บ้าน
ในช่วงเทศกาลวาเลนไทน์มักเป็นช่วงที่น่าอิจฉาของคู่รักทั่วไป แต่สำหรับชานยอลนั้น เขาไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นกับดอกไม้ ของขวัญ และช็อคโกแลตมากมายที่ได้รับ ร่างโปร่งเป็นนักศึกษาหน้าตาดีที่ได้รับความนิยม รองลงมาจากคริสนักบาสชื่อดังของมหาวิทยาลัย ทุกๆปีทั้งสองจะมีคนมาสารภาพรัก และกลับบ้านไปพร้อมของขวัญที่แทบจะใช้รถสิบล้อขน แต่ก็เป็นเรื่องที่น่าแปลก เพราะเท่าที่รู้ ทั้งสองยังไม่มีคู่รักหรือยอมคบหาดูใจกับใครจริงจังเสียที
ปาร์คชานยอลเด็กผู้ชายหน้าตาจิ้มลิ้มเป็นคนเย่อหยิ่ง เขาค่อนข้างทนงในศักดิ์ศรีตัวเอง เนื่องด้วยฐานะทางบ้านที่ดีจนเรียกได้ว่ามหาเศรษฐี ทำให้บุคลิกของเขาเป็นคุณหนูบอบบาง ทุกเย็นจะมีสารถีมารับส่งที่มหาวิทยาลัย ผิวขาวผ่องแทบไม่เคยต้องลม ชานยอลได้รับการเอาใจใส่จากคนรอบข้างจนเคยตัว ผิดกับคริส นักกีฬาบาสเกตบอลชื่อดังพ่วงด้วยตำแหน่งประธานชมรมบาส ร่างสูงหน้าตาดีมีความสามารถ แต่ฐานะทางบ้านไม่ได้ดีตามไปด้วย เขาเป็นเด็กสู้ชีวิต เนื่องจากครอบครัวย้ายมาจากจีนเพื่อทำธุรกิจเล็กๆน้อยๆที่เกาหลีใต้ ความสามารถทางด้านกีฬาทำให้คริสได้เรียนมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงทางด้านบุคลากรเช่นนี้
"แบ่งไปทานสิ ช็อคโกแลตเกรดต่ำแบบนี้ฉันระคายคอ" ฝ่ามือเล็กยื่นแท่งของหวานให้กับเพื่อนร่วมกลุ่ม หลายคนรับไปเก็บใส่กระเป๋าพร้อมรอยยิ้ม
"ชานยอล ดอกไม้ดอกนั้นฉันขอได้ไหมอ่ะ กุหลาบสีขาวฉันชอบบบ"
"อืม เอาไปสิ" กุหลาบขาวดอกโตสวยงามถูกยื่นให้ตรงหน้าอึนยอง แค่ลำพังสิ่งของที่ได้มาร่างโปร่งก็ไม่สามารถขนมันกลับคฤหาสน์หลังใหญ่ได้จนหมด
นักกีฬากลุ่มใหญ่จ้องมองพฤติกรรมหยิ่งยโสของปาร์คชานยอล บ้างใช้ศอกกระทุ้งกันเพื่อนินทา ชายหนุ่มบางคนนั่งมองความน่ารักของเขา แต่ก็มีอีกหลายคนที่ไม่กล้าเข้าไปจีบร่างโปร่งเพราะดูเป็นคนเข้าถึงยาก
"กูว่าอย่างชานยอลนี่เหมาะสมกับไอ้คริสที่สุดแล้ว" โอเซฮุนเพื่อนนักกีฬาพูดโพล่งออกมาขณะที่มองไปยังกลุ่มที่นั่งเล่นใต้ต้นไม้ใหญ่
"เออว่ะ คนฮอท 2 คนในมหาลัยมาคบกันคงเจ๋ง" ร่างสูงเหลือบมองเพื่อนที่กำลังซุบซิบกัน หัวข้อสนทนานั้นคือเขาและชานยอล ในกลุ่มหัวเราะขบขันเมื่อนึกถึงตอนที่คริสลงมือจีบคนฮอทของมหาลัย
"ก่อนจะจับคู่ถามกูบ้างนิดนึง" หย่อนกายลงนั่งกลางกลุ่ม ดวงตาคมจับจ้องร่างโปร่งที่กำลังสาละวนแจกของขวัญให้กับเพื่อนๆ
"เมื่อก่อนกูก็ชอบน้องเขานะ เคยเอาดอกไม้ไปให้ตอนเรียนปี 2 เจอหน้าสวยๆเบะปากใส่ ผมนี่จำฝังใจ" ชายหนุ่มหล่อเหลาส่ายหัวไปมาเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ครั้งนั้น
"ไอ้เหี้ยก็ตอนนั้นมึงยังไม่ป๊อบเหมือนตอนนี้นี่หว่า เมื่อก่อนออร่าไม่มีราศีไม่จับ น้องชานจำมึงได้หรือเปล่าก็ไม่รู้ ตอนนี้หล่อขนาดเดินผ่านหมาตัวเมียยังครางหงิงๆ" เสียงหัวเราะดังลั่นเมื่อสิ้นคำพูดของคิมจงอิน ที่ฟังดูยังไงก็ไม่คล้ายการสรรเสริญเยินยอ
"เอาดิวะคริสมึงลองอีกครั้ง กูอยากรู้ว่านางจะหยิ่งใส่มึงหรือเปล่า ประธานชมรสบาสเลยนะเว้ย" ร่างสูงมีสีหน้าครุ่นคิด เขาพยักหน้ารับเมื่อนึกอะไรสนุกๆเพื่อจะเอาคืนปาร์คชานยอล น้องคนสวยบุคคลที่เคยปฎิเสธดอกไม้เขาเมื่อหลายปีก่อน
ภายในรั้วมหาวิทยาลัยมีกิจกรรมวาเลนไทน์ มีซุ้มดอกไม้ไว้ถ่ายรูปเล่นที่จัดขึ้นโดยคณะศิลปกรรมศาสตร์ ที่ใต้อาคารเรียนมีล็อคเกอร์ของนักศึกษาแต่ละคณะ ร่างสูงเดินหาล็อคเกอร์ของปาร์คชานยอล คริสใช้กลวิธีอันชาญฉลาดในการหากุญแจสำรองมาไขตู้ล็อคเกอร์นี้จนได้
ดอกกุหลาบสีแดงขนาดใหญ่ถูกวางไว้พร้อมการ์ดสีขาว ข้อความในใจถูกพรรณาจนคนอ่านคงจะหน้าแดง รอยยิ้มร้ายวาดขึ้นที่มุมปาก ทั้งคิมจงอินและโอเซฮุนช่วยดูลาดเลาก่อนที่ทั้งหมดจะออกมาจากมุมมืด
"คราวนี้แหละชานยอล นายจะจำฉันฝังใจเหมือนที่ฉันจำนาย"
ช่วงเย็นของวันวาเลนไทน์ ร่างโปร่งเดินตรงมายังล็อคเกอร์เพื่อเก็บของบางส่วน ฝ่ามือบางไขเปิดตู้ออกและพบว่ามีดอกไม้สีแดงที่ถูกตกแต่งอย่างสวยงามวางอยู่ การ์ดสีขาวถูกหยิบขึ้นมาอ่าน ข้อความนั้นทำให้ดวงตากลมโตเบิกกว้างขึ้นทีละน้อย
"ปาร์คชานยอล เราคือคนที่พี่เฝ้ามองมาตลอดหลายปี พี่รอวันที่จะมอบดอกไม้แทนใจให้และบอกกับน้องชานว่าพี่ชอบเรา ครั้งนึงพี่เคยถูกปฎิเสธอย่างไร้เยื่อใย หวังว่าครั้งนี้ชานจะทำให้พี่สมหวัง ดอกกุหลาบสีแดงนี้มีกลิ่นเฉพาะเจาะจงแบบพิเศษเพราะเป็นกุหลาบนำเข้าจากยุโรป ลองดมดูสิครับ จะได้รู้ว่ากลิ่นของมันหอมหวานเหมือนกับความรักของเราที่กำลังจะเกิดขึ้น"
-จากคนแอบรัก คริส ประธานชมรมบาสเกตบอลสุดหล่อของมหาวิทยาลัย...
ใบหน้าหวานอมยิ้ม ปลายจมูกโด่งโน้มลงไปบนกลีบกุหลาบ ดวงตากลมโตหลับพริ้มเพื่อหวังจะสูดดมกลิ่นหอม ฉับพลันจิ้งจกตัวใหญ่ก็กระโดดออกมาจากดอกไม้ตรงเข้าเกาะบนใบหน้า เสียงหวีดร้องด้วยความตกใจ ดอกไม้สวยงามหล่นลงบนพื้นกระจัดกระจาย เสียงหัวเราะครื้นเครงดังมาจากด้านหลัง ร่างสูงและกลุ่มเพื่อนเผยตัวออกมาจากหลังเสาขนาดใหญ่ คริสหัวเราะจนตัวงอเมื่อเห็นชานยอลโกรธจนหน้าแดงจัด
"เป็นยังไงครับคุณหนู เขินซะหน้าแดงเชียว" คริสยกยิ้มด้วยความสนุกสนาน ร่างโปร่งกำหมัดแน่น เขาฟาดลงไปบนแก้มสากจนอีกคนหน้าหัน
"ปาร์คชานยอล!!" เสียงตวาดลั่นเมื่อร่างสูงเกิดโทสะ แขนแกร่งจับข้อมือเล็กไว้ก่อนที่จะถูกตบเข้าอีกครั้ง
"สนุกมากเหรอกับการแกล้งผม!!" ช่อดอกไม้ถูกฟาดเข้าไปที่ร่างสูงไม่ยั้ง เสียงหัวเราะจากกลุ่มเพื่อนเมื่อครู่เงียบลงเมื่อสถานการณ์ไม่เป็นไปอย่างที่คิด ชานยอลโกรธมากที่ถูกรุ่นพี่กลั่นแกล้ง ดวงตากลมโตเริ่มร้อนผ่าวเพราะโมโหจนแทบจะร้องไห้
ตัดสินใจวิ่งหนีจากตรงนั้น เขาอับอายจนแทบจะแทรกแผ่นดินหนี ขายาวรีบวิ่งตามไปจนทัน คริสกระชากแขนให้ชานยอลหยุดวิ่ง ดวงตากลมโตจดจ้องใบหน้าหล่อเหลาที่นิ่งงันเมื่อเริ่มสำนึกผิด
"พวกฉันก็แค่เล่นกันขำๆไม่คิดว่านายจะกลัวมากขนาดนี้"
ร่างโปร่งยืนหันหลัง ชานยอลหลบสายตาเพราะไม่ต้องการให้รุ่นพี่สุดฮอทเห็นว่าเขากำลังร้องไห้ ฝ่ามือใหญ่เอื้อมไปเพื่อจะจับไหล่เล็ก แต่ไม่นานเขาก็ชักมือออกเมื่อนึกถึงครั้งที่เคยถูกคนตรงหน้าแสดงกิริยาหยิ่งทนงใส่
"คือ..พี่ขอโทษละกัน ขอโทษแทนเพื่อนๆในกลุ่มด้วย ถือว่าทั้งหมดที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องล้อเล่น"
"รวมถึงข้อความในการ์ดนั้นด้วยใช่ไหมที่พี่ล้อเล่น"
"..........." ร่างสูงนิ่งเงียบไม่กล้าตอบ ความจริงแล้วเรื่องที่เขาแอบมองชานยอลมาตลอดหลายปีก็คือเรื่องจริง เพียงแต่คริสมีทิฐิที่เคยถูกปฎิเสธเมื่อ 2 ปีก่อน เขาขาดความมั่นใจในการสารภาพรัก การขอคบใครเพราะมีปมในใจจากปาร์คชานยอล
"อืม ใช่" ตัดสินใจโกหกคำโต แม้จะสงสารที่หนุ่มน้อยโดนรังแกจากแผนการณ์ของเขา แต่ก็ไม่ยอมเผยความในใจออกไป ครั้งนี้คงทำได้แค่เพียงขอโทษเพื่อให้เรื่องจบลง
ทั้งสองแยกจากกันโดยความไม่เข้าใจ ขายาวก้าวเดินไปตามสนามหน้ามหาวิทยาลัย มอร์เตอร์ไซด์คันเล็กที่คริสขับมาหลายปีมีของขวัญพร้อมช่อดอกไม้วางไว้มากมายอย่างเคย รุ่นพี่สุดฮอทสะดุดตากล่องคุ๊กกี้แนบการ์ดใบเล็กที่ทำขึ้นมาจากรูปของตนเองเมื่อ 2 ปีก่อน ฝ่ามือใหญ่เปิดอ่านช้าๆ ใจความในนั้นทำให้คริสต้องตกตะลึง
"ผมลองทำคุ๊กกี้เองครั้งแรก ไปเรียนมาเมื่อเดือนที่แล้วเพื่อทำให้พี่เลยนะ ไม่รู้ว่าพี่จะชอบมันหรือเปล่า จำเด็กที่เคยปฎิเสธพี่เมื่อ 2 ปีก่อนได้ไหมฮะ... ผมมีเรื่องจะสารภาพ ที่ต้องปฎิเสธพี่ครั้งนั้นเพราะฮายุนขอไว้ เธอแอบชอบพี่และตอนนั้นเธอก็เป็นเพื่อนสนิทผม จนเมื่อปีที่แล้วเธอลาออกเพราะไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ ผมจึงตัดสินใจที่มาบอกพี่ในวันนี้ว่า"
"พี่คริส...ผมชอบพี่นะฮะ" -ปาร์คชานยอล
ฝ่ามือสั่นเทาเบาๆ ใบหน้าคมมีท่าทีลังเล แต่ไม่นานร่างสูงก็ตัดสินใจคว้ากล่องคุ๊กกี้วิ่งไปตามทางด้านหลังอาคารเรียน รู้สึกเสียใจที่ไม่เคยรับรู้เลยว่าชานยอลก็มีใจให้เขามาตลอด 2 ปีเช่นกัน หลังจากวิ่งกลับมาสถานที่เดิมเมื่อครู่ ภาพที่ปรากฎต่อสายตามีทั้งของขวัญและดอกไม้มากมายถูกกองไว้บนสนามหญ้า รวมถึงดอกไม้ที่คริสแกล้งใส่จิ้งจกไว้ในนั้น หอบตัวโยน แขนท้าวลงบนหัวเข่า รู้สึกเหนื่อยล้าทั้งกายใจ ความสัมพันธ์ของทั้งคู่คงจบลงตรงที่ผิดใจกันจนไม่สามารถปรับความเข้าใจกันได้
ร่างโปร่งยืนแอบดูอยู่ห่างๆ เขาค่อยๆก้าวออกมาจากหลังพุ่มไม้ สูดลมหายใจลึกก่อนเอ่ยออกไป เพราะไม่ต้องการเก็บกดความรู้สึกไว้ภายในอีกแล้ว
"พี่กลับมาหาผมหรือเปล่า จะเอาคุ๊กกี้มาคืนผมเหรอ.."
ใบหน้าคมเหลือบมองตามเสียง เผลอหลุดยิ้มมุมปากเมื่อดีใจที่อีกคนยังอยู่ที่เดิม ดวงตากลมโตผ่านร่องรอยการร้องไห้ จมูกรั้นแดงระเรื่อ คริสเดินตรงเข้าไปช้าๆเพื่อยื่นกล่องคุ๊กกี้ให้
"แอบชอบพี่แล้วไม่รู้เหรอว่าพี่ไม่ชอบของหวาน" ฝ่ามือหยิบกล่องขนมโขกเบาๆที่ศีระษะเล็กเพื่อหยอกล้อ
"ไม่ชอบของหวานแล้ว..พี่ชอบอะไรล่ะ"
"พี่ชอบเรา..."
สิ้นเสียงพูด ร่างสูงโน้มตัวลงเพื่อจูบสัมผัสแผ่วเบาที่กลีบปากอิ่ม แก้มกลม 2 ข้างแดงระเรื่อจนแทบแตก ดวงตาหวานฉ่ำเบิกกว้างขึ้นเพราะความตกใจ ฝ่ามือเล็กกำชายเสื้อนักศึกษาของรุ่นพี่ไว้แน่น เขาเขินอายจนเกือบหยุดหายใจ คริสขบริมฝีปากล่างแผ่วเบา ลมหายใจอุ่นๆรดรินซึ่งกันและกัน ของหวานตรงหน้าตอนนี้น่าทานกว่าคุ๊กกี้เป็นไหนๆ
"อื้อ..พอแล้ว" หยั่งแผงอกไว้เมื่ออีกคนเริ่มรุกเร้าหนักขึ้น
การกอดจูบกันในสถานศึกษาเป็นสิ่งที่ไม่เหมาะไม่ควร อีกอย่างทั้งสองเป็นคนป๊อบปูล่าในมหาวิทยาลัยแห่งนี้ หากใครมาเห็นเข้าจะเป็นหัวข้อในการสนทนาอย่างสนุกปาก
"พี่ขอโทษ..."
"วันนี้พี่ขอโทษผมมาทั้งวัน ไม่ต้องพูดแล้วล่ะ" ฝ่ามือเล็กจับมือหนาของอีกคนแกว่งไกวไปมา ใบหน้าสวยยิ้มปลอบใจชายหนุ่ม
"จะกลับบ้านหรือยัง พี่จะไปส่ง"
"มีคนขับรถมารับผมกลับบ้าน น่าจะมาถึงแล้วฮะ" ร่างโปร่งยกข้อมือขึ้นมาดูนาฬิกา
"โทรไปบอกคนขับรถว่าพี่จะไปส่งเรา" ร่างสูงรั้งข้อมืออีกคนให้เดินตามมาอย่างงงๆ
"แต่เขารอผมอยู่นะ" ขืนแรงไว้เพื่อให้คริสหยุดฟัง
"ทีพี่รอมา 2 ปี เรายังให้รอได้เลย งั้นก็ให้คนรถรอไปละกัน" ถูกจูงตามมาที่รถมอร์เตอร์ไซด์คันเดิม ของขวัญ ขนมและช่อดอกไม้ถูกเก็บรวบรวมยื่นให้ฝ่ามือเล็กรับไปช่วยถือ
ชานยอลนั่งซ้อนด้านหลัง เขาหยิบของขวัญมากมายของคริสขึ้นมาเปิดดูผ่านๆ ดวงตากลมสะดุดเข้ากับจดหมายสีชมพูฉบับหนึ่ง เขียนด้วยลายมือที่คุ้นเคย
-ลีฮายุน- เพื่อนเก่าที่ชานยอลรู้จักเธอดี
"ฮายุนส่งจดหมายมาให้พี่วันนี้..." น้ำเสียงแผ่วเบาเอ่ยถาม ลมเย็นโชยปะทะร่างโปร่งเบาๆ อุณหภูมิภายนอกลดลงเรื่อยๆเมื่อเข้าสู่ช่วงมืด
"เธอส่งมาให้พี่ตลอดล่ะ"
ร่างสูงบิดคันเร่งไปตามทาง แม้จะไม่สบายใจที่แอบชอบรุ่นพี่คนเดียวกับเพื่อนสนิท แต่ชานยอลก็ไม่อยากปฎิเสธหัวใจตัวเอง ฝ่ามือใหญ่รั้งแขนเล็กมาให้โอบรอบเอว แม้จะสวมใส่เสื้อหนังสีดำเพื่อกันลมหนาวแต่ร่างกายก็ยังสั่นสะท้าน ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นเบาๆเมื่อรับรู้ถึงจิตใจส่วนลึกของคนที่นั่งด้านหลัง
"จะไม่ขอให้เรามั่นใจในตัวพี่ แค่อยากให้รู้ว่าเวลาที่พี่มองใคร พี่ก็สนใจแค่คนนั้น"
อบอุ่นหัวใจแม้อากาศจะหนาวเหน็บ ริมฝีปากเล็กเผยยิ้มบางๆออกมา หลังจากนี้คงขึ้นอยู่กับโชคชะตาและความรู้สึกของเขาทั้งสอง...
ใช้เวลาเพียงไม่นานก็มาถึงหน้าคฤหาสน์ขนาดใหญ่ของลูกคุณหนู ชานยอลชักชวนให้คริสเข้าไปในบ้านเพื่อจิบน้ำชา หิมะเริ่มตกโปรยปราย อุณหภูมิภายนอกลดลงเรื่อยๆ เสื้อหนังที่คริสใส่มาไม่เพียงพอต่อการป้องกันความหนาวเย็น ร่างสูงหย่อนกายลงตรงโซฟา ถุงร้อนที่ให้ความอบอุ่นถูกยื่นมาใส่มือใหญ่
"ขอบใจนะ" รอยยิ้มละมุนวาดขึ้นที่มุมปาก
"ผมจะไปชงชามาให้ร่างกายพี่จะได้อุ่นขึ้น รอหิมะตกเบากว่านี้พี่ค่อยกลับนะฮะ" ร่างโปร่งเดินหายเข้าไปในห้องครัว ไม่นานชาร้อนหอมกรุ่นก็ถูกวางบนโต๊ะกลม
คริสนั่งเปิดดูห่อของขวัญที่หลายๆคนส่งมาให้ เขาแกะกล่องคุ๊กกี้ที่ชานยอลทำเพื่อหยิบขึ้นมาชิม ร่างสูงสำลักอึกใหญ่เมื่อรสชาติของมันเค็มเสียจนลิ้นชา
"ชานยอล นี่มันคุ๊กกี้หรือคลุกเกลือครับ" ซดน้ำชาล้างคอ ความร้อนของชาเกือบทำให้ลวกปาก
ร่างโปร่งหัวเราะขบขันกับท่าทีของชายหนุ่ม ความจริงเขาไม่รู้เลยว่ารสชาติของมันจะเป็นยังไง เพราะเขาเองก็ไม่กล้าชิม
"แก้แค้นพี่เพราะจิ้งจกตัวนั้นใช่ไหม หืมม" ยีผมนิ่มมือเบาๆจนอีกคนหัวยุ่ง ดวงตากลมโตดูสดใสกว่าเมื่อเย็นนี้มาก
"ปากพี่พองหรือเปล่า ช่วยดูหน่อย" ริมฝีปากได้รูปยื่นให้ชานยอลสำรวจ ไรหนวดเขียวขรึ้มขึ้นบริเวณรอบๆ ยามลูบสัมผัสแล้วหยาบมือพิลึก ใบหน้าหวานรู้สึกเขินอายเมื่อขยับเข้าไปใกล้ชายหนุ่มมากขึ้นเรื่อยๆ
สองสายตาสบประสานกันอย่างไม่ตั้งใจ ใบหน้าคมจดจ้องคนตรงหน้าอย่างหลงใหล วันนี้ทั้งสองควรเผยความต้องการในใจที่เรียกร้องหากันมาตลอด ฝ่ามือใหญ่สัมผัสท้ายทอยเนียนขาวโน้มเข้าหา ริมฝีปากหนาจูบสัมผัสเบาๆก่อนเพิ่มความเร่าร้อน ลิ้นเปียกชื้นสอดเข้าโพรงปากหวานฉ่ำที่ยั่วยวน คนตัวเล็กกว่าหยั่งเชิงด้วยการดันแผงอกที่กำลังโน้มเข้าหาหนักหน่วง
"อื้ออ พี่คริส.." ผละออกมาใช้นิ้วเล็กปิดริมฝีปากตัวเองไว้ด้วยความเขินอาย
"เรายังน่าทานกว่าคุ๊กกี้เสียอีก" ดวงตาคมฉายแววร้อมรุ่ม ไม่บอกก็รู้ว่าตอนนี้สิ่งที่ร่างสูงต้องการทานไม่ใช่ขนมคุ๊กกี้ตรงหน้า หากแต่เป็นหนุ่มน้อยหน้าตาน่ารักที่ชื่อว่าปาร์คชานยอล ร่างสูงใช้สายตาสัมผัสโลมเลียร่างขาวเนียน เสื้อเชิ๊ตนักศึกษาสีขาวร่นลงเผยให้เห็นหัวไหล่กลมกลึง นิ้วยาวใช้ความว่องไวปลดกระดุมด้วยความชำนาญการ แม้จะห่างหายจากเรื่องอย่างว่ามาพอสมควร แต่นี่คือสัญชาตญาณดิบที่อยู่ภายในจิตใจของเขา ใบหน้าคมซุกลงข้างลำคอ ปลายจมูกโด่งสูดดมกลิ่นหอมอ่อนๆ เขาใช้ปากขบเลียเบาๆจากหัวไหล่จนถึงต้นคอขาว ลิ้นร้อนแตะติ่งหูของอีกคนจนร่างโปร่งสั่นสะท้าน
"อื้ออ พี่คริส เดี๋ยวมีคนเห็น..."
"แต่พี่ไม่ไหว.." เสียงเข้มออดอ้อนขณะคลอเคลียเนินอกขาวนุ่มมือ
"อืม..ชานยอล ตรงนี้ละกัน พี่ไม่ทนแล้ว..." กระซิบข้างหูแผ่วเบา ใบหน้าหวานแดงก่ำเมื่อถูกเล้าโลมหนักขึ้นเรื่อยๆ
ฝ่ามือเล็กหยิบรีโมทขึ้นมากดล็อครหัสผ่านที่หน้าประตูเพื่อป้องกันคนด้านนอก โชคดีที่วันนี้ทั้งพ่อและแม่ของเขามีงานเลี้ยงจนถึงดึก ในช่วงเวลามืดค่ำคนรับใช้ในบ้านก็ไม่ค่อยเข้ามายุ่มย่ามในตัวคฤหาสน์ ยกเว้นแต่จะถูกเรียกตัว
ร่างโปร่งนอนราบลงกับพรมขนาดใหญ่โดยมีร่างสูงนอนทาบทับ ซิบกางเกงถูกรูดออกช้าๆ คริสใช้ปลายเท้าเขี่ยกางเกงนักศึกษาออกจากร่างของชานยอล ปลายลิ้นไล้เลียที่ลำคอลากขึ้นลง ริมฝีปากเล็กถูกขบดูดจนสีแดงเปลี่ยนเป็นซีดเซียว ผิวเนียนถูกบีบเคล้นจนขึ้นรอย ฝ่ามือสอดล้วงไปใต้ชั้นในขาวที่ปกปิดความเขินอายไว้
"อ๊ะ.." เสียงร้องจากร่างโปร่งเมื่อถูกสัมผัสแกนกายที่เริ่มตื่นตัว
ฝ่ามือบางรั้งข้อมือชายหนุ่มไว้เพราะความเขินอาย คริสใช้ความว่องไวจับมือเล็กมาลูบเป้ากางเกงที่โป่งนูนของตนเองพร้อมรอยยิ้มขำ
"ไม่ต้องจับข้อมือพี่ จับไอ้นี่ไว้พอ" อวัยวะแข็งขืนถูกปลุกจนตื่น ดวงตากลมโตเบิกกว้างเมื่อสัมผัสแกนกายของรุ่นพี่สุดหล่อเป็นครั้งแรก
"พี่คริส...ผมกลัว" เปล่งเสียงพูดออกไปด้วยความหวั่นเกรง
"กลัวอะไรหืม มันแค่ใหญ่กว่าของเรา" งับปลายจมูกหยอกล้ออีกฝ่าย
ร่างสูงสอนการใช้ตัณหาทางกายตามความต้องการของธรรมชาติ ฝ่ามือเล็กล้วงเข้าไปใต้ชั้นใน ชักรูดแผ่วเบาก่อนเร่งจังหวะเพิ่มขึ้น ร่างสูงเกร็งตัวด้วยความเสียวซ่าน แผ่นหลังงุ้มงอลง จมูกโด่งซุกไซ้เนินอกนิ่มมือ แม้ไม่ได้ใหญ่โตแบบหญิงสาวแต่ก็ช่วยสร้างอารมณ์ไม่น้อย ลิ้นยาวสะกิดเลียยอดอกที่แข็งชูชัน สีเนื้ออมชมพูล่อสายตาให้เพลิดเพลินจนแทบไม่อยากผละออก ริมฝีปากหนากอบกุมดึงดูด ร่างโปร่งซู๊ดปากระบายความกระสัน หนุ่มน้อยถูกพลิกร่างหันโก้งโค้ง ฝ่ามือสากลากไล้แผ่นหลังขึ้นลง
คริสใช้ริมฝีปากสัมผัสตามร่างกายขาวนวนเนียนแผ่วเบา ฝ่ามือแยกก้อนเนื้อกลมด้านหลังออก ปลายลิ้นตวัดเลียช่องทางสวรรค์ที่เต้นตุบรอการตอบรับ ใบหน้าหวานเหยเกด้วยความเสียว แม้จะเขินอายเพียงใดแต่ก็ไม่สามารถปฎิเสธความต้องการในใจได้อีก สะโพกมนส่ายไปมา กระเด้งตอบรับเรียวลิ้นที่กำลังวาดลาดลาย ส่วนปลายถูกจ่อที่ประตูสวรรค์ก่อนที่จะถูกกดยัดเข้าไปเจอความคับแน่น นิ้วเล็กจิกพื้นพรมขยำไว้เมื่อรู้สึกเจ็บหน่วงภายใน
"ฮรึกก พี่คริส ผมเจ็บ.." เหงื่อกาฬค่อยๆซึมโผล่พ้นผิวกาย
"อดทนนิดนึงนะสักพักจะไม่เจ็บแล้ว เราอย่าเกร็งสิครับ" ปลอบประโลมร่างโปร่งที่ถูกสอดใส่แกนกายจนสุด สะโพกหนาขยับเข้าออกช้าๆ ฝ่ามือใหญ่รั้งเอวเล็กเข้าหาตัวหลายครั้ง
แม้หิมะข้างนอกจะตกโปรยปราย แต่ภายในตัวบ้านยังมีเตาผิงทำหน้าที่ให้ความอบอุ่น เงาสะท้อนบนพื้นปรากฎร่างชายหนุ่ม 2 คนกำลังสุขสมจนเพลิงราคะแทบลุกไหม้ ชานยอลใช้ปลายลิ้นดูดเลียนิ้วยาวไว้เพื่อปิดเสียงน่าอายที่เล็ดลอดออกมา
"อ๊าาา แฮ่กก ผมเสียวมากเลย" ส่ายร่อนสะโพกเข้าหาแกนกายเมื่อถูกกระตุ้นความต้องการจนแทบระเบิด
"อืมมม น้องชานอร่อยจังเลยครับ" ครางต่ำในลำคอ ใบหน้าคมซุกลงตรงแผ่นหลัง ดูดเลียผิวกายจนแดงเป็นจ้ำ ฝ่ามือฟาดก้นบีบเคล้นจนขึ้นรอยนิ้ว
แกนกายขนาดใหญ่ถูกสอดเข้าออกหนักหน่วง เขาถอนส่วนปลายออกจนเกือบสุดและกระแทกกระทั้นตามอารมณ์ความรู้สึก สะโพกสะเทือนตามแรงสั่นสะท้านที่คริสมอบให้ ไม่นานร่างโปร่งก็หวีดร้องหอบเหนื่อย น้ำรักขาวขุ่นฉีดพ่นเลอะพื้นพรม ฝ่ามือหนาชักรูดส่วนน่ารักให้รุ่นน้องกระตุกเกร็งทั่วร่าง ชานยอลถูกจับพลิกเปลี่ยนท่าทางขึ้นมานั่งทับบนแกนกาย ดวงตาคมเหลือบมองเห็นกล่องช็อคโกแลตที่หล่นอยู่ข้างเตาผิงจนละลายเยิ้ม คริสนึกสนุกโดยหยิบกล่องขนมหวานที่แปรสภาพเป็นน้ำท็อปปิ้งราดรินบนร่างโปร่ง ผิวขาวเลอะเทอะไปด้วยกลิ่นหอมของวานิลลา ริมฝีปากหนายกยิ้มพอใจ เขาโน้มใบหน้าลงใช้ปลายลิ้นเลียเก็บกินตามริมฝีปากนิ่มหยุ่น เนินอก ลำคอ จนอีกคนเสียวสยิว ส่วนล่างยังทำหน้าที่บดขยี้โยกเข้าหาอย่างรื่นรมย์
"พี่...พี่คริสสุดยอด อื้ออ ทำไมพี่กินช็อคโกแลตแล้วล่ะฮะ"
"อ่าา..ถ้าอยู่บนตัวเราถึงหวานแค่ไหนพี่ก็เลีย"
กิจกรรมระเริงรักยังคงดำเนินต่อไป แกนกายบวมเปล่งเกร็งกระตุกเมื่อถึงจุดสุดยอด ร่างสูงปล่อยน้ำขาวขุ่นฉีดใส่ร่องสวรรค์ด้านหลัง ทั้งสองจูบปากสอดลิ้นดูดตอบซึ่งกันและกัน ใบหน้าคมอมยิ้มกับความสวยน่ารักของรุ่นน้องที่แอบชอบมา 2 ปี ต่อจากนี้ทั้งเขาและชานยอลจะใช้คำว่า "คู่รัก" ที่คบหาดูใจกัน.......
"พี่ไม่ชอบทานของหวาน" คือคำพูดที่คริสรุ่นพี่สุดหล่อเคยพูดไว้ บัดนี้ทั้งหัวใจและความชอบเปลี่ยนแปลงไปแล้วจากการชิมช็อคโกแลตรสชาติหอมหวานในวันนั้น
จบบริบูรณ์
ปาร์คชานยอลเด็กผู้ชายหน้าตาจิ้มลิ้มเป็นคนเย่อหยิ่ง เขาค่อนข้างทนงในศักดิ์ศรีตัวเอง เนื่องด้วยฐานะทางบ้านที่ดีจนเรียกได้ว่ามหาเศรษฐี ทำให้บุคลิกของเขาเป็นคุณหนูบอบบาง ทุกเย็นจะมีสารถีมารับส่งที่มหาวิทยาลัย ผิวขาวผ่องแทบไม่เคยต้องลม ชานยอลได้รับการเอาใจใส่จากคนรอบข้างจนเคยตัว ผิดกับคริส นักกีฬาบาสเกตบอลชื่อดังพ่วงด้วยตำแหน่งประธานชมรมบาส ร่างสูงหน้าตาดีมีความสามารถ แต่ฐานะทางบ้านไม่ได้ดีตามไปด้วย เขาเป็นเด็กสู้ชีวิต เนื่องจากครอบครัวย้ายมาจากจีนเพื่อทำธุรกิจเล็กๆน้อยๆที่เกาหลีใต้ ความสามารถทางด้านกีฬาทำให้คริสได้เรียนมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงทางด้านบุคลากรเช่นนี้
"แบ่งไปทานสิ ช็อคโกแลตเกรดต่ำแบบนี้ฉันระคายคอ" ฝ่ามือเล็กยื่นแท่งของหวานให้กับเพื่อนร่วมกลุ่ม หลายคนรับไปเก็บใส่กระเป๋าพร้อมรอยยิ้ม
"ชานยอล ดอกไม้ดอกนั้นฉันขอได้ไหมอ่ะ กุหลาบสีขาวฉันชอบบบ"
"อืม เอาไปสิ" กุหลาบขาวดอกโตสวยงามถูกยื่นให้ตรงหน้าอึนยอง แค่ลำพังสิ่งของที่ได้มาร่างโปร่งก็ไม่สามารถขนมันกลับคฤหาสน์หลังใหญ่ได้จนหมด
นักกีฬากลุ่มใหญ่จ้องมองพฤติกรรมหยิ่งยโสของปาร์คชานยอล บ้างใช้ศอกกระทุ้งกันเพื่อนินทา ชายหนุ่มบางคนนั่งมองความน่ารักของเขา แต่ก็มีอีกหลายคนที่ไม่กล้าเข้าไปจีบร่างโปร่งเพราะดูเป็นคนเข้าถึงยาก
"กูว่าอย่างชานยอลนี่เหมาะสมกับไอ้คริสที่สุดแล้ว" โอเซฮุนเพื่อนนักกีฬาพูดโพล่งออกมาขณะที่มองไปยังกลุ่มที่นั่งเล่นใต้ต้นไม้ใหญ่
"เออว่ะ คนฮอท 2 คนในมหาลัยมาคบกันคงเจ๋ง" ร่างสูงเหลือบมองเพื่อนที่กำลังซุบซิบกัน หัวข้อสนทนานั้นคือเขาและชานยอล ในกลุ่มหัวเราะขบขันเมื่อนึกถึงตอนที่คริสลงมือจีบคนฮอทของมหาลัย
"ก่อนจะจับคู่ถามกูบ้างนิดนึง" หย่อนกายลงนั่งกลางกลุ่ม ดวงตาคมจับจ้องร่างโปร่งที่กำลังสาละวนแจกของขวัญให้กับเพื่อนๆ
"เมื่อก่อนกูก็ชอบน้องเขานะ เคยเอาดอกไม้ไปให้ตอนเรียนปี 2 เจอหน้าสวยๆเบะปากใส่ ผมนี่จำฝังใจ" ชายหนุ่มหล่อเหลาส่ายหัวไปมาเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ครั้งนั้น
"ไอ้เหี้ยก็ตอนนั้นมึงยังไม่ป๊อบเหมือนตอนนี้นี่หว่า เมื่อก่อนออร่าไม่มีราศีไม่จับ น้องชานจำมึงได้หรือเปล่าก็ไม่รู้ ตอนนี้หล่อขนาดเดินผ่านหมาตัวเมียยังครางหงิงๆ" เสียงหัวเราะดังลั่นเมื่อสิ้นคำพูดของคิมจงอิน ที่ฟังดูยังไงก็ไม่คล้ายการสรรเสริญเยินยอ
"เอาดิวะคริสมึงลองอีกครั้ง กูอยากรู้ว่านางจะหยิ่งใส่มึงหรือเปล่า ประธานชมรสบาสเลยนะเว้ย" ร่างสูงมีสีหน้าครุ่นคิด เขาพยักหน้ารับเมื่อนึกอะไรสนุกๆเพื่อจะเอาคืนปาร์คชานยอล น้องคนสวยบุคคลที่เคยปฎิเสธดอกไม้เขาเมื่อหลายปีก่อน
ภายในรั้วมหาวิทยาลัยมีกิจกรรมวาเลนไทน์ มีซุ้มดอกไม้ไว้ถ่ายรูปเล่นที่จัดขึ้นโดยคณะศิลปกรรมศาสตร์ ที่ใต้อาคารเรียนมีล็อคเกอร์ของนักศึกษาแต่ละคณะ ร่างสูงเดินหาล็อคเกอร์ของปาร์คชานยอล คริสใช้กลวิธีอันชาญฉลาดในการหากุญแจสำรองมาไขตู้ล็อคเกอร์นี้จนได้
ดอกกุหลาบสีแดงขนาดใหญ่ถูกวางไว้พร้อมการ์ดสีขาว ข้อความในใจถูกพรรณาจนคนอ่านคงจะหน้าแดง รอยยิ้มร้ายวาดขึ้นที่มุมปาก ทั้งคิมจงอินและโอเซฮุนช่วยดูลาดเลาก่อนที่ทั้งหมดจะออกมาจากมุมมืด
"คราวนี้แหละชานยอล นายจะจำฉันฝังใจเหมือนที่ฉันจำนาย"
ช่วงเย็นของวันวาเลนไทน์ ร่างโปร่งเดินตรงมายังล็อคเกอร์เพื่อเก็บของบางส่วน ฝ่ามือบางไขเปิดตู้ออกและพบว่ามีดอกไม้สีแดงที่ถูกตกแต่งอย่างสวยงามวางอยู่ การ์ดสีขาวถูกหยิบขึ้นมาอ่าน ข้อความนั้นทำให้ดวงตากลมโตเบิกกว้างขึ้นทีละน้อย
"ปาร์คชานยอล เราคือคนที่พี่เฝ้ามองมาตลอดหลายปี พี่รอวันที่จะมอบดอกไม้แทนใจให้และบอกกับน้องชานว่าพี่ชอบเรา ครั้งนึงพี่เคยถูกปฎิเสธอย่างไร้เยื่อใย หวังว่าครั้งนี้ชานจะทำให้พี่สมหวัง ดอกกุหลาบสีแดงนี้มีกลิ่นเฉพาะเจาะจงแบบพิเศษเพราะเป็นกุหลาบนำเข้าจากยุโรป ลองดมดูสิครับ จะได้รู้ว่ากลิ่นของมันหอมหวานเหมือนกับความรักของเราที่กำลังจะเกิดขึ้น"
-จากคนแอบรัก คริส ประธานชมรมบาสเกตบอลสุดหล่อของมหาวิทยาลัย...
ใบหน้าหวานอมยิ้ม ปลายจมูกโด่งโน้มลงไปบนกลีบกุหลาบ ดวงตากลมโตหลับพริ้มเพื่อหวังจะสูดดมกลิ่นหอม ฉับพลันจิ้งจกตัวใหญ่ก็กระโดดออกมาจากดอกไม้ตรงเข้าเกาะบนใบหน้า เสียงหวีดร้องด้วยความตกใจ ดอกไม้สวยงามหล่นลงบนพื้นกระจัดกระจาย เสียงหัวเราะครื้นเครงดังมาจากด้านหลัง ร่างสูงและกลุ่มเพื่อนเผยตัวออกมาจากหลังเสาขนาดใหญ่ คริสหัวเราะจนตัวงอเมื่อเห็นชานยอลโกรธจนหน้าแดงจัด
"เป็นยังไงครับคุณหนู เขินซะหน้าแดงเชียว" คริสยกยิ้มด้วยความสนุกสนาน ร่างโปร่งกำหมัดแน่น เขาฟาดลงไปบนแก้มสากจนอีกคนหน้าหัน
"ปาร์คชานยอล!!" เสียงตวาดลั่นเมื่อร่างสูงเกิดโทสะ แขนแกร่งจับข้อมือเล็กไว้ก่อนที่จะถูกตบเข้าอีกครั้ง
"สนุกมากเหรอกับการแกล้งผม!!" ช่อดอกไม้ถูกฟาดเข้าไปที่ร่างสูงไม่ยั้ง เสียงหัวเราะจากกลุ่มเพื่อนเมื่อครู่เงียบลงเมื่อสถานการณ์ไม่เป็นไปอย่างที่คิด ชานยอลโกรธมากที่ถูกรุ่นพี่กลั่นแกล้ง ดวงตากลมโตเริ่มร้อนผ่าวเพราะโมโหจนแทบจะร้องไห้
ตัดสินใจวิ่งหนีจากตรงนั้น เขาอับอายจนแทบจะแทรกแผ่นดินหนี ขายาวรีบวิ่งตามไปจนทัน คริสกระชากแขนให้ชานยอลหยุดวิ่ง ดวงตากลมโตจดจ้องใบหน้าหล่อเหลาที่นิ่งงันเมื่อเริ่มสำนึกผิด
"พวกฉันก็แค่เล่นกันขำๆไม่คิดว่านายจะกลัวมากขนาดนี้"
ร่างโปร่งยืนหันหลัง ชานยอลหลบสายตาเพราะไม่ต้องการให้รุ่นพี่สุดฮอทเห็นว่าเขากำลังร้องไห้ ฝ่ามือใหญ่เอื้อมไปเพื่อจะจับไหล่เล็ก แต่ไม่นานเขาก็ชักมือออกเมื่อนึกถึงครั้งที่เคยถูกคนตรงหน้าแสดงกิริยาหยิ่งทนงใส่
"คือ..พี่ขอโทษละกัน ขอโทษแทนเพื่อนๆในกลุ่มด้วย ถือว่าทั้งหมดที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องล้อเล่น"
"รวมถึงข้อความในการ์ดนั้นด้วยใช่ไหมที่พี่ล้อเล่น"
"..........." ร่างสูงนิ่งเงียบไม่กล้าตอบ ความจริงแล้วเรื่องที่เขาแอบมองชานยอลมาตลอดหลายปีก็คือเรื่องจริง เพียงแต่คริสมีทิฐิที่เคยถูกปฎิเสธเมื่อ 2 ปีก่อน เขาขาดความมั่นใจในการสารภาพรัก การขอคบใครเพราะมีปมในใจจากปาร์คชานยอล
"อืม ใช่" ตัดสินใจโกหกคำโต แม้จะสงสารที่หนุ่มน้อยโดนรังแกจากแผนการณ์ของเขา แต่ก็ไม่ยอมเผยความในใจออกไป ครั้งนี้คงทำได้แค่เพียงขอโทษเพื่อให้เรื่องจบลง
ทั้งสองแยกจากกันโดยความไม่เข้าใจ ขายาวก้าวเดินไปตามสนามหน้ามหาวิทยาลัย มอร์เตอร์ไซด์คันเล็กที่คริสขับมาหลายปีมีของขวัญพร้อมช่อดอกไม้วางไว้มากมายอย่างเคย รุ่นพี่สุดฮอทสะดุดตากล่องคุ๊กกี้แนบการ์ดใบเล็กที่ทำขึ้นมาจากรูปของตนเองเมื่อ 2 ปีก่อน ฝ่ามือใหญ่เปิดอ่านช้าๆ ใจความในนั้นทำให้คริสต้องตกตะลึง
"ผมลองทำคุ๊กกี้เองครั้งแรก ไปเรียนมาเมื่อเดือนที่แล้วเพื่อทำให้พี่เลยนะ ไม่รู้ว่าพี่จะชอบมันหรือเปล่า จำเด็กที่เคยปฎิเสธพี่เมื่อ 2 ปีก่อนได้ไหมฮะ... ผมมีเรื่องจะสารภาพ ที่ต้องปฎิเสธพี่ครั้งนั้นเพราะฮายุนขอไว้ เธอแอบชอบพี่และตอนนั้นเธอก็เป็นเพื่อนสนิทผม จนเมื่อปีที่แล้วเธอลาออกเพราะไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ ผมจึงตัดสินใจที่มาบอกพี่ในวันนี้ว่า"
"พี่คริส...ผมชอบพี่นะฮะ" -ปาร์คชานยอล
ฝ่ามือสั่นเทาเบาๆ ใบหน้าคมมีท่าทีลังเล แต่ไม่นานร่างสูงก็ตัดสินใจคว้ากล่องคุ๊กกี้วิ่งไปตามทางด้านหลังอาคารเรียน รู้สึกเสียใจที่ไม่เคยรับรู้เลยว่าชานยอลก็มีใจให้เขามาตลอด 2 ปีเช่นกัน หลังจากวิ่งกลับมาสถานที่เดิมเมื่อครู่ ภาพที่ปรากฎต่อสายตามีทั้งของขวัญและดอกไม้มากมายถูกกองไว้บนสนามหญ้า รวมถึงดอกไม้ที่คริสแกล้งใส่จิ้งจกไว้ในนั้น หอบตัวโยน แขนท้าวลงบนหัวเข่า รู้สึกเหนื่อยล้าทั้งกายใจ ความสัมพันธ์ของทั้งคู่คงจบลงตรงที่ผิดใจกันจนไม่สามารถปรับความเข้าใจกันได้
ร่างโปร่งยืนแอบดูอยู่ห่างๆ เขาค่อยๆก้าวออกมาจากหลังพุ่มไม้ สูดลมหายใจลึกก่อนเอ่ยออกไป เพราะไม่ต้องการเก็บกดความรู้สึกไว้ภายในอีกแล้ว
"พี่กลับมาหาผมหรือเปล่า จะเอาคุ๊กกี้มาคืนผมเหรอ.."
ใบหน้าคมเหลือบมองตามเสียง เผลอหลุดยิ้มมุมปากเมื่อดีใจที่อีกคนยังอยู่ที่เดิม ดวงตากลมโตผ่านร่องรอยการร้องไห้ จมูกรั้นแดงระเรื่อ คริสเดินตรงเข้าไปช้าๆเพื่อยื่นกล่องคุ๊กกี้ให้
"แอบชอบพี่แล้วไม่รู้เหรอว่าพี่ไม่ชอบของหวาน" ฝ่ามือหยิบกล่องขนมโขกเบาๆที่ศีระษะเล็กเพื่อหยอกล้อ
"ไม่ชอบของหวานแล้ว..พี่ชอบอะไรล่ะ"
"พี่ชอบเรา..."
สิ้นเสียงพูด ร่างสูงโน้มตัวลงเพื่อจูบสัมผัสแผ่วเบาที่กลีบปากอิ่ม แก้มกลม 2 ข้างแดงระเรื่อจนแทบแตก ดวงตาหวานฉ่ำเบิกกว้างขึ้นเพราะความตกใจ ฝ่ามือเล็กกำชายเสื้อนักศึกษาของรุ่นพี่ไว้แน่น เขาเขินอายจนเกือบหยุดหายใจ คริสขบริมฝีปากล่างแผ่วเบา ลมหายใจอุ่นๆรดรินซึ่งกันและกัน ของหวานตรงหน้าตอนนี้น่าทานกว่าคุ๊กกี้เป็นไหนๆ
"อื้อ..พอแล้ว" หยั่งแผงอกไว้เมื่ออีกคนเริ่มรุกเร้าหนักขึ้น
การกอดจูบกันในสถานศึกษาเป็นสิ่งที่ไม่เหมาะไม่ควร อีกอย่างทั้งสองเป็นคนป๊อบปูล่าในมหาวิทยาลัยแห่งนี้ หากใครมาเห็นเข้าจะเป็นหัวข้อในการสนทนาอย่างสนุกปาก
"พี่ขอโทษ..."
"วันนี้พี่ขอโทษผมมาทั้งวัน ไม่ต้องพูดแล้วล่ะ" ฝ่ามือเล็กจับมือหนาของอีกคนแกว่งไกวไปมา ใบหน้าสวยยิ้มปลอบใจชายหนุ่ม
"จะกลับบ้านหรือยัง พี่จะไปส่ง"
"มีคนขับรถมารับผมกลับบ้าน น่าจะมาถึงแล้วฮะ" ร่างโปร่งยกข้อมือขึ้นมาดูนาฬิกา
"โทรไปบอกคนขับรถว่าพี่จะไปส่งเรา" ร่างสูงรั้งข้อมืออีกคนให้เดินตามมาอย่างงงๆ
"แต่เขารอผมอยู่นะ" ขืนแรงไว้เพื่อให้คริสหยุดฟัง
"ทีพี่รอมา 2 ปี เรายังให้รอได้เลย งั้นก็ให้คนรถรอไปละกัน" ถูกจูงตามมาที่รถมอร์เตอร์ไซด์คันเดิม ของขวัญ ขนมและช่อดอกไม้ถูกเก็บรวบรวมยื่นให้ฝ่ามือเล็กรับไปช่วยถือ
ชานยอลนั่งซ้อนด้านหลัง เขาหยิบของขวัญมากมายของคริสขึ้นมาเปิดดูผ่านๆ ดวงตากลมสะดุดเข้ากับจดหมายสีชมพูฉบับหนึ่ง เขียนด้วยลายมือที่คุ้นเคย
-ลีฮายุน- เพื่อนเก่าที่ชานยอลรู้จักเธอดี
"ฮายุนส่งจดหมายมาให้พี่วันนี้..." น้ำเสียงแผ่วเบาเอ่ยถาม ลมเย็นโชยปะทะร่างโปร่งเบาๆ อุณหภูมิภายนอกลดลงเรื่อยๆเมื่อเข้าสู่ช่วงมืด
"เธอส่งมาให้พี่ตลอดล่ะ"
ร่างสูงบิดคันเร่งไปตามทาง แม้จะไม่สบายใจที่แอบชอบรุ่นพี่คนเดียวกับเพื่อนสนิท แต่ชานยอลก็ไม่อยากปฎิเสธหัวใจตัวเอง ฝ่ามือใหญ่รั้งแขนเล็กมาให้โอบรอบเอว แม้จะสวมใส่เสื้อหนังสีดำเพื่อกันลมหนาวแต่ร่างกายก็ยังสั่นสะท้าน ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นเบาๆเมื่อรับรู้ถึงจิตใจส่วนลึกของคนที่นั่งด้านหลัง
"จะไม่ขอให้เรามั่นใจในตัวพี่ แค่อยากให้รู้ว่าเวลาที่พี่มองใคร พี่ก็สนใจแค่คนนั้น"
อบอุ่นหัวใจแม้อากาศจะหนาวเหน็บ ริมฝีปากเล็กเผยยิ้มบางๆออกมา หลังจากนี้คงขึ้นอยู่กับโชคชะตาและความรู้สึกของเขาทั้งสอง...
ใช้เวลาเพียงไม่นานก็มาถึงหน้าคฤหาสน์ขนาดใหญ่ของลูกคุณหนู ชานยอลชักชวนให้คริสเข้าไปในบ้านเพื่อจิบน้ำชา หิมะเริ่มตกโปรยปราย อุณหภูมิภายนอกลดลงเรื่อยๆ เสื้อหนังที่คริสใส่มาไม่เพียงพอต่อการป้องกันความหนาวเย็น ร่างสูงหย่อนกายลงตรงโซฟา ถุงร้อนที่ให้ความอบอุ่นถูกยื่นมาใส่มือใหญ่
"ขอบใจนะ" รอยยิ้มละมุนวาดขึ้นที่มุมปาก
"ผมจะไปชงชามาให้ร่างกายพี่จะได้อุ่นขึ้น รอหิมะตกเบากว่านี้พี่ค่อยกลับนะฮะ" ร่างโปร่งเดินหายเข้าไปในห้องครัว ไม่นานชาร้อนหอมกรุ่นก็ถูกวางบนโต๊ะกลม
คริสนั่งเปิดดูห่อของขวัญที่หลายๆคนส่งมาให้ เขาแกะกล่องคุ๊กกี้ที่ชานยอลทำเพื่อหยิบขึ้นมาชิม ร่างสูงสำลักอึกใหญ่เมื่อรสชาติของมันเค็มเสียจนลิ้นชา
"ชานยอล นี่มันคุ๊กกี้หรือคลุกเกลือครับ" ซดน้ำชาล้างคอ ความร้อนของชาเกือบทำให้ลวกปาก
ร่างโปร่งหัวเราะขบขันกับท่าทีของชายหนุ่ม ความจริงเขาไม่รู้เลยว่ารสชาติของมันจะเป็นยังไง เพราะเขาเองก็ไม่กล้าชิม
"แก้แค้นพี่เพราะจิ้งจกตัวนั้นใช่ไหม หืมม" ยีผมนิ่มมือเบาๆจนอีกคนหัวยุ่ง ดวงตากลมโตดูสดใสกว่าเมื่อเย็นนี้มาก
"ปากพี่พองหรือเปล่า ช่วยดูหน่อย" ริมฝีปากได้รูปยื่นให้ชานยอลสำรวจ ไรหนวดเขียวขรึ้มขึ้นบริเวณรอบๆ ยามลูบสัมผัสแล้วหยาบมือพิลึก ใบหน้าหวานรู้สึกเขินอายเมื่อขยับเข้าไปใกล้ชายหนุ่มมากขึ้นเรื่อยๆ
สองสายตาสบประสานกันอย่างไม่ตั้งใจ ใบหน้าคมจดจ้องคนตรงหน้าอย่างหลงใหล วันนี้ทั้งสองควรเผยความต้องการในใจที่เรียกร้องหากันมาตลอด ฝ่ามือใหญ่สัมผัสท้ายทอยเนียนขาวโน้มเข้าหา ริมฝีปากหนาจูบสัมผัสเบาๆก่อนเพิ่มความเร่าร้อน ลิ้นเปียกชื้นสอดเข้าโพรงปากหวานฉ่ำที่ยั่วยวน คนตัวเล็กกว่าหยั่งเชิงด้วยการดันแผงอกที่กำลังโน้มเข้าหาหนักหน่วง
"อื้ออ พี่คริส.." ผละออกมาใช้นิ้วเล็กปิดริมฝีปากตัวเองไว้ด้วยความเขินอาย
"เรายังน่าทานกว่าคุ๊กกี้เสียอีก" ดวงตาคมฉายแววร้อมรุ่ม ไม่บอกก็รู้ว่าตอนนี้สิ่งที่ร่างสูงต้องการทานไม่ใช่ขนมคุ๊กกี้ตรงหน้า หากแต่เป็นหนุ่มน้อยหน้าตาน่ารักที่ชื่อว่าปาร์คชานยอล ร่างสูงใช้สายตาสัมผัสโลมเลียร่างขาวเนียน เสื้อเชิ๊ตนักศึกษาสีขาวร่นลงเผยให้เห็นหัวไหล่กลมกลึง นิ้วยาวใช้ความว่องไวปลดกระดุมด้วยความชำนาญการ แม้จะห่างหายจากเรื่องอย่างว่ามาพอสมควร แต่นี่คือสัญชาตญาณดิบที่อยู่ภายในจิตใจของเขา ใบหน้าคมซุกลงข้างลำคอ ปลายจมูกโด่งสูดดมกลิ่นหอมอ่อนๆ เขาใช้ปากขบเลียเบาๆจากหัวไหล่จนถึงต้นคอขาว ลิ้นร้อนแตะติ่งหูของอีกคนจนร่างโปร่งสั่นสะท้าน
"อื้ออ พี่คริส เดี๋ยวมีคนเห็น..."
"แต่พี่ไม่ไหว.." เสียงเข้มออดอ้อนขณะคลอเคลียเนินอกขาวนุ่มมือ
"อืม..ชานยอล ตรงนี้ละกัน พี่ไม่ทนแล้ว..." กระซิบข้างหูแผ่วเบา ใบหน้าหวานแดงก่ำเมื่อถูกเล้าโลมหนักขึ้นเรื่อยๆ
ฝ่ามือเล็กหยิบรีโมทขึ้นมากดล็อครหัสผ่านที่หน้าประตูเพื่อป้องกันคนด้านนอก โชคดีที่วันนี้ทั้งพ่อและแม่ของเขามีงานเลี้ยงจนถึงดึก ในช่วงเวลามืดค่ำคนรับใช้ในบ้านก็ไม่ค่อยเข้ามายุ่มย่ามในตัวคฤหาสน์ ยกเว้นแต่จะถูกเรียกตัว
ร่างโปร่งนอนราบลงกับพรมขนาดใหญ่โดยมีร่างสูงนอนทาบทับ ซิบกางเกงถูกรูดออกช้าๆ คริสใช้ปลายเท้าเขี่ยกางเกงนักศึกษาออกจากร่างของชานยอล ปลายลิ้นไล้เลียที่ลำคอลากขึ้นลง ริมฝีปากเล็กถูกขบดูดจนสีแดงเปลี่ยนเป็นซีดเซียว ผิวเนียนถูกบีบเคล้นจนขึ้นรอย ฝ่ามือสอดล้วงไปใต้ชั้นในขาวที่ปกปิดความเขินอายไว้
"อ๊ะ.." เสียงร้องจากร่างโปร่งเมื่อถูกสัมผัสแกนกายที่เริ่มตื่นตัว
ฝ่ามือบางรั้งข้อมือชายหนุ่มไว้เพราะความเขินอาย คริสใช้ความว่องไวจับมือเล็กมาลูบเป้ากางเกงที่โป่งนูนของตนเองพร้อมรอยยิ้มขำ
"ไม่ต้องจับข้อมือพี่ จับไอ้นี่ไว้พอ" อวัยวะแข็งขืนถูกปลุกจนตื่น ดวงตากลมโตเบิกกว้างเมื่อสัมผัสแกนกายของรุ่นพี่สุดหล่อเป็นครั้งแรก
"พี่คริส...ผมกลัว" เปล่งเสียงพูดออกไปด้วยความหวั่นเกรง
"กลัวอะไรหืม มันแค่ใหญ่กว่าของเรา" งับปลายจมูกหยอกล้ออีกฝ่าย
ร่างสูงสอนการใช้ตัณหาทางกายตามความต้องการของธรรมชาติ ฝ่ามือเล็กล้วงเข้าไปใต้ชั้นใน ชักรูดแผ่วเบาก่อนเร่งจังหวะเพิ่มขึ้น ร่างสูงเกร็งตัวด้วยความเสียวซ่าน แผ่นหลังงุ้มงอลง จมูกโด่งซุกไซ้เนินอกนิ่มมือ แม้ไม่ได้ใหญ่โตแบบหญิงสาวแต่ก็ช่วยสร้างอารมณ์ไม่น้อย ลิ้นยาวสะกิดเลียยอดอกที่แข็งชูชัน สีเนื้ออมชมพูล่อสายตาให้เพลิดเพลินจนแทบไม่อยากผละออก ริมฝีปากหนากอบกุมดึงดูด ร่างโปร่งซู๊ดปากระบายความกระสัน หนุ่มน้อยถูกพลิกร่างหันโก้งโค้ง ฝ่ามือสากลากไล้แผ่นหลังขึ้นลง
คริสใช้ริมฝีปากสัมผัสตามร่างกายขาวนวนเนียนแผ่วเบา ฝ่ามือแยกก้อนเนื้อกลมด้านหลังออก ปลายลิ้นตวัดเลียช่องทางสวรรค์ที่เต้นตุบรอการตอบรับ ใบหน้าหวานเหยเกด้วยความเสียว แม้จะเขินอายเพียงใดแต่ก็ไม่สามารถปฎิเสธความต้องการในใจได้อีก สะโพกมนส่ายไปมา กระเด้งตอบรับเรียวลิ้นที่กำลังวาดลาดลาย ส่วนปลายถูกจ่อที่ประตูสวรรค์ก่อนที่จะถูกกดยัดเข้าไปเจอความคับแน่น นิ้วเล็กจิกพื้นพรมขยำไว้เมื่อรู้สึกเจ็บหน่วงภายใน
"ฮรึกก พี่คริส ผมเจ็บ.." เหงื่อกาฬค่อยๆซึมโผล่พ้นผิวกาย
"อดทนนิดนึงนะสักพักจะไม่เจ็บแล้ว เราอย่าเกร็งสิครับ" ปลอบประโลมร่างโปร่งที่ถูกสอดใส่แกนกายจนสุด สะโพกหนาขยับเข้าออกช้าๆ ฝ่ามือใหญ่รั้งเอวเล็กเข้าหาตัวหลายครั้ง
แม้หิมะข้างนอกจะตกโปรยปราย แต่ภายในตัวบ้านยังมีเตาผิงทำหน้าที่ให้ความอบอุ่น เงาสะท้อนบนพื้นปรากฎร่างชายหนุ่ม 2 คนกำลังสุขสมจนเพลิงราคะแทบลุกไหม้ ชานยอลใช้ปลายลิ้นดูดเลียนิ้วยาวไว้เพื่อปิดเสียงน่าอายที่เล็ดลอดออกมา
"อ๊าาา แฮ่กก ผมเสียวมากเลย" ส่ายร่อนสะโพกเข้าหาแกนกายเมื่อถูกกระตุ้นความต้องการจนแทบระเบิด
"อืมมม น้องชานอร่อยจังเลยครับ" ครางต่ำในลำคอ ใบหน้าคมซุกลงตรงแผ่นหลัง ดูดเลียผิวกายจนแดงเป็นจ้ำ ฝ่ามือฟาดก้นบีบเคล้นจนขึ้นรอยนิ้ว
แกนกายขนาดใหญ่ถูกสอดเข้าออกหนักหน่วง เขาถอนส่วนปลายออกจนเกือบสุดและกระแทกกระทั้นตามอารมณ์ความรู้สึก สะโพกสะเทือนตามแรงสั่นสะท้านที่คริสมอบให้ ไม่นานร่างโปร่งก็หวีดร้องหอบเหนื่อย น้ำรักขาวขุ่นฉีดพ่นเลอะพื้นพรม ฝ่ามือหนาชักรูดส่วนน่ารักให้รุ่นน้องกระตุกเกร็งทั่วร่าง ชานยอลถูกจับพลิกเปลี่ยนท่าทางขึ้นมานั่งทับบนแกนกาย ดวงตาคมเหลือบมองเห็นกล่องช็อคโกแลตที่หล่นอยู่ข้างเตาผิงจนละลายเยิ้ม คริสนึกสนุกโดยหยิบกล่องขนมหวานที่แปรสภาพเป็นน้ำท็อปปิ้งราดรินบนร่างโปร่ง ผิวขาวเลอะเทอะไปด้วยกลิ่นหอมของวานิลลา ริมฝีปากหนายกยิ้มพอใจ เขาโน้มใบหน้าลงใช้ปลายลิ้นเลียเก็บกินตามริมฝีปากนิ่มหยุ่น เนินอก ลำคอ จนอีกคนเสียวสยิว ส่วนล่างยังทำหน้าที่บดขยี้โยกเข้าหาอย่างรื่นรมย์
"พี่...พี่คริสสุดยอด อื้ออ ทำไมพี่กินช็อคโกแลตแล้วล่ะฮะ"
"อ่าา..ถ้าอยู่บนตัวเราถึงหวานแค่ไหนพี่ก็เลีย"
กิจกรรมระเริงรักยังคงดำเนินต่อไป แกนกายบวมเปล่งเกร็งกระตุกเมื่อถึงจุดสุดยอด ร่างสูงปล่อยน้ำขาวขุ่นฉีดใส่ร่องสวรรค์ด้านหลัง ทั้งสองจูบปากสอดลิ้นดูดตอบซึ่งกันและกัน ใบหน้าคมอมยิ้มกับความสวยน่ารักของรุ่นน้องที่แอบชอบมา 2 ปี ต่อจากนี้ทั้งเขาและชานยอลจะใช้คำว่า "คู่รัก" ที่คบหาดูใจกัน.......
"พี่ไม่ชอบทานของหวาน" คือคำพูดที่คริสรุ่นพี่สุดหล่อเคยพูดไว้ บัดนี้ทั้งหัวใจและความชอบเปลี่ยนแปลงไปแล้วจากการชิมช็อคโกแลตรสชาติหอมหวานในวันนั้น
จบบริบูรณ์