บ้าน
“น่ะ นาย มั๊มมัม จะล้างแค้นป๊ะป๋ายังไงนะ” ผมถามย้ำอีกครั้ง เผื่อไอ้ที่ได้ยินเมื่อกี้มันผิด
“นายต้องเลี้ยงฉันตลอดชีวิต!!!” เต็มสองรูหูเลย!!!!
เลี้ยงตลอดชีวิต
เลี้ยงตลอดชีวิต
เลี้ยงเฟอร์เร็ทตลอดชีวิต!!!
“ย๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก จริงหรอเนี่ยยยยยยยย พูดจริงนะ ไม่โม้นะ ห้ามคืนคำนะ ต้องให้เลี้ยงตลอดชีวิตนะ โอเคนะ” ผมเด้งตัวขึ้นมา ก่อนจะยืดแก้มมั๊มมัมไปมาอย่างที่ชอบทำ
“โอ๊ยยยยย นี่ล้างแค้นนะ ช่วยทำหน้าเสียใจ รู้สึกแย่ อะไรงี้ได้มั้ยห๊ะ!!!”
“มั๊มมัมอยากให้ทำอย่างนั้นหรอ”
“เออ!!!”
“พูดไม่เพราะ!!”
“เออ เออ เออ เออ เออ!!!!” ผมเบ้ปากใส่ ก่อนจะเขยิบมานั่งขัดสมาธิข้างๆ จากนั้นก็.....
“ฮือออออออออออออ ไม่อยากเลี้ยงเลย เป็นภาระ เลี้ยงเฟอร์เร็ททั้งชีวิต โอ้ววววว ไม่นะ”
“เป็นบ้าไรอีกเนี่ย” ผมยกหมอนขึ้นมากอด ก่อนจะตอบด้วยใบหน้ายิ้มหวาน
“ก็ทำหน้าเสียใจอย่างที่มั๊มอยากให้ทำไง”
“เพี้ยน!!! ไม่เอาชื่อนี้!!!”
“งั้นชื่อไหนล่ะ ป๊ะป๋าตามใจมั๊มมัมได้เสมอ” ผมยิ้มแฉ่งให้ ก็ใครจะไม่ดีใจเล่า ได้เฟอร์เร็ทมาเลี้ยงทั้งชีวิตเลยนะ!!!(ถึงแม้กลางคืนมันจะเป็นคนกวนประสาทงี้ก็เหอะ)
“ฉันชื่อคริส”
“มั๊มมัมน่ารักกว่า”
“ฉันเป็นตัวผู้!!!”
“เห็นแล้วน่า!!!”
“เห็นอะไร!!!”
“ก็เห็นนั่น อุ๊บ!!!”ผมรีบเอามือปิดปาก ก่อนจะหน้าขึ้นสี นึกถึงตอนที่ตัวเองไปแหวกดูตัวเขา..................ย๊า เราไปดู..........ผะ ผู้ชายคนนี้เนี่ยนะ โอ้ววววววววววววว
“ไอ้ปัญญาอ่อน!!!” ผมเบ้ปากจนริมฝีปากแทบจะติดจมูก
“คำก็ปัญญาอ่อน สองคำก็ปัญญาอ่อน น้อยใจ!!!” ไอ้กะลาครอบนั่นพยักหน้าส่งๆ ก่อนจะเบือนหน้าหนีแบบที่ชอบทำตอนเป็นเฟอร์เร็ท ผมค่อยๆคลานเข้าไปหา ก่อนจะนั่งจ้องหน้าเขาตาไม่กระพริบ…
น่าฟัดจังเลย...
“จ้องทำไม ฮะ เฮ้ยยยย” ผมคว้ามั๊มมัมเข้ามากอด ตัวใหญ่แบบนี้กอดแล้วเต็มไม้เต็มมือดี จะฟัดก็ไม่ต้องระวังแบบตอนเป็นเจ้าตัวน้อย แบบนี้ก็ดีเหมือนกันนะเนี่ยยยยย
“มั๊มมัม มั๊มมัม มั๊มมมมมมมมมมมมมมมม” ผมยืดแก้มเขาไปมา
“ทำบ้าอะไรเนี่ย!!!”
“ไม่มีขนให้ฟัดเลย มีแต่ผม”ผมว่าก่อนจะขยี้ผมทรงกะลาครอบของเขา แป้งที่ปะไปฟุ้งกระจายยยยย ฮิ หอมจัง
“หยุดเดี๋ยวนี้นะ!!! ไม่งั้นฉันจะกัดจริงๆด้วย!!!”
“เป็นคนแล้ว กัดไม่.....”คำพูดทุกอย่างหายไป เมื่อมั๊มมัมพุ่งเข้ามางับปากผมไว้!!! ถึงจะไม่เจ็บแบบตอนเป็นเฟอร์เร็ท เพราะฟันไม่คมเท่า แต่ แต่ แต่ทำแบบนี้มัน มัน.....
จูบกันนี่นา...
“ไง!! อึ้งเลยอาดิ เป็นคนฉันก็กัดได้ จะทั้งตัวนายฉันก็กัดให้เป็นรอยได้” กัด ทั้งตัว เป็นรอย!!!!
“อะ ไอ้ ไอ้ มั๊มบ้า!!!” ผมว่าก่อนจะรีบหันหน้าเข้ากำแพง ย๊า นี่พูดจาอะไรของเขาเนี่ย รู้มั้ยว่าสำหรับคนมัน มัน มัน อ๊า เขินนะ!!!
“นี่!!! อย่าหนีสิ ทำไม กลัวรึไง ได้! ฉันจะกัดเบาๆให้ก็ได้นะ” มั๊มมัมยื่นหน้ามาใกล้ผม ผมคว้าหมอนมาปิดหน้าก่อนจะมุดใต้ผ้าห่ม
“จะนอนนนนนนนนนนนนนนน เหนื่อยยยยยยยยยยยย ง่วงงงงงงงงงงงงงงงงงง”
“ฉันไม่ให้นอน!!” มั๊มพูดแล้วตั้งท่าจะมาคว้าตัวผม ผมเลยรีบมุดเข้าไปในผ้าห่ม พร้อมกับดิ้นไปดิ้นมา สะบัดเขาให้หลุดจากการแกล้งผมสักที ไม่ได้ชอบทำงี้กับเฟอร์เร็ทของตัวเองนะ แต่ตอนเป็นคนนี่ยกเว้นไว้หน่อยละกัน ผมดิ้นไปมาอยู่อย่างนั้น จนมั๊มมัมเอือม ปล่อยให้ผมนอน แต่ว่าตอนนี้......................มันไม่หลับแล้วล่ะ มันเขินมากกว่า
ผมลูบริมฝีปากตัวเองเบาๆ ก่อนจะคิดถึงเหตุการณ์เมื่อกี้....
นี่เสียจูบแรกให้เฟอร์เร็ทหรอเนี่ย
ย๊ากกกกกกกกกกกกๆ ปาร์คชานยอล นั่นไม่เรียกว่าจูบด้วยซ้ำ นายหยุดใจเต้นเพราะมั๊มมัมของนายนะ หยุด!! นายต้องนอนต้องนอนได้แล้ว นายเหนื่อย นายล้ามาก นายต้องออมแรงไว้สำหรับซ้อมเชียร์พรุ่งนี้ นอนซะ นอน นอน!!!
ผมข่มตัวเองให้หลับอยู่อย่างนั้น เวลาผ่านไปได้ราวๆครึ่งชั่วโมง หนังตาผมก็เริ่มปิด ความเหนื่อยล้าก็เข้ามาโจมตี จนในที่สุดผมก็ผล็อยหลับไป...
--------------------------------------------
Rrrrrrr Rrrrrrrrrr
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นรบกวนการนอนของผม ผมควานหาแหล่งกำเนิดเสียงก่อนจะกรอกสายลงปลายสายอย่างไม่ค่อยใส่ใจนัก
“ฮัลโหล”
“ไอ้บ้ายอล อยู่ไหนวะเนี่ย นี่มันจะเจ็ดโมงครึ่งแล้วนะ ยังไม่โผล่หัวมาอีก วันนี้พี่ประธานคุมเชียร์เองเลยนะเว้ย!!!!”
“ห๊ะ!!! อะไรนะ เจ็ดโมงครึ่ง!!! ทำไมนาฬิกาไม่ปลุกวะเนี่ย เออ แค่นี้ เดี๋ยวรีบไป!!!” ผมรีบกระเด้งตัวลงจากเตียง ก่อนจะหันไปเห็นมั๊มมัม(ในร่างเฟอร์เร็ท)กำลังหมอบมองผมด้วยสายตารำคาญๆเหมือนเดิมที่ปลายเตียง
“ทำไมนายไม่ปลุกฉันเนี่ย” ผมว่าอย่างไม่ใส่ใจนัก ก่อนจะเริ่มอยากมาใส่ใจเมื่อมั๊มตอบกลับมา
“ไม่ใช่หน้าที่” ฮึ่ย!!! นี่ถ้าไม่ใช่เฟอร์เร็ท ผมไม่ปล่อยไว้หรอกนะ!!! ผมเบ้ปากใส่ ก่อนจะวิ่งเข้าห้องน้ำไป ไม่ถึงเสี้ยวนาที ผมก็รีบวิ่งออกมาแต่งตัว จากนั้นก็กะเตงมั๊มลงไปข้างล่าง ยัดหนมปังสองสามชิ้น แล้วรีบวิ่งออกจากบ้าน ระหว่างที่อยู่บนรถเมล์ก็นั่งป้อนน้ำผึ้งให้มั๊มมัมกิน แน่นอนว่ามั๊มกินเอง ไม่ยอมให้ผมป้อนหรอก น่าเบื่อจริง!!!
หลังจากนั้นไม่นานผมก็วิ่งกระหืดกระหอบมามหาลัยฯ โชคดีที่มาทันเวลา เลยไม่ถูกทำโทษ จากนั้นเราก็ซ้อมเชียร์อย่างบ้าคลั่งอีกเหมือนเดิม เมื่อไรจะจบงานกีฬาเนี่ยยยยยยยยยยยยย น่าเบื่อออออออ
“น้องครับ น้องหูกางคนนั้นน่ะ” จู่ๆพี่ประธานก็เรียกผม
“ครับพี่”
“พี่ไม่ให้เอาสัตว์เลี้ยงมาขึ้นเชียร์นะครับ”
“แต่ว่า....”
“เอามาฝากไว้ดีกว่าครับ รับรองว่าถ้าเชียร์เสร็จ พี่จะคืนให้แน่นอน”
“เร็วๆ ฉันขี้เกียจฟังเสียงนายแหกปาก” มั๊มมัม หรือ ไอ้คริสกะลาครอบไรนั่นกระซิบข้างๆหูผม หึ!! ไม่อยากอยู่ ก็จะไม่รั้ง ผมยื่นมั๊มมัมให้รุ่นพี่คนนั้น จากนั้นก็.........
“ว๊ายยยย ฉันขอดูแลเองนะ น่ารักจังเลย”เสียงดาวคณะพูดแล้วก็หอบหิ้วเอาไอ้คริสนั่นไปเล่น ผมเห็นนะ ว่าเขาส่งสายตากวนประสาทมาให้ผม หึ!!! ทีคนอื่นล่ะอยากอยู่ด้วย ทีป๊ะป๋าล่ะไม่อยาก ไอ้สองมาตรฐาน!!!
หลังจากนั้นผมก็นั่งซ้อมเชียร์ตั้งแต่เช้าจรดเย็น ในที่สุดเสียงสวรรค์ก็ดังขึ้น พี่ประธานปล่อยให้เรากลับบ้านได้ ผมทรุดนั่งกับพื้นอย่างหมดแรง พร้อมกับหันไปมองคริสที่กำลังนอนบนตักพี่สาวคนนั้น ฮึ่ย!! จะงดน้ำผึ้ง!! ไอ้เฟอร์เร็ทไม่รักดี!!! ไม่ต้องมาทำหน้าอย่างนั้นเลยนะ!!! ไม่สนใจหรอก!!!
ผมยันตัวลุกขึ้นก่อนจะเดินกระฟัดกระเฟียดไปหาพี่สาวคนนั้น โดยมีไอ้ไควิ่งตามมาด้วย
“ผมขอมั๊มผมคืน” ผมแบมือขอ
“โห จะกลับแล้วหรอ เจ้าตัวนี้น่ารักมากๆเลยนะเนี่ย”ไอ้คริสไรนั่นปีนขึ้นไปเกาะบนไหล่ของพี่สาว ฮึ่ย!!!
“ดูมันจะชอบพี่เนอะ”ไอ้ไคสมทบ
“กลับบ้านเดี๋ยวนี้นะ ไอ้ลูกไม่รักดี!!!” ผมแหกปากลั่น ก่อนจะคว้าตัวมั๊มมา แต่ยังไม่ทันจะแตะตัวมั๊มก็....
“โอ๊ยยย กัดทำไมเนี่ย!!!” ไอ้คริสเชิดหน้าขึ้น มองผมอย่างท้าทาย ฮึ่ยยย!!! ได้จะไม่กลับบ้านใช่มะ ฮึ่ย!!! ป๊ะป๋าโกรธ มั๊มมัมไม่รักป๊ะป๋า!!! ผมกำมือแน่น ก่อนจะถลึงตาใส่เขา แล้วเดินกระฟัดกระเฟียดออกไป
“เฮ้ยยอล เอ่อ พี่ผมขอคืนนะ เนื้อคู่มัน มันหวงมาก”ผมไม่สนใจว่าไอ้ไคมันทำอะไร รู้แค่ผมจะกลับบ้าน โกรธ!!! ยอมให้คนอื่นอุ้ม แต่ไม่ยอมให้ผมอุ้มอะ หลายทีละนะ ไอ้ลูกไม่รักดี!!! อยากจะไปไหนกับใครก็ไปเลยไปไป เบื่อ!!!
“เฮ้ยไอ้ยอล เอาลูกแกไปดิ่”
“ไม่!!!” ผมแหกปาก ก่อนจะเดินขึ้นรถเมล์ไป ไอ้ไควิ่งตามขึ้นมา ก่อนจะไปนั่งที่ใกล้ๆผม แล้วยื่นคริสนั่นมาให้ ผมสะบัดหน้าหนี ไม่อยากยุ่ง ก็จะไม่อุ้ม!!!
คริสมองหน้าผมอย่างรำคาญก่อนจะเบือนหน้าหนีไม่สนใจ โหยยย งอนแล้วยังไม่ง้ออะ!!! ไอ้ลูกไม่รักดี!!! ป๊ะป๋าจะไม่สนใจเลยคอยดู!!!
ผมเดินลงมาจากรถเมล์แล้วตรงเข้าบ้าน ส่วนไอ้ไคก็แหกปากป่าวๆให้ผมเอาคริสกลับไป แต่ผมไม่เอาหรอก ไม่สนใจ มากัดผมทำไมละ หึ!!
“ป้าครับๆ เอาไอ้ลูกรักของชานยอลไปที”ไคเรียกแม่ผมไว้ หลังจากนั้นผมก็ไม่เห็นอะไรอีก เพราะเดินเข้าห้องไปแล้ว
“ยอลลูกนี่จริงๆเลย ของตัวเองแท้ๆนะ เอ้า เอาคืนไป”แม่เปิดประตูเข้ามา ก่อนจะปล่อยคริสลงกับพื้น แล้วแม่ก็เดินออกจากห้องไป
ผมกอดอก ทำปากยื่นปากยาว หันหน้าหนีไปทางอื่น คริสวิ่งขึ้นมาหมอบบนเตียง
“เป็นไรอีกเนี่ย”ผมไม่ตอบ
“นี่ ไม่พูดฉันก็ไม่รู้นะ!!!”
“ก็ไม่ต้องรู้”
“มนุษย์เขาเรียกว่าอะไร งอนใช่มั้ย” ผมยังคงนิ่งเงียบต่อไป
“ไอ้ปัญญาอ่อน” เงียบเหมือนเดิม
“นี่!!!” เงียบต่อ
“ทำไงถึงหายโกรธ ห๊ะ”ผมเหลือบตาไปมอง ก่อนจะค่อยๆพูด
“ฟัด ต้องให้ฟัด แต่ห้ามกัดนะ!!!”
“จะทำไรก็ทำ โกรธบ่อยแล้วฉันรำคาญ อย่างกับพวกตัวเมีย!!!”
“ฮิ!!!” ผมหัวเราะคิกคัก ก่อนจะฟัดหน้ากับพุงคริส
“มั๊มมัม มั๊มมัม มั๊มมมมมมมมมมมมมมม ฮิ”ผมอุ้มมั๊มมัมแนบอก ก่อนจะกลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียง จากนั้นก็จับชูมันขึ้นกลางอากาศ
“ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว บินไปบินมา บินไปบินมา”ผมว่าพร้อมกับจับมั๊มบินไปบินมา
“ฉันปวดหัว!!!”
“ห๊ะ ชอบหรอ โอเค ได้เลยยยยย” ผมจับบินไปบินมาต่อ เจ้าคริสตะเกียกตะกายกลางอากาศ ดูจะหงุดหงิดผมเต็มทน แต่เรื่องไรเราจะสน เราไม่โสนนนนนนนนน เราจะเล่น ฮิ ผมยื่นหน้าไปจุ๊บพุงของมั๊มมัม ก่อนจะเลื่อนหน้ามาที่ปากของมัน อืมมมม.....
ผมยังจุ๊บได้อยู่มั้ยนะ
ผมนิ่งคิด แต่ว่าต้องจุ๊บได้สิ ก็ตอนนี้เป็นเฟอร์เร็ทนี่นา จุ๊บได้สิ โอ๊ะ ไม่รู้ ช่าง จะจุ๊บ ผมค่อยๆโน้มหน้าไปใกล้ๆ เตรียมจะจุ๊บ และทันใดนั้นเองจู่ๆร่างกายของเขาก็เปลี่ยนไป!!!
ผู้ชายหน้าตาหล่อโคตรๆ กำลังนอนคร่อมผมอยู่ แถมปากเราก็อยู่ใกล้กันมากๆอีก!!!
“ไม่ฟัดต่อละ” เขาถามหน้าตาย แต่ตอนนี้คนที่จะตายเพราะหน้าเขา มันคือผมนี่แหละ ย๊ากกกๆ ใครสั่งให้หล่อ ใครสั่งให้เอาหน้ามาใกล้ๆ แบบนี้ โอ๊ยยย ป๋าไม่ไหวแล้วนะมั๊ม
ผมรีบผลักเขาออก ก่อนจะคว้าผ้าเช็ดตัวแล้วรีบวิ่งเข้าห้องน้ำ
“อ้าว อะไรของนายเนี่ย นี่!!! ฉันอาบด้วย”
“ห๊ะ!!!!”
“อาบด้วย”
“ไม่!!!”
“ช่าง!!!” เขาพูดหน้าตาย ก่อนจะเดินลอยหน้าลอยตาเข้ามาในห้องน้ำ ผมอ้าปากพะงาบๆ แต่ไอ้คริส หรือมั๊มมัมของผมกลับไม่สนใจท่าทางอึ้งกิมกี่ของผมสักนิด พร้อมกับตอกย้ำการถูกเมินด้วยการหย่อนตัวเองลงในอ่างอาบน้ำ แล้วยื่นแขนมาให้ผม
“เป็นเจ้าของภาษาอะไร มาอาบน้ำให้ฉันสิ”
“ห๊ะ! ไม่เอาอ้ะ!!!”ผมส่ายหน้ารัว ก็ตอนนี้ใช่มั๊มที่ไหน ตอนนี้มันยักษ์คริสนี่!!!
“ไหนว่าจะเลี้ยงตลอดชีวิตไง”
“แต่....”
“พ่อแม่ฉันคงเสียใจ” ผมเม้มปากแน่น ก่อนจะเดินปึงปัง ไปทรุดนั่งข้างอ่าง แล้วคว้าที่ขัดตัวมาอย่างอารมณ์เสีย แต่ยังไม่ทันจะทำอะไรมากกว่านั้น ไอ้คริสนี่ก็ฉุดผมลงอ่างไปเรียบร้อยแล้ว
“ทำไรเนี่ย!!!”
“อาบด้วยกันไง เอ้า อย่ามัวแต่อึ้ง อาบให้ฉันสิ” ผมแยกเขี้ยวใส่ ก่อนจะถูตัวเขาแรงๆ ฮึ่ย!!! ผมไม่ได้ไม่รักมั๊มมัมนะ แต่ผมรักตอนเป็นเฟอร์เร็ทมากกว่า ตอนเป็นคนแล้วมันน่าฆ่า!!! โด่ว นึกว่าตัวเองเป็นเฟอร์เร็ทแล้วจะทำอะไรชายปาร์คได้ทุกอย่างรึไง หึ!!! โทษทีนะ!!! ถ้ากลางวันนายไม่กลายร่างเป็นเฟอร์เร็ทปานนี้เตะโด่งโยนทิ้งข้างทางไปนานละ ไม่เก็บมาเลี้ยงเป็นภาระหนักใจงี้หรอก ฮึ่ย!!! ไอ้ลูกไม่รักดี ไอ้มั๊มบ้า ไอ้คริสกะลาครอบเอ๊ย
“นี่ขัดเบาๆหน่อยสิ เจ็บจะตายอยู่แล้ว”
“ครับบบบบบบบบบบบบบบบ คุณหนูเฟอร์เร็ท” ผมแกล้งถูเบาๆ พอเขาทำหน้าเคลิ้มผมก็ถูแรงๆอีก เชื่อสิว่าภายในสามวินี้ เขาจะต้องแหกปาก ด่าผมอีก
1
2
3
เอ่ออออ ไม่ด่าแฮ่ะ งั้นทดเวลาให้ อีก สองวิ หนึ่ง สะ...
“โอ๊ะ!!!” ผมร้องเสียงหลง เมื่อจู่ๆไอ้คริสนี่ดึงผมเข้าไปใกล้จนปลายจมูกเราชนกัน
“นายตัวหอม” เขาพูดพร้อมกับไล้จมูกไปตามแก้มผมเบาๆ ย๊า ตอนเป็นมั๊มทำไมไม่ทำอย่างนี้!!! ตอนเป็นคริสมันทำอย่างนี้ไม่ได้นะ!!!!
“อะ เอ่อ เอ่อ มั๊ม ป๋าจะอาบน้ำให้มั๊ม” คริสไม่สนใจ แต่กลับเลื่อนหน้ามาที่ซอกคอของผม โอ้วววว ไม่นะ!!! ชายปาร์คจะโดนสัตว์เลี้ยงลวนลามมมมมมมมมมมม
“นายตัวหอม” หอม หอม แล้ว แล้วไงอ้ะ แล้วไมต้องมานัวเนียด้วยเนี่ย ผมไม่ใช่พวกผู้หญิงนะ จะมายุ่งทำไม ดะ เดี๋ยวนะ ระ หร่ะ หรือว่า.................
ผมรีบผลักเขาออก ก่อนจะวิ่งออกจากห้องน้ำด้วยความเร็วสูง แล้วรีบจัดการแต่งตัวตัวเองทันที ก่อนจะกระโดดขึ้นไปมุดตัวอยู่ในผ้าห่ม
ย๊า เมื่อกี้ เมื่อกี้ มันจะใช่แบบที่ผมคิดรึเปล่า คริสเขา กำลัง กำลังอยู่ในช่วง.....เฮ้ยยยย ไม่ๆ อาจไม่ใช่ๆ อย่าฟุ้งซ่านสิ ชายปาร์ค
“นี่ เสื้อผ้าอยู่ไหน”ผมสะดุ้ง ก่อนจะชี้ไปที่ตู้เสื้อผ้า แล้วมุดตัวใต้ผ้าห่มต่อ สักพักหนึ่งข้างๆผมก็ยวบลง เดาว่าคริสคงมานั่งอยู่ด้วย ผมค่อยๆโผล่หน้าออกมาอย่างกล้าๆกลัวๆ ก่อนจะเอ่ยถามคำถามที่ข้องใจ
“มั๊ม”
“คริส!!!”
“มั๊ม คือ คือ ทำไม มั๊มถึงชอบยุ่งกับพวกผู้หญิงล่ะ” เขาขยี้ผม ก่อนจะหมอบลงข้างๆผม
“ไม่รู้สิ รู้แค่ว่าชอบ ตัวผู้หญิงหอมดี” เอ่อ............เริ่มละ เคล้าลางเริ่มมา
“แล้วทำไมเมื่อกี้มั๊มว่าป๋าตัวหอมล่ะ”เขาทำหน้าคิด ก่อนจะตอบ
“ก็ตัวนายหอมดี” อื้อหือ...............อย่างนี้ละใช่ชัวร์!!!
ผมรีบคลานลงมาเปิดดูคู่มือการเลี้ยงเฟอร์เร็ทที่อยู่ในลิ้นชัก
การสืบพันธุ์
เฟอร์เร็ทจะผสมพันธุ์ในช่วงเดือนมีนาคมถึงเดือนสิงหาคม...
ตอนนี้..................เดือนมิถุนาฯ!!!! งั้นมันก็.....................อยู่ในช่วงผสมพันธุ์!!!!
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก ทำไงดีๆ งานนี้ทำไงดีเนี่ย ผมขยี้หัวตัวเองอย่างบ้าคลั่ง ก่อนที่เสียงหนึ่งจะดังขึ้น พร้อมกับเครื่องหมายตกใจที่ถล่มเข้ามาในหัวผม...
“อาทิตย์หน้าพาฉันไปผสมพันธุ์ด้วยนะ ช่วงนี้อยู่ในฤดูผลิตลูก”
“นายต้องเลี้ยงฉันตลอดชีวิต!!!” เต็มสองรูหูเลย!!!!
เลี้ยงตลอดชีวิต
เลี้ยงตลอดชีวิต
เลี้ยงเฟอร์เร็ทตลอดชีวิต!!!
“ย๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก จริงหรอเนี่ยยยยยยยย พูดจริงนะ ไม่โม้นะ ห้ามคืนคำนะ ต้องให้เลี้ยงตลอดชีวิตนะ โอเคนะ” ผมเด้งตัวขึ้นมา ก่อนจะยืดแก้มมั๊มมัมไปมาอย่างที่ชอบทำ
“โอ๊ยยยยย นี่ล้างแค้นนะ ช่วยทำหน้าเสียใจ รู้สึกแย่ อะไรงี้ได้มั้ยห๊ะ!!!”
“มั๊มมัมอยากให้ทำอย่างนั้นหรอ”
“เออ!!!”
“พูดไม่เพราะ!!”
“เออ เออ เออ เออ เออ!!!!” ผมเบ้ปากใส่ ก่อนจะเขยิบมานั่งขัดสมาธิข้างๆ จากนั้นก็.....
“ฮือออออออออออออ ไม่อยากเลี้ยงเลย เป็นภาระ เลี้ยงเฟอร์เร็ททั้งชีวิต โอ้ววววว ไม่นะ”
“เป็นบ้าไรอีกเนี่ย” ผมยกหมอนขึ้นมากอด ก่อนจะตอบด้วยใบหน้ายิ้มหวาน
“ก็ทำหน้าเสียใจอย่างที่มั๊มอยากให้ทำไง”
“เพี้ยน!!! ไม่เอาชื่อนี้!!!”
“งั้นชื่อไหนล่ะ ป๊ะป๋าตามใจมั๊มมัมได้เสมอ” ผมยิ้มแฉ่งให้ ก็ใครจะไม่ดีใจเล่า ได้เฟอร์เร็ทมาเลี้ยงทั้งชีวิตเลยนะ!!!(ถึงแม้กลางคืนมันจะเป็นคนกวนประสาทงี้ก็เหอะ)
“ฉันชื่อคริส”
“มั๊มมัมน่ารักกว่า”
“ฉันเป็นตัวผู้!!!”
“เห็นแล้วน่า!!!”
“เห็นอะไร!!!”
“ก็เห็นนั่น อุ๊บ!!!”ผมรีบเอามือปิดปาก ก่อนจะหน้าขึ้นสี นึกถึงตอนที่ตัวเองไปแหวกดูตัวเขา..................ย๊า เราไปดู..........ผะ ผู้ชายคนนี้เนี่ยนะ โอ้ววววววววววววว
“ไอ้ปัญญาอ่อน!!!” ผมเบ้ปากจนริมฝีปากแทบจะติดจมูก
“คำก็ปัญญาอ่อน สองคำก็ปัญญาอ่อน น้อยใจ!!!” ไอ้กะลาครอบนั่นพยักหน้าส่งๆ ก่อนจะเบือนหน้าหนีแบบที่ชอบทำตอนเป็นเฟอร์เร็ท ผมค่อยๆคลานเข้าไปหา ก่อนจะนั่งจ้องหน้าเขาตาไม่กระพริบ…
น่าฟัดจังเลย...
“จ้องทำไม ฮะ เฮ้ยยยย” ผมคว้ามั๊มมัมเข้ามากอด ตัวใหญ่แบบนี้กอดแล้วเต็มไม้เต็มมือดี จะฟัดก็ไม่ต้องระวังแบบตอนเป็นเจ้าตัวน้อย แบบนี้ก็ดีเหมือนกันนะเนี่ยยยยย
“มั๊มมัม มั๊มมัม มั๊มมมมมมมมมมมมมมมม” ผมยืดแก้มเขาไปมา
“ทำบ้าอะไรเนี่ย!!!”
“ไม่มีขนให้ฟัดเลย มีแต่ผม”ผมว่าก่อนจะขยี้ผมทรงกะลาครอบของเขา แป้งที่ปะไปฟุ้งกระจายยยยย ฮิ หอมจัง
“หยุดเดี๋ยวนี้นะ!!! ไม่งั้นฉันจะกัดจริงๆด้วย!!!”
“เป็นคนแล้ว กัดไม่.....”คำพูดทุกอย่างหายไป เมื่อมั๊มมัมพุ่งเข้ามางับปากผมไว้!!! ถึงจะไม่เจ็บแบบตอนเป็นเฟอร์เร็ท เพราะฟันไม่คมเท่า แต่ แต่ แต่ทำแบบนี้มัน มัน.....
จูบกันนี่นา...
“ไง!! อึ้งเลยอาดิ เป็นคนฉันก็กัดได้ จะทั้งตัวนายฉันก็กัดให้เป็นรอยได้” กัด ทั้งตัว เป็นรอย!!!!
“อะ ไอ้ ไอ้ มั๊มบ้า!!!” ผมว่าก่อนจะรีบหันหน้าเข้ากำแพง ย๊า นี่พูดจาอะไรของเขาเนี่ย รู้มั้ยว่าสำหรับคนมัน มัน มัน อ๊า เขินนะ!!!
“นี่!!! อย่าหนีสิ ทำไม กลัวรึไง ได้! ฉันจะกัดเบาๆให้ก็ได้นะ” มั๊มมัมยื่นหน้ามาใกล้ผม ผมคว้าหมอนมาปิดหน้าก่อนจะมุดใต้ผ้าห่ม
“จะนอนนนนนนนนนนนนนนน เหนื่อยยยยยยยยยยยย ง่วงงงงงงงงงงงงงงงงงง”
“ฉันไม่ให้นอน!!” มั๊มพูดแล้วตั้งท่าจะมาคว้าตัวผม ผมเลยรีบมุดเข้าไปในผ้าห่ม พร้อมกับดิ้นไปดิ้นมา สะบัดเขาให้หลุดจากการแกล้งผมสักที ไม่ได้ชอบทำงี้กับเฟอร์เร็ทของตัวเองนะ แต่ตอนเป็นคนนี่ยกเว้นไว้หน่อยละกัน ผมดิ้นไปมาอยู่อย่างนั้น จนมั๊มมัมเอือม ปล่อยให้ผมนอน แต่ว่าตอนนี้......................มันไม่หลับแล้วล่ะ มันเขินมากกว่า
ผมลูบริมฝีปากตัวเองเบาๆ ก่อนจะคิดถึงเหตุการณ์เมื่อกี้....
นี่เสียจูบแรกให้เฟอร์เร็ทหรอเนี่ย
ย๊ากกกกกกกกกกกกๆ ปาร์คชานยอล นั่นไม่เรียกว่าจูบด้วยซ้ำ นายหยุดใจเต้นเพราะมั๊มมัมของนายนะ หยุด!! นายต้องนอนต้องนอนได้แล้ว นายเหนื่อย นายล้ามาก นายต้องออมแรงไว้สำหรับซ้อมเชียร์พรุ่งนี้ นอนซะ นอน นอน!!!
ผมข่มตัวเองให้หลับอยู่อย่างนั้น เวลาผ่านไปได้ราวๆครึ่งชั่วโมง หนังตาผมก็เริ่มปิด ความเหนื่อยล้าก็เข้ามาโจมตี จนในที่สุดผมก็ผล็อยหลับไป...
--------------------------------------------
Rrrrrrr Rrrrrrrrrr
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นรบกวนการนอนของผม ผมควานหาแหล่งกำเนิดเสียงก่อนจะกรอกสายลงปลายสายอย่างไม่ค่อยใส่ใจนัก
“ฮัลโหล”
“ไอ้บ้ายอล อยู่ไหนวะเนี่ย นี่มันจะเจ็ดโมงครึ่งแล้วนะ ยังไม่โผล่หัวมาอีก วันนี้พี่ประธานคุมเชียร์เองเลยนะเว้ย!!!!”
“ห๊ะ!!! อะไรนะ เจ็ดโมงครึ่ง!!! ทำไมนาฬิกาไม่ปลุกวะเนี่ย เออ แค่นี้ เดี๋ยวรีบไป!!!” ผมรีบกระเด้งตัวลงจากเตียง ก่อนจะหันไปเห็นมั๊มมัม(ในร่างเฟอร์เร็ท)กำลังหมอบมองผมด้วยสายตารำคาญๆเหมือนเดิมที่ปลายเตียง
“ทำไมนายไม่ปลุกฉันเนี่ย” ผมว่าอย่างไม่ใส่ใจนัก ก่อนจะเริ่มอยากมาใส่ใจเมื่อมั๊มตอบกลับมา
“ไม่ใช่หน้าที่” ฮึ่ย!!! นี่ถ้าไม่ใช่เฟอร์เร็ท ผมไม่ปล่อยไว้หรอกนะ!!! ผมเบ้ปากใส่ ก่อนจะวิ่งเข้าห้องน้ำไป ไม่ถึงเสี้ยวนาที ผมก็รีบวิ่งออกมาแต่งตัว จากนั้นก็กะเตงมั๊มลงไปข้างล่าง ยัดหนมปังสองสามชิ้น แล้วรีบวิ่งออกจากบ้าน ระหว่างที่อยู่บนรถเมล์ก็นั่งป้อนน้ำผึ้งให้มั๊มมัมกิน แน่นอนว่ามั๊มกินเอง ไม่ยอมให้ผมป้อนหรอก น่าเบื่อจริง!!!
หลังจากนั้นไม่นานผมก็วิ่งกระหืดกระหอบมามหาลัยฯ โชคดีที่มาทันเวลา เลยไม่ถูกทำโทษ จากนั้นเราก็ซ้อมเชียร์อย่างบ้าคลั่งอีกเหมือนเดิม เมื่อไรจะจบงานกีฬาเนี่ยยยยยยยยยยยยย น่าเบื่อออออออ
“น้องครับ น้องหูกางคนนั้นน่ะ” จู่ๆพี่ประธานก็เรียกผม
“ครับพี่”
“พี่ไม่ให้เอาสัตว์เลี้ยงมาขึ้นเชียร์นะครับ”
“แต่ว่า....”
“เอามาฝากไว้ดีกว่าครับ รับรองว่าถ้าเชียร์เสร็จ พี่จะคืนให้แน่นอน”
“เร็วๆ ฉันขี้เกียจฟังเสียงนายแหกปาก” มั๊มมัม หรือ ไอ้คริสกะลาครอบไรนั่นกระซิบข้างๆหูผม หึ!! ไม่อยากอยู่ ก็จะไม่รั้ง ผมยื่นมั๊มมัมให้รุ่นพี่คนนั้น จากนั้นก็.........
“ว๊ายยยย ฉันขอดูแลเองนะ น่ารักจังเลย”เสียงดาวคณะพูดแล้วก็หอบหิ้วเอาไอ้คริสนั่นไปเล่น ผมเห็นนะ ว่าเขาส่งสายตากวนประสาทมาให้ผม หึ!!! ทีคนอื่นล่ะอยากอยู่ด้วย ทีป๊ะป๋าล่ะไม่อยาก ไอ้สองมาตรฐาน!!!
หลังจากนั้นผมก็นั่งซ้อมเชียร์ตั้งแต่เช้าจรดเย็น ในที่สุดเสียงสวรรค์ก็ดังขึ้น พี่ประธานปล่อยให้เรากลับบ้านได้ ผมทรุดนั่งกับพื้นอย่างหมดแรง พร้อมกับหันไปมองคริสที่กำลังนอนบนตักพี่สาวคนนั้น ฮึ่ย!! จะงดน้ำผึ้ง!! ไอ้เฟอร์เร็ทไม่รักดี!!! ไม่ต้องมาทำหน้าอย่างนั้นเลยนะ!!! ไม่สนใจหรอก!!!
ผมยันตัวลุกขึ้นก่อนจะเดินกระฟัดกระเฟียดไปหาพี่สาวคนนั้น โดยมีไอ้ไควิ่งตามมาด้วย
“ผมขอมั๊มผมคืน” ผมแบมือขอ
“โห จะกลับแล้วหรอ เจ้าตัวนี้น่ารักมากๆเลยนะเนี่ย”ไอ้คริสไรนั่นปีนขึ้นไปเกาะบนไหล่ของพี่สาว ฮึ่ย!!!
“ดูมันจะชอบพี่เนอะ”ไอ้ไคสมทบ
“กลับบ้านเดี๋ยวนี้นะ ไอ้ลูกไม่รักดี!!!” ผมแหกปากลั่น ก่อนจะคว้าตัวมั๊มมา แต่ยังไม่ทันจะแตะตัวมั๊มก็....
“โอ๊ยยย กัดทำไมเนี่ย!!!” ไอ้คริสเชิดหน้าขึ้น มองผมอย่างท้าทาย ฮึ่ยยย!!! ได้จะไม่กลับบ้านใช่มะ ฮึ่ย!!! ป๊ะป๋าโกรธ มั๊มมัมไม่รักป๊ะป๋า!!! ผมกำมือแน่น ก่อนจะถลึงตาใส่เขา แล้วเดินกระฟัดกระเฟียดออกไป
“เฮ้ยยอล เอ่อ พี่ผมขอคืนนะ เนื้อคู่มัน มันหวงมาก”ผมไม่สนใจว่าไอ้ไคมันทำอะไร รู้แค่ผมจะกลับบ้าน โกรธ!!! ยอมให้คนอื่นอุ้ม แต่ไม่ยอมให้ผมอุ้มอะ หลายทีละนะ ไอ้ลูกไม่รักดี!!! อยากจะไปไหนกับใครก็ไปเลยไปไป เบื่อ!!!
“เฮ้ยไอ้ยอล เอาลูกแกไปดิ่”
“ไม่!!!” ผมแหกปาก ก่อนจะเดินขึ้นรถเมล์ไป ไอ้ไควิ่งตามขึ้นมา ก่อนจะไปนั่งที่ใกล้ๆผม แล้วยื่นคริสนั่นมาให้ ผมสะบัดหน้าหนี ไม่อยากยุ่ง ก็จะไม่อุ้ม!!!
คริสมองหน้าผมอย่างรำคาญก่อนจะเบือนหน้าหนีไม่สนใจ โหยยย งอนแล้วยังไม่ง้ออะ!!! ไอ้ลูกไม่รักดี!!! ป๊ะป๋าจะไม่สนใจเลยคอยดู!!!
ผมเดินลงมาจากรถเมล์แล้วตรงเข้าบ้าน ส่วนไอ้ไคก็แหกปากป่าวๆให้ผมเอาคริสกลับไป แต่ผมไม่เอาหรอก ไม่สนใจ มากัดผมทำไมละ หึ!!
“ป้าครับๆ เอาไอ้ลูกรักของชานยอลไปที”ไคเรียกแม่ผมไว้ หลังจากนั้นผมก็ไม่เห็นอะไรอีก เพราะเดินเข้าห้องไปแล้ว
“ยอลลูกนี่จริงๆเลย ของตัวเองแท้ๆนะ เอ้า เอาคืนไป”แม่เปิดประตูเข้ามา ก่อนจะปล่อยคริสลงกับพื้น แล้วแม่ก็เดินออกจากห้องไป
ผมกอดอก ทำปากยื่นปากยาว หันหน้าหนีไปทางอื่น คริสวิ่งขึ้นมาหมอบบนเตียง
“เป็นไรอีกเนี่ย”ผมไม่ตอบ
“นี่ ไม่พูดฉันก็ไม่รู้นะ!!!”
“ก็ไม่ต้องรู้”
“มนุษย์เขาเรียกว่าอะไร งอนใช่มั้ย” ผมยังคงนิ่งเงียบต่อไป
“ไอ้ปัญญาอ่อน” เงียบเหมือนเดิม
“นี่!!!” เงียบต่อ
“ทำไงถึงหายโกรธ ห๊ะ”ผมเหลือบตาไปมอง ก่อนจะค่อยๆพูด
“ฟัด ต้องให้ฟัด แต่ห้ามกัดนะ!!!”
“จะทำไรก็ทำ โกรธบ่อยแล้วฉันรำคาญ อย่างกับพวกตัวเมีย!!!”
“ฮิ!!!” ผมหัวเราะคิกคัก ก่อนจะฟัดหน้ากับพุงคริส
“มั๊มมัม มั๊มมัม มั๊มมมมมมมมมมมมมมม ฮิ”ผมอุ้มมั๊มมัมแนบอก ก่อนจะกลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียง จากนั้นก็จับชูมันขึ้นกลางอากาศ
“ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว บินไปบินมา บินไปบินมา”ผมว่าพร้อมกับจับมั๊มบินไปบินมา
“ฉันปวดหัว!!!”
“ห๊ะ ชอบหรอ โอเค ได้เลยยยยย” ผมจับบินไปบินมาต่อ เจ้าคริสตะเกียกตะกายกลางอากาศ ดูจะหงุดหงิดผมเต็มทน แต่เรื่องไรเราจะสน เราไม่โสนนนนนนนนน เราจะเล่น ฮิ ผมยื่นหน้าไปจุ๊บพุงของมั๊มมัม ก่อนจะเลื่อนหน้ามาที่ปากของมัน อืมมมม.....
ผมยังจุ๊บได้อยู่มั้ยนะ
ผมนิ่งคิด แต่ว่าต้องจุ๊บได้สิ ก็ตอนนี้เป็นเฟอร์เร็ทนี่นา จุ๊บได้สิ โอ๊ะ ไม่รู้ ช่าง จะจุ๊บ ผมค่อยๆโน้มหน้าไปใกล้ๆ เตรียมจะจุ๊บ และทันใดนั้นเองจู่ๆร่างกายของเขาก็เปลี่ยนไป!!!
ผู้ชายหน้าตาหล่อโคตรๆ กำลังนอนคร่อมผมอยู่ แถมปากเราก็อยู่ใกล้กันมากๆอีก!!!
“ไม่ฟัดต่อละ” เขาถามหน้าตาย แต่ตอนนี้คนที่จะตายเพราะหน้าเขา มันคือผมนี่แหละ ย๊ากกกๆ ใครสั่งให้หล่อ ใครสั่งให้เอาหน้ามาใกล้ๆ แบบนี้ โอ๊ยยย ป๋าไม่ไหวแล้วนะมั๊ม
ผมรีบผลักเขาออก ก่อนจะคว้าผ้าเช็ดตัวแล้วรีบวิ่งเข้าห้องน้ำ
“อ้าว อะไรของนายเนี่ย นี่!!! ฉันอาบด้วย”
“ห๊ะ!!!!”
“อาบด้วย”
“ไม่!!!”
“ช่าง!!!” เขาพูดหน้าตาย ก่อนจะเดินลอยหน้าลอยตาเข้ามาในห้องน้ำ ผมอ้าปากพะงาบๆ แต่ไอ้คริส หรือมั๊มมัมของผมกลับไม่สนใจท่าทางอึ้งกิมกี่ของผมสักนิด พร้อมกับตอกย้ำการถูกเมินด้วยการหย่อนตัวเองลงในอ่างอาบน้ำ แล้วยื่นแขนมาให้ผม
“เป็นเจ้าของภาษาอะไร มาอาบน้ำให้ฉันสิ”
“ห๊ะ! ไม่เอาอ้ะ!!!”ผมส่ายหน้ารัว ก็ตอนนี้ใช่มั๊มที่ไหน ตอนนี้มันยักษ์คริสนี่!!!
“ไหนว่าจะเลี้ยงตลอดชีวิตไง”
“แต่....”
“พ่อแม่ฉันคงเสียใจ” ผมเม้มปากแน่น ก่อนจะเดินปึงปัง ไปทรุดนั่งข้างอ่าง แล้วคว้าที่ขัดตัวมาอย่างอารมณ์เสีย แต่ยังไม่ทันจะทำอะไรมากกว่านั้น ไอ้คริสนี่ก็ฉุดผมลงอ่างไปเรียบร้อยแล้ว
“ทำไรเนี่ย!!!”
“อาบด้วยกันไง เอ้า อย่ามัวแต่อึ้ง อาบให้ฉันสิ” ผมแยกเขี้ยวใส่ ก่อนจะถูตัวเขาแรงๆ ฮึ่ย!!! ผมไม่ได้ไม่รักมั๊มมัมนะ แต่ผมรักตอนเป็นเฟอร์เร็ทมากกว่า ตอนเป็นคนแล้วมันน่าฆ่า!!! โด่ว นึกว่าตัวเองเป็นเฟอร์เร็ทแล้วจะทำอะไรชายปาร์คได้ทุกอย่างรึไง หึ!!! โทษทีนะ!!! ถ้ากลางวันนายไม่กลายร่างเป็นเฟอร์เร็ทปานนี้เตะโด่งโยนทิ้งข้างทางไปนานละ ไม่เก็บมาเลี้ยงเป็นภาระหนักใจงี้หรอก ฮึ่ย!!! ไอ้ลูกไม่รักดี ไอ้มั๊มบ้า ไอ้คริสกะลาครอบเอ๊ย
“นี่ขัดเบาๆหน่อยสิ เจ็บจะตายอยู่แล้ว”
“ครับบบบบบบบบบบบบบบบ คุณหนูเฟอร์เร็ท” ผมแกล้งถูเบาๆ พอเขาทำหน้าเคลิ้มผมก็ถูแรงๆอีก เชื่อสิว่าภายในสามวินี้ เขาจะต้องแหกปาก ด่าผมอีก
1
2
3
เอ่ออออ ไม่ด่าแฮ่ะ งั้นทดเวลาให้ อีก สองวิ หนึ่ง สะ...
“โอ๊ะ!!!” ผมร้องเสียงหลง เมื่อจู่ๆไอ้คริสนี่ดึงผมเข้าไปใกล้จนปลายจมูกเราชนกัน
“นายตัวหอม” เขาพูดพร้อมกับไล้จมูกไปตามแก้มผมเบาๆ ย๊า ตอนเป็นมั๊มทำไมไม่ทำอย่างนี้!!! ตอนเป็นคริสมันทำอย่างนี้ไม่ได้นะ!!!!
“อะ เอ่อ เอ่อ มั๊ม ป๋าจะอาบน้ำให้มั๊ม” คริสไม่สนใจ แต่กลับเลื่อนหน้ามาที่ซอกคอของผม โอ้วววว ไม่นะ!!! ชายปาร์คจะโดนสัตว์เลี้ยงลวนลามมมมมมมมมมมม
“นายตัวหอม” หอม หอม แล้ว แล้วไงอ้ะ แล้วไมต้องมานัวเนียด้วยเนี่ย ผมไม่ใช่พวกผู้หญิงนะ จะมายุ่งทำไม ดะ เดี๋ยวนะ ระ หร่ะ หรือว่า.................
ผมรีบผลักเขาออก ก่อนจะวิ่งออกจากห้องน้ำด้วยความเร็วสูง แล้วรีบจัดการแต่งตัวตัวเองทันที ก่อนจะกระโดดขึ้นไปมุดตัวอยู่ในผ้าห่ม
ย๊า เมื่อกี้ เมื่อกี้ มันจะใช่แบบที่ผมคิดรึเปล่า คริสเขา กำลัง กำลังอยู่ในช่วง.....เฮ้ยยยย ไม่ๆ อาจไม่ใช่ๆ อย่าฟุ้งซ่านสิ ชายปาร์ค
“นี่ เสื้อผ้าอยู่ไหน”ผมสะดุ้ง ก่อนจะชี้ไปที่ตู้เสื้อผ้า แล้วมุดตัวใต้ผ้าห่มต่อ สักพักหนึ่งข้างๆผมก็ยวบลง เดาว่าคริสคงมานั่งอยู่ด้วย ผมค่อยๆโผล่หน้าออกมาอย่างกล้าๆกลัวๆ ก่อนจะเอ่ยถามคำถามที่ข้องใจ
“มั๊ม”
“คริส!!!”
“มั๊ม คือ คือ ทำไม มั๊มถึงชอบยุ่งกับพวกผู้หญิงล่ะ” เขาขยี้ผม ก่อนจะหมอบลงข้างๆผม
“ไม่รู้สิ รู้แค่ว่าชอบ ตัวผู้หญิงหอมดี” เอ่อ............เริ่มละ เคล้าลางเริ่มมา
“แล้วทำไมเมื่อกี้มั๊มว่าป๋าตัวหอมล่ะ”เขาทำหน้าคิด ก่อนจะตอบ
“ก็ตัวนายหอมดี” อื้อหือ...............อย่างนี้ละใช่ชัวร์!!!
ผมรีบคลานลงมาเปิดดูคู่มือการเลี้ยงเฟอร์เร็ทที่อยู่ในลิ้นชัก
การสืบพันธุ์
เฟอร์เร็ทจะผสมพันธุ์ในช่วงเดือนมีนาคมถึงเดือนสิงหาคม...
ตอนนี้..................เดือนมิถุนาฯ!!!! งั้นมันก็.....................อยู่ในช่วงผสมพันธุ์!!!!
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก ทำไงดีๆ งานนี้ทำไงดีเนี่ย ผมขยี้หัวตัวเองอย่างบ้าคลั่ง ก่อนที่เสียงหนึ่งจะดังขึ้น พร้อมกับเครื่องหมายตกใจที่ถล่มเข้ามาในหัวผม...
“อาทิตย์หน้าพาฉันไปผสมพันธุ์ด้วยนะ ช่วงนี้อยู่ในฤดูผลิตลูก”
