บ้าน
สิ่งที่คุณกำลังจะได้อ่านต่อไปนี้เป็นไดอารี่ของคนสองคนที่อาศัยอยู่ในหอเดียวกันแต่อยู่คนละชั้น คนหนึ่งอยู่ชั้นบน อีกคนอยู่ชั้นล่าง พวกเขาไม่รู้จักกัน มีแค่คำเรียก Upstair Girl DownStair Boy..
160106
น้องคนนั้นที่อยู่ชั้นบน วันนี้เราเจอกันอีกแล้ว
เจอกันทีไรก็ชอบยิ้มให้กันทุกที คนอะไรทำไมน่ารักขนาดนั้น
จะรู้ตัวบ้างมั้ยว่าทำใครเค้าหวั่นไหว
160106
พี่คนนั้นที่อยู่ชั้นล่าง ถึงจะได้เจอกันไม่บ่อย แต่ทำไมถึงเผลอนึกหน้าเค้าทุกทีเลย
ยิ่งวันนี้พี่เค้ายิ้มตอบเป็นครั้งแรก เรายิ่งจะตาย
ทำไมถึงน่ารักขนาดนี้นะ
พี่คนนั้นที่อยู่ชั้นล่าง ถึงจะได้เจอกันไม่บ่อย แต่ทำไมถึงเผลอนึกหน้าเค้าทุกทีเลย
ยิ่งวันนี้พี่เค้ายิ้มตอบเป็นครั้งแรก เรายิ่งจะตาย
ทำไมถึงน่ารักขนาดนี้นะ
160115
นึกถึงน้องเค้าอีกแล้ว พอคิดถึงรอยยิ้มสดใส แววตาร่าเริง ท่าเทิงเขินๆแบบนั้นก็อดไม่ได้ที่จะแต่งเพลง
‘Hello Upstair girl
I’m your downstair boy
너의 모든 것들이 난 정말 궁금해
ทุกๆอย่างเกี่ยวกับคุณ ผมอยากรู้จริงๆนะ
네가 무얼 하는지
ว่าคุณกำลังทำอะไรอยู่
남자친구는 있는지
ว่าคุณมีแฟนแล้วหรือยัง
네가 좋아하는 노래는 어떤 건지
ว่าเพลงที่คุณชอบฟังจะเป็นแบบไหนกัน
’
อยากให้เขาได้ฟังจัง แต่ก็….
ไม่กล้าพอ
160115
ผู้ชายห้องข้างล่างเสียงดังจัง พรุ่งนี้เรามีสอบนะ เราเลยลงไปเตือน แต่รู้มั้ยเราเจออะไร
เจ้าของห้องนั้นคือรุ่นพี่คนนั้น!
ตอนนั้นเราเคาะประตูเรียกเขา รอแปบนึงก็มีคนมาเปิดประตู เราอ้าปากเตรียมจะพูดแต่แล้วก็ใบ้กิน จะหงุดหงิดเปลี่ยนเป็นเขิน พี่คนนั้นยืนอยู่ข้างหน้าเรา สีหน้าเขาตกใจนิดหน่อย ก่อนที่เขาจะพูด
‘น้อง…’ คำแรกที่เขาพูดกับเรา พอเค้าพูดจบเราถึงได้มีสติ เราบอกเขาไปว่าเพลงเพราะนะ แต่มันดังไปนิดนึง เบาเสียงลงนิดนึงได้มั้ย พี่เขานิ่งไปเลย ทีแรกคิดว่าจะถูกด่า แต่เปล่าพี่เค้ายิ้มกว้างยิ่งกว่าตอนเจอครั้งแรกแล้วตอบกลับมาว่า
‘ขอบคุณนะ’
เรางง…ขอบคุณเรื่องอะไร
ผู้ชายห้องข้างล่างเสียงดังจัง พรุ่งนี้เรามีสอบนะ เราเลยลงไปเตือน แต่รู้มั้ยเราเจออะไร
เจ้าของห้องนั้นคือรุ่นพี่คนนั้น!
ตอนนั้นเราเคาะประตูเรียกเขา รอแปบนึงก็มีคนมาเปิดประตู เราอ้าปากเตรียมจะพูดแต่แล้วก็ใบ้กิน จะหงุดหงิดเปลี่ยนเป็นเขิน พี่คนนั้นยืนอยู่ข้างหน้าเรา สีหน้าเขาตกใจนิดหน่อย ก่อนที่เขาจะพูด
‘น้อง…’ คำแรกที่เขาพูดกับเรา พอเค้าพูดจบเราถึงได้มีสติ เราบอกเขาไปว่าเพลงเพราะนะ แต่มันดังไปนิดนึง เบาเสียงลงนิดนึงได้มั้ย พี่เขานิ่งไปเลย ทีแรกคิดว่าจะถูกด่า แต่เปล่าพี่เค้ายิ้มกว้างยิ่งกว่าตอนเจอครั้งแรกแล้วตอบกลับมาว่า
‘ขอบคุณนะ’
เรางง…ขอบคุณเรื่องอะไร
160616
เมื่อคืนมีเรื่องใหญ่ มีคนมาเคาะประตู แล้วคนคนนั้นก็คือน้องคนที่อยู่ชั้นบน
เค้าชมเพลงที่ผมแต่ง จะรู้บ้างมั้ยว่าผมแต่งให้เขา อ่า ว่าแล้วก็หยิบกีตาร์มาแต่งเพลงอีกดีกว่า
เด็กน้อยคนที่อยู่ชั้นล่างคนนั้น ผมอยากรู้จักคุณมากกว่านี้
คุณชื่ออะไร มีแฟนหรือยัง ชอบฟังเพลงแนวไหน ผมอยากให้คุณเป็นตัวโน๊ตของผม
มันคงเป็นเพลงที่สมบูรณ์แบบ แค่เพียงคุณบอกว่าคิดเหมือนกันกับผม
160616
เพลงนั้นที่เขาแต่งแอบร้องให้เรารึเปล่านะ ย๊า แบมแบม นี่นายจะคิดเองไม่ได้นะ!
นายไม่ควรหลงตัวเองแบบนี้ แต่ว่า…มันก็น่าคิดนะ ‘Upstair Girl’…
โอ้! ใจเต้นแรงเลย! ไม่นะแบม นายไม่ควรเขินแค่เนื้อเพลงสิ
ให้ตาย… นี่… พี่ 324 พี่มารับผิดชอบผมเลย มาดูแลหัวใจผมไปตลอดเลยนะ
.
.
.
555555555 นายนี่เพ้อเจ้อจริงๆ
เพลงนั้นที่เขาแต่งแอบร้องให้เรารึเปล่านะ ย๊า แบมแบม นี่นายจะคิดเองไม่ได้นะ!
นายไม่ควรหลงตัวเองแบบนี้ แต่ว่า…มันก็น่าคิดนะ ‘Upstair Girl’…
โอ้! ใจเต้นแรงเลย! ไม่นะแบม นายไม่ควรเขินแค่เนื้อเพลงสิ
ให้ตาย… นี่… พี่ 324 พี่มารับผิดชอบผมเลย มาดูแลหัวใจผมไปตลอดเลยนะ
.
.
.
555555555 นายนี่เพ้อเจ้อจริงๆ
160129
วันนี้นอนไม่หลับ เครียดเรื่องสอบเลยลุกขึ้นมาเขียนระบายอยู่ตอนนี้แล้วก็ได้ยินเสียงฝีเท้าจากน้อง 424
เท้าเล็กๆนั้นดังขึ้นเป็นครั้งคราว ไม่ได้ดังมากจนน่ารำคาญ นี่ตีสองแล้วนะ อยากรู้จังว่าน้องทำอะไรอยู่
ระหว่างที่เดินไปจะคิดถึงกันบ้างมั้ยนะ จะเป็นเหมือนกันมั้ยที่เอาแต่นั่งคิดถึงอีกคนอยู่อย่างนี้
160129
พรุ่งนี้มีสอบเต้นรำ อยากจะบ้าจัง ไม่แม่นจังหวะ ซ้อมอยู่หลายรอบก็พลาด
อยากให้พี่ 324 สอนจังหวะให้จัง
.
.
.
ไอ้บ้า! น่าไม่อาย
160130
คืนนี้ได้ยินเสียงเท้าอีกแล้ว แต่มีเสียงเพลงคลออยู่ด้วย นี่เพลงลีลาศนี่
นั่นน้องเขาเต้นผิดอยู่นะ ควรจะบอกดีมั้ย….
160130
วันนี้มีโพสอิทสีเขียวแปะอยู่หน้าห้อง เค้าวาดเป็นรูปการ์ตูนตลกๆ รอยเท้าของลิงที่เหมือนหาของอะไรบางอย่าง พร้อมข้อความลายมือหวัดๆว่า ‘เสต็ปลิงเดินหากล้วย ลองจำดู จะได้เต้นตามได้’ (324) ผมถึงกับต้องย้อนดูมันอีกรอบ ใช่จริงๆด้วย…นี่เสต็ปการเต้น นี่เขากำลังอยากช่วยเราหรอเนี่ย ทำไมน่ารักแบบนี้นะ
Ps.คิดว่าต้องเต้นให้เบากว่านี้ กลัวพี่เค้าดุจัง
วันนี้มีโพสอิทสีเขียวแปะอยู่หน้าห้อง เค้าวาดเป็นรูปการ์ตูนตลกๆ รอยเท้าของลิงที่เหมือนหาของอะไรบางอย่าง พร้อมข้อความลายมือหวัดๆว่า ‘เสต็ปลิงเดินหากล้วย ลองจำดู จะได้เต้นตามได้’ (324) ผมถึงกับต้องย้อนดูมันอีกรอบ ใช่จริงๆด้วย…นี่เสต็ปการเต้น นี่เขากำลังอยากช่วยเราหรอเนี่ย ทำไมน่ารักแบบนี้นะ
Ps.คิดว่าต้องเต้นให้เบากว่านี้ กลัวพี่เค้าดุจัง
160131
มีโพสอิทสีชมพูมาแปะหน้าห้องพร้อมกับถุงร้านสะดวกซื้อ
‘สอบผ่านแล้ว เย้เย้! ของขอบคุณจากน้อง 424’
ผมเปิดถุงออกดู ในนั้นคือกล้วยหวีหนึ่ง
‘เด็กบ๊อง’ ผมพูดกับตัวเองอย่างนั้นทั้งๆที่กำลังยิ้มอยู่ แล้วมื้อเย็นวันนี้ก็คือเจ้ากล้วยสีเหลือง
160211
วันนี้กลุ่มของเราพากันไปเลี้ยงส่งเพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มที่ผับ ตอนแรกก็ไม่อยากไป แต่นั่นเพื่อนสนิทในกลุ่มเลยต้องไป
ตอนแรกก็อยากรีบกลับ ง่วงแล้ว อยากนอน แต่พอวงดนตรีขึ้นเท่านั้นล่ะ!
นั่นพี่คนนั้นนี่!!
พี่ห้อง324 เป็นนักดนตรีของที่นี่! พระเจ้า! เขาเท่ชะมัด!
พี่เขาเป็นมือกีตาร์ ลุควันนี้ต่างจากที่เคยเห็น หล่อสุดๆ!!
พี่เขาใส่เสื้อยืดขาดๆ กับแจ็คเก็ตยีนส์ สวมหมวกไหมพรมสีน้ำเงินเข้ม กับกางเกงยีนส์เซอๆ
เท่มากๆ เขาชื่ออะไร อยากรู้ชื่อเขาจัง
วันนี้กลุ่มของเราพากันไปเลี้ยงส่งเพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มที่ผับ ตอนแรกก็ไม่อยากไป แต่นั่นเพื่อนสนิทในกลุ่มเลยต้องไป
ตอนแรกก็อยากรีบกลับ ง่วงแล้ว อยากนอน แต่พอวงดนตรีขึ้นเท่านั้นล่ะ!
นั่นพี่คนนั้นนี่!!
พี่ห้อง324 เป็นนักดนตรีของที่นี่! พระเจ้า! เขาเท่ชะมัด!
พี่เขาเป็นมือกีตาร์ ลุควันนี้ต่างจากที่เคยเห็น หล่อสุดๆ!!
พี่เขาใส่เสื้อยืดขาดๆ กับแจ็คเก็ตยีนส์ สวมหมวกไหมพรมสีน้ำเงินเข้ม กับกางเกงยีนส์เซอๆ
เท่มากๆ เขาชื่ออะไร อยากรู้ชื่อเขาจัง
160212
กลับมาจากเล่นที่ผับ วันนี้มีกลุ่มเด็กๆมาเลี้ยงส่งเพื่อน ผับเลยคึกยิ่งกว่าปกติ
เหมือนจะเห็นน้องห้อง 424 ด้วย สงสัยเราจะดื่มมากไปแล้ว โอยยย….เขียนไม่ไหวแล้ว ปวดหัว ขอนอนดีกว่า
160220
วันนี้มีเรื่องน่าเขินสุดๆไปเลย!! >///<
วันนี้วันหยุด คนทั้งหอหายเกลี้ยงเพราะช่วงนี้เป็นวันหยุดยาว เค้าเลยกลับบ้านกัน
แต่บ้านเราอยู่ไทยอะ ไม่มีตังค์เลยอดกลับ! (แย่สุดๆ!) อยู่ว่างๆเราก็เลยเอาผ้าไปซักที่เครื่องซักผ้าข้างล่างหอ
ระหว่างที่เดินไปเราก็คิดถึงเรื่องพี่คนนั้น หลังจากวันนั้นก็ไม่เจอพี่ 324 เลย เสียงเพลงตอนกลางคืนก็หายไปด้วย
เป็นอะไรรึเปล่านะ แอบเป็นห่วงจัง (ชั่วร้ายมาก ทำให้เราเป็นห่วง!)
แล้วระหว่างที่เรากำลังคิดอยู่ ตอนนั้นเอง! เราดันเจอพี่เค้า!
พี่ก็ลงมาซักผ้าเหมือนกัน แต่โอ๊ะโอ่! เครื่องซักว่างอยู่เครื่องเดียว
‘ซักก่อนเลย’ เขาบอกกับเราแบบนี้ ฮือ ทำไงดี พอได้มาคุยใกล้ๆแบบนี้แล้วตื่นเต้นจัง วันนี้พี่เค้าก็เท่อีกแล้ว เสื้อยืด กางเกงบาส หัวยุ่งๆ เสียบหูฟังอยู่ข้างเดียว อีกข้างหนึ่งหลุด เหยียบอีแตะสลับข้าง (น่ารักจัง)
‘เอ่อ พี่ก่อนเลยดีกว่า’ เราบอกแบบนี้ แล้วรู้มั้ยพี่เค้าตอบว่าอะไร! พี่เค้าส่ายหัวยุ่งๆของเขาแล้วยิ้มพร้อมกับบอกว่า!
‘ไม่อะ อย่าดื้อดิ ดื้อแล้วไม่รักนา เอ้ย ไม่น่ารักนา’ >///< ยิ้มแบบนั้นโคตรทะเล้นเลย
‘อื้อ’ เราตอบไปแบบนั้น พาโบ! พาโบมาก! ทำไมไม่ชวนคุยต่อ!
แล้วพอเราซัก หวังลึกๆให้พี่เค้านั่งรอเครื่องซักผ้าเพราะมีอีกเครื่องกำลังจะเสร็จ แต่แป่ววว โทรศัพท์พี่เขามา เหมือนเพื่อนโทรตาม แล้วเขาก็รีบวิ่งขึ้นห้องพร้อมกับตะกร้าผ้าและหัวใจเราไป…
พี่ครับ! หัวใจผมอยากโดนผงซักฟอก กลับลงมาซักผ้าก่อนสิ!
Ps.ทำไมนายเป็นเด็กแบบนี้นะแบม!
วันนี้มีเรื่องน่าเขินสุดๆไปเลย!! >///<
วันนี้วันหยุด คนทั้งหอหายเกลี้ยงเพราะช่วงนี้เป็นวันหยุดยาว เค้าเลยกลับบ้านกัน
แต่บ้านเราอยู่ไทยอะ ไม่มีตังค์เลยอดกลับ! (แย่สุดๆ!) อยู่ว่างๆเราก็เลยเอาผ้าไปซักที่เครื่องซักผ้าข้างล่างหอ
ระหว่างที่เดินไปเราก็คิดถึงเรื่องพี่คนนั้น หลังจากวันนั้นก็ไม่เจอพี่ 324 เลย เสียงเพลงตอนกลางคืนก็หายไปด้วย
เป็นอะไรรึเปล่านะ แอบเป็นห่วงจัง (ชั่วร้ายมาก ทำให้เราเป็นห่วง!)
แล้วระหว่างที่เรากำลังคิดอยู่ ตอนนั้นเอง! เราดันเจอพี่เค้า!
พี่ก็ลงมาซักผ้าเหมือนกัน แต่โอ๊ะโอ่! เครื่องซักว่างอยู่เครื่องเดียว
‘ซักก่อนเลย’ เขาบอกกับเราแบบนี้ ฮือ ทำไงดี พอได้มาคุยใกล้ๆแบบนี้แล้วตื่นเต้นจัง วันนี้พี่เค้าก็เท่อีกแล้ว เสื้อยืด กางเกงบาส หัวยุ่งๆ เสียบหูฟังอยู่ข้างเดียว อีกข้างหนึ่งหลุด เหยียบอีแตะสลับข้าง (น่ารักจัง)
‘เอ่อ พี่ก่อนเลยดีกว่า’ เราบอกแบบนี้ แล้วรู้มั้ยพี่เค้าตอบว่าอะไร! พี่เค้าส่ายหัวยุ่งๆของเขาแล้วยิ้มพร้อมกับบอกว่า!
‘ไม่อะ อย่าดื้อดิ ดื้อแล้วไม่รักนา เอ้ย ไม่น่ารักนา’ >///< ยิ้มแบบนั้นโคตรทะเล้นเลย
‘อื้อ’ เราตอบไปแบบนั้น พาโบ! พาโบมาก! ทำไมไม่ชวนคุยต่อ!
แล้วพอเราซัก หวังลึกๆให้พี่เค้านั่งรอเครื่องซักผ้าเพราะมีอีกเครื่องกำลังจะเสร็จ แต่แป่ววว โทรศัพท์พี่เขามา เหมือนเพื่อนโทรตาม แล้วเขาก็รีบวิ่งขึ้นห้องพร้อมกับตะกร้าผ้าและหัวใจเราไป…
พี่ครับ! หัวใจผมอยากโดนผงซักฟอก กลับลงมาซักผ้าก่อนสิ!
Ps.ทำไมนายเป็นเด็กแบบนี้นะแบม!
160220
เจอน้องเค้าตอนซักผ้า ทำไมหน้าน้องเค้านิ่งจัง ขนาดหยอดไปแล้วยังตอบมาแค่อื้อเลย
นี่เขาไม่ชอบหน้าเรารึเปล่า?? ใช่แน่ๆ คงรำคาญที่เราชอบร้องเพลงตอนกลางคืน
สงสัยต้องเลิกทำเสียงดังๆซะแล้ว
วันนี้เสียดาย ไอ้เจบีดันโทรตามให้ส่งงานตอนรอน้องเค้าซักผ้า แผนพัง อุตส่าห์จะชวนน้องคุยต่อ
สรุปก็ยังไม่รู้ชื่อเลย…
160224
เสียงเพลงของพี่ห้อง 324 หายไป…
ไม่ได้ยินมาหลายคืนแล้ว เพลงที่แต่งวันนั้นยังไม่จบเลย ทำไมถึงไม่ร้องเพลงแล้วนะ
หรือว่าพี่เค้าไม่อยู่ ย๊า นี่พี่ไม่ควรมีอิทธิพลกับผมขนาดนี้นะ!
.
.
.
.
.
แย่จัง ทำไงดี คิดถึงเสียงเพลงเขาจัง
160302
วันนี้โชคดี ขอบคุณพนักงานหอที่ทำงานพลาด 555
มีจดหมายส่งผิดมาที่ห้อง มันเป็นของน้องห้อง 424 เค้า
ลังเลอยู่นาน จะแค่เอาไปเสียบที่หน้าห้อง หรือจะเคาะให้เขาออกมาเอาดี
…..ไม่ล่ะ เคาะประตูมันโอเวอร์ไป
พอไปถึงห้อง กล่องรับจดหมายน้องล้นมาก พยายามสอดอยู่นานก็ไม่เข้า
‘มีอะไรหรอครับ’ แล้วจู่ๆเสียงน้องเค้าดังขึ้น หันไปก็เห็นน้องกำลังเดินมาที่ห้อง โอ้…นี่เราไม่ได้กำลังดูเหมือนโจรแงะของอยู่ใช่มั้ย
‘พอดีจดหมายมันส่งผิดน่ะเลยจะเอาขึ้นมาให้’ ตอบไปแบบนั้น น้องเค้าตาโต แล้วยื่นมือมารับจดหมาย ตอนนั้นหน้าเค้าน่ารักมาก------------คุณเวลาครับ ช่วยเดินช้าๆหน่อยได้มั้ย
‘ขอบคุณนะครับ ซองนี้สำคัญมาก’ เขาเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้ โอ้…..น่ารักจัง
อยากชวนน้องเค้าคุยต่อ แต่ก็ไม่รู้จะเริ่มยังไง สุดท้ายเลยขอตัวกลับ
เฮ้อ ไอ้มาร์ค จะได้รู้จักร้องเค้าก่อนวันนั้นมั้ยวะ ไม่ได้แล้ว ต้องทำอะไรสักอย่าง
160316
จะสอบไฟนอลแล้ว! อยากจะบ้าตายจัง ช่วงนี้ก็ไม่เจอพี่324เลยด้วย
มีแค่เพลงที่ดังตอนกลางคืน แต่ก็แทบฟังไม่รู้เรื่องเลยเพราะมันเบาๆ
ฟังออกแค่ ‘เจอกันไม่บ่อย รอยยิ้มของคุณ Hello อะไรสักอย่าง แล้วก็จบด้วย คุณมีแฟนหรือยัง’
ร้องวนๆ แก้ๆ อยู่หลายรอบจนเราร้องตามได้ คิคิคิคิ แต่เสียงไม่เพราะเท่าเขาหรอก
จะสอบไฟนอลแล้ว! อยากจะบ้าตายจัง ช่วงนี้ก็ไม่เจอพี่324เลยด้วย
มีแค่เพลงที่ดังตอนกลางคืน แต่ก็แทบฟังไม่รู้เรื่องเลยเพราะมันเบาๆ
ฟังออกแค่ ‘เจอกันไม่บ่อย รอยยิ้มของคุณ Hello อะไรสักอย่าง แล้วก็จบด้วย คุณมีแฟนหรือยัง’
ร้องวนๆ แก้ๆ อยู่หลายรอบจนเราร้องตามได้ คิคิคิคิ แต่เสียงไม่เพราะเท่าเขาหรอก
160316
เพลงใกล้จะเสร็จแล้ว คงทันเวลานะ ต้องทันดิ่
จะต้องให้เขาให้ได้
My Upstair girl
160325
เสียงเพลงหายไปหลายวันแล้ว ทำไมกันนะ…
160325
ไม่มีเวลาเขียนแล้ว ขอจบการเขียนเท่านี้
160408
ได้ยินข่าวลือแปลกๆเกี่ยวกับชั้นล่างว่ามีคนย้ายออกไป รถขนของบรรทุกของเต็มไปหมดเลย
พี่ห้อง 324 จะรำคาญมั้ยเนี่ย มีคนเดินวุ่นที่ชั้นนั้นเยอะเลย
ว่าแล้วก็เดินไปโฉบๆหน้าห้องเขาหน่อยดีกว่า ถึงไม่เจอหน้า เจอประตูห้องก็ยังดี แต่พอเราไปถึง เราก็เจอสิ่งไม่คาดฝัน!
พนักงานขนของเดินออกมาจากห้องพี่เค้า
‘เอ่อ เจ้าของห้องย้ายออกหรอครับ’ เราถามพนักงาน
‘ใช่ครับ เขาให้ผมมาขนของให้’ เรายืนเหวอหลังจากที่ได้ยิน อะไรนะ พี่เค้าย้ายออกไปแล้ว ล ล แล้ว แล้วอย่างนี้…
ก็ไม่ได้เจอกันแล้วสิ…
แค่คิดก็เศร้าแล้ว ยังไม่ทันได้รู้ชื่อ ไม่ทันได้รู้จักกันเลย แล้วพี่เค้าก็ย้ายออกไป แบบนี้ก็อกหักสินะ…
เรายืนอยู่ตรงนั้นสักพัก พอรู้ว่าทำอะไรไม่ได้ ก็เลยเดินคอตกกลับขึ้นมาบนห้อง แล้วก็เห็นอะไรบางอย่างเข้า…
ซองจดหมายสีขาว
มันเสียบอยู่ที่ร่องประตู เราหยิบขึ้นมาดูอย่างงงๆ ทำไมพนักงานหอไม่ใส่ในตู้จดหมาย แต่พอคลี่จดหมายออกดู เราก็เข้าใจ
ตั๋วคอนเสิร์ต Fork song
จาก ห้อง 424
นี่จะเรียกว่าชวนเดทได้มั้ยนะ! ได้สิ เค้าชวนเราไปดูคอนเสิร์ต จะมีวันพรุ่งนี้แล้ว จะแต่งตัวอะไรไปดี!
ได้ยินข่าวลือแปลกๆเกี่ยวกับชั้นล่างว่ามีคนย้ายออกไป รถขนของบรรทุกของเต็มไปหมดเลย
พี่ห้อง 324 จะรำคาญมั้ยเนี่ย มีคนเดินวุ่นที่ชั้นนั้นเยอะเลย
ว่าแล้วก็เดินไปโฉบๆหน้าห้องเขาหน่อยดีกว่า ถึงไม่เจอหน้า เจอประตูห้องก็ยังดี แต่พอเราไปถึง เราก็เจอสิ่งไม่คาดฝัน!
พนักงานขนของเดินออกมาจากห้องพี่เค้า
‘เอ่อ เจ้าของห้องย้ายออกหรอครับ’ เราถามพนักงาน
‘ใช่ครับ เขาให้ผมมาขนของให้’ เรายืนเหวอหลังจากที่ได้ยิน อะไรนะ พี่เค้าย้ายออกไปแล้ว ล ล แล้ว แล้วอย่างนี้…
ก็ไม่ได้เจอกันแล้วสิ…
แค่คิดก็เศร้าแล้ว ยังไม่ทันได้รู้ชื่อ ไม่ทันได้รู้จักกันเลย แล้วพี่เค้าก็ย้ายออกไป แบบนี้ก็อกหักสินะ…
เรายืนอยู่ตรงนั้นสักพัก พอรู้ว่าทำอะไรไม่ได้ ก็เลยเดินคอตกกลับขึ้นมาบนห้อง แล้วก็เห็นอะไรบางอย่างเข้า…
ซองจดหมายสีขาว
มันเสียบอยู่ที่ร่องประตู เราหยิบขึ้นมาดูอย่างงงๆ ทำไมพนักงานหอไม่ใส่ในตู้จดหมาย แต่พอคลี่จดหมายออกดู เราก็เข้าใจ
ตั๋วคอนเสิร์ต Fork song
จาก ห้อง 424
นี่จะเรียกว่าชวนเดทได้มั้ยนะ! ได้สิ เค้าชวนเราไปดูคอนเสิร์ต จะมีวันพรุ่งนี้แล้ว จะแต่งตัวอะไรไปดี!
160408
ป่านนี้น้องห้อง 324 คงได้บัตรคอนเสิร์ตแล้ว
เขาจะมามั้ย แล้วถ้าไม่มาผมจะทำยังไง
ขอให้มาเถอะ….
160409
วันนี้จะไปดูคอนเสิร์ตกับพี่ 424 เราแต่งตัวโอเครึยังนะ โอเคแล้วสิ ชุดนี้ใส่ทีไรทุกคนก็ชมนะ!
เราไปถึงที่จัดคอนเสิร์ตหลังจากที่ประตูเปิดไปแล้วสิบห้านาที ต้องโทษความผิดให้คุณจราจร! รถติดมาก
พี่เค้าจะต้องดุเราแน่ๆ เรามาช้า แต่เปล่า….พี่เขายังไม่มาเลย
เรารอ
ผ่านไป 15 นาที : พี่เค้าก็ยังไม่มา
ผ่านไป 30 นาที : พี่เค้าก็ยังไม่มา วงดนตรีขึ้นแล้ว
ผ่านไป 1 ชม. : เค้าคง….
ไม่มาแล้วล่ะ
เราลุกขึ้นกำลังจะกลับ ไม่อยากรอแล้ว รอตั้งแต่วงแรกจนวงที่สองกำลังขึ้นแล้ว เราจะกลับบ้าน
‘สวัสดีครับ ทุกคน’ เสียงนั่นมัน… เราหันกลับไปแล้วก็สบตากับพี่ 324! พี่เค้าไม่ได้เป็นคนดู แต่เป็นคนแสดงหรอกหรอ!
ตอนนั้นเราตกใจมาก เรายืนค้าง มองเค้านิ่ง พี่เค้ายิ้มให้ ก่อนที่พี่คนที่เป็นร้องนำจะพูดต่อ
‘พวกเรา 7 Gods วันนี้พวกเราดีใจมากๆที่ได้มาร่วมเล่นคอนเสิร์ตระดับประเทศครั้งนี้ และถ้าใครที่ติดตามเราบ่อยๆจะรู้ว่าทุกครั้งที่เราขึ้นแสดงเราจะแต่งเพลงใหม่มาให้ฟังเสมอ เพื่อไม่เป็นการเสียเวลา เราไปฟังกันเลยดีกว่าครับ’ แล้วดนตรีก็เริ่มบรรเลง ทำนองคุ้นหูดังขึ้น เนื้อเพลงที่เคยได้ยินแม้ว่าครั้งนี้จะไม่ได้ถูกพี่เค้าร้องผมก็จำได้ ผมเคยฟังเพลงนี้ พี่เค้าแต่งมันตอนกลางคืน แต่ไม่ใช่เพลง Up stair นะ
วงของพี่ 324 เล่นเพลงต่อไปเรื่อยๆ คนดูชอบวงพี่เค้ามาก ทุกคนร้องตามไปกับพวกเค้า แอบสงสัยไม่ได้ว่าวงพี่เค้าเป็นวงดังใช่มั้ย แต่ผมดันไม่รู้จักซะนี่ เพราะไม่ได้ฟังเพลงแนว Fork
‘เอาล่ะ แล้วก็มาถึงช่วงเวลาที่พวกเราไม่อยากให้มาถึงกันแล้ว เพลงนี้เป็นเพลงสุดท้ายแล้วครับ เป็นเพลงล่าสุดที่มือกีตาร์ของเราแต่งขึ้น เดี๋ยวให้เขาเล่าที่มากันสักนิดหน่อยดีกว่า’ พี่ร้องนำพูด (รู้สึกจะชื่อเจบีสักอย่างนี่ล่ะ เห็นคนเค้าเรียกกัน)
‘สวัสดีครับ ผมมาร์ค มือกีต้าร์ 7Gods’ เสียงคนกรี๊ดดังขึ้น พี่เค้าชื่อมาร์คหรอ ชื่อเท่จัง
‘เพลงนี้เป็นเพลงที่ผมเพิ่งแต่งขึ้นเพราะเก็บความชอบที่มีต่อคนแปลกหน้าคนหนึ่งไม่ไหว’ ดวงตาเขาจ้องตรงมาทางผม
‘ผมไม่รู้จักอะไรเค้าเลย ไม่รู้ว่าชื่ออะไร ไม่รู้ว่าอายุเท่าไร ผมรู้แค่เค้าอยู่หอเดียวกับผม ถัดจากผมไป1ชั้น’ เขายังคงมองมาที่ผม รอยยิ้มและแววตาชวนฝันกำลังทำให้ใจผมเต้นโครมคราม เค้าก็ชอบผมเหมือนกัน เพลงนั้นที่เค้าแต่ง หมายถึงผมใช่มั้ย
‘ผมก็เลยแต่งเพลงนี้ขึ้นมาให้เค้า Up stair girl ไปฟังกันเลยครับ’ แล้วเสียงกีต้าร์ก็ดังขึ้นเป็นทำนองคุ้นหู…
ป่านนี้น้องห้อง 324 คงได้บัตรคอนเสิร์ตแล้ว
เขาจะมามั้ย แล้วถ้าไม่มาผมจะทำยังไง
ขอให้มาเถอะ….
160409
วันนี้จะไปดูคอนเสิร์ตกับพี่ 424 เราแต่งตัวโอเครึยังนะ โอเคแล้วสิ ชุดนี้ใส่ทีไรทุกคนก็ชมนะ!
เราไปถึงที่จัดคอนเสิร์ตหลังจากที่ประตูเปิดไปแล้วสิบห้านาที ต้องโทษความผิดให้คุณจราจร! รถติดมาก
พี่เค้าจะต้องดุเราแน่ๆ เรามาช้า แต่เปล่า….พี่เขายังไม่มาเลย
เรารอ
ผ่านไป 15 นาที : พี่เค้าก็ยังไม่มา
ผ่านไป 30 นาที : พี่เค้าก็ยังไม่มา วงดนตรีขึ้นแล้ว
ผ่านไป 1 ชม. : เค้าคง….
ไม่มาแล้วล่ะ
เราลุกขึ้นกำลังจะกลับ ไม่อยากรอแล้ว รอตั้งแต่วงแรกจนวงที่สองกำลังขึ้นแล้ว เราจะกลับบ้าน
‘สวัสดีครับ ทุกคน’ เสียงนั่นมัน… เราหันกลับไปแล้วก็สบตากับพี่ 324! พี่เค้าไม่ได้เป็นคนดู แต่เป็นคนแสดงหรอกหรอ!
ตอนนั้นเราตกใจมาก เรายืนค้าง มองเค้านิ่ง พี่เค้ายิ้มให้ ก่อนที่พี่คนที่เป็นร้องนำจะพูดต่อ
‘พวกเรา 7 Gods วันนี้พวกเราดีใจมากๆที่ได้มาร่วมเล่นคอนเสิร์ตระดับประเทศครั้งนี้ และถ้าใครที่ติดตามเราบ่อยๆจะรู้ว่าทุกครั้งที่เราขึ้นแสดงเราจะแต่งเพลงใหม่มาให้ฟังเสมอ เพื่อไม่เป็นการเสียเวลา เราไปฟังกันเลยดีกว่าครับ’ แล้วดนตรีก็เริ่มบรรเลง ทำนองคุ้นหูดังขึ้น เนื้อเพลงที่เคยได้ยินแม้ว่าครั้งนี้จะไม่ได้ถูกพี่เค้าร้องผมก็จำได้ ผมเคยฟังเพลงนี้ พี่เค้าแต่งมันตอนกลางคืน แต่ไม่ใช่เพลง Up stair นะ
วงของพี่ 324 เล่นเพลงต่อไปเรื่อยๆ คนดูชอบวงพี่เค้ามาก ทุกคนร้องตามไปกับพวกเค้า แอบสงสัยไม่ได้ว่าวงพี่เค้าเป็นวงดังใช่มั้ย แต่ผมดันไม่รู้จักซะนี่ เพราะไม่ได้ฟังเพลงแนว Fork
‘เอาล่ะ แล้วก็มาถึงช่วงเวลาที่พวกเราไม่อยากให้มาถึงกันแล้ว เพลงนี้เป็นเพลงสุดท้ายแล้วครับ เป็นเพลงล่าสุดที่มือกีตาร์ของเราแต่งขึ้น เดี๋ยวให้เขาเล่าที่มากันสักนิดหน่อยดีกว่า’ พี่ร้องนำพูด (รู้สึกจะชื่อเจบีสักอย่างนี่ล่ะ เห็นคนเค้าเรียกกัน)
‘สวัสดีครับ ผมมาร์ค มือกีต้าร์ 7Gods’ เสียงคนกรี๊ดดังขึ้น พี่เค้าชื่อมาร์คหรอ ชื่อเท่จัง
‘เพลงนี้เป็นเพลงที่ผมเพิ่งแต่งขึ้นเพราะเก็บความชอบที่มีต่อคนแปลกหน้าคนหนึ่งไม่ไหว’ ดวงตาเขาจ้องตรงมาทางผม
‘ผมไม่รู้จักอะไรเค้าเลย ไม่รู้ว่าชื่ออะไร ไม่รู้ว่าอายุเท่าไร ผมรู้แค่เค้าอยู่หอเดียวกับผม ถัดจากผมไป1ชั้น’ เขายังคงมองมาที่ผม รอยยิ้มและแววตาชวนฝันกำลังทำให้ใจผมเต้นโครมคราม เค้าก็ชอบผมเหมือนกัน เพลงนั้นที่เค้าแต่ง หมายถึงผมใช่มั้ย
‘ผมก็เลยแต่งเพลงนี้ขึ้นมาให้เค้า Up stair girl ไปฟังกันเลยครับ’ แล้วเสียงกีต้าร์ก็ดังขึ้นเป็นทำนองคุ้นหู…
윗집 여자
ผู้หญิงที่อยู่ชั้นบน
마주칠 때면웃음짓던
เจอกันทีไรก็มักจะยิ้มให้ผมเสมอ
그 눈빛이 눈 감으면 아른거리고
เมื่อผมหลับตาลง แววตาคู่นั้นก็มักจะปรากฏขึ้นมา
햇살 같은 해맑은 그 미소가
รอยยิ้มที่สดใสเหมือนกับแสงอาทิตย์นั่น
별빛처럼 쏟아져
เปล่งประกายราวกับแสงดวงดาว
내 머릿속에 쏟아져
แน มอริทโซเก โซดาจยอ
ไหลรินเข้ามาในหัวของผมจนล้นไปหมด
------ นี่มันตอนที่ผมยิ้มให้เขานี่ -----
ผู้หญิงที่อยู่ชั้นบน
마주칠 때면웃음짓던
เจอกันทีไรก็มักจะยิ้มให้ผมเสมอ
그 눈빛이 눈 감으면 아른거리고
เมื่อผมหลับตาลง แววตาคู่นั้นก็มักจะปรากฏขึ้นมา
햇살 같은 해맑은 그 미소가
รอยยิ้มที่สดใสเหมือนกับแสงอาทิตย์นั่น
별빛처럼 쏟아져
เปล่งประกายราวกับแสงดวงดาว
내 머릿속에 쏟아져
แน มอริทโซเก โซดาจยอ
ไหลรินเข้ามาในหัวของผมจนล้นไปหมด
------ นี่มันตอนที่ผมยิ้มให้เขานี่ -----
Hello upstair girl
I’m your downstair boy
너의 모든 것들이 난 정말 궁금해
ทุกๆอย่างเกี่ยวกับคุณ ผมอยากรู้จริงๆนะ
네가 무얼 하는지
ว่าคุณกำลังทำอะไรอยู่
남자친구는 있는지
ว่าคุณมีแฟนแล้วหรือยัง
네가 좋아하는 노래는 어떤 건지
ว่าเพลงที่คุณชอบฟังจะเป็นแบบไหนกัน
------ ตาคู่นั้นมองมาที่ผมราวกับกำลังร้องเพลงให้ผมฟังคนเดียว ตอนนี้ผมได้ยินแค่เค้า เห็นแค่เค้า ทั้งโดมมีเพียงแค่เราสองคน -------
가끔씩 들려오는 너의 발자국 소리
เสียงฝีเท้าของคุณที่ได้ยินเป็นบางครั้งบางคราว
넌 지금 그 위에서 뭐를 하고 있을까
ตอนนี้ที่ชั้นบนคุณจะกำลังทำอะไรอยู่นะ
이 밤은 깊어가고
ค่ำคืนนี้มันช่างยาวนาน
너의 환상은 커져가고
ผมก็ยิ่งเพ้อฝันเกี่ยวกับคุณเข้าไปใหญ่
윗층에 사는 너를 향한 내 호기심
ที่ชั้นล่างนี้มีจินตนาการของคุณที่ผมสร้างขึ้นอยู่
------- นั่นตอนนั้นนี่ ที่ผมซ้อมเต้นรำแล้วเขามาเขียนโพสอิทสอนเอาไว้ โอ๊ย ไอ้บ้า เอาไปแต่งเพลงด้วยหรอ --------
Hello upstair girl
I’m downstair boy
눈을 뜨면 너의 하루가 또 궁금해
พอลืมตาขึ้นมาก็อยากจะรู้ว่าแต่ละวันของคุณเป็นยังไง
네가 어딜 가는지
คุณจะไปไหน
누구와 무얼 하는지
จะไปทำอะไรกับใคร
나의 첫인상이 너에겐 어땠는지
ครั้งแรกที่เจอกันสำหรับคุณแล้วมันเป็นยังไง
Please tell me, My upstair girl.
Please love me too, My upstair girl.
Because
.
.
.
พี่เค้าเว้นช่วง ดนตรีหยุดเล่น ก่อนที่เขาจะมองตาผมแล้วร้องท่อนสุดท้าย
‘I’m really love with you’
I’m your downstair boy
너의 모든 것들이 난 정말 궁금해
ทุกๆอย่างเกี่ยวกับคุณ ผมอยากรู้จริงๆนะ
네가 무얼 하는지
ว่าคุณกำลังทำอะไรอยู่
남자친구는 있는지
ว่าคุณมีแฟนแล้วหรือยัง
네가 좋아하는 노래는 어떤 건지
ว่าเพลงที่คุณชอบฟังจะเป็นแบบไหนกัน
------ ตาคู่นั้นมองมาที่ผมราวกับกำลังร้องเพลงให้ผมฟังคนเดียว ตอนนี้ผมได้ยินแค่เค้า เห็นแค่เค้า ทั้งโดมมีเพียงแค่เราสองคน -------
가끔씩 들려오는 너의 발자국 소리
เสียงฝีเท้าของคุณที่ได้ยินเป็นบางครั้งบางคราว
넌 지금 그 위에서 뭐를 하고 있을까
ตอนนี้ที่ชั้นบนคุณจะกำลังทำอะไรอยู่นะ
이 밤은 깊어가고
ค่ำคืนนี้มันช่างยาวนาน
너의 환상은 커져가고
ผมก็ยิ่งเพ้อฝันเกี่ยวกับคุณเข้าไปใหญ่
윗층에 사는 너를 향한 내 호기심
ที่ชั้นล่างนี้มีจินตนาการของคุณที่ผมสร้างขึ้นอยู่
------- นั่นตอนนั้นนี่ ที่ผมซ้อมเต้นรำแล้วเขามาเขียนโพสอิทสอนเอาไว้ โอ๊ย ไอ้บ้า เอาไปแต่งเพลงด้วยหรอ --------
Hello upstair girl
I’m downstair boy
눈을 뜨면 너의 하루가 또 궁금해
พอลืมตาขึ้นมาก็อยากจะรู้ว่าแต่ละวันของคุณเป็นยังไง
네가 어딜 가는지
คุณจะไปไหน
누구와 무얼 하는지
จะไปทำอะไรกับใคร
나의 첫인상이 너에겐 어땠는지
ครั้งแรกที่เจอกันสำหรับคุณแล้วมันเป็นยังไง
Please tell me, My upstair girl.
Please love me too, My upstair girl.
Because
.
.
.
พี่เค้าเว้นช่วง ดนตรีหยุดเล่น ก่อนที่เขาจะมองตาผมแล้วร้องท่อนสุดท้าย
‘I’m really love with you’
หัวใจผมเต้นแรงมาก เสียงของเค้ายังคงก้องอยู่ในหูเหมือนท่อนนั้นถูกร้องขึ้นซ้ำๆในใจ ทั้งๆที่พี่เค้าวางกีต้าร์ลงแล้ว พี่เจบีบอกลาแฟนๆ จนทั้งวงเดินลงไปแล้ว ผมถึงได้เลิกตื่นเต้น ผมค่อยๆหยิบจดหมายนั้นขึ้นมาอ่านทวนอีกครั้ง
ถ้าคิดเหมือนกันให้อยู่รอจนคอนเสิร์ตจบ นั่งรออยู่ก่อนจนทุกคนกลับไปแล้ว
ถึงจะไม่เข้าใจเท่าไร แต่ผมก็รู้แล้วว่าควรทำอะไร
ผมทำตามที่พี่เค้าบอก อยู่รอจนกระทั่งคนอื่นกลับกันไปหมดแล้ว ไฟในโดมเริ่มดับลงทีละดวง ก่อนที่ผมจะเห็นเงาคนเดินออกมาจากข้างเวที และแม้ความมืดจะทำให้มองได้ยาก แต่ผมก็รู้ว่าใครกำลังเดินมาหาผม
‘พี่มาร์ค’ ผมพูดเบาๆตอนที่พี่เขาเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าผมแล้ว
‘ลุ้นมากเลยนะว่าจะอยู่รอมั้ย’ เขาพูดด้วยน้ำเสียงสดใส ถึงตอนนี้ผมก็ยังเขินเขาไม่เลิกสักที!
‘พอดีกลัวรถติด เลยไม่รีบกลับอะ’
‘กวนนะเราอะ’ เค้าแกล้งว่าเสียงดุๆ แล้วเราสองคนก็ขำพร้อมกัน บอกไม่ถูกว่าตอนนี้มีความสุขมากแค่ไหน รู้แค่ว่าหัวใจพองโต อีกนิดนึงผมคิดว่ามันต้องพองจนทำให้ผมลอยขึ้นแน่ๆ
‘งั้นแบบนี้ถ้าเรา…’ พี่เค้าพูดด้วยน้ำเสียงไม่มั่นใจเท่าไร แสงไฟจากด้านนอกที่รอดเข้ามา ทำให้ผมเห็นว่าพี่เค้ากำลังประหม่า
‘………’
‘คิดเหมือนกันแล้ว เราก็…’
‘……….’
‘มาคบกันมั้ย’ ผมนิ่งไปพักหนึ่ง หัวใจเต้นจนกลัวว่าเขาจะได้ยิน เขินจนแก้มร้อนผ่าว มีความสุขจนต้องยิ้มกว้าง
‘อ อ อื้อ!’
‘ถ้างั้น…’
‘……’
‘ขอเบอร์หน่อยดิ ไม่ได้อยู่หอเดียวกันละ เดินไปแปะโพสอิทคุยด้วยไม่ไหว’ เขาบอกอย่างเขินๆ ผมถึงกับหัวเราะ ก่อนจะบอกเบอร์เขาไปพร้อมกับบอกชื่อตัวเอง
‘แบมแบม’ พี่เขาเงยหน้าขึ้นมามองแล้วอมยิ้ม
‘ยินดีที่ได้รู้จักครับ Upstair girl’ แล้วเสียงมือถือผมก็ดังขึ้น ผมกดรับก่อนจะตอบกลับปลายสาย
‘เช่นกันครับ Downstair boy’ จากนั้นก็เมมเบอร์เขาเอาไว้
‘ดึกละ กลับกัน เดี๋ยวพาไปส่ง’ คนตัวสูงกว่าเอ่ยบอกก่อนจะเดินนำพาออกไป ผมวิ่งตามไปเดินอยู่ข้างๆ
พวกเราสองคนเอาแต่อมยิ้มกันมาตลอดทาง หัวเราะทุกครั้งที่ได้เรียกชื่ออีกฝ่าย คนอื่นคงมองว่าเราบ้า แต่พวกเขาไม่รู้หรอกว่าเรามีความสุขกันมากแค่ไหนที่ไม่ต้องเรียกอีกฝ่ายว่า
Upstair girl
และ
Downstair boy กันอีกแล้ว
ถ้าคิดเหมือนกันให้อยู่รอจนคอนเสิร์ตจบ นั่งรออยู่ก่อนจนทุกคนกลับไปแล้ว
ถึงจะไม่เข้าใจเท่าไร แต่ผมก็รู้แล้วว่าควรทำอะไร
ผมทำตามที่พี่เค้าบอก อยู่รอจนกระทั่งคนอื่นกลับกันไปหมดแล้ว ไฟในโดมเริ่มดับลงทีละดวง ก่อนที่ผมจะเห็นเงาคนเดินออกมาจากข้างเวที และแม้ความมืดจะทำให้มองได้ยาก แต่ผมก็รู้ว่าใครกำลังเดินมาหาผม
‘พี่มาร์ค’ ผมพูดเบาๆตอนที่พี่เขาเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าผมแล้ว
‘ลุ้นมากเลยนะว่าจะอยู่รอมั้ย’ เขาพูดด้วยน้ำเสียงสดใส ถึงตอนนี้ผมก็ยังเขินเขาไม่เลิกสักที!
‘พอดีกลัวรถติด เลยไม่รีบกลับอะ’
‘กวนนะเราอะ’ เค้าแกล้งว่าเสียงดุๆ แล้วเราสองคนก็ขำพร้อมกัน บอกไม่ถูกว่าตอนนี้มีความสุขมากแค่ไหน รู้แค่ว่าหัวใจพองโต อีกนิดนึงผมคิดว่ามันต้องพองจนทำให้ผมลอยขึ้นแน่ๆ
‘งั้นแบบนี้ถ้าเรา…’ พี่เค้าพูดด้วยน้ำเสียงไม่มั่นใจเท่าไร แสงไฟจากด้านนอกที่รอดเข้ามา ทำให้ผมเห็นว่าพี่เค้ากำลังประหม่า
‘………’
‘คิดเหมือนกันแล้ว เราก็…’
‘……….’
‘มาคบกันมั้ย’ ผมนิ่งไปพักหนึ่ง หัวใจเต้นจนกลัวว่าเขาจะได้ยิน เขินจนแก้มร้อนผ่าว มีความสุขจนต้องยิ้มกว้าง
‘อ อ อื้อ!’
‘ถ้างั้น…’
‘……’
‘ขอเบอร์หน่อยดิ ไม่ได้อยู่หอเดียวกันละ เดินไปแปะโพสอิทคุยด้วยไม่ไหว’ เขาบอกอย่างเขินๆ ผมถึงกับหัวเราะ ก่อนจะบอกเบอร์เขาไปพร้อมกับบอกชื่อตัวเอง
‘แบมแบม’ พี่เขาเงยหน้าขึ้นมามองแล้วอมยิ้ม
‘ยินดีที่ได้รู้จักครับ Upstair girl’ แล้วเสียงมือถือผมก็ดังขึ้น ผมกดรับก่อนจะตอบกลับปลายสาย
‘เช่นกันครับ Downstair boy’ จากนั้นก็เมมเบอร์เขาเอาไว้
‘ดึกละ กลับกัน เดี๋ยวพาไปส่ง’ คนตัวสูงกว่าเอ่ยบอกก่อนจะเดินนำพาออกไป ผมวิ่งตามไปเดินอยู่ข้างๆ
พวกเราสองคนเอาแต่อมยิ้มกันมาตลอดทาง หัวเราะทุกครั้งที่ได้เรียกชื่ออีกฝ่าย คนอื่นคงมองว่าเราบ้า แต่พวกเขาไม่รู้หรอกว่าเรามีความสุขกันมากแค่ไหนที่ไม่ต้องเรียกอีกฝ่ายว่า
Upstair girl
และ
Downstair boy กันอีกแล้ว
