บ้าน
หน้าจอโทรศัพท์มือถือสว่างวาบเมื่อร่างสูงเปิดแชนแนลของตนเองและนั่งลงบนเตียงช้าๆ
คริส ชายหนุ่มวัยรุ่นมีอาชีพเสริมเป็น Net Idol เขามักจะชอบรีวิวเรื่องรองเท้า คู่ไหนที่อยู่ในเทรนของวัยรุ่น ไม่ว่าจะเป็นแบรนด์ดังจากต่างประเทศหรือจากที่ไหนๆในโลก ล้วนแล้วแต่ผ่านสายตามาแล้วทุกคู่ เขาไม่เคยตกกระแสเรื่องรองเท้า แต่มักจะตกบันได หัวชนขอบประตูไปตามเรื่องตามราว และวันนี้เรื่องที่เขาจะมาไลฟ์ลงโซเชียลมีเดียกลับไม่ใช่เรื่องรองเท้า แต่เป็น….
“Hey Yo what’s up” เสียงทุ้มต่ำตามสไตล์ทักทายเพื่อนๆที่ติดตามเขา
“วันนี้ผมคงไม่มีรองเท้ามาอัพเดทเพราะต้องไปรับน้องแต่เช้า มันเป็นเรื่องที่น่าเศร้าแต่ก็ต้องทำ”
ข้อความต่างๆจากทั้งสาวๆวัยรุ่นและหนุ่มน้อยที่รู้จักมักคุ้นกันปรากฏขึ้นบนหน้าจอไม่ขาดสาย
“พี่คริสรับน้องที่ไหนคะ มหาลัยไหน”
“พี่เรียนปีอะไรแล้วคะ”
“มหาลัยไหน หนูจะไปเข้า อยากเป็นรุ่นน้องงง”
“เห้ย พี่จบนานแล้วไม่ใช่เหรอ รับน้องปีไหนวะเนี่ย”
ร่างสูงส่ายศีรษะพลางพูดโต้ตอบตามแชทที่ปรากฎขึ้นตรงหน้าจอ
“รับน้องคือรับน้องกูครับ ขับรถไปรับมันกับแม่ที่สนามบิน น้องกลับมาจีน ไม่ใช่รับน้องในมหาลัย อายุกูหมดวัยนานแล้ว”
ฝืนยิ้มเจื่อนก่อนจะเอ่ยบอกลาผู้ติดตามกว่าแสนคน นิ้วยาวกดปุ่มโฮมเพื่อปิดหน้าจอลง พร้อมกับตัวอักษร 555555 ของหลายๆคนที่ส่งเข้ามา
คริสมีน้องชายต่างบิดาอีกหนึ่งคน เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องประหลาดใจสำหรับเขานัก เพราะในวัยเด็ก มารดาแต่งงานใหม่ที่นิวยอร์ค ส่วนตัวเขาอยู่ประเทศจีนกับพวกญาติๆที่ช่วยกันเลี้ยงดู คริสไม่ได้ขาดความอบอุ่น เขาไม่ได้เรียกร้องหาความรักจากครอบครัว สิ่งที่เขาต้องการคือเงิน เงินจะเยียวยาทุกอย่างที่ขาดหายเอง และเขามีความเชื่อเช่นนั้น คริสได้รับความรักสุขล้นจากทุกคนไม่ต่างจากน้องชาย แต่ด้วยเหตุผลบางประการทำให้เขาและน้องชายไม่มีโอกาสเจอกันมากนัก ล่าสุดที่รับรู้คือดีแลน หรืออาตี้ ไปก่อเหตุชกต่อยกับคนผิวดำในพื้นที่ มารดาของเขาจึงเกิดความกังวลใจในความปลอดภัย รีบส่งน้องชายกลับมาที่จีนและขอพักการเรียนกับทางมหาลัยชั่วคราว
เดินทางไม่นานร่างสูงก็มาถึงสนามบิน ข้อความถูกส่งหามารดาเพื่อให้รู้ว่าเขาจะรอรับอยู่บริเวณนี้ นาฬิกาข้อมือถูกยกขึ้นมาดูหลายครั้งเมื่อเวลาล่าช้าจากที่นัดหมายกันเอาไว้
ร่างที่คุ้นเคยของมารดาเดินออกมาจากเกทพร้อมชายหนุ่มวัยรุ่น ส่วนสูงของเขาไม่ได้ต่างจากคริสเท่าไรนัก ทั้งสองต่างจ้องมองกันเหมือนคนแปลกหน้า ทั้งที่รูปร่าง หน้าตาแสนจะละม้ายคล้ายกัน
“ทักทายพี่เขาสิ ดีแลน ม๊าจะส่งแกมาให้พี่เขาดูแลชั่วคราว พรุ่งนี้ม๊าก็ต้องกลับนิวยอร์คแล้ว”
“What’s up bro” ชายหนุ่มเยาว์วัยทักทายพี่ชายตรงหน้าโดยที่ไม่มีท่าทีตื่นเต้น ดีใจ
“ม๊าจะมารับมันกลับไปเมื่อไร” คริสเอ่ยถามมารดาด้วยความสงสัยใคร่รู้ เขาไม่ชินกับการอยู่ร่วมกับคนอื่น แม้คนตรงหน้าจะได้ชื่อว่าเป็นน้องชาย
“ถ้างานไม่ยุ่งเมื่อไรก็จะกลับมารับ คืนนี้ม๊าจะนอนที่โรงแรมใกล้ๆนี่ จะได้ไม่เหนื่อยเดินทาง ดูแลดีแลนให้ดีด้วยล่ะ”
“ไม่ต้องห่วงครับ มันจะไม่มีเรื่องชกต่อยกับใครที่นี่ --ยกเว้นกับผม” ประโยคสุดท้ายเขากัดฟันให้เสียงเล็ดลอดจากลำคอเพียงแผ่วเบาเพื่อให้ได้ยินกับน้องชายสองคนเท่านั้น
“ไปล่ะครับแม่” แขนยาวกอดคอเดินลากน้องชายตัวแสบออกไปจากสนามบิน ขายาวรีบก้าวไปตามทางเดินเพื่อตรงไปยังลานจอดรถที่อยู่ไม่ไกลกันนัก
“ไม่เจอกันหลายปี หน้าตาพี่ดูดีกว่าตอนเด็กๆเยอะเลยว่ะ” ขายาวพาดบนคอนโซลหน้ารถก่อนจะลดกระจกลงพร้อมกับหยิบบุหรี่นอกขึ้นมาจุดสูบ
“นายก็เหมือนกัน” พี่ชายตัวสูงเอ่ยตอบพลางจ้องมองไปยังท้องถนนเบื้องหน้า
“หล่อขึ้นใช่ป่ะ”
“เปล่า ..ไม่มีมารยาทเหมือนเดิม”
“มหาลัยที่นิวยอร์คสอนอะไรนายมั่งวะ ถึงไปชกต่อยกับเขาจนขึ้นโรงขึ้นศาลขนาดนั้น”
“ก็คงสอนเหมือนที่จีนอ่ะ หลักสูตรเดียวกัน พี่ถึงได้ปีนบ้านผู้หญิงจนพ่อเขาแจ้งตำรวจ ฮ่าๆ”
“นั่นมันเรื่องสมัยกูเรียนมหาลัยนานละ ตอนนี้อายุ 27 เว้ย ทำงานหาเงินเลี้ยงตัวเองเป็นแล้ว”
“เออ ก็ตอนนี้พี่แก่ไงวะ เมื่อก่อนก็เป็นวัยรุ่นแบบผม แค่นี้ทำไม่เข้าใจ เกิดมาแล้วแก่เลยป่ะ ก็ไม่ใช่ ทำเหมือนคนไม่เคยอายุ 20 ไปได้”
“ตอนฉันอายุ 20 ไม่ได้ทำตัวแบบนายนี่หว่า นี่อะไร ชกต่อยกันจนเป็นคดีความ ไอ้พวกชอบใช้กำลัง”
“ก็ใช่ดิ พี่แม่งสนใจเรื่องแบบนี้ที่ไหน เอะอะก็ใช้กำลังแต่บนเตียง ไอ้คดีพรากผู้เยาว์นี่กี่คดีละ อย่าคิดว่าผมอยู่นอกแล้วไม่รู้ เขาจะมาตีทีก็วิ่งหนี ความเป็นชายอยู่ไหนวะ เก็บความเป็นชายไว้ใช้แต่เรื่องอย่างว่า โด่ว”
ฝ่ามือใหญ่ตบไปที่ศีรษะคนอายุน้อยกว่าให้หยุดพูด มองผิวเผินทั้งสองคนดูเป็นพี่น้องที่รักกันดี แต่แท้จริงแล้ว เขาทั้งคู่กลับเป็นคู่กัดกันตั้งแต่สมัยเด็ก สิ่งที่คล้ายกันคงเป็นความสามารถทางด้านดนตรี กีฬา และหน้าตาของทั้งคู่
กระเป๋าใบใหญ่ถูกโยนไว้ข้างมุมห้อง ดีแลนถอดรองเท้าระเกะระกะไม่เป็นทาง ขายาวจ้ำอ้าวก้าวตรงไปยังเตียงนอน เขาทิ้งตัวลงที่นอนอย่างแรง พร้อมจะหลับได้ทุกเมื่อด้วยความอ่อนเพลีย
ดวงตาคมเบิกโพลง เมื่อเห็นน้องชายนอนบนที่นอนสุดหวง ตุ๊กตาเพื่อนรักที่ชื่อเอสถูกทับจนหล่นมาข้างเตียง ของฝากน่ารักๆจากแฟนคลับกองหล่นลงมาที่พื้น แขนแกร่งดึงร่างหนุ่มน้อยสุดแรงและเหวี่ยงลงจากเตียง
“เห้ยพี่ ทำอะไร ผมเจ็บนะเว้ย คนยิ่งเจ๊ทแลคอยู่”
“เจ๊ทแลคห่าไร เจ๊ทแม่ดิ”
“แม่เดียวกันป่ะวะ แล้วทำไมต้องพูดหยาบ”
“ตอนนี้มีแค่กูกับมึง ไม่ต้องสร้างภาพให้แม่เห็นแล้วดีแลน มึงเอาตามสันดานเลย”
“อ่า..ได้ มึงพูดเองนะไอ้เหี้ยพี่คริส”
“อื้อหือ มึงด่ากูเหี้ยแล้วจะเรียกกูพี่ทำไม”
“อ่ะด้ายยย ไอ้เหี้ยคริส”
ร่างสูงเงื้อมือเตรียมจะตีน้องชายแต่ก็ยั้งไว้เมื่อดีแลนพูดโพล่งขึ้นมา
“กูจะฟ้องแม่!!”
“ยังจำความโหดของแม่ได้ใช่ไหมตอนที่ไปตามพี่ที่หน้าผับในนิวยอร์คอ่ะ แม่ให้ไปเฝ้าน้องตอนคัดตัวประกวดแร็พ พี่กลับขึ้นไป Feat กับนักร้องสาวนมตู้มๆบนเวที”
“ไอ้ตี้ มึงไปนอนมุมห้องเลย ฟูกเก่าๆนั่นของมึง” ร่างสูงตวาดพลางขว้างหมอนและชุดเครื่องนอนต่างๆใส่ร่างเด็กหนุ่ม
“อย่าเรียกชื่อเล่นผม ผมโตเป็นหนุ่มแล้วไอ้เงิง!”
“ไอ้ตี้! ไอ้น้องเวร!” เสียงตบศีรษะดังแป๊ะยังคงพลานุภาพสร้างความมึนงงให้ดีแลน น้องชายต่างบิดาของคริสได้เป็นอย่างดี
เสียงเถียงกันในห้องนอนยังคงดังกึกก้องยันเกือบรุ่งเช้า คริสสูญเสียความเป็นส่วนตัวในห้องของคอนโดตนเอง เขาภาวนาแต่เพียงว่าเมื่อไร ม๊าจะพาน้องชายต่างบิดาคนนี้กลับไปเสียที น้องชายที่ไม่มีความเคารพพี่ชายอย่างเขาเอาเสียเลย
รุ่งเช้ามาเยือนพร้อมกับเสียงเพลงที่ดังมาจากในห้องน้ำ เด็กหนุ่มหน้ากวนเดินออกมาแต่งตัวด้านนอก ท่อนบนเปลือยเปล่า ขายาวโยกขึ้นลงตามจังหวะเพลงสไตล์ฮิปฮอป เขาถือวิสาสะหยิบเสื้อตัวโปรดของพี่ชายมาใส่โดยไม่มีการขออนุญาต ร่างสูงบนเตียงนอนนุ่มพลิกไปมาเมื่อได้ยินเสียงรบกวน ดวงตาคมตื่นลืมขึ้นช้าๆ เมื่อเหลือบเห็นเสื้อ Supreme ที่ราคาแสนแพงกำลังถูกหยิบออกมาจากตู้ ฉับพลันคริสก็เด้งตัวขึ้นมาจากที่นอนโดยอัตโนมัติ
“ไอ้ตี้ มึงถอด”
“ถอดทำไม เสื้อสวยดี”
“เห้ยพี่ อย่า เดี๋ยวคอมันย้วย” คนน้องปัดป้องมือใหญ่ออกจากตัวเนื่องจากพี่ชายกำลังเข้ามาฉุดกระชากเสื้อตัวนั้น
“แหม่ หวงเหมือนเสื้อมึงเลยนะ”
“ถอด กูบอกให้มึงถอดเดี๋ยวนี้!”
ระหว่างที่ทั้งสองกำลังกอดรัดเพื่อถอดเสื้อตัวโปรดของคริส ฉับพลันเสียงกริ่งหน้าห้องก็ดังขึ้น ด้วยความที่อายุน้อยกว่า ดีแลนใช้ความว่องไววิ่งไปหน้าประตูเพื่อขอความช่วยเหลือ ประตูบานใหญ่ถูกเปิดออกพร้อมกับร่างหญิงสาวหน้าตาน่ารัก ดวงตากลมโตเบิกโพลงเมื่อเห็นชายหนุ่มสองคนกำลังคลุกวงในกันเพื่อพยายามถอดเสื้ออีกฝั่ง คิดเป็นอย่างอื่นไม่ได้กับชายหนุ่มที่กึ่งเปลือย และกำลังถูกรุกเร้าเสื้อผ้าของกันและกัน
“พี่ค..คริส”
“คือหนู…ไม่รู้ว่าพี่ไม่สะดวก คือหนู…จะเอาต้มซุปไก่มาให้ค่ะ พอดีเมื่อเช้าแม่ทำแล้วแบ่งไว้ให้…”
“เอ่อ ชอนซา คือพี่ไม่รู้ว่าเธอกำลังจะ…”
“คุณกำลังรบกวนเวลาส่วนตัวของเรานะฮะ” หนุ่มน้อยมองปราดเดียวก็รู้แล้วว่าพี่ชายตนเองออกอาการอึกอักผิดสังเกต หญิงสาวคนนี้คงมีความสำคัญกับคริสไม่น้อย
“ไอ้ตี้!”
“พี่คริสกำลังเล่นไล่จับกับผมอยู่ ใครแพ้ต้องถูกแก้ผ้า แล้วตอนนี้ผมก็แพ้แล้ว ขอโทษด้วยนะฮะที่ต้องบอกคุณตามตรง แต่ผมจำเป็น” ท่าทางห้าวหาญของดีแลนเปลี่ยนเป็นตุ้งติ้งทันควันเพื่อสร้างความร้าวฉานให้คริส เขากอดแขนพี่ชายแนบตัวไว้พร้อมกับซบที่ไหล่กว้าง
“เอ่อ..ฉันขอโทษนะคะ ขอตัวก่อนค่ะ” ร่างเล็กรีบเดินงุดออกไปจากหน้าห้อง ทิ้งให้ทั้งสองอยู่ตามลำพัง ดีแลนปลดปล่อยเสียงหัวเราะกวนประสาทออกมาจนร่างสูงทนไม่ได้ ฝ่ามือหนาคว้าคอคนอ่อนวัยกว่าอัดเข้าผนัง เขาไล่เตะน้องชายทั่วห้องด้วยความเคียดแค้นและหวังว่าจะได้เอาคืนอย่างสาสมในไม่ช้า
หลังจากเหนื่อยหอบจากการเกิดสงครามระหว่างสายเลือด ทั้งสองนั่งพักพลางเปิด VLOG ของคริสที่อัดไว้ ชายหนุ่มหน้าตาดีให้ความรู้เรื่องรองเท้า รวมถึงพูดคุยแลกเปลี่ยนประสบการณ์เรื่องส่วนตัวของตนเองบ้าง
“คลิปนี้กูอัดไว้ตอนไปนิวยอร์ค ตามหารองเท้าคู่โปรด นี่ๆมึงดูยอดวิว หลักล้าน”
“ยอดวิวขนาดนี้กดผิดแหงๆ” พูดไม่ทันขาดคำเสียงแป๊ะก็ดังขึ้นบริเวณศีรษะด้านหลังอีกครั้ง
“พี่แม่งก็เก่งแต่กับผมล่ะวะ” ฝ่ามือลูบความร้อนผ่าวเบาๆด้วยความเจ็บ
“อ่ะๆ เดี๋ยวกูทายาให้ เอายานวดเท้าตอนกูเล่นบาสมะ หัวมึงคงใช้ด้วยกันได้” เสียงทุ้มหัวเราะร่วนเมื่อแกล้งกวนประสาทน้องชายได้
“ เห้ย พี่มีคลิปตอนแร๊พด้วยเหรอวะ” นิ้วยาวคลิกเลื่อนดูคลิปของพี่ชายตัวเองใน VLOG ที่ถูกอัพลงโซเชียลมีเดีย
“เออดิ คลิปพวกนี้ปล่อยเรียกสปอนเซอร์ทั้งนั้นอ่ะ ใครจะไปเหมือนมึงวะ ถ่ายหน้าตัวเองลง Tiltok ทุกวันแต่ไม่สร้างรายได้เลย หน้าตาเรามันขายได้เว้ย เชื้อมันดี” เริ่มถูกวิญญาณพี่ชายที่แสนดีเข้าสิง เขาเริ่มพูดจาสั่งสอนน้องชายทีละน้อย
“ช่วยพ่อแม่หาเงินมั่งดิวะมึงอ่ะ มึงดูกู หาเงินเองตั้งแต่ช่วงวัยรุ่น”
“เก่งว่ะ พี่เอาไปจ่ายค่าเทอมเหรอ”
“เปล่า เอาไปแดกเหล้ากับเปย์หญิง แม่ให้แต่ค่าขนม กูไม่พอใช้”
“พี่แม่งโคตรไอเด้า” ชูนิ้วโป้งขึ้นทั้งสองข้างพร้อมเสียงหัวเราะชอบใจ
“ธรรมดา กูรู้ว่ากูไม่ได้หล่ออย่างเดียวแถมเก่งด้วย”
“เห้ยพี่ พูดอะไรเกรงใจความหล่อกูด้วย อยู่ข้างๆนี่ดูดร็อปไปเยอะนะ”
“มึงใช่ไหมไอ้ตี้”
“เปล่ามึงน่ะแหละไอ้คริส”
ทั้งสองคุยเล่นกันอย่างออกอรรถรส เสียงหัวเราะร่วนในห้องสร้างความคุ้นเคยและความสัมพันธ์ในครอบครัวให้แน่นแฟ้นยิ่งขึ้น หลายปีแล้วที่ทั้งสองไม่มีโอกาสได้เจอกัน ประกอบกับระยะทางที่ทำให้ความสนิท ความผูกพันค่อยๆเสื่อมคลายลงทีละน้อย
หลายวันผ่านไป ช่วงเช้าจนถึงเย็น เป็นเวลาที่ดีแลนต้องอยู่ตามลำพังเนื่องจากคริสออกไปทำงานประจำด้านนอก หนุ่มน้อยเปิดคอมพิวเตอร์ที่มุมห้องเพื่อเล่นเกมแก้ความเบื่อหน่าย แต่สิ่งที่สนุกกว่าเกมในเครื่องนั้นก็คือโซเชียลส่วนตัวที่คริสลืมล็อคอินทิ้งไว้ ข้อความแชทต่างๆถูกส่งเข้ามาที่หน้าจอมากมาย ความอยากรู้อยากเห็นของดีแลน ทำให้เขาแอบเปิดอ่านด้วยความเพลิดเพลิน
“หนูนัดพี่กี่ครั้งพี่ก็ไม่เคยมาหา จะมีสักครั้งไหมคะที่เราจะเจอกัน”
“พี่ครับ ไอ้ Nike ตัวล่าสุดเขารับพรีกันเท่าไรครับ ในเนทขาย 8,000 ผมได้มา 2,000 แม่งจะปลอมเปล่าวะ”
“ทำไมแฟนคลับคนอื่นพี่ยังไปกินข้าวด้วย แล้วหนูล่ะคะ หนูไม่ดีตรงไหน”
ข้อความถูกส่งเข้ามาหลากหลายกันไป มีทั้งที่เปิดอ่านแล้วตอบ และบางข้อความก็ยังไม่ถูกเปิดอ่าน บางข้อความก็ทำให้เด็กหนุ่มอดหัวเราะออกมาไม่ได้
“พี่คะ หนูดูแชนแนลพี่รีวิวแต่รองเท้า ลองแต่รองเท้า พี่ไม่อยากลองหนูแล้วรีวิวดูบ้างเหรอคะ”
“พี่กูก็ฮอทเหมือนกันนี่หว่า หาอะไรหนุกๆทำดีกว่า” ดีแลนถือวิสาสะพิมพ์ข้อความพวกนั้นตอบกลับไปและสวมรอยเป็นคริสเพื่อความบันเทิง
“หนูนัดพี่กี่ครั้งพี่ก็ไม่เคยมาหา จะมีสักครั้งไหมคะที่เราจะเจอกัน”
ตอบ: พ่อแม่ไม่อยู่บ้านวันไหนบอกพี่นะครับ พี่จะไปหา
“พี่ครับ ไอ้ Nike ตัวล่าสุดเขารับพรีกันเท่าไรครับ ในเนทขาย 8,000 ผมได้มา 2,000 แม่งจะปลอมเปล่าวะ”
ตอบ: ของมึงเสินเจิ้นแน่นอน ทรงนั้นกูได้มาสามร้อย 555
“ทำไมแฟนคลับคนอื่นพี่ยังไปกินข้าวด้วย แล้วหนูล่ะคะ”
ตอบ: อันนั้นพี่กินข้าวค่ะ แต่ตอนนี้พี่อยากกินหนูอ่ะ ได้เปล่า
มือไวกว่าความคิด เขาลืมนึกถึงความเสียหายที่จะเกิดขึ้น ข้อความนับสิบถูกส่งกลับไปหาเจ้าของ โดยที่คริสไม่รู้เลยว่าน้องชายตัวแสบกำลังสร้างเรื่องให้เขา
เด็กหนุ่มนั่งหัวเราะชอบใจเมื่อหลอกลวงคนในโซเชียลได้ว่าตนเองคือคริส เขาแอบนัดหญิงสาวหน้าตาดีรายหนึ่งเพื่อให้มาหาพี่ชายตนเองที่คอนโด เมื่อนัดแนะเวลากันเรียบร้อย ดีแลนไม่ลืมที่จะบอกรหัสปลดล็อคประตูไว้ ร่างโปร่งแอบดูตรงหัวมุมบันได หญิงสาวหน้าตาดีเดินนวยนาดตรงเข้าไปในห้องตามแผนการที่วางไว้ ให้หลังแค่เพียงไม่กี่นาที คริสก็กลับจากทำงานประจำ ขายาวก้าวพาร่างสูงเดินตรงออกมาจากลิฟท์เข้าไปยังห้องนั้นเช่นกัน
“ได้เวลาทำตัวเป็นน้องที่แสนดี เห็นพี่เหนื่อย ผมก็อยากให้หายเหนื่อยนะครับ เอ๊ะ หรือจะเหนื่อยกว่าเดิมวะ ” ร่างโปร่งแอบหัวเราะสะใจกับความคิดของตัวเองคนเดียวในมุมมืด
คริสถอดรองเท้าที่หน้าห้องออกช้าๆ พร้อมทั้งตะโกนเข้าไปในห้องน้ำเมื่อได้ยินเสียงฝักบัว เขาไม่ได้สังเกตเลยสักนิดว่ามีรองเท้าส้นสูงของผู้หญิงวางอยู่ไม่ห่างกันนัก
“ไอ้ตี้ มึงอาบไวๆล่ะ กูซื้อเบียร์มาฝาก” ไม่มีเสียงตอบรับ มีเพียงเสียงฮัมเบาๆตามจังหวะเพลงจากในมือถือเท่านั้น
-มาถึงแล้วอาบน้ำรอผมเลยนะครับ กลับมาเจอคุณจะได้หายเหนื่อยคนสวย- ข้อความสุดท้ายที่หญิงสาวได้อ่านก่อนจะเดินทางมาถึงคอนโด เธอดีใจจนบอกไม่ถูกเมื่อจะได้เจอกับคริสตัวเป็นๆ
ร่างสูงถอดเสื้อผ้า เปลี่ยนเป็นกางเกงบ็อคเซอร์มานอนเล่นบนเตียง ฝ่ามือหนาหยิบกระป๋องเบียร์ขึ้นมากระดกดื่มช้าๆ รีโมททีวีถูกเปิดขึ้นพร้อมกับหนังปลุกใจเสือป่าที่น้องชายตัวแสบเซทช่องเป็น HDMI ไว้
“ไอ้ตี้แม่ง ดูเสร็จก็ไม่เปลี่ยนช่องวะ… เห้ย ไอ้เหี้ย ผ้าปูกูเลอะไหมเนี่ย ไอ้น้องเวร”
ฝ่ามือใหญ่ลูบไปตามเตียงด้วยความกังวลว่าน้องชายตัวแสบคงทิ้งร่องรอยอารยะธรรมความจัญไรไว้ ดวงตาคมเหลือบมองหาทิชชู่ในห้องว่าถูกใช้ไปด้วยหรือไม่
“ชิบหาย ทิชชู่ในห้องหมด ละมันเอาเหี้ยไรเช็ดวะ” สมองสั่งการไวจนเกินเลย ร่างสูงผงกตัวขึ้นและรีบเดินตรงไปยังห้องน้ำ
“ไอ้ตี้ มึงออกมาเดี๋ยวนี้ มึงเอาอะไรเช็ด ทิชชู่ในห้องหมด ไอ้น้องเหี้ย” ปังๆๆ เสียงประตูดังขึ้นอย่างต่อเนื่องเหมือนใครกำลังจะพังบ้าน
เสียงเคาะประตูดังขึ้นหลายครั้งด้วยความร้อนใจ เสียงตะโกนเรียกน้องชายหน้าห้องน้ำทำให้หญิงสาวในห้องรีบผลุนผลันออกมาจนเกือบผ้าหลุด
ประตูถูกเปิดออกพร้อมกับแขนแกร่งที่กระชากอีกคนดันติดผนัง ร่างเล็กหวีดร้องด้วยความตกใจ ดวงตากลมจดจ้องคนตรงหน้า และเผยยิ้มออกมาอย่างดีใจเมื่อคนตรงหน้าคือคริส ชายหนุ่มที่หล่อนอยากเจอเขามานานแสนนาน
“เห้ยคุณเป็นใคร เอ่อ..คุณมาหาไอ้ตี้เหรอครับ”
“ตี้ไหนคะ หนูมาหาพี่… นี่ปี้ค่ะ”
“ปี้อะไรครับ น้องผมชื่อตี้”
“น้องพี่ชื่อตี้ แต่หนูปี้นะคะ หนูชื่อปีปี้ มีพี่สาวชื่อปีโป้”
“คือผมไม่ได้อยากรู้เรื่องครอบครัวคุณ แค่อยากรู้ว่าน้องผมหายไปไหน”
ทั้งสองยังคงเสียงดังโหวกเหวกโวยวายในห้อง น้องชายตัวแสบเห็นท่าไม่ดีจึงชะโงกเข้าไปในห้องพร้อมส่งเสียงร่าเริงให้พี่ชายคลายความวิตกกังวล
“ผมอยู่นี่”
หญิงสาวสูดหายใจเข้าปอดอย่างแรง ดวงตาเบิกโพลงเมื่อเห็นหน้าน้องชายสุดหล่อของคริสเนทไอดอลชื่อดัง หล่อนหันซ้ายทีขวาทีเพื่อจดจ้องใบหน้าของคนทั้งสองสลับกันไปมา ฝ่ามือเล็กปิดปากตนเองเกรงว่าเสียงกรี๊ดจะหลุดลอดออกไป
“งานดี งานดีมาก อ๊ายย”
แขนแกร่งคว้าคอน้องชายไปหลบมุมคุยส่วนตัว ดีแลนยอมเผยความจริงที่ต้องการกลั่นแกล้งพี่ชายด้วยการหลอกหญิงสาวมาที่ห้อง แม้คริสจะไม่เห็นด้วยสักเท่าไรนัก แต่ก็ไม่ต้องการต่อว่าน้องชายต่อหน้าบุคคลที่สาม เนื่องจากตนเองเป็นคนมีชื่อเสียงในสังคมโซเชียล เมื่อเข้าใจถึงสถานการณ์ตรงหน้าทั้งหมดแล้ว ร่างสูงจึงเดินตรงมาที่หญิงสาวพร้อมพูดขึ้นมากลางวงว่า
“โอเค เข้าใจแล้ว ถ้าอย่างนั้นก็ออกไปจากห้องซะ”
ฝ่ามือเล็กคว้าเสื้อผ้าที่กองอยู่ขึ้นมาเตรียมสวมใส่เพื่อออกไปจากห้องของคริสตามคำสั่ง ใบหน้าหวานแดงก่ำด้วยความอับอาย มาถึงที่ไม่ได้กินพี่แต่กินแห้วซะอย่างนั้น
“น้องจะไปไหนครับ”
“ก็พี่ไล่หนู”
“เปล่า พี่บอกไอ้ตี้ กูเข้าใจเรื่องทั้งหมดแล้ว ไป มึงออกไปนอกห้องกู เสร็จแล้วจะโทรตาม”
“โถ่ไอ้พี่! แม่งกูก็นึกว่าจะพระเอก กะอยู่ว่าถ้าไม่เอาจะพาแม่งไปวัดละ”
“พากูไปบวชเหรอ”
“เปล่า พามึงไปวัดแล้วให้มึงเอาตลับเมตรไปด้วย!” ร่างโปร่งเดินออกจากห้องไปโดยทิ้งหนุ่มสาวทั้งสองไว้เพียงลำพัง
แผนการทุกอย่างล้มเหลวหมดเนื่องจากดีแลนยอมเผยความจริงออกไป แต่เรื่องนี้ยังไม่สิ้นสุดความหฤหรรษ์ เมื่อน้องชายสุดแสบยังคงเก็บงำแผนการไม้ตายท่าสุดท้าย ที่จะเปลี่ยนพี่พระเอกเนทไอดอลให้กลายเป็นพระเอกหนังเอวีในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้านี้
คอมพิวเตอร์ที่มุมห้องถูกเปิดหน้าจอไว้โดยที่กล้องออนไลน์ยังคงทำงานด้วยระบบพิเศษที่ล้ำสมัย คริสไม่ได้เอะใจเลยว่ากองหนังสือที่ถูกวางทับกันนั้นเป็นการอำพรางให้เขาไม่รู้ตัว หญิงสาวร่างเล็กถูกกระตุกผ้าขนหนูก่อนล้มลงบนเตียงนอนแสนนุ่ม แม้คริสจะมีจิตสำนึกสูงกว่าดีแลนเพราะวัยของเขาต่างกัน แต่เหตุการณ์พาแฟนคลับมาเชือดไม่ใช่เรื่องแปลกใหม่สำหรับเขา ก่อนหน้านี้ก็นับไม่ถ้วนเพียงแต่การกระทำของเขาไม่ได้ถูกเปิดเผยและออนไลน์สดไปทั่วโลกอยู่ในขณะนี้
ร่างโปร่งแอบนั่งหลบมุมที่ร้านกาแฟใต้อาคารคอนโด มือถือจอใหญ่ฉายภาพขณะพี่ชายกำลังเข้าพระเข้านางกับแฟนคลับสุดยั่วยวน ข้อความแชทนับร้อยเด้งขึ้นหน้าจอด้วยความซี๊ดซ๊าด แม้ภาพในจอจะไม่ชัดเจนนักเนื่องจากแสงไฟในห้องค่อนข้างสลัว แต่จากลีลาท่าทางของพี่ชายนักรีวิว เขาสามารถก้าวไปเป็นตัวท็อปเบอร์ตองของหนังเอวีได้ไม่ยาก
“ไอ้เหี้ย พี่คริสแม่งเอวสว่าน น้องแฟนคลับกลับออกมาต้องไปร้านซ่อมช่วงล่างด่วนๆ” เสียงหัวเราะร่วนดังขึ้น จนแทบสำลักน้ำชาเขียวที่เพิ่งดูดเมื่อครู่
“เหยดดด ท่านี้แม่งล้ำสึด ต้องจดต้องจำเอาไปทำบ้างละ แคปสิครับ แคปๆ” ท่วงท่าตั่งต่างถูกบันทึกและแคปไว้เป็นที่ระลึก เป็นความทรงจำที่คอยย้ำเตือนว่าครั้งหนึ่ง พี่ชายของเขาเคยมียอดวิวหลักสองล้าน
“มึงต้องขอบคุณกูนะไอ้พี่ ยอดวิวแม่งขึ้นเป็นน้ำในถ้ำเลย รีวิวรองเท้าเด็กประถมเขาทำกันว่ะ รีวิวแฟนคลับแม่งเนียนกว่าเยอะ”
บนเตียงนอนนุ่มยังคงเกิดสงครามกันอย่างต่อเนื่อง เสียงหอบหายใจแฮ่กๆแทรกเข้าไปในไลฟ์สด ข้อความที่ปรากฎหน้าจอมีทั้งชื่นชม ทั้งต่อว่า ยอด Like และยอด Subscribe เพิ่มขึ้น และลดลงตามลำดับสำหรับคนโลกสวยในทุ่งลาเวนเดอร์
เวลาผ่านไปสักพัก เสียงโทรศัพท์ของอาตี้ดังขึ้น หน้าจอโชว์รายชื่อพี่ชายสุดหล่อที่เขาภาคภูมิใจ พี่ชายที่นำพาชื่อเสียงให้เลื่องระบือไปไกลจนใครๆก็ต้องการติดตามผลงาน
ร่างโปร่งเดินตรงมาตามทางจนถึงห้องพัก คริสใส่เสื้อผ้านอนเล่นกระดกเบียร์ดื่มจนเหลือค่อนกระป๋อง หญิงสาวเมื่อครู่สวนกลับออกไปก่อนที่ดีแลนจะมาถึง เขาหย่อนกายลงข้างพี่ชายที่ท่าทางจะหมดแรงและต้องการเกลือแร่อย่างหนัก
“อ่ะ ซื้อมาฝาก” ดีแลนยื่นกระป๋องเครื่องดื่มชูกำลังให้กับร่างสูง
“เออ ขอบใจ ทำเรื่องดีๆก็เป็นนี่หว่า” ฝ่ามือหนารับเครื่องดื่มไปวางไว้ข้างกระป๋องเบียร์ตรงหัวเตียง
“แน่นอนดิ ผมเป็นน้องชายคนเดียวของพี่นะเว้ย รักและภูมิใจเสมอ”
“เออ ว่าแต่ไอ้ท่านั้นมันเรียกว่าท่าอะไรวะพี่” ดีแลนเอ่ยถามด้วยความสงสัยใคร่รู้
“ท่าไหน ท่าอะไรของมึง”
“ท่าที่สามอ่ะ ตอนแผ่วๆปลายแล้ว เน้นเอวหนักๆถี่ๆ”
“เห้ย เดี๋ยว มึงแอบดูกูเหรอไอ้ตี้ ไอ้เหี้ย ไอ้น้องชั่ว” ร่างสูงลุกขึ้นมานั่งกระชากคอเสื้อน้องชายสุดแรงด้วยความตกใจ
“ทำไมต้องแอบดูวะพี่ เขาเห็นกันทั้งโลก เห้ย แต่พี่แม่งได้ว่ะ ผมโคตรภูมิใจกับพี่ชายตัวเอง”
ดีแลนลุกขึ้นเดินไปปิดสวิทซ์จอคอมพิวเตอร์ให้หยุดทำงาน ความจริงถูกเปิดเผยทำให้คริสรู้ว่าเหตุการณ์เมื่อครู่ถูกบันทึกและไลฟ์สดไปทั่วโซเชียลมีเดีย
“ยอดวิว 2 ล้านกว่า ไม่เจ๋งจริงทำไม่ได้นะเว้ยพี่”
ร่างสูงอ้าปากค้าง ตกตะลึงกับสิ่งที่เพิ่งถูกออนไลน์ไป สปอนเซอร์ แฟนคลับ ผู้ติดตามหลักแสน จะรู้สึกเช่นไร หัวสมองสับสนไปหมด เขาแผดเสียงดังลั่นด้วยความเกรี้ยวกราด ความคึกคะนองของวัยรุ่นอาจทำให้ชีวิตรุ่งๆของเขาพังทลาย ทั้งสองทะเลาะกันใหญ่โต กอดรัดฟัดกันอย่างเอาเป็นเอาตาย แต่คืนนั้นก็จบลงด้วยคำขอโทษของดีแลน เขาสัญญาว่าจะหาทางแก้ไขและช่วยเหลือพี่ชายเพื่อกู้ชื่อเสียงกลับคืนมา
ยอดวิวของไลฟ์นั้นมากที่สุดในประวัติการณ์ตั้งแต่คริสทำแชนแนลขึ้นมา แม้ผู้ติดตามหลักพันจะหายไป แต่ก็มีหน้าตาใหม่ๆติดตามเข้ามา เฉลี่ยแล้วกลับกลายเป็นเพิ่มขึ้นด้วยซ้ำ ร่างสูงตัดสินใจไลฟ์ขอโทษผู้ติดตามจำนวนมาก และบอกว่าทั้งหมดคืออุบัติเหตุทางเทคนิคที่อยู่เหนือการควบคุม ซึ่งทุกคนก็เข้าใจและร่ำร้องขอผลงานชิ้นใหม่ ซึ่งไม่ใช่การรีวิวรองเท้าแต่เป็นลีลาร้อนรักบนเตียงครั้งนั้น
ผ่านไปกว่าอาทิตย์เรื่องราวต่างๆจึงซ่างซาลง ไม่ใช่แต่เพียงคนไทยที่ลืมง่าย คนจีนก็เริ่มจะลืมเรื่องราวที่เกิดขึ้นแล้วเช่นกัน กำหนดการกลับนิวยอร์คใกล้เข้ามาจนถึงวันนี้ ดีแลนเก็บเสื้อผ้าของจำเป็นใส่กระเป๋า ด้วยท่าทีเศร้าหมอง ตั้งแต่เหตุการณ์วันนั้นผ่านพ้นไป พี่ชายของเขาก็ไม่ค่อยอยู่ห้อง กลับปล่อยให้น้องชายอยู่เพียงลำพังคนเดียว
ที่สนามบินประเทศจีน ร่างสูงเดินเข็นกระเป๋าน้องชายคนเดียวด้วยท่าทีรีบร้อน เพราะเกรงว่าจะไม่ทันตามไฟล์ทที่ตกลงกับมารดาไว้ ร่างโปร่งเดินตามมาช้าๆด้วยท่าทีสำนึกผิด ตั้งแต่เกิดเรื่อง เขาไม่เคยเปิดใจคุยเป็นจริงเป็นจังและขอโทษจากใจกับพี่ชายคนนี้เลยสักครั้ง ดีแลนตัดสินใจจะใช้โอกาสสุดท้ายนี้ที่เขาต้องร่ำลาซึ่งกันและกัน
“พี่คริส ผม…มีอะไรจะพูดจากใจ” ดวงตาคมก้มลงมองพื้นด้านล่างเพราะไม่กล้าสบตา
“อืม”
“ตั้งแต่เกิดเรื่องวันนั้น ผมก็ไม่เคยพูดขอโทษพี่จากใจจริงเลย ผม…ขอโทษนะครับ” เขาโค้งศีรษะให้ชายหนุ่มที่อายุมากกว่าด้วยความเคารพจากใจ
“ผมอาจจะคึกคะนองไปหน่อย เรื่องอะไรที่ทำให้พี่ไม่สบายใจหรือเดือดร้อน ผมขอโทษและพี่ต้องให้อภัยผมนะ”
“อืม แล้วอยู่ที่นู่นก็อย่าเกเรชกต่อยใครอีกล่ะ”
“พี่ห่วงผมเหรอ”
“เปล่า ห่วงตัวกูนี่ล่ะ มึงมีเรื่องที่นู่นทีไร เดือดร้อนกูต้องดูแลมึงที่นี่ตลอด”
“นึกว่าจะซึ้งว่ะ” ดีแลนอมยิ้มน้อยๆก่อนจะโผเข้ากอดพี่ชายคนเดียว
“ผมไปละนะพี่คริส ดูแลตัวเองด้วยนะครับ ผมยังภูมิใจในตัวพี่เสมอ” เมื่อผละออกจากกัน ร่างโปร่งก็โบกมือลาพร้อมกับสิ่งของบางอย่างในมือ
“ส่วน Thumb drive นี้ผมเอาไว้ copy ขายเพื่อนๆที่ติดตามพี่แล้วก็พวกแฟนคลับ ผมจะตั้งใจหาเงินอย่างที่พี่แนะนำ ขอบคุณนะครับที่เป็นต้นแบบให้ผม ผมจะศึกษาเพิ่มเติมว่าไอ้ท่านั้นมันต้องทำยังไง” เสียงหัวเราะร่าเริงทำให้ร่างสูงฉุกคิดขึ้นมาได้ว่า สิ่งที่อยู่ในนั้นต้องสร้างรายได้เป็นกอบเป็นกำให้กับไอ้น้องชายได้มหาศาล
เสียงตะโกนด่าทอดังไล่หลังตั้งแต่วันมาจนวันกลับ พี่ชายยิ้มน้อยๆก่อนส่ายศีรษะไปมากับความแสบสันของน้องชายคนเดียว
“ไม่มีมันอยู่ก็เหงาเหมือนกันนะครับ แต่ผมชอบเหงาๆแบบนี้ดีกว่าที่จะวุ่นวายเพราะมัน! ไอ้ตี้ ไอ้เด็กนรก”
-จบบริบูรณ์-
รบกวนติดแทค #F_ckingbrother ในทวิตเพื่อสกรีมฟิคเรื่องนี้ด้วยนะคะ ห่างหายไปนานมาก อาจจะมีตกหล่นไปบ้าง แต่ก็ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันค่ะ เรื่องนี้ไม่มี NC ว้ายยย อด 55555
คริส ชายหนุ่มวัยรุ่นมีอาชีพเสริมเป็น Net Idol เขามักจะชอบรีวิวเรื่องรองเท้า คู่ไหนที่อยู่ในเทรนของวัยรุ่น ไม่ว่าจะเป็นแบรนด์ดังจากต่างประเทศหรือจากที่ไหนๆในโลก ล้วนแล้วแต่ผ่านสายตามาแล้วทุกคู่ เขาไม่เคยตกกระแสเรื่องรองเท้า แต่มักจะตกบันได หัวชนขอบประตูไปตามเรื่องตามราว และวันนี้เรื่องที่เขาจะมาไลฟ์ลงโซเชียลมีเดียกลับไม่ใช่เรื่องรองเท้า แต่เป็น….
“Hey Yo what’s up” เสียงทุ้มต่ำตามสไตล์ทักทายเพื่อนๆที่ติดตามเขา
“วันนี้ผมคงไม่มีรองเท้ามาอัพเดทเพราะต้องไปรับน้องแต่เช้า มันเป็นเรื่องที่น่าเศร้าแต่ก็ต้องทำ”
ข้อความต่างๆจากทั้งสาวๆวัยรุ่นและหนุ่มน้อยที่รู้จักมักคุ้นกันปรากฏขึ้นบนหน้าจอไม่ขาดสาย
“พี่คริสรับน้องที่ไหนคะ มหาลัยไหน”
“พี่เรียนปีอะไรแล้วคะ”
“มหาลัยไหน หนูจะไปเข้า อยากเป็นรุ่นน้องงง”
“เห้ย พี่จบนานแล้วไม่ใช่เหรอ รับน้องปีไหนวะเนี่ย”
ร่างสูงส่ายศีรษะพลางพูดโต้ตอบตามแชทที่ปรากฎขึ้นตรงหน้าจอ
“รับน้องคือรับน้องกูครับ ขับรถไปรับมันกับแม่ที่สนามบิน น้องกลับมาจีน ไม่ใช่รับน้องในมหาลัย อายุกูหมดวัยนานแล้ว”
ฝืนยิ้มเจื่อนก่อนจะเอ่ยบอกลาผู้ติดตามกว่าแสนคน นิ้วยาวกดปุ่มโฮมเพื่อปิดหน้าจอลง พร้อมกับตัวอักษร 555555 ของหลายๆคนที่ส่งเข้ามา
คริสมีน้องชายต่างบิดาอีกหนึ่งคน เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องประหลาดใจสำหรับเขานัก เพราะในวัยเด็ก มารดาแต่งงานใหม่ที่นิวยอร์ค ส่วนตัวเขาอยู่ประเทศจีนกับพวกญาติๆที่ช่วยกันเลี้ยงดู คริสไม่ได้ขาดความอบอุ่น เขาไม่ได้เรียกร้องหาความรักจากครอบครัว สิ่งที่เขาต้องการคือเงิน เงินจะเยียวยาทุกอย่างที่ขาดหายเอง และเขามีความเชื่อเช่นนั้น คริสได้รับความรักสุขล้นจากทุกคนไม่ต่างจากน้องชาย แต่ด้วยเหตุผลบางประการทำให้เขาและน้องชายไม่มีโอกาสเจอกันมากนัก ล่าสุดที่รับรู้คือดีแลน หรืออาตี้ ไปก่อเหตุชกต่อยกับคนผิวดำในพื้นที่ มารดาของเขาจึงเกิดความกังวลใจในความปลอดภัย รีบส่งน้องชายกลับมาที่จีนและขอพักการเรียนกับทางมหาลัยชั่วคราว
เดินทางไม่นานร่างสูงก็มาถึงสนามบิน ข้อความถูกส่งหามารดาเพื่อให้รู้ว่าเขาจะรอรับอยู่บริเวณนี้ นาฬิกาข้อมือถูกยกขึ้นมาดูหลายครั้งเมื่อเวลาล่าช้าจากที่นัดหมายกันเอาไว้
ร่างที่คุ้นเคยของมารดาเดินออกมาจากเกทพร้อมชายหนุ่มวัยรุ่น ส่วนสูงของเขาไม่ได้ต่างจากคริสเท่าไรนัก ทั้งสองต่างจ้องมองกันเหมือนคนแปลกหน้า ทั้งที่รูปร่าง หน้าตาแสนจะละม้ายคล้ายกัน
“ทักทายพี่เขาสิ ดีแลน ม๊าจะส่งแกมาให้พี่เขาดูแลชั่วคราว พรุ่งนี้ม๊าก็ต้องกลับนิวยอร์คแล้ว”
“What’s up bro” ชายหนุ่มเยาว์วัยทักทายพี่ชายตรงหน้าโดยที่ไม่มีท่าทีตื่นเต้น ดีใจ
“ม๊าจะมารับมันกลับไปเมื่อไร” คริสเอ่ยถามมารดาด้วยความสงสัยใคร่รู้ เขาไม่ชินกับการอยู่ร่วมกับคนอื่น แม้คนตรงหน้าจะได้ชื่อว่าเป็นน้องชาย
“ถ้างานไม่ยุ่งเมื่อไรก็จะกลับมารับ คืนนี้ม๊าจะนอนที่โรงแรมใกล้ๆนี่ จะได้ไม่เหนื่อยเดินทาง ดูแลดีแลนให้ดีด้วยล่ะ”
“ไม่ต้องห่วงครับ มันจะไม่มีเรื่องชกต่อยกับใครที่นี่ --ยกเว้นกับผม” ประโยคสุดท้ายเขากัดฟันให้เสียงเล็ดลอดจากลำคอเพียงแผ่วเบาเพื่อให้ได้ยินกับน้องชายสองคนเท่านั้น
“ไปล่ะครับแม่” แขนยาวกอดคอเดินลากน้องชายตัวแสบออกไปจากสนามบิน ขายาวรีบก้าวไปตามทางเดินเพื่อตรงไปยังลานจอดรถที่อยู่ไม่ไกลกันนัก
“ไม่เจอกันหลายปี หน้าตาพี่ดูดีกว่าตอนเด็กๆเยอะเลยว่ะ” ขายาวพาดบนคอนโซลหน้ารถก่อนจะลดกระจกลงพร้อมกับหยิบบุหรี่นอกขึ้นมาจุดสูบ
“นายก็เหมือนกัน” พี่ชายตัวสูงเอ่ยตอบพลางจ้องมองไปยังท้องถนนเบื้องหน้า
“หล่อขึ้นใช่ป่ะ”
“เปล่า ..ไม่มีมารยาทเหมือนเดิม”
“มหาลัยที่นิวยอร์คสอนอะไรนายมั่งวะ ถึงไปชกต่อยกับเขาจนขึ้นโรงขึ้นศาลขนาดนั้น”
“ก็คงสอนเหมือนที่จีนอ่ะ หลักสูตรเดียวกัน พี่ถึงได้ปีนบ้านผู้หญิงจนพ่อเขาแจ้งตำรวจ ฮ่าๆ”
“นั่นมันเรื่องสมัยกูเรียนมหาลัยนานละ ตอนนี้อายุ 27 เว้ย ทำงานหาเงินเลี้ยงตัวเองเป็นแล้ว”
“เออ ก็ตอนนี้พี่แก่ไงวะ เมื่อก่อนก็เป็นวัยรุ่นแบบผม แค่นี้ทำไม่เข้าใจ เกิดมาแล้วแก่เลยป่ะ ก็ไม่ใช่ ทำเหมือนคนไม่เคยอายุ 20 ไปได้”
“ตอนฉันอายุ 20 ไม่ได้ทำตัวแบบนายนี่หว่า นี่อะไร ชกต่อยกันจนเป็นคดีความ ไอ้พวกชอบใช้กำลัง”
“ก็ใช่ดิ พี่แม่งสนใจเรื่องแบบนี้ที่ไหน เอะอะก็ใช้กำลังแต่บนเตียง ไอ้คดีพรากผู้เยาว์นี่กี่คดีละ อย่าคิดว่าผมอยู่นอกแล้วไม่รู้ เขาจะมาตีทีก็วิ่งหนี ความเป็นชายอยู่ไหนวะ เก็บความเป็นชายไว้ใช้แต่เรื่องอย่างว่า โด่ว”
ฝ่ามือใหญ่ตบไปที่ศีรษะคนอายุน้อยกว่าให้หยุดพูด มองผิวเผินทั้งสองคนดูเป็นพี่น้องที่รักกันดี แต่แท้จริงแล้ว เขาทั้งคู่กลับเป็นคู่กัดกันตั้งแต่สมัยเด็ก สิ่งที่คล้ายกันคงเป็นความสามารถทางด้านดนตรี กีฬา และหน้าตาของทั้งคู่
กระเป๋าใบใหญ่ถูกโยนไว้ข้างมุมห้อง ดีแลนถอดรองเท้าระเกะระกะไม่เป็นทาง ขายาวจ้ำอ้าวก้าวตรงไปยังเตียงนอน เขาทิ้งตัวลงที่นอนอย่างแรง พร้อมจะหลับได้ทุกเมื่อด้วยความอ่อนเพลีย
ดวงตาคมเบิกโพลง เมื่อเห็นน้องชายนอนบนที่นอนสุดหวง ตุ๊กตาเพื่อนรักที่ชื่อเอสถูกทับจนหล่นมาข้างเตียง ของฝากน่ารักๆจากแฟนคลับกองหล่นลงมาที่พื้น แขนแกร่งดึงร่างหนุ่มน้อยสุดแรงและเหวี่ยงลงจากเตียง
“เห้ยพี่ ทำอะไร ผมเจ็บนะเว้ย คนยิ่งเจ๊ทแลคอยู่”
“เจ๊ทแลคห่าไร เจ๊ทแม่ดิ”
“แม่เดียวกันป่ะวะ แล้วทำไมต้องพูดหยาบ”
“ตอนนี้มีแค่กูกับมึง ไม่ต้องสร้างภาพให้แม่เห็นแล้วดีแลน มึงเอาตามสันดานเลย”
“อ่า..ได้ มึงพูดเองนะไอ้เหี้ยพี่คริส”
“อื้อหือ มึงด่ากูเหี้ยแล้วจะเรียกกูพี่ทำไม”
“อ่ะด้ายยย ไอ้เหี้ยคริส”
ร่างสูงเงื้อมือเตรียมจะตีน้องชายแต่ก็ยั้งไว้เมื่อดีแลนพูดโพล่งขึ้นมา
“กูจะฟ้องแม่!!”
“ยังจำความโหดของแม่ได้ใช่ไหมตอนที่ไปตามพี่ที่หน้าผับในนิวยอร์คอ่ะ แม่ให้ไปเฝ้าน้องตอนคัดตัวประกวดแร็พ พี่กลับขึ้นไป Feat กับนักร้องสาวนมตู้มๆบนเวที”
“ไอ้ตี้ มึงไปนอนมุมห้องเลย ฟูกเก่าๆนั่นของมึง” ร่างสูงตวาดพลางขว้างหมอนและชุดเครื่องนอนต่างๆใส่ร่างเด็กหนุ่ม
“อย่าเรียกชื่อเล่นผม ผมโตเป็นหนุ่มแล้วไอ้เงิง!”
“ไอ้ตี้! ไอ้น้องเวร!” เสียงตบศีรษะดังแป๊ะยังคงพลานุภาพสร้างความมึนงงให้ดีแลน น้องชายต่างบิดาของคริสได้เป็นอย่างดี
เสียงเถียงกันในห้องนอนยังคงดังกึกก้องยันเกือบรุ่งเช้า คริสสูญเสียความเป็นส่วนตัวในห้องของคอนโดตนเอง เขาภาวนาแต่เพียงว่าเมื่อไร ม๊าจะพาน้องชายต่างบิดาคนนี้กลับไปเสียที น้องชายที่ไม่มีความเคารพพี่ชายอย่างเขาเอาเสียเลย
รุ่งเช้ามาเยือนพร้อมกับเสียงเพลงที่ดังมาจากในห้องน้ำ เด็กหนุ่มหน้ากวนเดินออกมาแต่งตัวด้านนอก ท่อนบนเปลือยเปล่า ขายาวโยกขึ้นลงตามจังหวะเพลงสไตล์ฮิปฮอป เขาถือวิสาสะหยิบเสื้อตัวโปรดของพี่ชายมาใส่โดยไม่มีการขออนุญาต ร่างสูงบนเตียงนอนนุ่มพลิกไปมาเมื่อได้ยินเสียงรบกวน ดวงตาคมตื่นลืมขึ้นช้าๆ เมื่อเหลือบเห็นเสื้อ Supreme ที่ราคาแสนแพงกำลังถูกหยิบออกมาจากตู้ ฉับพลันคริสก็เด้งตัวขึ้นมาจากที่นอนโดยอัตโนมัติ
“ไอ้ตี้ มึงถอด”
“ถอดทำไม เสื้อสวยดี”
“เห้ยพี่ อย่า เดี๋ยวคอมันย้วย” คนน้องปัดป้องมือใหญ่ออกจากตัวเนื่องจากพี่ชายกำลังเข้ามาฉุดกระชากเสื้อตัวนั้น
“แหม่ หวงเหมือนเสื้อมึงเลยนะ”
“ถอด กูบอกให้มึงถอดเดี๋ยวนี้!”
ระหว่างที่ทั้งสองกำลังกอดรัดเพื่อถอดเสื้อตัวโปรดของคริส ฉับพลันเสียงกริ่งหน้าห้องก็ดังขึ้น ด้วยความที่อายุน้อยกว่า ดีแลนใช้ความว่องไววิ่งไปหน้าประตูเพื่อขอความช่วยเหลือ ประตูบานใหญ่ถูกเปิดออกพร้อมกับร่างหญิงสาวหน้าตาน่ารัก ดวงตากลมโตเบิกโพลงเมื่อเห็นชายหนุ่มสองคนกำลังคลุกวงในกันเพื่อพยายามถอดเสื้ออีกฝั่ง คิดเป็นอย่างอื่นไม่ได้กับชายหนุ่มที่กึ่งเปลือย และกำลังถูกรุกเร้าเสื้อผ้าของกันและกัน
“พี่ค..คริส”
“คือหนู…ไม่รู้ว่าพี่ไม่สะดวก คือหนู…จะเอาต้มซุปไก่มาให้ค่ะ พอดีเมื่อเช้าแม่ทำแล้วแบ่งไว้ให้…”
“เอ่อ ชอนซา คือพี่ไม่รู้ว่าเธอกำลังจะ…”
“คุณกำลังรบกวนเวลาส่วนตัวของเรานะฮะ” หนุ่มน้อยมองปราดเดียวก็รู้แล้วว่าพี่ชายตนเองออกอาการอึกอักผิดสังเกต หญิงสาวคนนี้คงมีความสำคัญกับคริสไม่น้อย
“ไอ้ตี้!”
“พี่คริสกำลังเล่นไล่จับกับผมอยู่ ใครแพ้ต้องถูกแก้ผ้า แล้วตอนนี้ผมก็แพ้แล้ว ขอโทษด้วยนะฮะที่ต้องบอกคุณตามตรง แต่ผมจำเป็น” ท่าทางห้าวหาญของดีแลนเปลี่ยนเป็นตุ้งติ้งทันควันเพื่อสร้างความร้าวฉานให้คริส เขากอดแขนพี่ชายแนบตัวไว้พร้อมกับซบที่ไหล่กว้าง
“เอ่อ..ฉันขอโทษนะคะ ขอตัวก่อนค่ะ” ร่างเล็กรีบเดินงุดออกไปจากหน้าห้อง ทิ้งให้ทั้งสองอยู่ตามลำพัง ดีแลนปลดปล่อยเสียงหัวเราะกวนประสาทออกมาจนร่างสูงทนไม่ได้ ฝ่ามือหนาคว้าคอคนอ่อนวัยกว่าอัดเข้าผนัง เขาไล่เตะน้องชายทั่วห้องด้วยความเคียดแค้นและหวังว่าจะได้เอาคืนอย่างสาสมในไม่ช้า
หลังจากเหนื่อยหอบจากการเกิดสงครามระหว่างสายเลือด ทั้งสองนั่งพักพลางเปิด VLOG ของคริสที่อัดไว้ ชายหนุ่มหน้าตาดีให้ความรู้เรื่องรองเท้า รวมถึงพูดคุยแลกเปลี่ยนประสบการณ์เรื่องส่วนตัวของตนเองบ้าง
“คลิปนี้กูอัดไว้ตอนไปนิวยอร์ค ตามหารองเท้าคู่โปรด นี่ๆมึงดูยอดวิว หลักล้าน”
“ยอดวิวขนาดนี้กดผิดแหงๆ” พูดไม่ทันขาดคำเสียงแป๊ะก็ดังขึ้นบริเวณศีรษะด้านหลังอีกครั้ง
“พี่แม่งก็เก่งแต่กับผมล่ะวะ” ฝ่ามือลูบความร้อนผ่าวเบาๆด้วยความเจ็บ
“อ่ะๆ เดี๋ยวกูทายาให้ เอายานวดเท้าตอนกูเล่นบาสมะ หัวมึงคงใช้ด้วยกันได้” เสียงทุ้มหัวเราะร่วนเมื่อแกล้งกวนประสาทน้องชายได้
“ เห้ย พี่มีคลิปตอนแร๊พด้วยเหรอวะ” นิ้วยาวคลิกเลื่อนดูคลิปของพี่ชายตัวเองใน VLOG ที่ถูกอัพลงโซเชียลมีเดีย
“เออดิ คลิปพวกนี้ปล่อยเรียกสปอนเซอร์ทั้งนั้นอ่ะ ใครจะไปเหมือนมึงวะ ถ่ายหน้าตัวเองลง Tiltok ทุกวันแต่ไม่สร้างรายได้เลย หน้าตาเรามันขายได้เว้ย เชื้อมันดี” เริ่มถูกวิญญาณพี่ชายที่แสนดีเข้าสิง เขาเริ่มพูดจาสั่งสอนน้องชายทีละน้อย
“ช่วยพ่อแม่หาเงินมั่งดิวะมึงอ่ะ มึงดูกู หาเงินเองตั้งแต่ช่วงวัยรุ่น”
“เก่งว่ะ พี่เอาไปจ่ายค่าเทอมเหรอ”
“เปล่า เอาไปแดกเหล้ากับเปย์หญิง แม่ให้แต่ค่าขนม กูไม่พอใช้”
“พี่แม่งโคตรไอเด้า” ชูนิ้วโป้งขึ้นทั้งสองข้างพร้อมเสียงหัวเราะชอบใจ
“ธรรมดา กูรู้ว่ากูไม่ได้หล่ออย่างเดียวแถมเก่งด้วย”
“เห้ยพี่ พูดอะไรเกรงใจความหล่อกูด้วย อยู่ข้างๆนี่ดูดร็อปไปเยอะนะ”
“มึงใช่ไหมไอ้ตี้”
“เปล่ามึงน่ะแหละไอ้คริส”
ทั้งสองคุยเล่นกันอย่างออกอรรถรส เสียงหัวเราะร่วนในห้องสร้างความคุ้นเคยและความสัมพันธ์ในครอบครัวให้แน่นแฟ้นยิ่งขึ้น หลายปีแล้วที่ทั้งสองไม่มีโอกาสได้เจอกัน ประกอบกับระยะทางที่ทำให้ความสนิท ความผูกพันค่อยๆเสื่อมคลายลงทีละน้อย
หลายวันผ่านไป ช่วงเช้าจนถึงเย็น เป็นเวลาที่ดีแลนต้องอยู่ตามลำพังเนื่องจากคริสออกไปทำงานประจำด้านนอก หนุ่มน้อยเปิดคอมพิวเตอร์ที่มุมห้องเพื่อเล่นเกมแก้ความเบื่อหน่าย แต่สิ่งที่สนุกกว่าเกมในเครื่องนั้นก็คือโซเชียลส่วนตัวที่คริสลืมล็อคอินทิ้งไว้ ข้อความแชทต่างๆถูกส่งเข้ามาที่หน้าจอมากมาย ความอยากรู้อยากเห็นของดีแลน ทำให้เขาแอบเปิดอ่านด้วยความเพลิดเพลิน
“หนูนัดพี่กี่ครั้งพี่ก็ไม่เคยมาหา จะมีสักครั้งไหมคะที่เราจะเจอกัน”
“พี่ครับ ไอ้ Nike ตัวล่าสุดเขารับพรีกันเท่าไรครับ ในเนทขาย 8,000 ผมได้มา 2,000 แม่งจะปลอมเปล่าวะ”
“ทำไมแฟนคลับคนอื่นพี่ยังไปกินข้าวด้วย แล้วหนูล่ะคะ หนูไม่ดีตรงไหน”
ข้อความถูกส่งเข้ามาหลากหลายกันไป มีทั้งที่เปิดอ่านแล้วตอบ และบางข้อความก็ยังไม่ถูกเปิดอ่าน บางข้อความก็ทำให้เด็กหนุ่มอดหัวเราะออกมาไม่ได้
“พี่คะ หนูดูแชนแนลพี่รีวิวแต่รองเท้า ลองแต่รองเท้า พี่ไม่อยากลองหนูแล้วรีวิวดูบ้างเหรอคะ”
“พี่กูก็ฮอทเหมือนกันนี่หว่า หาอะไรหนุกๆทำดีกว่า” ดีแลนถือวิสาสะพิมพ์ข้อความพวกนั้นตอบกลับไปและสวมรอยเป็นคริสเพื่อความบันเทิง
“หนูนัดพี่กี่ครั้งพี่ก็ไม่เคยมาหา จะมีสักครั้งไหมคะที่เราจะเจอกัน”
ตอบ: พ่อแม่ไม่อยู่บ้านวันไหนบอกพี่นะครับ พี่จะไปหา
“พี่ครับ ไอ้ Nike ตัวล่าสุดเขารับพรีกันเท่าไรครับ ในเนทขาย 8,000 ผมได้มา 2,000 แม่งจะปลอมเปล่าวะ”
ตอบ: ของมึงเสินเจิ้นแน่นอน ทรงนั้นกูได้มาสามร้อย 555
“ทำไมแฟนคลับคนอื่นพี่ยังไปกินข้าวด้วย แล้วหนูล่ะคะ”
ตอบ: อันนั้นพี่กินข้าวค่ะ แต่ตอนนี้พี่อยากกินหนูอ่ะ ได้เปล่า
มือไวกว่าความคิด เขาลืมนึกถึงความเสียหายที่จะเกิดขึ้น ข้อความนับสิบถูกส่งกลับไปหาเจ้าของ โดยที่คริสไม่รู้เลยว่าน้องชายตัวแสบกำลังสร้างเรื่องให้เขา
เด็กหนุ่มนั่งหัวเราะชอบใจเมื่อหลอกลวงคนในโซเชียลได้ว่าตนเองคือคริส เขาแอบนัดหญิงสาวหน้าตาดีรายหนึ่งเพื่อให้มาหาพี่ชายตนเองที่คอนโด เมื่อนัดแนะเวลากันเรียบร้อย ดีแลนไม่ลืมที่จะบอกรหัสปลดล็อคประตูไว้ ร่างโปร่งแอบดูตรงหัวมุมบันได หญิงสาวหน้าตาดีเดินนวยนาดตรงเข้าไปในห้องตามแผนการที่วางไว้ ให้หลังแค่เพียงไม่กี่นาที คริสก็กลับจากทำงานประจำ ขายาวก้าวพาร่างสูงเดินตรงออกมาจากลิฟท์เข้าไปยังห้องนั้นเช่นกัน
“ได้เวลาทำตัวเป็นน้องที่แสนดี เห็นพี่เหนื่อย ผมก็อยากให้หายเหนื่อยนะครับ เอ๊ะ หรือจะเหนื่อยกว่าเดิมวะ ” ร่างโปร่งแอบหัวเราะสะใจกับความคิดของตัวเองคนเดียวในมุมมืด
คริสถอดรองเท้าที่หน้าห้องออกช้าๆ พร้อมทั้งตะโกนเข้าไปในห้องน้ำเมื่อได้ยินเสียงฝักบัว เขาไม่ได้สังเกตเลยสักนิดว่ามีรองเท้าส้นสูงของผู้หญิงวางอยู่ไม่ห่างกันนัก
“ไอ้ตี้ มึงอาบไวๆล่ะ กูซื้อเบียร์มาฝาก” ไม่มีเสียงตอบรับ มีเพียงเสียงฮัมเบาๆตามจังหวะเพลงจากในมือถือเท่านั้น
-มาถึงแล้วอาบน้ำรอผมเลยนะครับ กลับมาเจอคุณจะได้หายเหนื่อยคนสวย- ข้อความสุดท้ายที่หญิงสาวได้อ่านก่อนจะเดินทางมาถึงคอนโด เธอดีใจจนบอกไม่ถูกเมื่อจะได้เจอกับคริสตัวเป็นๆ
ร่างสูงถอดเสื้อผ้า เปลี่ยนเป็นกางเกงบ็อคเซอร์มานอนเล่นบนเตียง ฝ่ามือหนาหยิบกระป๋องเบียร์ขึ้นมากระดกดื่มช้าๆ รีโมททีวีถูกเปิดขึ้นพร้อมกับหนังปลุกใจเสือป่าที่น้องชายตัวแสบเซทช่องเป็น HDMI ไว้
“ไอ้ตี้แม่ง ดูเสร็จก็ไม่เปลี่ยนช่องวะ… เห้ย ไอ้เหี้ย ผ้าปูกูเลอะไหมเนี่ย ไอ้น้องเวร”
ฝ่ามือใหญ่ลูบไปตามเตียงด้วยความกังวลว่าน้องชายตัวแสบคงทิ้งร่องรอยอารยะธรรมความจัญไรไว้ ดวงตาคมเหลือบมองหาทิชชู่ในห้องว่าถูกใช้ไปด้วยหรือไม่
“ชิบหาย ทิชชู่ในห้องหมด ละมันเอาเหี้ยไรเช็ดวะ” สมองสั่งการไวจนเกินเลย ร่างสูงผงกตัวขึ้นและรีบเดินตรงไปยังห้องน้ำ
“ไอ้ตี้ มึงออกมาเดี๋ยวนี้ มึงเอาอะไรเช็ด ทิชชู่ในห้องหมด ไอ้น้องเหี้ย” ปังๆๆ เสียงประตูดังขึ้นอย่างต่อเนื่องเหมือนใครกำลังจะพังบ้าน
เสียงเคาะประตูดังขึ้นหลายครั้งด้วยความร้อนใจ เสียงตะโกนเรียกน้องชายหน้าห้องน้ำทำให้หญิงสาวในห้องรีบผลุนผลันออกมาจนเกือบผ้าหลุด
ประตูถูกเปิดออกพร้อมกับแขนแกร่งที่กระชากอีกคนดันติดผนัง ร่างเล็กหวีดร้องด้วยความตกใจ ดวงตากลมจดจ้องคนตรงหน้า และเผยยิ้มออกมาอย่างดีใจเมื่อคนตรงหน้าคือคริส ชายหนุ่มที่หล่อนอยากเจอเขามานานแสนนาน
“เห้ยคุณเป็นใคร เอ่อ..คุณมาหาไอ้ตี้เหรอครับ”
“ตี้ไหนคะ หนูมาหาพี่… นี่ปี้ค่ะ”
“ปี้อะไรครับ น้องผมชื่อตี้”
“น้องพี่ชื่อตี้ แต่หนูปี้นะคะ หนูชื่อปีปี้ มีพี่สาวชื่อปีโป้”
“คือผมไม่ได้อยากรู้เรื่องครอบครัวคุณ แค่อยากรู้ว่าน้องผมหายไปไหน”
ทั้งสองยังคงเสียงดังโหวกเหวกโวยวายในห้อง น้องชายตัวแสบเห็นท่าไม่ดีจึงชะโงกเข้าไปในห้องพร้อมส่งเสียงร่าเริงให้พี่ชายคลายความวิตกกังวล
“ผมอยู่นี่”
หญิงสาวสูดหายใจเข้าปอดอย่างแรง ดวงตาเบิกโพลงเมื่อเห็นหน้าน้องชายสุดหล่อของคริสเนทไอดอลชื่อดัง หล่อนหันซ้ายทีขวาทีเพื่อจดจ้องใบหน้าของคนทั้งสองสลับกันไปมา ฝ่ามือเล็กปิดปากตนเองเกรงว่าเสียงกรี๊ดจะหลุดลอดออกไป
“งานดี งานดีมาก อ๊ายย”
แขนแกร่งคว้าคอน้องชายไปหลบมุมคุยส่วนตัว ดีแลนยอมเผยความจริงที่ต้องการกลั่นแกล้งพี่ชายด้วยการหลอกหญิงสาวมาที่ห้อง แม้คริสจะไม่เห็นด้วยสักเท่าไรนัก แต่ก็ไม่ต้องการต่อว่าน้องชายต่อหน้าบุคคลที่สาม เนื่องจากตนเองเป็นคนมีชื่อเสียงในสังคมโซเชียล เมื่อเข้าใจถึงสถานการณ์ตรงหน้าทั้งหมดแล้ว ร่างสูงจึงเดินตรงมาที่หญิงสาวพร้อมพูดขึ้นมากลางวงว่า
“โอเค เข้าใจแล้ว ถ้าอย่างนั้นก็ออกไปจากห้องซะ”
ฝ่ามือเล็กคว้าเสื้อผ้าที่กองอยู่ขึ้นมาเตรียมสวมใส่เพื่อออกไปจากห้องของคริสตามคำสั่ง ใบหน้าหวานแดงก่ำด้วยความอับอาย มาถึงที่ไม่ได้กินพี่แต่กินแห้วซะอย่างนั้น
“น้องจะไปไหนครับ”
“ก็พี่ไล่หนู”
“เปล่า พี่บอกไอ้ตี้ กูเข้าใจเรื่องทั้งหมดแล้ว ไป มึงออกไปนอกห้องกู เสร็จแล้วจะโทรตาม”
“โถ่ไอ้พี่! แม่งกูก็นึกว่าจะพระเอก กะอยู่ว่าถ้าไม่เอาจะพาแม่งไปวัดละ”
“พากูไปบวชเหรอ”
“เปล่า พามึงไปวัดแล้วให้มึงเอาตลับเมตรไปด้วย!” ร่างโปร่งเดินออกจากห้องไปโดยทิ้งหนุ่มสาวทั้งสองไว้เพียงลำพัง
แผนการทุกอย่างล้มเหลวหมดเนื่องจากดีแลนยอมเผยความจริงออกไป แต่เรื่องนี้ยังไม่สิ้นสุดความหฤหรรษ์ เมื่อน้องชายสุดแสบยังคงเก็บงำแผนการไม้ตายท่าสุดท้าย ที่จะเปลี่ยนพี่พระเอกเนทไอดอลให้กลายเป็นพระเอกหนังเอวีในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้านี้
คอมพิวเตอร์ที่มุมห้องถูกเปิดหน้าจอไว้โดยที่กล้องออนไลน์ยังคงทำงานด้วยระบบพิเศษที่ล้ำสมัย คริสไม่ได้เอะใจเลยว่ากองหนังสือที่ถูกวางทับกันนั้นเป็นการอำพรางให้เขาไม่รู้ตัว หญิงสาวร่างเล็กถูกกระตุกผ้าขนหนูก่อนล้มลงบนเตียงนอนแสนนุ่ม แม้คริสจะมีจิตสำนึกสูงกว่าดีแลนเพราะวัยของเขาต่างกัน แต่เหตุการณ์พาแฟนคลับมาเชือดไม่ใช่เรื่องแปลกใหม่สำหรับเขา ก่อนหน้านี้ก็นับไม่ถ้วนเพียงแต่การกระทำของเขาไม่ได้ถูกเปิดเผยและออนไลน์สดไปทั่วโลกอยู่ในขณะนี้
ร่างโปร่งแอบนั่งหลบมุมที่ร้านกาแฟใต้อาคารคอนโด มือถือจอใหญ่ฉายภาพขณะพี่ชายกำลังเข้าพระเข้านางกับแฟนคลับสุดยั่วยวน ข้อความแชทนับร้อยเด้งขึ้นหน้าจอด้วยความซี๊ดซ๊าด แม้ภาพในจอจะไม่ชัดเจนนักเนื่องจากแสงไฟในห้องค่อนข้างสลัว แต่จากลีลาท่าทางของพี่ชายนักรีวิว เขาสามารถก้าวไปเป็นตัวท็อปเบอร์ตองของหนังเอวีได้ไม่ยาก
“ไอ้เหี้ย พี่คริสแม่งเอวสว่าน น้องแฟนคลับกลับออกมาต้องไปร้านซ่อมช่วงล่างด่วนๆ” เสียงหัวเราะร่วนดังขึ้น จนแทบสำลักน้ำชาเขียวที่เพิ่งดูดเมื่อครู่
“เหยดดด ท่านี้แม่งล้ำสึด ต้องจดต้องจำเอาไปทำบ้างละ แคปสิครับ แคปๆ” ท่วงท่าตั่งต่างถูกบันทึกและแคปไว้เป็นที่ระลึก เป็นความทรงจำที่คอยย้ำเตือนว่าครั้งหนึ่ง พี่ชายของเขาเคยมียอดวิวหลักสองล้าน
“มึงต้องขอบคุณกูนะไอ้พี่ ยอดวิวแม่งขึ้นเป็นน้ำในถ้ำเลย รีวิวรองเท้าเด็กประถมเขาทำกันว่ะ รีวิวแฟนคลับแม่งเนียนกว่าเยอะ”
บนเตียงนอนนุ่มยังคงเกิดสงครามกันอย่างต่อเนื่อง เสียงหอบหายใจแฮ่กๆแทรกเข้าไปในไลฟ์สด ข้อความที่ปรากฎหน้าจอมีทั้งชื่นชม ทั้งต่อว่า ยอด Like และยอด Subscribe เพิ่มขึ้น และลดลงตามลำดับสำหรับคนโลกสวยในทุ่งลาเวนเดอร์
เวลาผ่านไปสักพัก เสียงโทรศัพท์ของอาตี้ดังขึ้น หน้าจอโชว์รายชื่อพี่ชายสุดหล่อที่เขาภาคภูมิใจ พี่ชายที่นำพาชื่อเสียงให้เลื่องระบือไปไกลจนใครๆก็ต้องการติดตามผลงาน
ร่างโปร่งเดินตรงมาตามทางจนถึงห้องพัก คริสใส่เสื้อผ้านอนเล่นกระดกเบียร์ดื่มจนเหลือค่อนกระป๋อง หญิงสาวเมื่อครู่สวนกลับออกไปก่อนที่ดีแลนจะมาถึง เขาหย่อนกายลงข้างพี่ชายที่ท่าทางจะหมดแรงและต้องการเกลือแร่อย่างหนัก
“อ่ะ ซื้อมาฝาก” ดีแลนยื่นกระป๋องเครื่องดื่มชูกำลังให้กับร่างสูง
“เออ ขอบใจ ทำเรื่องดีๆก็เป็นนี่หว่า” ฝ่ามือหนารับเครื่องดื่มไปวางไว้ข้างกระป๋องเบียร์ตรงหัวเตียง
“แน่นอนดิ ผมเป็นน้องชายคนเดียวของพี่นะเว้ย รักและภูมิใจเสมอ”
“เออ ว่าแต่ไอ้ท่านั้นมันเรียกว่าท่าอะไรวะพี่” ดีแลนเอ่ยถามด้วยความสงสัยใคร่รู้
“ท่าไหน ท่าอะไรของมึง”
“ท่าที่สามอ่ะ ตอนแผ่วๆปลายแล้ว เน้นเอวหนักๆถี่ๆ”
“เห้ย เดี๋ยว มึงแอบดูกูเหรอไอ้ตี้ ไอ้เหี้ย ไอ้น้องชั่ว” ร่างสูงลุกขึ้นมานั่งกระชากคอเสื้อน้องชายสุดแรงด้วยความตกใจ
“ทำไมต้องแอบดูวะพี่ เขาเห็นกันทั้งโลก เห้ย แต่พี่แม่งได้ว่ะ ผมโคตรภูมิใจกับพี่ชายตัวเอง”
ดีแลนลุกขึ้นเดินไปปิดสวิทซ์จอคอมพิวเตอร์ให้หยุดทำงาน ความจริงถูกเปิดเผยทำให้คริสรู้ว่าเหตุการณ์เมื่อครู่ถูกบันทึกและไลฟ์สดไปทั่วโซเชียลมีเดีย
“ยอดวิว 2 ล้านกว่า ไม่เจ๋งจริงทำไม่ได้นะเว้ยพี่”
ร่างสูงอ้าปากค้าง ตกตะลึงกับสิ่งที่เพิ่งถูกออนไลน์ไป สปอนเซอร์ แฟนคลับ ผู้ติดตามหลักแสน จะรู้สึกเช่นไร หัวสมองสับสนไปหมด เขาแผดเสียงดังลั่นด้วยความเกรี้ยวกราด ความคึกคะนองของวัยรุ่นอาจทำให้ชีวิตรุ่งๆของเขาพังทลาย ทั้งสองทะเลาะกันใหญ่โต กอดรัดฟัดกันอย่างเอาเป็นเอาตาย แต่คืนนั้นก็จบลงด้วยคำขอโทษของดีแลน เขาสัญญาว่าจะหาทางแก้ไขและช่วยเหลือพี่ชายเพื่อกู้ชื่อเสียงกลับคืนมา
ยอดวิวของไลฟ์นั้นมากที่สุดในประวัติการณ์ตั้งแต่คริสทำแชนแนลขึ้นมา แม้ผู้ติดตามหลักพันจะหายไป แต่ก็มีหน้าตาใหม่ๆติดตามเข้ามา เฉลี่ยแล้วกลับกลายเป็นเพิ่มขึ้นด้วยซ้ำ ร่างสูงตัดสินใจไลฟ์ขอโทษผู้ติดตามจำนวนมาก และบอกว่าทั้งหมดคืออุบัติเหตุทางเทคนิคที่อยู่เหนือการควบคุม ซึ่งทุกคนก็เข้าใจและร่ำร้องขอผลงานชิ้นใหม่ ซึ่งไม่ใช่การรีวิวรองเท้าแต่เป็นลีลาร้อนรักบนเตียงครั้งนั้น
ผ่านไปกว่าอาทิตย์เรื่องราวต่างๆจึงซ่างซาลง ไม่ใช่แต่เพียงคนไทยที่ลืมง่าย คนจีนก็เริ่มจะลืมเรื่องราวที่เกิดขึ้นแล้วเช่นกัน กำหนดการกลับนิวยอร์คใกล้เข้ามาจนถึงวันนี้ ดีแลนเก็บเสื้อผ้าของจำเป็นใส่กระเป๋า ด้วยท่าทีเศร้าหมอง ตั้งแต่เหตุการณ์วันนั้นผ่านพ้นไป พี่ชายของเขาก็ไม่ค่อยอยู่ห้อง กลับปล่อยให้น้องชายอยู่เพียงลำพังคนเดียว
ที่สนามบินประเทศจีน ร่างสูงเดินเข็นกระเป๋าน้องชายคนเดียวด้วยท่าทีรีบร้อน เพราะเกรงว่าจะไม่ทันตามไฟล์ทที่ตกลงกับมารดาไว้ ร่างโปร่งเดินตามมาช้าๆด้วยท่าทีสำนึกผิด ตั้งแต่เกิดเรื่อง เขาไม่เคยเปิดใจคุยเป็นจริงเป็นจังและขอโทษจากใจกับพี่ชายคนนี้เลยสักครั้ง ดีแลนตัดสินใจจะใช้โอกาสสุดท้ายนี้ที่เขาต้องร่ำลาซึ่งกันและกัน
“พี่คริส ผม…มีอะไรจะพูดจากใจ” ดวงตาคมก้มลงมองพื้นด้านล่างเพราะไม่กล้าสบตา
“อืม”
“ตั้งแต่เกิดเรื่องวันนั้น ผมก็ไม่เคยพูดขอโทษพี่จากใจจริงเลย ผม…ขอโทษนะครับ” เขาโค้งศีรษะให้ชายหนุ่มที่อายุมากกว่าด้วยความเคารพจากใจ
“ผมอาจจะคึกคะนองไปหน่อย เรื่องอะไรที่ทำให้พี่ไม่สบายใจหรือเดือดร้อน ผมขอโทษและพี่ต้องให้อภัยผมนะ”
“อืม แล้วอยู่ที่นู่นก็อย่าเกเรชกต่อยใครอีกล่ะ”
“พี่ห่วงผมเหรอ”
“เปล่า ห่วงตัวกูนี่ล่ะ มึงมีเรื่องที่นู่นทีไร เดือดร้อนกูต้องดูแลมึงที่นี่ตลอด”
“นึกว่าจะซึ้งว่ะ” ดีแลนอมยิ้มน้อยๆก่อนจะโผเข้ากอดพี่ชายคนเดียว
“ผมไปละนะพี่คริส ดูแลตัวเองด้วยนะครับ ผมยังภูมิใจในตัวพี่เสมอ” เมื่อผละออกจากกัน ร่างโปร่งก็โบกมือลาพร้อมกับสิ่งของบางอย่างในมือ
“ส่วน Thumb drive นี้ผมเอาไว้ copy ขายเพื่อนๆที่ติดตามพี่แล้วก็พวกแฟนคลับ ผมจะตั้งใจหาเงินอย่างที่พี่แนะนำ ขอบคุณนะครับที่เป็นต้นแบบให้ผม ผมจะศึกษาเพิ่มเติมว่าไอ้ท่านั้นมันต้องทำยังไง” เสียงหัวเราะร่าเริงทำให้ร่างสูงฉุกคิดขึ้นมาได้ว่า สิ่งที่อยู่ในนั้นต้องสร้างรายได้เป็นกอบเป็นกำให้กับไอ้น้องชายได้มหาศาล
เสียงตะโกนด่าทอดังไล่หลังตั้งแต่วันมาจนวันกลับ พี่ชายยิ้มน้อยๆก่อนส่ายศีรษะไปมากับความแสบสันของน้องชายคนเดียว
“ไม่มีมันอยู่ก็เหงาเหมือนกันนะครับ แต่ผมชอบเหงาๆแบบนี้ดีกว่าที่จะวุ่นวายเพราะมัน! ไอ้ตี้ ไอ้เด็กนรก”
-จบบริบูรณ์-
รบกวนติดแทค #F_ckingbrother ในทวิตเพื่อสกรีมฟิคเรื่องนี้ด้วยนะคะ ห่างหายไปนานมาก อาจจะมีตกหล่นไปบ้าง แต่ก็ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันค่ะ เรื่องนี้ไม่มี NC ว้ายยย อด 55555