที่คริสเองก็ไม่ปฎิเสธหากผู้โดยสารสาวๆหน้าตาดีพร้อมยอมพลีกายให้เขา ถือว่าเป็นข้อแลกเปลี่ยนที่คุ้มค่า และคงมิใช่เรื่องแปลก ถ้าเปิดลิ้นชักหน้ารถแล้วเจอถุงยางอนามัยที่เขาทั้งสองพกไว้จำนวนมาก
ร่างสูงตัดสินใจออกรถมุ่งหน้าไปยังร้านลาบโดยมีชานยอลนั่งมาด้านข้าง ร่างโปร่งไม่ยอมกลับหอเพราะไม่สบายใจ เกรงว่าพวกรุ่นพี่ที่วางแผนทำร้ายเขาจะย้อนกลับไปรอที่นั่น แม้คริสเป็นคนแปลกหน้า แต่ผู้โดยสารหนุ่มน้อยกลับให้ความไว้วางใจ รวมถึงรู้สึกปลอดภัยเมื่ออยู่เคียงข้างผู้ชายคนนี้
"จะกลับบ้านกี่โมง" เสียงทุ้มเอ่ยขณะขับรถไปเรื่อยๆท่ามกลางความมืดมิด
"ยังไม่กลับได้ไหม ขอผมอยู่เงียบๆสักพักก่อน" ดวงตากลมโตฉายแววสลดลงเหมือนมีเรื่องกังวลในใจ
ใบหน้าคมพยักรับช้าๆ ฝ่ามือหนาเอื้อมไปบีบไหล่เล็กเพื่อปลอบใจเขา หลายครั้งที่ผู้โดยสารมักเอาเรื่องส่วนตัวมาระบายให้คนขับแท็กซี่ฟัง ซึ่งวันๆหนึ่งคริสได้พบเจอคนหลายจำพวกจำนวนมาก เขาชินเสียแล้วหากจะพบกับเหตุการณ์แปลกๆในทุกวัน
"เพื่อนพี่อกหักเหรอ" ร่างโปร่งเปลี่ยนเรื่องคุยเพื่อให้บรรยากาศในรถดีขึ้น
"อืม คนมันเจ้าชู้ก็ต้องเจออย่างนี้ล่ะ" ยกยิ้มมุมปากเมื่อนึกขันว่าปีนี้ เมียของจงอินหนีไปกี่คนแล้ว หากจะประมวลด้วยสายตาก็คงไม่ต่ำกว่าสิบคน
"แล้วพี่ไม่เจ้าชู้เหรอ..."
"พี่เป็นคนดี...แต่ถ้าให้ฟรีพี่ก็เอา" ท้ายประโยคเขาตั้งใจเน้นเสียง แววตาเจ้าเล่ห์เหลือบมองร่างโปร่งที่นั่งผิวขาวจัดอยู่ด้านข้าง
"ที่แท้ก็ชอบของฟรี"
"พี่ไม่ชอบซื้อกิน เก็บเงินไว้ทำอย่างอื่นดีกว่า อีกอย่าง.. มีคนเอามาป้อนถึงปาก ถ้าไม่ชิมก็เสียของ" เขาหัวเราะเบาๆในลำคอ มือหนาควงพวงมาลัยเลี้ยวเข้าซอยด้านหน้า
รถแท็กซี่คันใหญ่เคลื่อนตัวมาตามเส้นทาง เมื่อถึงร้านอาหารที่คราคร่ำไปด้วยนักดื่มกิน ร่างคมเข้มของจงอินนอนฟุบอยู่กับจานข้าวเหนียว จากใบหน้าที่หล่อเหลาดูดี เปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตา เส้นผมดำขลับเลอะเทอะไปด้วยเศษส้มตำและน้ำจิ้มจุ่ม เขาเมามายจนหมดสภาพ เจ้าของร้านลาบต้องเดินนำคริสมาที่โต๊ะเพื่อรับเพื่อนกลับบ้าน
"กูไม่กลับ บอกว่ากูไม่กลับบบ" แขนแกร่งสะบัดออกจากร่างสูงขณะที่เขากำลังพยุงเพื่อนขึ้น
"อ่า.. ได้ๆ มึงไม่กลับงั้นกูกลับ" ร่างสูงเตรียมเดินหันหลังพร้อมส่ายศีรษะด้วยความระอา
"ไอ้คริส ไอ้เพื่อนเลว มึงอย่าทิ้งกูววว" ฝ่ามือรั้งชายเสื้อเพื่อนตัวสูงไว้ ความกวนประสาทของทั้งคู่ไม่เคยเป็นรองใคร
จงอินออกแรงกระชากร่างสูงไว้ให้เขานั่งลงบนเก้าอี้ แก้วเปล่าถูกรินเบียร์จนเกือบเต็ม เขารบเร้าให้คริสดื่มเป็นเพื่อนและนั่งปรับทุกข์ ร่างโปร่งที่นั่งอยู่ด้านข้างแทบไม่ได้อยู่ในสายตาของจงอิน ความเมามายทำให้เขาหน้ามืดตามัวจนแทบจะมองใบหน้าของเพื่อนไม่เห็น เสียงพร่ำพูดบ่นของคนเมาฟังไม่ได้ศัพท์ ชานยอลจับใจความไม่ได้ด้วยซ้ำว่าจงอินกำลังพูดถึงเรื่องอะไร
"มึงเข้าใจกูใช่ไหมวะ ไอ้คริส" เขาออกแรงเขย่าเพื่อนจนตัวสั่นคลอน
"เอออ กูเข้าใจ" ร่างสูงพยักหน้ารับลวกๆ มือหนากระดกแก้วเบียร์ดื่มเพื่อดับกระหาย
"มึงเข้าใจได้ไงวะ กูยังไม่เข้าใจเลยว่ากูพูดเรื่องอะไรอยู่" จงอินซักไซร้เพื่อนรัก เขาไม่ทันสังเกตสายตาของปาร์คชานยอลที่แอบขำทั้งสอง เพราะคริสเองก็เริ่มซึมซับแอลกอฮอล์เข้าร่างกายไปทีละนิด
"เห้ย เดี๋ยวๆ ไอ้คริส มึงพาใครมาวะ ผู้หญิงที่ไหน" เพื่อนผิวเข้มชี้หน้าหวานใสของร่างโปร่งด้วยความฉงน
"ผู้หญิงเหี้ยอะไร ผู้ชายโว้ย"
"ผู้หญิง มึงดูผิดแล้ว ดูแก้มน้องเขาา" ไม่พูดเปล่า หากแต่ยื่นมือเข้าไปจับแก้มนิ่มบีบเบาๆ
"อย่าๆ ไอ้นี่เมาแล้วเรื้อนนะมึง" ร่างสูงปัดมือจงอินออก ไม่ใช่เพราะความเป็นสุภาพบุรุษ หากแต่มือของจงอินเลอะลาบหมูที่กระจัดกระจายบนโต๊ะ สภาพของมันเละเทะจนแทบดูไม่ออกว่าภายในจานคืออาหารอะไร
มือหนายื่นทิชชู่สีชมพูให้กับร่างโปร่ง ใบหน้าสวยหวานส่ายเบาๆ เขาไม่ยอมใช้กระดาษที่ดูสกปรกแบบนั้นสัมผัสเนื้อนวลของตนเองเด็ดขาด
"เช็ดดิ เดี๋ยวหน้าก็เป็นสิวหรอก ท่าทางจะชอบดูแลตัวเอง" เสียงทุ้มเอ่ย เขายังคะยั้นคะยอยื่นทิชชู่ให้กับชานยอลทำความสะอาดคราบสกปรก
"ขืนเช็ดไป หน้าก็พังพอดี เช็ดหรือไม่เช็ดก็มีค่าเท่ากัน"
"อยากรู้เหมือนกันว่าหน้าจะพังจริงไหม" คริสเทขวดน้ำใส่มือเพื่อล้างทำความสะอาด เขาใช้มือปาดรอยเลอะบนหน้าของชานยอลเบาๆ
แม้การกระทำนั้นจะเกิดจากความไม่ตั้งใจ แต่มันกลับสร้างความรู้สึกแปลกและตื่นเต้นให้กับร่างโปร่งไม่น้อย
"ทำไมหน้าแดงวะ เขินเหรอ" ร่างสูงยื่นมือไปยีผมสีน้ำตาลอ่อนเบาๆ ยิ่งทำให้แก้มใสของนักศึกษาหนุ่มขึ้นสีระเรื่อมากยิ่งขึ้น
เสียงดนตรีในร้านทำหน้าที่บรรเลงไปเรื่อยๆ...ทั้งจงอินและคริสนั่งดื่มกินไปสักพัก ร่างโปร่งนั่งฟังบทสนทนาอย่างเพลินเพลิน ทั้งมุกที่สองคนเล่นกัน และคำพูดตลกสร้างเสียงหัวเราะให้กับชานยอลได้ไม่น้อย แค่เพียงไม่นานนาฬิกาก็บอกเวลาเที่ยงคืน ร่างสูงชักชวนเพื่อนกลับโดยอาสาพาไปส่ง แขนแกร่งพยุงคนผิวเข้มโดยมีชานยอลช่วยอยู่ด้านข้าง
คิมจงอินถูกโยนเข้าไปที่เบาะหลัง เขาเมามายจนแทบขาดสติ ใบหน้าคมฟุบลงกับเบาะหนัง เสื้อเลอะคราบอาเจียน แอลกอฮอล์ส่งกลิ่นคละคลุ้งทั้งจากตัวคริสและจงอิน แม้ร่างสูงจะดื่มกินมาหลายชั่วโมงแต่ก็ยังขับไหว เขารู้ตัวดีว่าควรทำตัวอย่างไรหากต้องขับรถกลับ
เมื่อขับรถมาได้สักระยะ เสียงวอในรถดังเตือนขึ้น มือหนากดรับและจับใจความจากเพื่อนแท็กซี่ด้วยกันได้ว่า ทางแยกข้างหน้ามีการตั้งด่านตรวจแอลกอฮอล์ ซึ่งทั้งคริสและจงอินดื่มกินมาไม่น้อย ร่างสูงหักพวงมาลัยลงข้างทางด้วยสีหน้าแตกตื่น รถยนต์คันใหญ่จอดนิ่งสนิท
"ขับรถเป็นหรือเปล่า" คริสถามด้วยน้ำเสียงติ่นเต้น เพราะกลัวว่าหากตนเองขับเข้าด่านไปจะถูกจับตรวจแอลกอฮอล์
"เป็น พี่ถามทำไม"
"ลุกเลยลุก มาขับแท็กซี่แทนพี่ ข้างหน้ามีตำรวจเดี๋ยวจะชิบหายกันหมด" ร่างสูงลุกจากเบาะคนขับเดินมาเปลี่ยนตำแหน่งนั่งด้านข้าง โดยไม่ถามความสมัครใจของชานยอลสักนิด
หลังจากเปลี่ยนที่กันเรียบร้อย ร่างโปร่งขับรถตรงไปข้างหน้าด้วยความงุนงง แม้เขาจะขับรถเป็นแต่ก็ประหม่าไม่ใช่น้อยที่ได้ขับแท็กซี่ครั้งแรกในชีวิต แสงไฟฉายสาดเข้ามาในรถเพื่อเรียกให้วิ่งหาด่าน มือบางดึงแขนเสื้อคริสให้เขานอนซบตักเพื่อหลบตำรวจ ใบหน้าหล่อเหลาค่อนข้างแดงและสลึมสะลือ หากตำรวจมองเข้ามาคงดูออกแน่นอนว่านั่นคือคนเมา
"พี่นอนลงมาก่อนดิ เร็วๆ" ศีรษะของคนขับแท็กซี่ตัวจริงถูกกดลงกับหน้าขาอ่อนนิ่ม ปลายจมูกโด่งซุกลงกับหน้าท้อง กลิ่นหอมอ่อนๆจากเสื้อนักศึกษาลอยมาปะทะ คริสแอบใช้ปลายจมูกฝังลงบนท้องน้อยของร่างโปร่งเบาๆตอนที่เขาไม่รู้ตัว
รถเคลื่อนตัวผ่านด่านไปอย่างง่ายดาย เนื่องจากตำรวจไม่สนใจรถแท็กซี่มากนัก เมื่อขับมาซักระยะร่างสูงก็ผงกตัวขึ้นและบอกให้ชานยอลจอดรถที่มุมมืดด้านข้างใกล้ต้นไม้ใหญ่
"ข้ามมานั่งฝั่งนี้ได้แล้ว" เสียงทุ้มออกคำสั่งกับผู้โดยสารหน้าใส
ร่างโปร่งก้าวข้ามมาโดยคิดว่าคนขับหนุ่มหล่อจะปีนเบาะสวนไป แขนแกร่งดึงร่างของชานยอลลงมานั่งตัก โดยที่เขาไม่ได้เปลี่ยนที่นั่งไปฝั่งคนขับ ฝ่ามือโอบเอวบางรั้งเข้าหาตัวเมื่อเห็นนักศึกษาหนุ่มมีทีท่าตกใจ
"เห้ยพี่ปล่อยผม กลับไปนั่งที่คนขับเลย" ออกแรงดิ้นรนเมื่อถูกวงแขนรัดแน่นขึ้นเรื่อยๆ
"อย่าเพิ่งเสียงดัง เดี๋ยวไอ้จงอินก็ตื่นมาร่วมวงด้วยหรอก" ฝ่ามือหนาปิดปากเล็กไว้ เพราะเกรงว่าผู้โดยสารคนนี้จะขัดขืนหนักขึ้น
"ตัวน้องโคตรหอมเลยว่ะ" ใบหน้าคมซุกลงตรงหน้าอก โดยร่างโปร่งยังคงนั่งคร่อมอยู่บนตัก
"พี่ เดี๋ยวผมต่อยนะ" ฝ่ามือเล็กกำหมัดแน่น ร่างสูงหัวเราะขบขันเบาๆ
"ถ้าสู้คนเป็นจะวิ่งหนีออกมาจากโรงแรมม่านรูดทำไม.. หน่าน่ะ ขอพี่เอาหน่อย ตอนนี้พี่เมาอยากเอาไม่ไหวแล้ว" พูดตรงๆแบบไม่มีอ้อมค้อมให้เสียเวลา คริสเป็นคนขวานผ่าซาก และยิ่งถ้าแอลกอฮอล์เข้าปากด้วยแล้ว มักจะโผงผางกล้าได้กล้าเสียกว่าปกติ
"ยิ่งน้องมานั่งสีเป้ากางเกงพี่แบบนี้ แม่งตุงจนแทบขาด" ฝ่ามือหนาลูบเป้ากางเกงตัวเองช้าๆพร้อมเลียริมฝีปากที่แห้งผาก
"พี่..อย่านะเว้ย ผมไม่เคย" ดันอกแกร่งออก ร่างโปร่งเริ่มตัวสั่นทีละน้อย
"พี่ก็ไม่เคยกับผู้ชาย อยากลองกับน้องเป็นคนแรก เราจะได้เป็นคนแรกของกันและกันไง" เขาเลื่อนตำแหน่งมือไปบีบคลึงก้อนเนื้อกลมกลึงด้านหลัง
ไม่ฟังคำตอบตกลง ร่างสูงจู่โจมกลีบปากเล็กสีแดงระเรื่อนั้นอย่างรวดเร็ว ลิ้นเล็กถูกดูดเลียและสอดเข้าไปดูดดุนไว้ มือซุกซนล้วงเข้าไปบีบเนินอกนุ่มมือ แม้ไม่ได้ใหญ่โตเหมือนของหญิงสาวที่เขาเคยสัมผัสแต่ก็สร้างอารมณ์ได้ไม่น้อย นิ้วเรียวปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาด้วยความเชี่ยวชาญ ใบหน้าคมโน้มลงเลียยอดอกที่เริ่มแข็งชูชัน ริมฝีปากกอบกุมติ่งเนื้อสีชมพูอ่อน เขาใช้ปลายลิ้นเลียสะกิดไวขึ้นจนร่างโปร่งสั่นสะท้าน
"อืมม..." เสียงทุ้มครางต่ำในลำคอเบาๆ แกนกายที่อยู่ภายใต้กางเกงของทั้งสองแข็งขืนขึ้นเรื่อยๆ
"พี่ อย่าเพิ่ง.." น้ำเสียงขาดช่วงเนื่องจากความเสียวซ่านเข้ามาควบคุมความรู้สึกส่วนลึก แม้ใจจะอยากค้านแต่ร่างกายกลับตอบสนองเขาไปตามธรรมชาติ
"อย่าเพิ่งอะไรหืม พี่อยากกระแทกจะแย่แล้ว" ใบหน้าหล่อเหลายกยิ้มมุมปาก ก่อนที่จะผละไปดูดเลียยอดอกสลับเคล้นคลึง ลิ้นยาวลากไล้ตามลำคอขาว ผิวละเอียดลื่นมือไม่มีความแตกต่างจากหญิงสาวที่เขาเคยนอนด้วยสักนิด
"อ๊าาา อย่าโดนตรงนั้น" เสียงร้องห้ามเมื่อปลายนิ้วยาวแกล้งสอดเข้าร่องด้านหลัง คริสใช้นิ้วกดกระตุ้นร่องที่คับแน่นให้เปิดออกช้าๆ
"จัดการหน่อยสิ" ฝ่ามือหนายกขึ้นมาให้ร่างโปร่งดูดเลียทีละนิ้ว แม้จะลังเลแต่ก็ก้มลงใช้ปาก ลิ้นเล็กชุ่มน้ำลายค่อยๆลากไปตามปลายนิ้วยาวอย่างละเมียด ชานยอลเองก็ตอบตัวเองไม่ได้เช่นกันว่า ทำไมถึงยอมทำตามคำขอของคนขับแท็กซี่รูปหล่อได้อย่างง่ายดาย
ร่างสูงยกยิ้มอย่างพอใจ เขาโน้มใบหน้าสวยหวานมาประกบปากจูบดูดดื่ม นิ้วยาวสอดควานช่องทางด้านหลังช้าๆ ร่างโปร่งขยับขึ้นลงตามแรงกระแทกนิ้วอย่างลืมตัว โชเฟอร์รูปหล่อจัดการเปลื้องผ้านักศึกษาหนุ่มจนล่อนจ้อน ผิวขาวค่อยๆโผล่พ้นความมืดมิด เสียงครางอื้ออึงเบาๆในลำคอสลับกับเสียงกรนของจงอินที่นอนเมาอยู่ตรงเบาะหลัง ร่างสูงรีบรูดซิปกางเกงลง ท่าทางหื่นกระหายและช่ำชองประสบการณ์ของคริสทำให้ชานยอลเคลิบเคลิ้มได้ไม่ยาก
ฝ่ามือชักรูดแกนกายของตนที่คับแน่นขึ้นลงช้าๆ หน้าขาขาวนวลถูกแท่งร้อนเขี่ยไปมาเพื่อเร้าอารมณ์ น้ำใสไหลเยิ้มปริ่มส่วนปลายเพราะความต้องการของชายกำลังพลุ่งพล่าน หยาดน้ำเหนียวลื่นเลอะโคนขา เอ็นโป่งนูนบนหลังมือเด่นชัดขึ้นเมื่อคริสออกแรงชักรูดเร็วขึ้นเรื่อยๆ
"ซี๊ดด...น้อง อมให้หน่อย" โชเฟอร์หนุ่มขยับเบาะเลื่อนไปด้านหลังเพื่อให้คนตัวเล็กกว่ามุดลงไปข้างล่าง
"ผม..อมไม่เป็น.." ดวงตากลมปรือปรอยด้วยแรงราคะ แม้จะอยากทำให้แต่ท่าทียังเก้ๆกังๆ
"ดูดเลียเหมือนกินไอติมน่ะ ไม่ยากหรอกคนเก่ง" ฝ่ามือกดศีรษะนักศึกษาหนุ่มลงไป เขาใช้แท่งเอ็นร้อนถูไถริมฝีปากเล็ก ใบหน้าหล่อเหลาเหยเกด้วยความสุขสมเมื่อชานยอลใช้ปลายลิ้นแตะเลียเบาๆ
ร่างโปร่งใช้ปากกอบกุมความใหญ่โต ศีรษะผงกขึ้นลงช้าๆตามจังหวะ ลิ้นเปียกแฉะลากไปตามขนาดความยาวก่อนใช้ปลายลิ้นสะกิดส่วนหัวและดูดอมอีกครั้ง ฟันซี่ขาวของคนที่ถูกปรนเปรอขบเข้าหากันแน่น ใบหน้าแหงนพร้อมพรูลมหายใจ ร่างสูงพยายามกลั้นความรู้สึกไม่ให้หลั่งน้ำกามารมณ์ออกมาไวกว่าปกติ
"หืม.. นี่ขนาดอมไม่เป็นนะน้อง เสียวจนจะแตก" เสียงสบถดังออกมาเมื่อสติเริ่มหลุดลอย
ลิ้นชักหน้ารถถูกเปิดออก คริสหยิบถุงยางอนามัยที่เก็บไว้หลายกล่องออกมา ใช้ปากกัดฉีกซองสีเงินเงาวับด้วยความเร่งรีบ นิ้วยาวบีบไล่ลมส่วนปลายก่อนรูดขอบยางลงช้าๆ เขายกร่างโปร่งขึ้นมานั่งทาบทับส่วนกลาง แกนกายแข็งตึงบวมเปล่งพร้อมแล้วรับการตอดรัด ชานยอลทิ้งตัวลงมาด้วยท่าทางหวั่นเกรงเพราะนี่คือครั้งแรกของเขา
"อื้มมม แน่นดีจริงๆ" เสียงครางของโชเฟอร์หนุ่มหล่อเล็ดลอดออกมา เขาค่อยๆดันแกนกายสวนเข้าไปในร่องที่คับตึง
"ผม..เจ็บ.." ใบหน้าสวยหวานขบริมฝีปากเข้าหากัน
ร่างสูงจูบปลอบที่ปลายจมูก ปลายลิ้นสากลากไล้ไปตามแก้มใสเลื่อนไปที่ใบหู ลิ้นยาวแหย่ลงรูหูเพื่อสร้างความกระสันให้กับร่างโปร่ง ความเจ็บปวดคลายลงกลายเป็นเสียวซ่านเข้ามาแทนที่หากเขาปลุกอารมณ์ถูกจุด สะโพกหนาเกร็งตัวเพื่อส่งแกนกายร้อนฉ่าเข้าช่องทางคับแน่น ยิ่งบีบรัดเท่าไรความอดทนของร่างสูงก็เริ่มลดลง เขาจับหน้าขาขาวเนียนโยกเข้าหาตัว ชานยอลส่ายร่อนเอวช้าๆตามจังหวะที่คนขับรูปหล่อนำทาง นิ้วบี้คลึงเนินอกที่แข็งเป็นไต ร่างสูงกระแทกกระทั้นแกนกายเข้าร่องหลืบที่ตอดรัด
ความเมามันส์และฤทธิ์ของแอลกอฮอล์เข้ามาครอบคลุมระบบประสาท นิ้วยาวกดปรับเบาะให้เอนหลัง เขาพลิกร่างโปร่งให้นอนลงบนเบาะ แขนแกร่งสอดอุ้มขาเรียวทั้งสองข้างยกขึ้นพาดบ่า คริสแทรกกายเข้ามาด้วยความหื่นกระหาย เขาดันแกนกายเข้ามาจนสุดและดันเข้าออกช้าๆ จังหวะถูกเร่งเร้าทีละนิดจนหลืบร่องถูกกระแทกกระทั้นหนักหน่วงขึ้น ฝ่ามือบีบปากเล็กเผยอ ลิ้นร้อนสอดควานหาความหวานภายใน เสียงทุ้มกระซิบข้างหูร่างโปร่งซุ้มเสียงกระเส่า
"พี่อยากจะเอาจนน้องคลานกลับบ้านเลยว่ะ"
สะโพกเกร็งจนตอบเมื่อเขาส่งแท่งร้อนสุดหฤหรรษ์เข้าร่องรักไม่ยั้ง จังหวะเน้นหนักทำให้ชานยอลสูดปากด้วยความเสียวสุดบรรยาย ร่างขาวเนียนถูกบีบจนเขียวช้ำ นักศึกษาหนุ่มเผลอเด้งตัวตอบรับลีลาเร่าร้อนนั้น เขาส่ายร่อนเมื่อเพลงรักถูกบรรเลงจนถึงใจ เมื่อความอดทนมาถึงขีดสุดร่างสูงก็กระตุกเกร็งช้าๆ น้ำรักขาวขุ่นถูกฉีดเข้าถุงยางอนามัยจำนวนมาก หลังจากเสร็จกามกิจ ฝ่ามือหนาก็ชักรูดแกนกายขนาดเล็กของอีกคนขึ้นลง เขาช่วยให้ร่างโปร่งปลดปล่อยและถึงฝั่งฝันตามมาติดๆ
ขณะโชว์เฟอร์หนุ่มหล่อและนักศึกษาหน้าใสกำลังระเริงรักกันอย่างถึงใจ คิมจงอินก็ยังนอนเมามายไม่ได้สติ เสียงเข้มกระซิบชักชวนให้ร่างโปร่งเริ่มกิจกรรมอีกครั้ง
"ไปต่อกันที่บ้านพี่นะชานยอล.." ไม่รอเสียงตอบตกลงเช่นเคย ร่างสูงรีบใส่เสื้อผ้าและปีนไปนั่งฝั่งคนขับ รอยยิ้มเจ้าเล่ห์วาดขึ้นที่มุมปาก รถแท็กซี่คันใหญ่ตรงดิ่งไปยังจุดหมายปลายทาง คือบ้านไม้แสนอบอุ่นที่เดิมที่เขาทั้งสองเพิ่งจากมาช่วงหัวค่ำ ...
.......................................................
ทู บี คอน ทิ นิว
คริสจบการศึกษาจากมหาลัยชื่อดังไม่นานมานี้ ร่างสูงมีงานประจำทำในบริษัทเอกชนแห่งหนึ่ง เขาคิดที่จะหารายได้พิเศษและประสบการณ์ที่หาไม่ได้ในการทำงานประจำ ด้วยฐานะปานกลางของทางบ้าน ร่างสูงจึงตัดสินใจประกอบอาชีพนี้ในเวลาว่างและยามที่ต้องใช้เงินเร่งด่วน
"ไม่คิดจะเป็นดารากับเขาเหรอ ฉันมีบริษัทโมเดลลิ่งนะ แค่ไปถ่ายภาพนิ่งเล่นๆสัก 2-3 ชั่วโมงก็ได้หลายพันแล้ว" สาวประเภทสองสูงวัยเอ่ยทักกับคนขับหนุ่มหล่อ
"ไม่อ่ะครับพี่ ผมชอบงานแบบนี้มากกว่า" นิ้วเรียวเคาะพวงมาลัยตามจังหวะเพลงหมอลำซิ่งที่เปิดในรถแท็กซี่เขียวเหลืองรุ่นใหม่ล่าสุด
"คนอะไรชอบงานลำบาก"
"อะไรที่ได้มายากๆลำบากๆมันก็ทำให้เราเห็นคุณค่ามันนี่ครับเจ๊ ความจริงเจ๊ก็ชวนผมหลายทีแล้วนะ..ไม่รำคาญเวลาผมปฎิเสธเหรอ ผมยังรำคาญเจ๊เลย" เสียงทุ้มเอ่ยติดกวนประสาท ความจริงเขาสนิทกับเจ๊เอกกี้พอสมควรหลังจากที่คอยรับส่งมาสักพัก
"ฉันล่ะเบื่อเด็กปากจัดแบบแกจริงๆ หล่อก็หล่อหรอกนะ แต่ปากแบบนี้ใครจะเอาทำผัว" หล่อนเบะปากพร้อมกับมองออกไปนอกกระจก
"ความจริงหล่อๆแบบผมใครก็อยากได้เป็นผัวนะครับ เจ๊คิดดิ มีผัวที่คอยรับส่งตลอด คอยถามว่าไปไหนครับ ว่างเมื่อไรก็อยากจะกด กด กด" ใบหน้าหล่อหัวเราะร่า
"ไอ้ลามก" ฝ่ามือฟาดเข้าที่ไหล่ของชายหนุ่ม
"ลามกอะไรวะเจ๊ ผมหมายถึงกดมิเตอร์แท็กซี่" ทั้งสองนั่งขบขันกันไปตลอดทางจนถึงจุดหมายปลายทางของเจ๊เอกกี้
เมื่อร่างสูงรับเงินมาก็โค้งอย่างมีมารยาท รถยนต์คันใหญ่ออกตัวไปได้สักพักก็มาถึงหน้าโรงแรมม่านรูดแห่งหนึ่ง ร่างของหนุ่มน้อยในชุดนักศึกษาวิ่งกระหืดกระหอบมาโบกแท็กซี่ด้วยความเร่งรีบ ปลายเท้าเหยียบเบรคจนแทบมิดเพราะเหลือบเห็นเด็กหน้าตาดีที่กำลังวิ่งหนีตาย
หนุ่มน้อยใบหน้าหวานใสคล้ายหญิงสาวเปิดประตูรถขึ้นมานั่งโดยไม่บอกกล่าวว่าจะไปไหน เขานั่งหอบหายใจ มือบางยกขึ้นห้ามปรามเมื่อร่างสูงกำลังจะเอ่ย
"พี่อย่าเพิ่งถามได้ไหม ขับไปเรื่อยๆก่อน เร็วสิ" ชานยอลขยับคอเสื้อเพื่อคลายร้อนให้ลมแอร์พัดเข้ามาได้สะดวกขึ้น
"อ่าวน้อง พี่เป็นแท็กซี่นะครับ ไม่ให้ถามว่าไปไหนถ้าเกิดทางมันไกล แล้วรถแก็สหมดพี่จะได้ให้น้องขึ้นคันอื่น" ใบหน้าหล่อเหลาจ้องมองเด็กหนุ่มด้านข้างด้วยแววตากวนอารมณ์
"ไปไหนก็ได้ที่แก็สพี่จะไม่หมด ผมมีเงินจ่ายน่ะ" ดวงตากลมโตถลึงใส่คนด้านข้าง
"ได้ ถ้างั้นได้" ร่างสูงหักพวงมาลัยกลับรถไปอีกทาง และเหยียบคันเร่งเร็วขึ้น
"เห้ยขับดีๆสิ" มือบางรีบหยิบโทรศัพท์มือถือมาพิมพ์ทะเบียนรถไว้เพราะเกรงอันตรายที่จะเกิดขึ้น
เขาเหยียบคันเร่งตรงไปยังจุดมุ่งหมายปลายทาง ชานยอลมองออกไปนอกหน้าต่างเพราะสถานที่แห่งนี้ไม่คุ้นเคยสำหรับเขา ข้างทางเต็มไปด้วยป่าหญ้าและใบไม้รกร้าง ร่างโปร่งเริ่มหวาดหวั่นเมื่อบรรยากาศเริ่มสงบเงียบมากขึ้น ล้อรถยนต์หมุนช้าลงและหยุดอยู่ที่หน้าบ้านหลังหนึ่ง บ้านที่ไม่ใหญ่โตมากนักแต่ทว่าดูอบอุ่นอย่างน่าประหลาด
"ลงมาสิ ถึงแล้ว" ท่าทางเก้ๆกังๆของร่างโปร่งกำลังทำให้คริสรู้ว่าหนุ่มน้อยคนนี้เริ่มหวาดกลัวเขา
"ที่นี่ที่ไหน.." น้ำเสียงเจือปนความไม่มั่นใจ ขณะค่อยๆมองรอบบริเวณ
"บ้านพี่เอง"
ประตูรถถูกปิดเสียงดัง ร่างสูงก้าวเดินเข้าหาสุนัขตัวเล็กสีน้ำตาลที่ถูกล่ามโซ่ไว้ มือหนาเทอาหารเม็ดยื่นใส่กาละมัง เขาลูบหัวมันเล่นเบาๆพร้อมรอยยิ้ม
"กินเยอะๆล่ะมึง เดี๋ยวตอนมืดๆพ่อแวะมาใหม่"
ดวงตากลมโตที่ใสซื่อมองตามร่างสูงที่เดินทำนู่นทำนี่ในบ้าน ไม่น่าเชื่อว่าลักษณะแบดบอย ดูเจ้าชู้อย่างเขาจะสามารถทำงานทุกอย่างในบ้านได้อย่างคล่องแคล่ว มือหนาหยิบโทรศัพท์มากดโทรออก เสียงเข้มสนทนากับปลายสายซึ่งจับใจความได้ว่าคือมารดาของคริส
"ผมเอากับข้าวมื้อเย็นไว้บนโต๊ะนะแม่ ไม่ต้องทำนะครับเหนื่อยเปล่า อืมครับ จะรีบกลับครับไม่ดึก
หรอก....ครับๆแม่" สายถูกตัดไป ใบหน้าคมหันมายิ้มบางก่อนจะหยิบผ้าขนหนู
"อาบด้วยกันไหม" ร่างสูงยกยิ้มเจ้าเล่ห์ ขายาวก้าวเข้าห้องน้ำโดยปล่อยให้ชานยอลนั่งงงอยู่บนโซฟาตัวใหญ่
ร่างโปร่งนั่งรอคนแปลกหน้าอาบน้ำชำระล้างร่างกาย เขาเองก็แปลกใจที่ไว้ใจคนขับแท็กซี่คนนี้ถึงขนาดตามมาที่บ้าน ถึงแม้หน้าตาของคริสจะดูมีพิษมีภัย แต่เขากลับสัมผัสได้ถึงมุมอ่อนโยนที่ผู้ชายคนนี้มีในตัว
กางเกงบ็อคเซอร์ถูกสวมใส่บนร่างกำยำ ฝ่ามือหนาหยิบผ้ามาเช็ดผมลวกๆก่อนจะล้มตัวลงนอนบนโซฟาชั้นล่าง
"นอนพักนึงนะ เดี๋ยวจะออกไปวิ่งกะข้างนอก"
"พี่เดี๋ยวก่อนสิ พี่พาผมมาที่บ้านทำไม แล้วจะนอนโดยให้ผมนั่งมองพี่เนี่ยนะ"
"เอ๊า ก็บอกว่าไปที่ไหนก็ได้ พี่ก็พามาบ้านสิวะ" ดวงตาคมจดจ้องร่างโปร่งที่นั่งอยู่ไม่ห่าง
คริสหลับตาลงช้าๆ เขาพรูลมหายใจออกมาเบาๆ ฝ่ามือเล็กเขย่าแขนแกร่งอย่างแรงเพราะไม่ต้องการให้เขาหลับ
"อย่านอนดิ นี่มันบ้านพี่นะเว้ย ผมจะเหมาให้พี่ขับรถทั้งวัน" ร่างสูงตัวสั่นคลอนตามแรงเขย่าของเด็กหนุ่ม
"งั้นก็นอนด้วยกัน" เขาโอบรอบคออีกคนดึงล้มมานอนข้างตัว ดวงตาคมปิดสนิท ริมฝีปากได้รูปพูดเปรยเบาๆในขณะที่อีกคนไม่ทันตั้งตัว
"ตอนวิ่งออกมาจากม่านรูดโดนไล่ปล้ำเหรอ ระวังจะหนีเสือปะจระเข้" ขายาวยกขึ้นกอดก่ายร่างโปร่ง ชานยอลตกใจโวยวายเสียงดัง คนตัวเล็กกว่าพยายามออกแรงสะบัดจากอ้อมกอดแต่ไม่เป็นผล
"ไม่ทำอะไรหรอกน่ะ ง่วงอยู่ ไม่มีแรง" ร่างสูงกอดรัดร่างโปร่งแน่นขึ้นเรื่อยๆ เขาหลับลงด้วยความอ่อนเพลีย ใบหน้าหวานใสเริ่มแดงก่ำขึ้นทีละน้อย กลิ่นฟีโรโมนอ่อนๆจากหนุ่มหล่อตรงหน้าปลุกเร้าให้ชานยอลนิ่งลงเหมือนถูกมนต์สะกด
แม้จะมีเสียงกรนเบาๆออกจากลำคอของร่างสูง แต่เด็กหนุ่มด้านข้างก็นอนไม่หลับ เรื่องน่าตื่นเต้นที่เกิดขึ้นในโรงแรมม่านรูดทำให้เขาหวาดกลัว พวกรุ่นพี่ในมหาวิทยาลัยหลอกพาร่างโปร่งเพื่อหวังรุมโทรม มันเป็นความเข้าใจผิดที่เพื่อนในชั้นของชานยอลมีเรื่องกับรุ่นพี่กลุ่มนี้ แม้จะหนีรอดมาได้แต่ภาพที่รุ่นพี่คร่อมบนร่างพร้อมใช้ปลายลิ้นไล้เลียลำคอก็ตามหลอกหลอน เป้ากางเกงแข็งตุงสีโคนขาจนดวงตากลมโตต้องหลับปี๋ แม้ตอนนั้นจะกลัวมากแต่กลับรู้สึกหวาบหวามพิลึกเหมือนกัน
ขณะคริสหลับลึกจนเข้าสู่ภวังค์ ใบหน้าคมกลับเลื่อนลงซุกซอกคอหอมกรุ่น มือหนารั้งเอวบางเข้าใกล้มากยิ่งขึ้น ชานยอลดันแผงอกขนาดใหญ่ไว้เพราะเกรงถึงอันตรายที่จะเกิดขึ้น
"อืมม" เสียงครางเบาๆในลำคอ เขาขืนตัวเข้าหาร่างโปร่งทั้งที่ดวงตายังปิดสนิท
"เห้ยพี่ปล่อยผม ฝันเปียกเหรอ!" เสียงแหกปากดังขึ้น ร่างโปร่งลุกขึ้นนั่งและตบบ้องหูของคนร่างสูงอย่างจังจนเขาร้องโอดโอย
"เป็นบ้าอะไรวะเนี่ย เจ็บนะโว้ย" คริสโวยวายเมื่อถูกปลุกให้ตื่นด้วยฝ่ามือเต็มแรง
ขณะที่ทั้งสองโต้เถียงกันเพราะความโมโห โทรศัพท์ของคนขับแท็กซี่รูปหล่อก็ดังขึ้น มือหนาควานหามือถือใต้หมอนแล้วกดรับเมื่อเห็นเบอร์โชว์ที่หน้าจอ ปลายสายคือเพื่อนคนขับแท็กซี่ที่สนิทกัน เสียงตามสายกำลังร้องไห้ฟูมฟายจนคริสตกใจ จับใจความได้คร่าวๆคืออาการอกหัก ถูกเมียบอกเลิกและกำลังนั่งเมาอยู่ล้านลาบไม่ไกลกันนัก
"มึงมา..รับกู..หน่อย กู...กลับ..ไม่ไหว ฮึกก.." จงอินฟูมฟายคล้ายคนเสียสติ ลิ้นพันจนพูดจาติดขัด
"ใจเย็นๆสิวะ แค่ผู้หญิงคนเดียว" เสียงเข้มพยายามเอ่ยออกไปเพื่อปลอบใจเพื่อน
"คนเดียวเหี้ยอะไร เมียกูหนีเพราะจับได้ว่ากูมีกิ๊ก ส่วนกิ๊กก็เลิกกับกูเพราะจับได้ว่ากูมีเมีย กูไม่เหลือใครแล้ว"
แม้จะสงสารเพื่อนแต่ก็อดขำไม่ได้ เขาพยายามกลั้นหัวเราะ จงอินเป็นคนเจ้าชู้และมักจะจีบผู้โดยสารเป็นประจำ บางครั้งผู้โดยสารก็มักจะเอาตัวเข้าแลกเพราะไม่มีค่ารถเมื่อไปถึงปลายทาง ส่วนจงอินเองก็ยินดีรับค่าโดยสารประเภทนั้นทุกครั้งโดยไม่ปริปากบ่น
หลายครั้งที่คริสเองก็ไม่ปฎิเสธหากผู้โดยสารสาวๆหน้าตาดีพร้อมยอมพลีกายให้เขา ถือว่าเป็นข้อแลกเปลี่ยนที่คุ้มค่า และคงมิใช่เรื่องแปลก ถ้าเปิดลิ้นชักหน้ารถแล้วเจอถุงยางอนามัยที่เขาทั้งสองพกไว้จำนวนมาก
ร่างสูงตัดสินใจออกรถมุ่งหน้าไปยังร้านลาบโดยมีชานยอลนั่งมาด้านข้าง ร่างโปร่งไม่ยอมกลับหอเพราะไม่สบายใจ เกรงว่าพวกรุ่นพี่ที่วางแผนทำร้ายเขาจะย้อนกลับไปรอที่นั่น แม้คริสเป็นคนแปลกหน้า แต่ผู้โดยสารหนุ่มน้อยกลับให้ความไว้วางใจ รวมถึงรู้สึกปลอดภัยเมื่ออยู่เคียงข้างผู้ชายคนนี้
"จะกลับบ้านกี่โมง" เสียงทุ้มเอ่ยขณะขับรถไปเรื่อยๆท่ามกลางความมืดมิด
"ยังไม่กลับได้ไหม ขอผมอยู่เงียบๆสักพักก่อน" ดวงตากลมโตฉายแววสลดลงเหมือนมีเรื่องกังวลในใจ
ใบหน้าคมพยักรับช้าๆ ฝ่ามือหนาเอื้อมไปบีบไหล่เล็กเพื่อปลอบใจเขา หลายครั้งที่ผู้โดยสารมักเอาเรื่องส่วนตัวมาระบายให้คนขับแท็กซี่ฟัง ซึ่งวันๆหนึ่งคริสได้พบเจอคนหลายจำพวกจำนวนมาก เขาชินเสียแล้วหากจะพบกับเหตุการณ์แปลกๆในทุกวัน
"เพื่อนพี่อกหักเหรอ" ร่างโปร่งเปลี่ยนเรื่องคุยเพื่อให้บรรยากาศในรถดีขึ้น
"อืม คนมันเจ้าชู้ก็ต้องเจออย่างนี้ล่ะ" ยกยิ้มมุมปากเมื่อนึกขันว่าปีนี้ เมียของจงอินหนีไปกี่คนแล้ว หากจะประมวลด้วยสายตาก็คงไม่ต่ำกว่าสิบคน
"แล้วพี่ไม่เจ้าชู้เหรอ..."
"พี่เป็นคนดี...แต่ถ้าให้ฟรีพี่ก็เอา" ท้ายประโยคเขาตั้งใจเน้นเสียง แววตาเจ้าเล่ห์เหลือบมองร่างโปร่งที่นั่งผิวขาวจัดอยู่ด้านข้าง
"ที่แท้ก็ชอบของฟรี"
"พี่ไม่ชอบซื้อกิน เก็บเงินไว้ทำอย่างอื่นดีกว่า อีกอย่าง.. มีคนเอามาป้อนถึงปาก ถ้าไม่ชิมก็เสียของ" เขาหัวเราะเบาๆในลำคอ มือหนาควงพวงมาลัยเลี้ยวเข้าซอยด้านหน้า
รถแท็กซี่คันใหญ่เคลื่อนตัวมาตามเส้นทาง เมื่อถึงร้านอาหารที่คราคร่ำไปด้วยนักดื่มกิน ร่างคมเข้มของจงอินนอนฟุบอยู่กับจานข้าวเหนียว จากใบหน้าที่หล่อเหลาดูดี เปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตา เส้นผมดำขลับเลอะเทอะไปด้วยเศษส้มตำและน้ำจิ้มจุ่ม เขาเมามายจนหมดสภาพ เจ้าของร้านลาบต้องเดินนำคริสมาที่โต๊ะเพื่อรับเพื่อนกลับบ้าน
"กูไม่กลับ บอกว่ากูไม่กลับบบ" แขนแกร่งสะบัดออกจากร่างสูงขณะที่เขากำลังพยุงเพื่อนขึ้น
"อ่า.. ได้ๆ มึงไม่กลับงั้นกูกลับ" ร่างสูงเตรียมเดินหันหลังพร้อมส่ายศีรษะด้วยความระอา
"ไอ้คริส ไอ้เพื่อนเลว มึงอย่าทิ้งกูววว" ฝ่ามือรั้งชายเสื้อเพื่อนตัวสูงไว้ ความกวนประสาทของทั้งคู่ไม่เคยเป็นรองใคร
จงอินออกแรงกระชากร่างสูงไว้ให้เขานั่งลงบนเก้าอี้ แก้วเปล่าถูกรินเบียร์จนเกือบเต็ม เขารบเร้าให้คริสดื่มเป็นเพื่อนและนั่งปรับทุกข์ ร่างโปร่งที่นั่งอยู่ด้านข้างแทบไม่ได้อยู่ในสายตาของจงอิน ความเมามายทำให้เขาหน้ามืดตามัวจนแทบจะมองใบหน้าของเพื่อนไม่เห็น เสียงพร่ำพูดบ่นของคนเมาฟังไม่ได้ศัพท์ ชานยอลจับใจความไม่ได้ด้วยซ้ำว่าจงอินกำลังพูดถึงเรื่องอะไร
"มึงเข้าใจกูใช่ไหมวะ ไอ้คริส" เขาออกแรงเขย่าเพื่อนจนตัวสั่นคลอน
"เอออ กูเข้าใจ" ร่างสูงพยักหน้ารับลวกๆ มือหนากระดกแก้วเบียร์ดื่มเพื่อดับกระหาย
"มึงเข้าใจได้ไงวะ กูยังไม่เข้าใจเลยว่ากูพูดเรื่องอะไรอยู่" จงอินซักไซร้เพื่อนรัก เขาไม่ทันสังเกตสายตาของปาร์คชานยอลที่แอบขำทั้งสอง เพราะคริสเองก็เริ่มซึมซับแอลกอฮอล์เข้าร่างกายไปทีละนิด
"เห้ย เดี๋ยวๆ ไอ้คริส มึงพาใครมาวะ ผู้หญิงที่ไหน" เพื่อนผิวเข้มชี้หน้าหวานใสของร่างโปร่งด้วยความฉงน
"ผู้หญิงเหี้ยอะไร ผู้ชายโว้ย"
"ผู้หญิง มึงดูผิดแล้ว ดูแก้มน้องเขาา" ไม่พูดเปล่า หากแต่ยื่นมือเข้าไปจับแก้มนิ่มบีบเบาๆ
"อย่าๆ ไอ้นี่เมาแล้วเรื้อนนะมึง" ร่างสูงปัดมือจงอินออก ไม่ใช่เพราะความเป็นสุภาพบุรุษ หากแต่มือของจงอินเลอะลาบหมูที่กระจัดกระจายบนโต๊ะ สภาพของมันเละเทะจนแทบดูไม่ออกว่าภายในจานคืออาหารอะไร
มือหนายื่นทิชชู่สีชมพูให้กับร่างโปร่ง ใบหน้าสวยหวานส่ายเบาๆ เขาไม่ยอมใช้กระดาษที่ดูสกปรกแบบนั้นสัมผัสเนื้อนวลของตนเองเด็ดขาด
"เช็ดดิ เดี๋ยวหน้าก็เป็นสิวหรอก ท่าทางจะชอบดูแลตัวเอง" เสียงทุ้มเอ่ย เขายังคะยั้นคะยอยื่นทิชชู่ให้กับชานยอลทำความสะอาดคราบสกปรก
"ขืนเช็ดไป หน้าก็พังพอดี เช็ดหรือไม่เช็ดก็มีค่าเท่ากัน"
"อยากรู้เหมือนกันว่าหน้าจะพังจริงไหม" คริสเทขวดน้ำใส่มือเพื่อล้างทำความสะอาด เขาใช้มือปาดรอยเลอะบนหน้าของชานยอลเบาๆ
แม้การกระทำนั้นจะเกิดจากความไม่ตั้งใจ แต่มันกลับสร้างความรู้สึกแปลกและตื่นเต้นให้กับร่างโปร่งไม่น้อย
"ทำไมหน้าแดงวะ เขินเหรอ" ร่างสูงยื่นมือไปยีผมสีน้ำตาลอ่อนเบาๆ ยิ่งทำให้แก้มใสของนักศึกษาหนุ่มขึ้นสีระเรื่อมากยิ่งขึ้น
เสียงดนตรีในร้านทำหน้าที่บรรเลงไปเรื่อยๆ...ทั้งจงอินและคริสนั่งดื่มกินไปสักพัก ร่างโปร่งนั่งฟังบทสนทนาอย่างเพลินเพลิน ทั้งมุกที่สองคนเล่นกัน และคำพูดตลกสร้างเสียงหัวเราะให้กับชานยอลได้ไม่น้อย แค่เพียงไม่นานนาฬิกาก็บอกเวลาเที่ยงคืน ร่างสูงชักชวนเพื่อนกลับโดยอาสาพาไปส่ง แขนแกร่งพยุงคนผิวเข้มโดยมีชานยอลช่วยอยู่ด้านข้าง
คิมจงอินถูกโยนเข้าไปที่เบาะหลัง เขาเมามายจนแทบขาดสติ ใบหน้าคมฟุบลงกับเบาะหนัง เสื้อเลอะคราบอาเจียน แอลกอฮอล์ส่งกลิ่นคละคลุ้งทั้งจากตัวคริสและจงอิน แม้ร่างสูงจะดื่มกินมาหลายชั่วโมงแต่ก็ยังขับไหว เขารู้ตัวดีว่าควรทำตัวอย่างไรหากต้องขับรถกลับ
เมื่อขับรถมาได้สักระยะ เสียงวอในรถดังเตือนขึ้น มือหนากดรับและจับใจความจากเพื่อนแท็กซี่ด้วยกันได้ว่า ทางแยกข้างหน้ามีการตั้งด่านตรวจแอลกอฮอล์ ซึ่งทั้งคริสและจงอินดื่มกินมาไม่น้อย ร่างสูงหักพวงมาลัยลงข้างทางด้วยสีหน้าแตกตื่น รถยนต์คันใหญ่จอดนิ่งสนิท
"ขับรถเป็นหรือเปล่า" คริสถามด้วยน้ำเสียงติ่นเต้น เพราะกลัวว่าหากตนเองขับเข้าด่านไปจะถูกจับตรวจแอลกอฮอล์
"เป็น พี่ถามทำไม"
"ลุกเลยลุก มาขับแท็กซี่แทนพี่ ข้างหน้ามีตำรวจเดี๋ยวจะชิบหายกันหมด" ร่างสูงลุกจากเบาะคนขับเดินมาเปลี่ยนตำแหน่งนั่งด้านข้าง โดยไม่ถามความสมัครใจของชานยอลสักนิด
หลังจากเปลี่ยนที่กันเรียบร้อย ร่างโปร่งขับรถตรงไปข้างหน้าด้วยความงุนงง แม้เขาจะขับรถเป็นแต่ก็ประหม่าไม่ใช่น้อยที่ได้ขับแท็กซี่ครั้งแรกในชีวิต แสงไฟฉายสาดเข้ามาในรถเพื่อเรียกให้วิ่งหาด่าน มือบางดึงแขนเสื้อคริสให้เขานอนซบตักเพื่อหลบตำรวจ ใบหน้าหล่อเหลาค่อนข้างแดงและสลึมสะลือ หากตำรวจมองเข้ามาคงดูออกแน่นอนว่านั่นคือคนเมา
"พี่นอนลงมาก่อนดิ เร็วๆ" ศีรษะของคนขับแท็กซี่ตัวจริงถูกกดลงกับหน้าขาอ่อนนิ่ม ปลายจมูกโด่งซุกลงกับหน้าท้อง กลิ่นหอมอ่อนๆจากเสื้อนักศึกษาลอยมาปะทะ คริสแอบใช้ปลายจมูกฝังลงบนท้องน้อยของร่างโปร่งเบาๆตอนที่เขาไม่รู้ตัว
รถเคลื่อนตัวผ่านด่านไปอย่างง่ายดาย เนื่องจากตำรวจไม่สนใจรถแท็กซี่มากนัก เมื่อขับมาซักระยะร่างสูงก็ผงกตัวขึ้นและบอกให้ชานยอลจอดรถที่มุมมืดด้านข้างใกล้ต้นไม้ใหญ่
"ข้ามมานั่งฝั่งนี้ได้แล้ว" เสียงทุ้มออกคำสั่งกับผู้โดยสารหน้าใส
ร่างโปร่งก้าวข้ามมาโดยคิดว่าคนขับหนุ่มหล่อจะปีนเบาะสวนไป แขนแกร่งดึงร่างของชานยอลลงมานั่งตัก โดยที่เขาไม่ได้เปลี่ยนที่นั่งไปฝั่งคนขับ ฝ่ามือโอบเอวบางรั้งเข้าหาตัวเมื่อเห็นนักศึกษาหนุ่มมีทีท่าตกใจ
"เห้ยพี่ปล่อยผม กลับไปนั่งที่คนขับเลย" ออกแรงดิ้นรนเมื่อถูกวงแขนรัดแน่นขึ้นเรื่อยๆ
"อย่าเพิ่งเสียงดัง เดี๋ยวไอ้จงอินก็ตื่นมาร่วมวงด้วยหรอก" ฝ่ามือหนาปิดปากเล็กไว้ เพราะเกรงว่าผู้โดยสารคนนี้จะขัดขืนหนักขึ้น
"ตัวน้องโคตรหอมเลยว่ะ" ใบหน้าคมซุกลงตรงหน้าอก โดยร่างโปร่งยังคงนั่งคร่อมอยู่บนตัก
"พี่ เดี๋ยวผมต่อยนะ" ฝ่ามือเล็กกำหมัดแน่น ร่างสูงหัวเราะขบขันเบาๆ
"ถ้าสู้คนเป็นจะวิ่งหนีออกมาจากโรงแรมม่านรูดทำไม.. หน่าน่ะ ขอพี่เอาหน่อย ตอนนี้พี่เมาอยากเอาไม่ไหวแล้ว" พูดตรงๆแบบไม่มีอ้อมค้อมให้เสียเวลา คริสเป็นคนขวานผ่าซาก และยิ่งถ้าแอลกอฮอล์เข้าปากด้วยแล้ว มักจะโผงผางกล้าได้กล้าเสียกว่าปกติ
"ยิ่งน้องมานั่งสีเป้ากางเกงพี่แบบนี้ แม่งตุงจนแทบขาด" ฝ่ามือหนาลูบเป้ากางเกงตัวเองช้าๆพร้อมเลียริมฝีปากที่แห้งผาก
"พี่..อย่านะเว้ย ผมไม่เคย" ดันอกแกร่งออก ร่างโปร่งเริ่มตัวสั่นทีละน้อย
"พี่ก็ไม่เคยกับผู้ชาย อยากลองกับน้องเป็นคนแรก เราจะได้เป็นคนแรกของกันและกันไง" เขาเลื่อนตำแหน่งมือไปบีบคลึงก้อนเนื้อกลมกลึงด้านหลัง
ไม่ฟังคำตอบตกลง ร่างสูงจู่โจมกลีบปากเล็กสีแดงระเรื่อนั้นอย่างรวดเร็ว ลิ้นเล็กถูกดูดเลียและสอดเข้าไปดูดดุนไว้ มือซุกซนล้วงเข้าไปบีบเนินอกนุ่มมือ แม้ไม่ได้ใหญ่โตเหมือนของหญิงสาวที่เขาเคยสัมผัสแต่ก็สร้างอารมณ์ได้ไม่น้อย นิ้วเรียวปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาด้วยความเชี่ยวชาญ ใบหน้าคมโน้มลงเลียยอดอกที่เริ่มแข็งชูชัน ริมฝีปากกอบกุมติ่งเนื้อสีชมพูอ่อน เขาใช้ปลายลิ้นเลียสะกิดไวขึ้นจนร่างโปร่งสั่นสะท้าน
"อืมม..." เสียงทุ้มครางต่ำในลำคอเบาๆ แกนกายที่อยู่ภายใต้กางเกงของทั้งสองแข็งขืนขึ้นเรื่อยๆ
"พี่ อย่าเพิ่ง.." น้ำเสียงขาดช่วงเนื่องจากความเสียวซ่านเข้ามาควบคุมความรู้สึกส่วนลึก แม้ใจจะอยากค้านแต่ร่างกายกลับตอบสนองเขาไปตามธรรมชาติ
"อย่าเพิ่งอะไรหืม พี่อยากกระแทกจะแย่แล้ว" ใบหน้าหล่อเหลายกยิ้มมุมปาก ก่อนที่จะผละไปดูดเลียยอดอกสลับเคล้นคลึง ลิ้นยาวลากไล้ตามลำคอขาว ผิวละเอียดลื่นมือไม่มีความแตกต่างจากหญิงสาวที่เขาเคยนอนด้วยสักนิด
"อ๊าาา อย่าโดนตรงนั้น" เสียงร้องห้ามเมื่อปลายนิ้วยาวแกล้งสอดเข้าร่องด้านหลัง คริสใช้นิ้วกดกระตุ้นร่องที่คับแน่นให้เปิดออกช้าๆ
"จัดการหน่อยสิ" ฝ่ามือหนายกขึ้นมาให้ร่างโปร่งดูดเลียทีละนิ้ว แม้จะลังเลแต่ก็ก้มลงใช้ปาก ลิ้นเล็กชุ่มน้ำลายค่อยๆลากไปตามปลายนิ้วยาวอย่างละเมียด ชานยอลเองก็ตอบตัวเองไม่ได้เช่นกันว่า ทำไมถึงยอมทำตามคำขอของคนขับแท็กซี่รูปหล่อได้อย่างง่ายดาย
ร่างสูงยกยิ้มอย่างพอใจ เขาโน้มใบหน้าสวยหวานมาประกบปากจูบดูดดื่ม นิ้วยาวสอดควานช่องทางด้านหลังช้าๆ ร่างโปร่งขยับขึ้นลงตามแรงกระแทกนิ้วอย่างลืมตัว โชเฟอร์รูปหล่อจัดการเปลื้องผ้านักศึกษาหนุ่มจนล่อนจ้อน ผิวขาวค่อยๆโผล่พ้นความมืดมิด เสียงครางอื้ออึงเบาๆในลำคอสลับกับเสียงกรนของจงอินที่นอนเมาอยู่ตรงเบาะหลัง ร่างสูงรีบรูดซิปกางเกงลง ท่าทางหื่นกระหายและช่ำชองประสบการณ์ของคริสทำให้ชานยอลเคลิบเคลิ้มได้ไม่ยาก
ฝ่ามือชักรูดแกนกายของตนที่คับแน่นขึ้นลงช้าๆ หน้าขาขาวนวลถูกแท่งร้อนเขี่ยไปมาเพื่อเร้าอารมณ์ น้ำใสไหลเยิ้มปริ่มส่วนปลายเพราะความต้องการของชายกำลังพลุ่งพล่าน หยาดน้ำเหนียวลื่นเลอะโคนขา เอ็นโป่งนูนบนหลังมือเด่นชัดขึ้นเมื่อคริสออกแรงชักรูดเร็วขึ้นเรื่อยๆ
"ซี๊ดด...น้อง อมให้หน่อย" โชเฟอร์หนุ่มขยับเบาะเลื่อนไปด้านหลังเพื่อให้คนตัวเล็กกว่ามุดลงไปข้างล่าง
"ผม..อมไม่เป็น.." ดวงตากลมปรือปรอยด้วยแรงราคะ แม้จะอยากทำให้แต่ท่าทียังเก้ๆกังๆ
"ดูดเลียเหมือนกินไอติมน่ะ ไม่ยากหรอกคนเก่ง" ฝ่ามือกดศีรษะนักศึกษาหนุ่มลงไป เขาใช้แท่งเอ็นร้อนถูไถริมฝีปากเล็ก ใบหน้าหล่อเหลาเหยเกด้วยความสุขสมเมื่อชานยอลใช้ปลายลิ้นแตะเลียเบาๆ
ร่างโปร่งใช้ปากกอบกุมความใหญ่โต ศีรษะผงกขึ้นลงช้าๆตามจังหวะ ลิ้นเปียกแฉะลากไปตามขนาดความยาวก่อนใช้ปลายลิ้นสะกิดส่วนหัวและดูดอมอีกครั้ง ฟันซี่ขาวของคนที่ถูกปรนเปรอขบเข้าหากันแน่น ใบหน้าแหงนพร้อมพรูลมหายใจ ร่างสูงพยายามกลั้นความรู้สึกไม่ให้หลั่งน้ำกามารมณ์ออกมาไวกว่าปกติ
"หืม.. นี่ขนาดอมไม่เป็นนะน้อง เสียวจนจะแตก" เสียงสบถดังออกมาเมื่อสติเริ่มหลุดลอย
ลิ้นชักหน้ารถถูกเปิดออก คริสหยิบถุงยางอนามัยที่เก็บไว้หลายกล่องออกมา ใช้ปากกัดฉีกซองสีเงินเงาวับด้วยความเร่งรีบ นิ้วยาวบีบไล่ลมส่วนปลายก่อนรูดขอบยางลงช้าๆ เขายกร่างโปร่งขึ้นมานั่งทาบทับส่วนกลาง แกนกายแข็งตึงบวมเปล่งพร้อมแล้วรับการตอดรัด ชานยอลทิ้งตัวลงมาด้วยท่าทางหวั่นเกรงเพราะนี่คือครั้งแรกของเขา
"อื้มมม แน่นดีจริงๆ" เสียงครางของโชเฟอร์หนุ่มหล่อเล็ดลอดออกมา เขาค่อยๆดันแกนกายสวนเข้าไปในร่องที่คับตึง
"ผม..เจ็บ.." ใบหน้าสวยหวานขบริมฝีปากเข้าหากัน
ร่างสูงจูบปลอบที่ปลายจมูก ปลายลิ้นสากลากไล้ไปตามแก้มใสเลื่อนไปที่ใบหู ลิ้นยาวแหย่ลงรูหูเพื่อสร้างความกระสันให้กับร่างโปร่ง ความเจ็บปวดคลายลงกลายเป็นเสียวซ่านเข้ามาแทนที่หากเขาปลุกอารมณ์ถูกจุด สะโพกหนาเกร็งตัวเพื่อส่งแกนกายร้อนฉ่าเข้าช่องทางคับแน่น ยิ่งบีบรัดเท่าไรความอดทนของร่างสูงก็เริ่มลดลง เขาจับหน้าขาขาวเนียนโยกเข้าหาตัว ชานยอลส่ายร่อนเอวช้าๆตามจังหวะที่คนขับรูปหล่อนำทาง นิ้วบี้คลึงเนินอกที่แข็งเป็นไต ร่างสูงกระแทกกระทั้นแกนกายเข้าร่องหลืบที่ตอดรัด
ความเมามันส์และฤทธิ์ของแอลกอฮอล์เข้ามาครอบคลุมระบบประสาท นิ้วยาวกดปรับเบาะให้เอนหลัง เขาพลิกร่างโปร่งให้นอนลงบนเบาะ แขนแกร่งสอดอุ้มขาเรียวทั้งสองข้างยกขึ้นพาดบ่า คริสแทรกกายเข้ามาด้วยความหื่นกระหาย เขาดันแกนกายเข้ามาจนสุดและดันเข้าออกช้าๆ จังหวะถูกเร่งเร้าทีละนิดจนหลืบร่องถูกกระแทกกระทั้นหนักหน่วงขึ้น ฝ่ามือบีบปากเล็กเผยอ ลิ้นร้อนสอดควานหาความหวานภายใน เสียงทุ้มกระซิบข้างหูร่างโปร่งซุ้มเสียงกระเส่า
"พี่อยากจะเอาจนน้องคลานกลับบ้านเลยว่ะ"
สะโพกเกร็งจนตอบเมื่อเขาส่งแท่งร้อนสุดหฤหรรษ์เข้าร่องรักไม่ยั้ง จังหวะเน้นหนักทำให้ชานยอลสูดปากด้วยความเสียวสุดบรรยาย ร่างขาวเนียนถูกบีบจนเขียวช้ำ นักศึกษาหนุ่มเผลอเด้งตัวตอบรับลีลาเร่าร้อนนั้น เขาส่ายร่อนเมื่อเพลงรักถูกบรรเลงจนถึงใจ เมื่อความอดทนมาถึงขีดสุดร่างสูงก็กระตุกเกร็งช้าๆ น้ำรักขาวขุ่นถูกฉีดเข้าถุงยางอนามัยจำนวนมาก หลังจากเสร็จกามกิจ ฝ่ามือหนาก็ชักรูดแกนกายขนาดเล็กของอีกคนขึ้นลง เขาช่วยให้ร่างโปร่งปลดปล่อยและถึงฝั่งฝันตามมาติดๆ
ขณะโชว์เฟอร์หนุ่มหล่อและนักศึกษาหน้าใสกำลังระเริงรักกันอย่างถึงใจ คิมจงอินก็ยังนอนเมามายไม่ได้สติ เสียงเข้มกระซิบชักชวนให้ร่างโปร่งเริ่มกิจกรรมอีกครั้ง
"ไปต่อกันที่บ้านพี่นะชานยอล.." ไม่รอเสียงตอบตกลงเช่นเคย ร่างสูงรีบใส่เสื้อผ้าและปีนไปนั่งฝั่งคนขับ รอยยิ้มเจ้าเล่ห์วาดขึ้นที่มุมปาก รถแท็กซี่คันใหญ่ตรงดิ่งไปยังจุดหมายปลายทาง คือบ้านไม้แสนอบอุ่นที่เดิมที่เขาทั้งสองเพิ่งจากมาช่วงหัวค่ำ ...
.......................................................
ทู บี คอน ทิ นิว
