ติวเตอร์มาร์ค

“แม่  มันแค่เทอมนี้ เทอมนี้ โห แม่ เดี๋ยวเทอมหน้าผมตั้งใจเรียนเลย ไม่เป็นแบบเทอมนี้แน่นอน แม่ไม่ยึดเกมส์ผมดิ” เสียงของผมโอดครวญด้วยเดซิเบลดังสิบแปดหลอด ขณะที่คุณหญิงภูวกุลก็กำลังกอดอกตีหน้ายักษ์ในมือถือใบเกรดของผม ข้างๆมีบรรดาจอย แผ่นเกมส์ เม้าส์สำหรับเล่นเกมส์ของผมวางแหมะอยู่อย่างหมดสภาพ


“แบม แม่ได้ยินลูกพูดอย่างนี้มานับครั้งไม่ถ้วนแล้วนะ ครั้งนี้แม่จะไม่ใจดีอีกแล้ว  ป้าน้อย เอาของไปบริจาคให้หมดเลย”


“ป้าน้อยครับ ป้าน้อยอย่านะ ห้ามเอาไปนะ” ผมร้องลั่นรีบกระโจนไปยืนขวางป้าน้อย


“แบมแบม ถอยออกมาเดี๋ยวนี้เลย ถ้าไม่ถอยแม่จะยึดคอม ยึดการ์ตูนให้หมด!”


“แม่” ผมหันไปมองตาละห้อย แม่จ้องหน้าผมเขม็ง ทำท่าชี้ให้ผมกลับไปนั่งที่ตัวเองแล้วคนที่ใจเด็ด ขาลุยอย่างผมมีหรอจะยอม แน่น้อน….ผมยอมเดินกลับไปนั่งที่เดิมอย่างง่ายดาย (โถ่ ขืนดื้อแม่ก็งดเงินค่าขนมผมหรอก)



“แม่จะไม่เอาของแบมไปบริจาคก็ได้ แต่มีเงื่อนไข” ผมหูตาผึ่ง ยืดหลังตรงรีบขยับตัวไปข้างหน้า


“บัญชามาได้เลยครับคุณผู้หญิง”  


โป๊ก!


“อย่ามาทะเล้น ไม่ใช่เวลา” แม่เขกหัวผมเต็มๆ ผมรีบกุมหัวด้วยความเจ็บแล้วคลึงเบาๆขณะที่ฟังแม่อธิบายต่อ


“เงื่อนไขของแม่ง่ายๆ แม่ต้องการแค่เกรด 2.50ในเทอมหน้า 2.49ก็ไม่เอา”


โอ้โห…


ไม่น่ารอด


“แม่ แม่ แบมว่า ลดลงมานิดนึงมั้ย แม่อาจจะผ่านมัธยมมานานแล้ว เดี๋ยวนี้วัยรุ่นเขาฮิตเกรดต่ำๆกะ  โอ๊ยแม่!” ผมรีบกุมหัว โดนแม่เขกหัวอีกรอบแล้ว


“อย่ามาทะเล้น  แต่แม่ก็ไม่ได้ใจไม้ไส้ระกำกับแบมนักหรอกนะ แม่จะจ้างครูมาช่วยติวให้แบม ว่ายังไงล่ะ ตกลงแบมจะทำให้แม่ได้มั้ย” มาถึงขั้นนี้แล้วยังไงก็ต้องได้ล่ะ ผมรีบพยักหน้ารับรัวๆ ในขณะที่แม่ยิ้มอย่างพอใจกับคำตอบของผม


“ดีมาก งั้นพรุ่งนี้สี่โมงครึ่งแบมต้องถึงบ้าน เพราะแม่จ้างครูสอนพิเศษมาติวให้ เรียนวันละสองชั่วโมง แล้วก็เอาหนังสือกลับมาจากโรงเรียนทั้งหมดด้วยล่ะ เพราะพี่เขาจะขอดู ห้ามมาช้า ห้ามตุกติก และห้ามปฏิเสธด้วย”


“ห่ะ ห๊ะ? ห๊า เริ่มพรุ่งนี้เลยหรอ” ผมร้องเสียงเหวอ ไอ้ว่าชะตาที่ต้องเรียนนี่มันก็พอจะทนได้อยู่หรอก แต่พรุ่งนี้เลยเนี่ยนะ




“ใช่สิ พี่เขาบอก เอาล่ะ วันนี้แม่คุยจบเรื่องแล้ว ลูกไปอาบน้ำนอนได้แล้วไป พรุ่งนี้ต้องตื่นเช้า” แม่ว่าพร้อมกับดันหลังผมให้เดินขึ้นบันใดกลับขึ้นห้องตัวเอง อยากรู้จริงๆไอ้ติวเตอร์นี่มันเป็นใคร บ้าจี้อะไรให้มาเรียนตั้งแต่วันแรกที่เปิดเทอมอย่างนี้


“แม่ ติวเตอร์ที่แม่จ้างมานี่ใครอะ”


“อืมมม ลูกของเพื่อนของเพื่อนแม่อีกที แม่เคยเจออยู่ครั้งหนึ่ง พี่เขาเป็นคนสุภาพเรียบร้อย เรียนอยู่ปีสอง คณะวิศวะ รู้สึกจะสาขาไฟฟ้านะ แต่ที่แน่ๆเขาเรียนเก่งมาก ขนาดเรียนมหาลัยฯแล้วยังได้4.00เลย อ้อ เกือบลืมไป เขาเคยเรียนโรงเรียนเดียวกับลูกด้วยนะ”


“ห๊ะ เรียนที่เดียวกับผมด้วยหรอ”


“อื้ม พี่เขาชื่อต้วนอี้เอินน่ะ พอจะรู้จักบ้างมั้ย”


อะ


ไร


นะ


ต้วนอี้เอิน!!!!


ไอ้รุ่นพี่ที่เคยมีเรื่องกับกลุ่มผมเมื่อตอนม.3น่ะนะ!!!!


“แม่! เปลี่ยนครูทันมั้ย”


“ไม่จ๊ะ พรุ่งนี้สี่โมงครึ่งมาให้ตรงเวลาด้วยล่ะ พี่เขาไม่ชอบคนไม่ตรงต่อเวลา” แม่บอกก่อนจะดันหลังผมเข้าห้องพร้อมกับปิดประตูให้ ทิ้งให้ผมอยู่กับใจที่เต้นโครมครามและหัวที่จินตนาการถึงวันพรุ่งนี้


ตายแน่ไอ้แบม

ตายแน่!!!